แค้นนพิศวาส นิยาย บท 35

"เหม็น" เธอพูดอู้อี้เพราะไม่กล้าปล่อยมือออก

"คายออกมา" มือหนาเอื้อไปเอาจานที่ว่างอยู่มารองปากของเธอไว้

ใครจะกล้าคายต่อหน้าเขา เธอก็ยังกระอักกระอ่วนอยู่แบบนั้น จะลุกไปคงไม่ทันแน่

ชายหนุ่มรีบวางของที่อยู่ในมือทั้งหมด แล้วอุ้มร่างบางขึ้นมาไว้ในวงแขนพร้อมกับรีบพาเธอไปห้องน้ำ

"อื่อ!!" ใครจะไม่ตกใจ

"หลบสิวะ!" เสียงดุดันตะโกนด่าแขกที่ยืนระเกะระกะ

ส่วนลูกน้องรีบเดินไปเคลียร์ทางให้

กรี๊ดดด.. สาวๆ ที่กำลังยืนรอใช้ห้องน้ำอยู่ต่างก็ตกใจที่เห็นผู้ชายเข้ามาหลายคนพร้อมกัน

"ออกไป" เขาไล่แขกออกจากห้องน้ำเพื่อให้เธออาเจียนได้สะดวกหน่อย

ตุ้บ!! กำปั้นเล็กทุบลงที่ไหล่ เพื่อให้เขาปล่อยลง

อ้วกกก อ้วกกกก~

ตอนนี้ต่างคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า มันเกิดอะไรขึ้น ตั้งแต่ทำงานที่คลับนี้มาก็หลายปี ไม่เคยเห็นครุฑทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนสักคน

"ท่านรู้จักกับเพื่อนเธอมานานแล้วเหรอนาฎ" ดาหลันแอบถามนุชนาถ

"ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันพี่" นุชนาถก็งงไม่แพ้คนอื่น เพราะภาพที่เธอเห็นมันเหมือนไม่ใช่ทั้งสองเกลียดชังกันเลย แถมเป็นห่วงกันมากด้วย

"เหม็น" พออาเจียนเสร็จ ตอนนี้กลิ่นที่หายใจเข้ามาเหม็นไปทุกอย่าง

"ได้ๆ งั้นกลับบ้านกัน" เขารีบพาเธอเดินออกมาจากคลับนั้น แล้วตรงไปที่รถ

"ฉันจะกลับบ้านไปหาคุณปู่" วันหนึ่งเอ่ยปากพูดตอนที่ขึ้นไปนั่งบนรถแล้ว

"มึงได้ยินยังไอ้สันติ"

"ขะ..ครับ"

"เราจะไปไหนนะครับ" ขอนไม้ถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง เพราะไม่มีผู้หญิงที่ไหนสั่งเขาได้

"หูมึงหนวกหรือไง"

"ช่วยไปส่งฉันที่บ้านทรัพย์ไพศาลหน่อยค่ะ" หญิงสาวชิงพูดขึ้นก่อน เพราะอยากจะกลับไปหาปู่เต็มทีแล้ว

วันหนึ่งรู้จากนุชนาถว่าปู่กลับไปพักอาศัยอยู่ที่บ้านหลังนั้น เธอไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลอะไรเขาถึงทำแบบนี้ แต่ความคิดเดียวของหญิงสาวก็คือ เขาต้องการเด็กในท้องของเธอ

[บ้านทรัพย์ไพศาล] 01 : 09 น.

"หนึ่ง" ผกากรองรีบเดินออกมารับลูกสาว นางนั่งรอตั้งแต่ได้รับรายงานจากคนของเขาแล้วว่าเจอตัววันหนึ่ง

"แม่คะ" หญิงสาวรีบตรงเข้าไปกอดผู้เป็นแม่ "คุณปู่เป็นยังไงบ้างคะ"

"ปู่ดีขึ้นมากแล้วล่ะลูก"

"แม่ดูแลปู่ดีใช่ไหม"

"แม่แทบไม่ได้ดูแลปู่เลยด้วยซ้ำ" ผกากรองมองไปดูหน้าว่าที่ลูกเขย เพราะเขาจ้างพยาบาลพิเศษมาดูแลไม่ได้จ้างคนเดียวด้วยซ้ำ ผลัดเปลี่ยนกันดูแลอีกหลายคน

"แม่หมายความว่ายังไง หนึ่งบอกให้แม่ดูแลปู่ให้ดี" เธอฟังยังไม่จบแต่เกิดโมโหขึ้นก่อน