แอบรัก นิยาย บท 76

เพื่อไม่ให้ซูเจิ้งเห็น หยางถิงก็เลยไม่ได้เดินเข้าไป แต่แค่แอบมอง

ต่อมา มีผู้ชายคนหนึ่งยื่นของให้ซูเจิ้งดูเหมือนจะเป็นกล่องยา หลังจากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ร้านอาหารตะวันตก ซูเจิ้งส่ายหน้า สรุปเขาโดนผู้ชายคนนั้นเตะไปหนึ่งที ต่อจากนั้นดูเหมือนเขาจะโดนขู่ สุดท้ายซูเจิ้งก็ยอม

เห็นสถานการณ์นี้ หยางถิงรู้แล้วว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ แต่เมื่อเห็นว่าซูเจิ้งกำลังจะเดินผ่านตัวเองไป เธอก็รีบหันหลังให้ และรีบขึ้นรถทันที

ต่อมา หยางถิงก็รีบโทรหาหลิวอี้อี้ แต่ได้ยินเสียงรอสายว่าติดต่อไม่ได้ในขณะนี้

"ไม่มีสัญญาณ?"

หยางถิงลุกลี้ลุกลน กำลังจะลงจากรถไปหาหลิวอี้อี้ แต่ซูเจิ้งเดินเข้าไปในร้านแล้ว และผู้ชายสองคนนั้นก็ดักรออยู่ที่หน้าประตู หนึ่งในนั้นถือบุหรี่อยู่ และกำลังพูดคุยยิ้มกันอย่างสนุกสนาน

ถ้าหยางถิงบู่บ่ามเข้าไป ถึงแม้จะช่วยหลิวอี้อี้ได้ แต่ผู้ชายสองคนนี้ไล่ตาม งั้นก็จะซวยกันใหญ่

แจ้งความ?

ดูท่าจะไม่ค่อยดี หวังตุ้ยรู้จักหลิวอี้อี้ แต่ช่วงนี้ ซูเจิ้ง หลิวอี้อี้ และซูเฉินเข้าสถานีตำรวจบ่อยจนกลายเป็นลูกค้าประจำ ถ้ายังมีเรื่องแบบนี้อีก หลิวอี้อี้คงไม่มีหน้าไปเจอใครได้อีก!]

อีกอย่าง ซูเจิ้งมีเจตนาร้ายมั้ยนั้น หยางถิงเองก็ไม่มั่นใจ100% ถ้าเธอแจ้งความตอนนี้น่าจะเร็วไป

คิดถึงตอนนี้ หยางถิงก็เลยดูเวลา หลังจากนั้นเธอก็เลยโทรหาซูเฉิน

ช่วงนี้ซูเจิ้งอารมณ์ไม่ค่อยดี และเขาก็กำลังอยู่กับจ้าวซี หลังจากเห็นว่าหยางถิงโทรมา เขาก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็กดรับสาย

"ซูเฉิน นายอยู่ไหน?" หยางถิงถาม

"อยู่มหาวิทยาลัยครับ" ซูเฉินตอบ

"เดี๋ยวฉันจะส่งที่อยู่ให้ นายมาที่นี่หน่อยนะ.....ถ้าเป็นไปได้หล่ะก็ นายพาเพื่อนที่อยู่ในทีมบาสมาด้วยซักสองคน ฉันกลัวว่าจะเกิดเรื่องกับหลิวอี้อี้" หยางถิงพูด

"อะไรนะ?" จู่ๆซุเฉินก็พูดเสียงดังขึ้น

" ยังไม่แน่ใจ แต่เอาเป็นว่า นายหาคนที่กล้าหาญๆ รูปร่างสูงใหญ่แข็งแรงมาซักสองคน และเอาคนที่น่าเชื่อถือหน่อยนะ" หยางถิงพูดแนะนำ

ซูเฉินได้ยินดังนั้น ก็ขอที่อยู่จากหยางถิง ต่อมาเขาก็ชวนหวังฟานและเพื่อนที่อยู่ในทีมบาสอีกคนหนึ่งไป และให้จ้าวซีกลับหอไปก่อน หลังจากนั้นเขาก็นั่งแท็กซี่ไป

ถึงแม้จ้าวซีจะแปลกใจว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางรีบร้อนของซูเฉินแล้ว เธอก็เลือกที่จะรอ รอให้ซูเฉินกลับมาก่อน แล้วค่อยถาม

.............................

อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่ซูเจิ้งมานั่งที่โต๊ะแล้ว เขาไม่ค่อยกล้าสบตาหลิวอี้อี้เท่าไหร่

"ช่วงนี้เป็นไงบ้าง?" หลังจากอัดอั้นอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายซูเจิ้งก็อ้าปากพูดแล้ว

"ก็โอเคดี" หลิวอี้อี้มองไปที่ซูเจิ้ง และถามว่า " ไม่ได้เอาเอกสารมาหรอ?"

หลิวอี้อี้อยากจะจัดการเรื่องโอนบ้านให้เสร็จ เธอจะได้หลุดพ้นซักที แต่เห็นซูเจิ้งมามือเปล่า

เธอก็เลยแปลกใจ

พูดจบ ซูเจิ้งก็ยิ้มทำเป็นผายมือออกไป อาจจะพยายามทำตัวให้เหมือนแต่ก่อน ตอนนั้นหลิวอี้อี้ดูเหมือนใจลอย หลังจากที่เธอมองซูเจิ้ง เธอก็ไปห้องน้ำ

หลิวอี้อี้ออกไปปุ๊บ ซูเจิ้งก็ขมวดคิ้วปั๊บ หลังจากนักงานมาเทไวน์เสร็จแล้ว เขาก็รีบหันไปมองที่ห้องน้ำ เมื่อเห็นว่าหลิวอี้อี้ยังไม่ออกมา เขาก็รีบหยิบยาออกมาจากกล่อง และใส่ลงไปในแก้วไวน์ของหลิวอี้อี้

เขารีบจัดการมห้เสร็จ หลังจากเสร็จแล้วหัวใจของซูเจิ้งก็เต้นแรงมาก

เขารู้สึกโทษตัวเอง แต่ก็ไม่หยุดปลอบใจตัวเอง พูดว่า เพียงแค่ให้หวังรุ่ยได้หลิวอี้อี้แค่ครั้งเดียว เงินจพนวนห้าหมื่นหยวนนั้น็ไม่ต้องคืนแล้ว ไม่งั้นล่ะก็ แค่ดอกเบี้ยเขาก็จ่ายไม่ไหวแล้ว

และยังมี โฉนดบ้านอีก....................

เพราะยังไงหลิวอี้อี้ก็เคยโดนข่มขืนมาแล้ว แถมยังโดนสองคนพร้อมกันด้วย!

อีกอย่างเธอและซูเฉินก็ลับลมคมใน เธอบอกว่ายังไม่เคยมีอะไรกับซูเฉิน ใครจะไปรู้ว่าจริงหรือปลอม?

และ เธอก็เคยไปเปิดห้องกับหัวหน้าแซ่หลี่คนนั้น.................

ซูเจิ้งหาข้ออ้างให้ตัวเองไม่หยุด ด้านมืดในหัวใจก็เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อหลิวอี้อี้กลับมานั่งที่เดิม เขาก็ทำตัวเหมือนปกติ

หยางถิงยังคงรอซูเฉินอยู่ อีกทั้งยังโทรหาหลิวอี้อี้ไม่หยุด และส่งข้อความด้วย แต่โทรศัพท์ดันมีเสียงรอสายบอกว่าเธอปิดเครื่อง

หลิวอี้อี้เองก็ไม่ได้สังเกต ว่าโทรศัพท์ของเธอแบตหมดแล้ว เดิมทียังมีแบตเหลืออยู่อีก2% แต่เมื่อหยางถิงโทรมา โทรศัพท์สั่น และโทรศัพท์ก็ดับไปเองเลย

หลักๆก็เป็นเพราะซูเจิ้งนัดกระชั้นชิดมาก หลิวอี้อี้ก็เลยไม่ทันได้สังเกตโทรศัพท์ของตัวเองว่ามีแบตเหลืออยู่เท่าไหร่