แอบรัก นิยาย บท 83

"พอแล้ว หยุดก่อกวนได้แล้ว ทั้งจูบทั้งหอมจนแก้มเต็มไปด้วยน้ำซุปบะหมี่หมดแล้ว" หลิวอี้อี้ทนไม่ไหวเอามือมาปิดหน้าตัวเอง

ซูเฉินก้เพิ่งนึกขึ้นได้ในตอนนี้ ว่าเมื่อกี้ตัวเองกินบะหมี่อยู่ยังไม่ทันได้เช็ดปากก็มาหอมหลิวอี้อี้แล้ว เขาก็เลยยิ้มด้วยความอาย และพูดว่า "ผมไปบ้วนปากก่อน"

"กินข้าวก่อน ตกลงก็เรื่องของตกลง แต่พี่ยังมีเรื่องจะคุยกับนายอีก" หลิวอี้อี้ปรับสภาพจิตใจ และพูดด้วยความจริงจัง

"หา?" ซูเฉินรู้สึกเหมือนจะมีอะไรไม่ค่อยดี แต่ก็กลัวว่าเพิ่งจะได้สร้างความสัมพันธ์กัน เขาก็เลยนั่งลงอย่างเชื่อฟัง เพราะกลัวว่าหลิวอี้อี้จะเปลี่ยนใจ

"เห่อ เห่อ" หลิวอี้อี้เห็นว่าซูเฉินนั่งตั้งใจฟัง เธอก็เลยหัวเราะ และพูดต่อว่า " ก่อนอื่น ถ้าพี่ไม่ยินยอม มือไม้นายห้ามทำอะไรมั่วๆเด็ดขาด ทุกอย่างต้องค่อยเป็นค่อยไป เข้าใจมั้ย?"

"เข้าใจครับ" ซูเฉินดีใจ คิดว่า ยังมีโอกาสอยู่!

เมื่อวานหลิวอี้อี้พูดว่าจะไม่มีอะไรกับซูเฉิน แต่วันนี้พูดว่าต้องให้หลิวอี้อี้ยินยอมถึงจะทำได้ นี่ถึงแม้จะมีความแตกต่างกันอยู่ไม่กี่คำ แต่ท่าทางที่พูดต่างกันมาก

"อีกอย่าง ความสัมพันธ์ของพวกเราต้องปิดเป็นความลับไว้ก่อน พี่...ถ้าพี่ไม่พูด นายห้ามบอกใครเด็ดขาด " หลิวอี้อี้พูดต่อ

เธอตอบตกลงเพราะโดนคำพูดของซูเฉินบีบบังคับ แต่ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะต้องไปเผชิญหน้ากับคนอื่นๆอย่างไร

"งั้นบอกพี่ถิงถิงได้มั้ย?" ซูเฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และถามออกไป

"ไม่ได้.....หยางถิง เดี๋ยวต่อไปพี่จะบอกกับเธอด้วยตัวพี่เอง จำไว้ ตอนนี้ห้ามบอกใครเด็ดขาด " หลิวอี้อี้พูด

ตอนนี้คนที่อยู่ข้างๆหลิวอี้อี้ก็มีแค่หยางถิงคนเดียว ครอบครัวของเธออยู่อีกเมืองกันหมด ส่วนครอบครัวของซูเฉินและซูเจิ้งก็อยู่ที่บ้านเกิดของพวกเขา ที่หลิวอี้อี้เสนอข้อเรียกร้องนี้ ก็เพราะกลัวว่าหยางถิงจะแกล้งตัวเอง ก็เลยตั้งใจว่ายังไม่บอกหยางถิงก่อน

แต่ซูเฉินไม่ได้ติดแบบนี้ พูดตรงๆ เขามีความสามารถในการควบคุมตัวเองต่ำ ถ้าไม่บอกเรื่องนี้กับหยางถิงล่ะก็ งั้นต่อไปเวลาที่หยางถิงอยู่กับเขาเพียงลำพัง เธอต้องยั่วยวนตัวเขาแน่นอน....

เมื่อคิดแบบนี้ ซูเฉินก็เริ่มลุกลี่ลุกลน ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบหยางถิง แต่ตอนนี้หยางถิงพักด้วยกันกับหลิวอี้อี้ เกิดวันนี้โดนจับได้ขึ้นมา ก็ซวยกันหมด..

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซูเฉินก็รู้สึกเย็นวูบในใจ

"ตอนนี้ก็แค่สองข้อนี้" หลิวอี้อี้พูด และยื่นตะเกียบสาดอาดคู่ใหม่ให้ซูเฉิน และพูดว่า " รีบกินเถอะ กินข้าวเสร็จเดี๋ยวพี่ไปส่งที่มหาวิทยาลัย"

"หา?" ซูเฉินชะงัก เหมือนกับจะไม่ยินยอม

"เสียเวลาเรียนมาตั้งกี่วันแล้ว?" หลิวอี้อี้ขมวดคิ้วและพูดว่า " มหาวิทยาลัยเจียงเฉิงเป็นมหาวิทยาลัยชั้นนำของมณฑลเราเลยนะ ถ้านายยังเป็นแบบนี้อยู่ ถ้าดร็อปเรียนต่อปจะไม่ได้ปริญญาบัตรนะ!"

