แอบรัก นิยาย บท 92

เมื่อได้ยินเสียงของเฉินซู่ชิว ซุเฉินก็มีลางสังหรณ์ไม่ดี

"ซูเอ้อหู นายทำอะไรอยู่?" ซูเฉินถามด้วยความโกรธ

"ไม่มีอะไร....ป้ารองกำลังบ้าคลั่งอยู่ รอแปปหนึ่งนะ ฉันออกไปโทรข้างนอก" ซูเอ้อหูพูดจบ ก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรลอดสายมา เขาน่าจะปิดไมค์ของโทรศัพท์

ส่วนในหัวของซูเฉินก็มีภาพซูเอ้อหูกำลังมีอะไรกันกับป้ารองอยู่

ถึงแม้เฉินซู่ชิวจะมีอายุแล้ว แต่ก็ยังมีเสน่ห์อยู่ ก่อนที่จะเกิดเรื่องเธอก็มักจะมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับปู้ชายในหมู่บ้านบ่อยๆ ถึงแม้ตอนนี้สติของเธอจะมีปัญหา ทำให้เธอผอมลงนิดหน่อย แต่รูปร่างก็ไม่ได้เปลี่ยนไป ยังคงมีส่วยเว้าส่วนโค้งอยู่

ตอนนี้เฉินซู่ชิวไม่มีสติสัมปชัญญะแล้ว ก็ไม่ใช่จะเป็นไปไม่ได้ที่จะโดนซูเอ้อหูทำอะไรมั่ว?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ซูเฉินก็รู้สึกกลัว เขาจะกดวางสายโทรศัพท์ แต่ยังไม่ทันได้กดวาง ก็มีเสียงของซูเอ้อหูลอดสายมา

"อิอิ ซูเฉิน เรื่องเป็นไงบ้างแล้ว?" ซูเอ้อหูถาม

"ก่อนจะคุยเรื่องเงินฉันขอถามนายเรื่องหนึ่งก่อน เรื่องนี้นายกลับไปพูดคุยปรึกษากับลุงคนโต และพ่อของฉันก่อน ถามดูว่าจะเอายังไงกับศพของซูเจิ้ง? ว่าจะเอาเงินที่ขายบ้านได้มาซื้อฮวงซุ้ยที่เมืองเจียงเฉิง หรือว่าเอาศพของเขากลับไปฝังที่บ้านเกิด?" ซูเฉินพูด

ซูเอ้อหูคิดๆ ถ้าซื้อฮวงซุ้ยที่เมืองเจียงเฉิงก็คงต้องใช้เงินประมาณหลายหมื่นหยวนหรืออาจจะถึงแสนหยวนมั้ง? แต่ถ้าเอาศพกลับไปที่หมู่บ้าน ก็แค่สั่งโลงศพ ส่วนการสร้างเพิง ส่วนใหญ่ญาติๆในหมู่บ้านใครมีเงินก็จะให้เงิน ใครไม่มีเงินก็จะช่วงลงแรง สุดท้ายยังมีเงินเหลือใช้อีกก้อนหนึ่ง

เมื่อคิดถึงตตรงนี้ ซูเอ้อหูก็พูดโดยไม่ลังเลว่า "แน่นอนว่าต้องเอากลับไปที่หมู่บ้านอยู่แล้ว หมู่บ้านพวกเรามีความเชื่อว่าให้กลับมาตายที่บ้าน ซูเจิ้งก็ต้องมาฝังบนที่ดินของตระกูลซูของพวกเรา!"

"งั้นได้ หลังจากที่ขายบ้านได้แล้ว หลิวอี้อี้ก็จะโอนเงินไปให้นาย นายเอาเงินกลับไปจัดการเรื่องศพให้พี่ซูเจิ้ง แล้วหลังจากนั้นก็จะโอนเงินอีกก้อนหนึ่งไปให้" ซูเฉินพูด

"จะโอนให้ตอนไหน?" ซูเอ้อหูรีบถามทันที

"ฉันจะรู้ได้ไง ฉันไม่ได้เป็นคนขายบ้านซักหน่อย เรื่องนี้ก็เอาแบบนี้ก่อนแล้วกัน วางแล้วนะ!" ซูเฉินพูดจบ ไม่ได้รอให้ซูเอ้อหูพูดอะไร เขาก็กดวางสาย

เสร็จธุระแล้ว ซูเฉินก็ดูเวลา เห็นว่ายังพอมีเวลาอยู่ หลังจากที่เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็นั่งแท็กซี่ไปโฮสเทลที่ซูเอ้อหูพักอยู่

ไม่ว่างอย่างไร เฉินซู่ชิวก็เป็นแม่แท้ๆของซูเจิ้ง ถ้าเสียงที่ได้ยินเมื่อกี้เป็นเสียงที่ซูเอ้อหูกำลังมีอะไรกับเฉินซู่ชิวอยู่ล่ะก็ งั้นจะทำให้ซูเจิ้งนอนตายตาหลับได้อย่างไร?

ซูเฉินคิดในใจ ในสมองของเขายิ่งคิดยิ่งสับสน

เห็นได้ชัดว่าเฉินซู่ชิวในตอนนี้ไม่มีความสามารถในการดูแลตัวเองแล้ว นอกจากร่างกายยังคงแข็งแรงอยู่ สามารถเป็นผู้หญิงให้ซูเอ้อหูขึ้นได้ ดูเหมือนว่าเธอก็ไม่มีทางในการใช้ชีวิตอื่นแล้วมั้ง？

ส่วนซูเอ้อหู เป็นอันธพาลอายุสามสิบหกปี!

ซูเจิ้งและลุงรองที่ตายไปแล้วจะคิดอย่างไร?

ในระหว่างที่เขากำลังสับสน เขาก็มาถึงโฮสเทลที่ซูเอ้อหูพัก ราคาห้องพักที่นี่ถูกมาก เพราะไม่ได้ตั้งอยู่ในเมืองแล้ว ซูเฉินแสร้งทำทีเป็นว่าจะมาเข้าพัก หลังจากที่เขาจ่ายค่าเช่าห้าสิบหยวนแล้ว ก็หยิบกุญแจ และเดินขึ้นไปบนชั้นสอง

" ห้อง 202!" ซูเฉินคิดในใจ และมองไปรอบๆ

ห้องพักบนชั้นสองมีไม่เยอะ มีเพียงแค่สี่ห้อง บวกกับห้องพักชั้นหนึ่งรวมแล้วมีทั้งหมดหกห้อง ถือเป็นโฮสเลทที่เล็กมาก

ซุเฉินเหมือนแทบไม่ต้องใช้เวลา ก็หาห้อง202เจอ หลังจากนั้นเขาก็เอาหูแนบกับประตูห้อง

"อืม อ๊า.....สบายมากเลย สบายมาก" ซูเฉินเพิ่งจะเอาหูแนบกับประตู ก็ได้ยินเสียงพูดที่เป็นเสียงคลุมเครือไม่ชัดเจนของเฉินซู่ชิวดังออกมา อาจจะเพราะเธอสติไม่ดี เธอเลยร้องเสียงดังมาก