แอบรัก นิยาย บท 78

ได้ยินน้ำเสียงที่ซุเฉินพูดับตัวเอง ซูเจิ้งก็โกรธขึ้นมาทันที

เขาจ้องไปที่ซูเฉินและพูดว่า " ทำไม ตอนนี้นายกล้ายอมรับต่อหน้าทุกคนแล้วหรอ?"

"ยอมรับอะไร?" ซูเฉินขมวดคิ้วและพูดว่า "ผมและพี่สะใภ้ไม่ได้เป็นเหมือนที่คุณคิด ....คุณปล่อยเธอก่อน เรื่องนี้ผมจะอธิบายให้ฟังทีหลัง"

"อธิบาย? หึหึ นายพูดฟังดูดีนะ ซูเฉิน นายคิดว่าฉันจะเชื่อนายอีกหรอ?" พูดจบ ซูเจิ้งก็กอดหลิวอี้อี้

"งั้นก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว" ซูเฉินพูดด้วยสีหน้าเย็นชา " ซูเจิ้ง ก่อนหน้านี้ ผมเห็นคุณเป็นพี่ชายมาโดยตลอด แต่ตอนนี้....คุณก็คือคุณ ผมก็คือผม....หลิวอี้อี้ ผมจะดูแลเอง!"

พูดจบ ซูเฉินก็โถมเข้าโจมตีซูเจิ้งอย่างแรง เดิมทีซูเฉินก็สูงกว่าซูเจิ้งอยู่แล้ว และเขาก็ออกกำลังกายบ่อยๆ ส่วนซูเจิ้งเดิมทีเขาก็อ่อนแอ ช่วงที่ผ่านมาทั้งเมา ทั้งติดพนัน ยิ่งทำให้ร่างกายแย่ เมื่อเห็นซูเซินโถมเขาหา เขาก็ขัดขวาง

ซูเฉินไม่ได้ใช้อาวุธ แต่ใช้มือเปล่าๆจับซูเจิ้งกดลงรถ และยกหัวเข่ากระแทกไปอย่างแรง

เดิมทีเขาไม่อยากทำซูเจิ้งแรงๆ แต่ซูเจิ้งดันไม่ฉลาด คนที่ต่อสู้กับพวกหวังฟานไม่ได้ขี้แพ้เหมือนซูเจิ้ง ซูเฉินก็เลยต้องรีบจัดการซูเจิ้ง แล้วไปช่วยหวังฟาน

"ปัง!"

ซูเจิ้งถูกซูเฉินกดลงบนรถ หลังจากที่ตัวเขากระแทกกับรถเขาก็ล้มลงไปบนพื้น

อีกด้านหนึ่ง ถึงแม้พวกหวังฟานจะเป็นแค่นักศึกษา แต่พวกเขาฝึกฝนกีฬามาโดยตลอด บวกกับอาวุธที่มีในมือ พวกเขาก็เลยไม่เป็นรอง ต่อมามีซูเฉินเข้ามาช่วยต่อสู้ ไม่นานพวกเขาก็ต่อยทั้งสามคนจนหน้าและจมูกบวมช้ำ

"ซูเฉิน ตอนนี้เอาไงต่อ?" จู่ๆหวังฟานก็ถามขึ้น

ซูเฉินหันไปมองหลิวอี้อี้ที่นอนพิงอยู่ที่เบาะหลังของรถ เขาขมวดคิ้วและพูดว่า " ฉันต้องไปส่งพี่สะใภ้กลับบ้านก่อน พวกนายกลับมหาวิทยาลัยไปก่อนแล้วกัน"

พูดจบ ซูเฉินก็โน้มตัวลงไปกอดหลิวอี้อี้ ตอนที่กำลังจะออกไปนั้น หวังรุ่ยก็พาลูกน้องคนหนึ่งออกมาจากตึก เดิมทีเขากำลังรอการมาของหลิวอี้อี้อยู่ สรุปว่ารออยู่นานมากแล้วก็ยังไม่มาซักที สุดท้ายรอไม่ไหว ก็เลยมองออกมานอกหน้าต่าง ก็พบว่าคนของตัวเองกำลังถูกทำร้าย

"เด็กน้อย นายมาจากไหน?" หลังจากที่หวังรุ่ยเดินออกมาแล้ว เขาก็ถามซูเฉินด้วยหน้าตาไม่เป็นมิตร

ซูเฉินคิดไม่ถึงว่าซูเจิ้งยังมีพรรคพวกอยู่ เขาก็หันไปมองซูเจิ้งด้วยความโกรธ กัดฟันและด่าออกไปว่า " ที่นี่มีผู้ชายเยอะขนาดนี้ คุณยังจับตัวพี่สะใภ้มาอีก เชี่ย ยังมีความเป็นคนอยู่มั้ย?"

หลังจากด่าเสร็จ ซูเฉินก็ให้หยางถิงดูแลหลิวอี้อี้ และไปยืนตรงหน้าหวังรุ่ย และพูดเย็นชาว่า " ผมมาจากที่ไหนคุณไม่ต้องยุ่ง แต่ถ้าคุณยังจะทำร้ายพี่สะใภ้ผม ผมก็จะสู้!"