"เอ่อ." ซูเฉินได้ยินหลิวอี้อี้พูดแบบนี้ เขาก็เลยไม่ได้โต้แย้ง

ชวงที่ผ่านมาเกิดเรื่องขึ้นมากมาย ถ้าไม่ใช่เพราะจ้าวซีติวหนังสือให้เขาล่ะก็ วิชาเอกต่างๆเขาคงเรียนไม่ทันไปนานแล้ว ส่วนเรื่องดร็อปเรียน ซูเฉินไม่ได้กลัวเลย

การสอบของมหาวิทยาลัยค่อนข้างสบายๆ ถึงแม้จะเป็นมหาวิทยาลัยเจียงเฉิงก็เถอะ จ้าวซีเรียนเก่งขนาดนั้น ถ้าถึงวันที่ซูเฉินสอบไม่ได้ จ้าวซีต้องช่วยเขาแน่ๆ...........

"ครับ" ซูเฉินพยักหน้า และพูดว่า อี้อี้ งั้นหลังจากที่ผมกลับไปแล้ว ก็เหลือพี่เพียงคนเดียว แล้วจะทำอย่างไร?"

"พี่ยังมีเรื่องที่ต้องทำ รอให้ทำธุระเสร็จก่อน แล้วเสาร์อาทิตย์จะไปรับนายนะ" หลิวอี้อี้พูด

เขาหลกรักในนิสัยของหลิวอี้อี้ อ่อนโยน มีน้ำใจ....และยังเป็นคนดี!

ทั้งสองคนพูดคุยกันต่ออีกหน่อย หลังจากนั้นเธอก็ลงไปส่งซูเฉินข้างล่าง หอมแก้มกันเบาๆ และให้ซูเฉินกลับมหาวิทยาลัยไป

เมื่อเสร็จแล้ว หลิวอี้อี้ก็ติดต่อบริษัทรับขายบ้าน และนั่งรถไปที่บ้านเพื่อประเมินราคาขายบ้าน หลังจากนั้นหลิวอี้อี้ก็นั่งแท็กซี่กลับมาที่บ้านของหยางถิง และทำอาหารเย็นให้หยางถิง

ส่วนเรื่องรถ หลิวอี้อี้ตั้งใจว่าพรุ่งนี้เธอค่อยไปดูที่เต๊นรถมือสอง ถึงแม้ตอนนี้จะมาคนอยากซื้อแล้ว แต่ยังตกลงราคากันไม่ได้ ราคาที่เสนอมาน้อยกว่าราคาที่หลิวอี้อี้คิดไว้อยู่หนึ่งหมื่นหยวน

ถ้าน้อยกว่าแค่สองสามพันล่ะก็ หลิวอี้อี้ก็จะไมาอะไรมาก ขายให้ไปเลย

แต่เงินหนึ่งหมื่นหยวน หลิวอี้อี้รู้สึกว่าต่างกันเยอะ เธอก็เลยปฏิเสธแบบอ้อมๆ ใครจะไปรู้ว่าคนที่ซื้อไม่ยอม ต้องการเจอตัวหลิวอี้อี้ บอกว่าสามารถเพิ่มราคาให้อีกสี่ห้าพันหยวน

แบบนี้ หลิวอี้อี้ก็เลยตกลง

สมองก็คิดเรื่องนี้ไปด้วย หลิวอี้อี้ก็กำลังหุงข้าวไปด้วย และหยางถิงก็กลับมา หยางถิงเห็นว่าที่หน้าประตูไม่มีรองเท้าของผู้ชาย ก็เลยถามว่า " อี้อี้ เธออยู่บ้านคนเดียวหรอ?"

"อืม ซูเฉินกลับมหาวิทยาลัยไปแล้ว" หลิวอี้อี้ตอบ

"รีบกลับขนาดนี้เลย?" หยางถิงขมวดคิ้วและพูด "หวังตุ้ยโทรมาหาฉัน บอกว่าอีกสองวันต้องให้ซูเฉินไปที่สถานีตำรวจอีกที"

"เกิดเรื่องอะไรขึ้น?" หลิวอี้อี้ถามด้วยความเป็นห่วง

"เป็นคดีฆาตกรรม สอบปากคำแค่แปปเดียวได้อย่างไร?" หยางถิงพูด และหันไปมองหลิวอี้อี้ด้วยความกังวล และพูดว่า " อีกอย่าง มีข่าวร้าย.....เธอจะฟังมั้ย?"