แค้นนพิศวาส นิยาย บท 10

"ปู่ไม่เคยได้ยินหนูพูดถึงผู้ชายคนนั้นเลย" ปู่พยายามพูดกับหลานสาว กว่าจะเปล่งเสียงออกมาได้แต่ละคำ เพราะทวีทรัพย์ไม่ใช่คนโง่ เขาแค่มองสายตาผู้ชายคนนั้นก็รู้แล้วว่า ไม่มีความรักให้หลานสาวของเขาเลย

"หนึ่งคบกับพี่เขายังไม่นานเท่าไรค่ะ เขาเป็นคนนิสัยดีมาก คุณปู่ไม่เห็นหรือคะ หนึ่งบอกว่าให้รอข้างนอก เขายังแอบเข้ามาก่อนเลย" หญิงสาวคิดว่าโกหกแล้วทำให้ปู่สบายใจ มันคงจะไม่บาปเท่าไร

"ช่วงนี้หนึ่งอาจจะได้ออกไปทำงานตอนกลางคืนนะคะ แต่คุณปูไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวหนึ่งจะจ้างป้าชม้อย ให้มาอยู่เป็นเพื่อนคุณปู่ตอนกลางคืน"

"หนูไปทำงานกลางคืน มันจะดีเหรอลูก หนึ่งต้องระวังตัวนะ" ใจจริงปู่ก็อยากจะห้ามหลานสาว แต่ปู่รู้ดีว่าค่าใช้จ่ายในบ้านมันสูง รวมทั้งแม่ของเธอก็สร้างหนี้สินไว้

"คุณปู่ไม่ต้องห่วงนะคะ หนึ่งไปทำงานกับเพื่อนค่ะ คุณปู่จำนุชนาถเพื่อนหนึ่งได้ไหม เธอฝากงานให้หนึ่งเองค่ะ" นุชนาถเคยมาที่บ้านของเธอหลายครั้ง แต่ทวีทรัพย์ไม่รู้ว่าเพื่อนของหลานสาวทำงานอะไรที่ไหน และหญิงสาวก็ไม่คิดจะบอกปู่ด้วย เพราะเธอกลัวว่าปู่จะไม่สบายใจ

ครุฑธาคลับ 20 : 00 น

ขาเรียวก้าวลงแท็กซี่ เธอยืนมองซ้ายขวาดูสิ่งแวดล้อมที่เธอต้องเจอ ไม่ว่าสิ่งที่เขาต้องการคืออะไร หญิงสาวจะพยายามอดทนให้ถึงที่สุด วันหนึ่งสูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอดพร้อมกับก้าวเดินตรงไปข้างหน้า

พอเดินมาถึงหน้าคลับ ผู้ชายที่ยืนอยู่ด้านหน้าก็เปิดประตูให้เธอเข้าไปอย่างง่ายดาย โดยที่ไม่สอบถามอะไรสักคำ วันหนึ่งไม่คิดจะสงสัยเรื่องแค่นี้ เพราะเขาทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว

"เชิญคุณเข้าไปที่ห้องแต่งตัว" ขอนไม้คนสนิทเดินตรงเข้ามาหาหญิงสาว

วันหนึ่งก็ทำตามแต่โดยดี เธอเดินตามคนสนิทของเขาไป มันคือห้องแต่งตัวเดิมที่เธอเคยมาหาเพื่อน

พอหญิงสาวก้าวเดินเข้าไปพร้อมกับคนสนิทของเขา ผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านในต่างก็มองมาที่เธอ แต่ไม่มีใครกล้าพูดคุยอะไรเพราะคนที่พาเธอเข้ามาก็คือหัวหน้าการ์ด

"ดาหลัน ช่วยแต่งตัวให้ผู้หญิงคนนี้ก่อน ให้ดูดีที่สุด" มันคือคำสั่งของขอนไม้และดาหลันก็รีบเดินตรงเข้ามา

"ตามพี่มาทางนี้"

ระหว่างที่ทั้งสองกำลังแต่งตัวอย่างนั้น ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรขึ้นมาสักคำ ทั้ง ๆ ที่ห้องนี้ไม่เคยเงียบ ถ้าไม่นินทากันเอง ก็จะนินทาพวกลูกค้าผู้ชาย แต่วันนี้มีขอนไม้ยืนคุมสถานการณ์อยู่ ทุกคนเกรงใจและกลัวเขามาก

"เสร็จแล้วค่ะ" ขอนไม้หันหน้ากลับมาแบบช้า ๆ เขาถึงกับตะลึง ผู้หญิงคนนี้แต่งชุดอะไรก็สวย ขนาดไม่ใส่อะไรยังสวยเลย ถึงแม้ว่าตอนนั้นเขาจะเห็นแค่แว๊บเดียว แต่มันก็ยังติดอยู่ที่ตาตลอดเวลา

"ตามมา"

พอขอนไม้พาวันหนึ่งออกจากห้องนั้น ทุกคนที่อยู่ในนั้นต่างก็กรูกันเข้ามาหาดาหลัน

"มันเรื่องอะไรกันพี่"

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้านาฎรู้คงจะไม่สบายใจแน่"

"แล้วตอนนี้นาฎไปไหนล่ะพี่ ธรรมดาน่าจะมาถึงแล้วนะ"

ตัดออกมาที่ด้านนอก...

จังหวะที่วันหนึ่งก้าวเดินผ่านผู้คนที่กำลังทยอยกันเข้ามา ไม่เว้นแม้แต่คนที่นั่งอยู่แถวนั้นต่างก็มอง เพราะหญิงสาวโดดเด่นมาก

"มาแล้วครับนาย" เสกสรรคนสนิทอีกคนของมาเฟียหนุ่ม ได้โน้มใบหน้าลงไปพูดกับผู้เป็นนายเบา ๆ

วันนี้ครุฑเลือกที่จะนั่งโต๊ะวีไอพีด้านนอก เพราะเขาต้องการให้ใครบางคนเห็นสิ่งที่เขากำลังจะทำ

"เข้าไปนั่งข้าง ๆ ท่าน แล้วทำตัวให้น่ารักด้วย" มันคือคำสั่งของขอนไม้ที่กระซิบพูดกับวันหนึ่ง เพราะเขาไม่อยากจะให้เธอเจ็บตัว

หญิงสาวค่อย ๆ ก้าวเดินเข้าไป เธอกำลังจะนั่งลงด้านข้าง แต่ถูกมือหนาของมาเฟียหนุ่มกระชากตัวเธอให้ไปนั่งที่ตัก