สิ้นเสียงพูดของซูเฉิน พวกหวังฟานทั้งสองคนก็ถืออาวุธเดินมาอยู่ด้านหลังของซูเฉิน

"เห่อ เห่อ สมแล้วที่เป็นวัยรุ่น ไม่กลัวเลยนะ!" หวังรุ่ยหัวเราะ หลังจากนั้นก็ยื่นมือไปด้านหลัง และดึงปืนออกมา

"ตอนนี้ฉันถามนาย ว่านายจะสู้กับฉันอย่างไร?" หวังรุ่ยหยิบปืนขึ้นมา เล็งไปที่หน้าผากของซูเฉินและถาม

ขณะนั้นเอง หยางถิงก็เพิ่งจะพยุงหลิวอี้อี้มาถึงรถของตัวเอง กำลังจะเรียกซูเฉินให้ออกไปจากที่นี่ด้วยกัน ก็หันไปเห็นหวังรุ่ยกำลังถือปืนข่มขู่ซูเฉินอยู่

ในตอนนั้น หยางถิงตกใจมากจนส่งเสียงร้องออกมา ทำให้ดึงดูดความสนใจของหวังรุ่ยทันที

"จึ จึ จึ วันนี้ฉันโชคดีจริงๆ มีผู้หญิงสวยมาอีกคนหนึ่งแล้ว" หวังรุ่ยพูด

ถึงแม้พวกหวังฟานเองก็กลัวมาก แต่กลับรู้สึกว่าหวังรุ่ยไม่กล้าฆ่าคนจริงๆหรอก เพราะชีวิตคนหนึ่งคน เอามาล้อเล่นไม่ได้

แน่นอนว่า การที่หวังรุ่ยไม่ยิงปืนก็เพราะพวกเขาเชื่อฟัง ไม่ขัดขืน ถ้าไม่งั้นล่ะก็หวังรุ่ยอาจจะยิงปืนฆ่าชีวิตคน หรืออาจจะตัดแขน ตัดขาก็ได้

ซูเฉิน หวังฟานและเพื่อของเขาทั้งสามคนคิดว่า นอกจากจะเป็นห่วงความปลอดภัยของตัวเองแล้ว ที่น่าเป็นห่วงมากกว่าก็คือหยางถิงและหลิวอี้อี้

จู่ๆซูเฉินก็พูดขึ้นมาเสียงดังว่า " พวกคุณอย่าแตะต้องพวกเธอ พวกเราจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น........พี่ถิงๆเป็นน้องสาวของหวังตุ้ยที่เป็นตำรวจของสถานีตำรวจเมืองเจียงเฉิง!"

"หรอ?" หวังรุ่ยได้ยินซูเฉินพูดแบบนั้น เลยหันหน้าไปมองซูเฉิน และเดินเข้าไปหา ทำหน้าดุๆและพูดว่า " เด็กน้อย นายนี่มันเจ้าเล่ห์นักนะ?"

"แม่งเอ้ยกล้าขู่ฉันหรอ?" หวังรุ่ยตะโกนเสียงดัง และเอาปืนฟาดแรงๆไปที่หัวของซูเฉิน พร้อมพูดว่า " เชี่ย ถ้ายังจะพูดไร้สาระอีก ฉันจะฆ่านายด้วยมือข้างเดียว"

แรงฟาดของกระบอกปืนแรงมาก ทำให้ซูเฉินหมอบลงกับพื้น รู้สึกปวดที่หัว แถมยังทำให้รู้สึกมึนๆด้วย

รู้สึกร้อนๆที่หัว ซุเฉินก็เลยเอามือไปลูบ ปรากฎว่ามีเลือดไหลออกมา เขากัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวด และยืนขึ้นมาพูดว่า " คุณกล้ายิงปืนหรอ? ที่นี่เป็นบ้านคน ตอนนี้มีคนแจ้งความแล้วยังผมเองก็ไม่รู้ แต่ถ้าคุณยิงปืน ต้องมีคนแจ้งความแน่ๆ"

ขณะนั้นเอง ซูเฉินก็เริ่มบ้าคลั่งขึ้นแล้ว เขารู้ดีว่าหลิวอี้อี้ยังเดินออกมาจากความเจ็บปวดความมืดมนยังไม่ได้ ถ้าครั้งนี้เธอโดนข่มขืนอีก ชีวิตนี้ของเธอก็คงพังทลาย..........

และยังมีหยางถิงอีก ผู้หญิงคนแรกที่เป็นของเขา ถึงแม้ทั้งสองคนจะไม่มีความสัมพันธ์อะไรกัน แต่ในใจของซูเฉินแล้ว หยางถิงก็เป็นผู้หญิงที่ห้ามใครใครมาดูถูกง่ายๆ

"ถ้าเป็นผู้ชาย งั้นก็มาพนันกัน"

ซุเฉินเอามือขึ้นมาเช็ดเลือดและจ้องไปที่หวังรุ่ย และพูดขึ้นมา