แอบรัก นิยาย บท 98

หลี่ฟานหรานทำแบบนี้ ยิ่งทำให้จ้าวซีไม่พอใจ

แต่นี่ก็ไม่สามารถโทษหลี่ฟานหรานได้ เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าจ้าวซีเป็นแฟนของซูเฉิน การยิ้มของเธอ ก็เป็นเพียงแค่รอยยิ้มของมิตรภาพเท่านั้นเอง

ถึงแม้หลี่ฟานหรานจะอายุมากกว่าซูเฉินสองสามปี แต่เรื่องราวที่เหิกทั้งหมดเมื่อสองวันก่อนมันทำให้เธอรู้สึกว่าเธอและซูเฉินเป็นเพื่อนกัน เป็นความสัมพันธ์แบบอาจารย์ลูกศิษย์และความสัมพันธ์แบบเพื่อน

เมื่อเห็นรอยยิ้มของหลี่ฟานหรานแล้ว ซูเฉินรู้สึกว่าถ้าไม่ตอบรับซักหน่อยจะดูไม่มีมารยาท แต่ถ้าเขาตอบรับ ก็เหมือนจะมีอันตรายถึงชีวิตได้

ในระหว่างที่เซ็งอยู่นั้น ซูเฉินก็เบิกตาโพรงโต ทำหน้าตาตลกๆ

หลี่ฟาหรานเห็นท่าทางของซูเฉินแล้ว เธอเลยเข้าใจว่าซูเฉินกำลังหยอกล้อเธออยู่ เธอเลยอดไม่ไหวหวเราะออกมา แต่เธอก็นึกขึ้นได้ว่าที่นี่คือห้องเรียน เธอไม่ควรแสดงอาการแบบนี้ เธอก็เลยทำเป็นกระแอม และพูดว่า " อะแฮ่ม อะแฮ่ม นักศึกษาทุกคน พวกเราเริ่มเรียนกันเถอะ"

..........................

เนื่องจากหลี่ฟานหรานหน้าตาสวยงาม นักศึกษาผู้ชายหลายคนก็เลยชอบหน้าตาของเธอ ทำให้ผู้ชายเหล่านั้นตั้งใจขึ้นมา โดยเฉพาะหวังฟาน นอกจากจะไม่นอนหลับแล้ว เขายังกระตือรือร้นในการถามคำถามีกด้วย

ส่วนซูเฉิน เขาเงียบตลอด จ้าวซีทำปากจู๋และถามเขาว่า "ไม่ใช่นายบอกว่าเธอไม่สวยหรอ?"

"เธอสวยหรอ?" ซูเฉินทำท่าทางเมือนไม่มีอะไรและถามจ้าวซีกลับ

"นายยังจะเสแสร้งกับฉันอีกหรอ?" จ้าวซีโกรธมาก เธอยื่นมือเล็กๆของเธอไปที่เอวของซูเฉิน และหยิกเนื้อของเขา หลังจากนั้นเธอก็มองไปรอบๆ

"ซือ!"

ซูเฉินทนไม่ไหวสูดลมเข้าทางปาก และพูดในใจว่า แม่งเอ้ย ที่แท้จ้าวซีก็ดุเหมือนกัน?

"ภรรยาคนดีของผม ต่อไป...ผมจะอยู่ห่างจากเธอโอเคมั้ย?" เธอเป็นอาจารย์ ฉันเป็นนักศึกษา จะมีอะไรในกอไผ่ได้หล่ะ?" ซูเฉินพูดเซ็งๆ

"ได้ งั้นต่อไปนานอยู่ห่างจากเธอหน่อย" จ้าวซีได้ยินซูเฉินพูดแบบนั้น เธอก็ไม่รู้สึกโกรธแล้ว

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม หลี่ฟานหรานก็เป็นอาจารย์ของเขา ถึงแม้จ้าวซีจะโกรธ แต่เธอก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่สามารถโทษซูเฉินคนเดียวทั้งหมดได้ หลังจากที่ซูเฉินพูดปลอบเธอนิดหน่อยแล้ว เธอก็เลยหายโกรธ

ต่อมาอีกสองสามวัน ซูเฉินไม่แม้จะกล้าทักทายหลี่ฟานหราน จากการสังเกตของหลี่ฟานหราน เธอก็เห็นว่าซูเฉินและจ้าวซีดูสนิทสนมกันแปลกๆ เธอก็เลยเข้าใจเรื่องทั้งหมด

นักศึกษามหาวิทยาลัย มีความรักเป็นเรื่องปกติ ต่อให้จับมือกันไปโรงแรม อาารย์ก็จะไม่เข้ามายุ่งเกี่ยวด้วย

อีกอย่าง หลี่ฟานหรานเห็นสายตาระแวงที่จ้าวซีมองมาที่ตัวเอง หลี่ฟานหรานก็เลยไม่ออกตัวไปชวนซูเฉินคุยแล้ว

ผ่านไปอีกประมาณสามวัน หลิวอี้อี้พาหลิวอี้หรานมาหาซูเฉินที่มหาวิทยาลัย เพื่อเอาเงินหนึ่งแสนหยวนมาให้

"ซูเฉิน นายเอาเงินจำนวนนี้ให้ซูเอ้อหู พี่จะไม่ไปเจอเขาแล้ว" หลิวอี้อี้พูด

โตมาจนป่านนี้แล้ว ซูเฉินไม่เคยเห็นเงินเยอะแบบนี้มาก่อนเลย เมื่อเห็นเงินแบงค์ร้อยหยวนสีแดงๆเป็กปึกๆ เขาก็รู้สึกตื่นเต้น

"หึ่ย" ตอนที่ซูเฉินกำลังจ้องเงินอยู่นั้น หลิวอี้หรานก็ส่งเสียงสบถหึ่ยออกมา และทำสายตาดูถูก

ช่วงสามสี่วันที่อยู่บ้านหยางถิง หลิวอี้หรานก็ถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดในชีวิตของหลิวอี้อี้หมดแล้ว หลังจากรู้แล้วว่าเรื่องราวทั้งหมดเกิดมาจากซูเจิ้งและเฉินซู่ชิว หลิวอี้หรานก็เลยยิ่งเกลียดซูเฉินเข้าไปอีก

เมื่อซูเฉินเห็นสายตาไม่พอใจของหลิวอี้หราน ซูเฉินก็ขมวดคิ้วและรู้สึกแปลกๆ