แค้นนพิศวาส นิยาย บท 37
สรุปบท บทที่ 37+38: แค้นนพิศวาส
สรุปตอน บทที่ 37+38 – จากเรื่อง แค้นนพิศวาส โดย ชะนีติดมันส์
ตอน บทที่ 37+38 ของนิยายนิยายสำหรับผู้ใหญ่เรื่องดัง แค้นนพิศวาส โดยนักเขียน ชะนีติดมันส์ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
แค้นพิศวาส 37
"แม่ฉันอยู่ไหน คุณเอาแม่ฉันไปซ่อนไว้ที่ไหน" หญิงสาวพูดพร้อมกับเช็ดปากที่มันยังเลอะอาเจียนออก
มือหนายื่นมาเพื่อจะเช็ดตรงที่เธอมองไม่เห็นให้ แต่ก็ถูกปัดออกอย่างแรง เธอไม่ยอมให้เขาถูกเนื้อตัวได้อีกแล้ว
"ฉันถามว่าคุณซ่อนแม่ฉันไว้ที่ไหน! ฉันรู้ว่าแม่ผีพนันเข้าสิงจนไม่เป็นผู้เป็นคน แต่ถ้าคุณไม่เปิดประตูบานนั้นให้ท่าน ท่านก็เข้ามาที่นี่ไม่ได้ ขอร้องคุณปล่อยครอบครัวฉันไปเถอะ" หญิงสาวพูดโดยไม่เปิดโอกาสให้เขาได้อธิบายอะไรเลย
"แม่อยู่นี่" ผกากรองกลัวลูกสาวด่าเขามากไปกว่านั้น ยังไงเขาก็เป็นถึงเจ้าพ่อมาเฟีย เจ้าของธุรกิจมืดหลายอย่าง ถ้าเกิดทนไม่ไหวขึ้นมาจะทำยังไง
"แม่!!"
"แม่มาทำงานที่นี่จริงๆ ทำไมหนูถึงไม่เชื่อ"
"ที่นี่มันมีงานอะไรให้แม่ทำ!"
"แม่ว่าหนูไปคุยที่ห้องทำงานของแม่ดีกว่า"
"ห้องทำงาน? หมายความว่ายังไง" ใบหน้างามหันขวับไปที่มาเฟียหนุ่ม เป็นเชิงถามว่าที่แม่เธอพูดมาหมายความว่ายังไง
ชายหนุ่มยังไม่พูดอะไรเขาเดินเข้ามาคว้าแขนของเธอให้เดินตามไปที่ห้องทำงานของแม่
และหญิงสาวก็เดินตามไปแต่โดยดี เพราะเธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าที่แม่พูดมาหมายความว่ายังไง
"ห้องผู้จัดการ ผกากรอง ทรัพย์ไพศาล??" วันหนึ่งเห็นป้ายที่หน้าห้องยิ่งสงสัยไปกันใหญ่
ลูกน้องของเขารีบเปิดประตูให้ แล้วทุกคนก็เดินเข้าไปด้านใน
"แม่มาทำงานที่นี่ได้หลายวันแล้ว" ผกากรองเริ่มอธิบายให้ลูกเข้าใจ
"ทำงานที่นี่ แต่นี่มันห้อง.." หญิงสาวมองไปดูที่โต๊ะทำงาน ก็มีป้ายชื่อของแม่เธอตั้งอยู่บนนั้น
"เรื่องนี้ผมขอคุยกับเธอเองได้ไหมครับ" คำแรกที่ครุฑยอมพูดออกมา เขาต้องอธิบายให้เธอเข้าใจด้วยตัวเอง ถ้าไม่งั้นยิ่งจะคิดมากไปกันใหญ่
แล้วทุกคนก็ยอมออกไปจากห้องนั้นทิ้งให้เขาและเธออยู่ด้วยกันแค่สองคน
"ฉันรอฟังอยู่" ตอนนี้ใบหน้าหวานของเธอสื่ออารมณ์ความโกรธเกลียดออกมาให้เห็นเด่นชัดมาก
"ผมรู้ว่าแม่ของคุณคงจะเลิกเล่นการพนันไม่ได้ เพราะท่านติดการพนันมาก มีวิธีเดียวที่ท่านจะไม่สนใจการพนันอีกเลย คือท่านต้องควบคุมมันเองให้ท่านเห็นระบบทุกอย่างในนี้ ว่ามันมีกลโกงยังไงบ้าง" เขาหมายถึงว่าให้แม่ของเธอได้เข้ามาสัมผัสเองโดยที่ไม่ต้องบอกเป็นคำพูด ถ้าไม่งั้นแม่เธอก็จะไม่เข้าใจ
"กลโกง?" มันไม่ได้ผิดไปจากความคิดของเธอเลย พวกเขาต้องมีการโกง และโกงแบบแนบเนียนด้วย
"คุณก็รู้ว่าวงการนี้มันไม่ใช่วงการสีขาว.."
"ฉันไม่อยากจะฟังคำอธิบายอะไรอีก คุณไม่ต้องพูด" เขาพูดยังไม่จบประโยคหญิงสาวก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน เพราะไม่อยากจะเห็นหน้าผู้ชายคนนี้นานไปกว่านี้แล้ว
"แล้วเรื่องแม่ของคุณล่ะ" ในเมื่อเธอไม่ให้อธิบาย ชายหนุ่มก็เลยอยากให้เธอตัดสินใจเรื่องแม่เอง
"ฉันให้คุณจัดการด้วยวิธีของคุณ แต่ฉันให้เวลาคุณแค่หนึ่งเดือน ให้แม่ออกไปจากที่นี่ อย่าให้ท่านกลับมาที่นี่อีกตลอดชีวิตของท่าน"
"แล้วว.. เรื่องของเรา" ครุฑไม่เคยกลัวการพูดกับใครแบบนี้มาก่อนแต่ตอนนี้ความรู้สึกของเขาเกิดกลัวคำพูดผู้หญิงคนนี้
"เรื่องของเรางั้นเหรอ มันไม่มีเรื่องของเราตั้งแต่แรกแล้ว"
"วันหนึ่ง" ครุฑคิดไว้แล้วว่าเธอต้องพูดตัดทางเขาทุกอย่าง
"แล้วอีกอย่าง เรื่องลูก ยังไงเขาก็เป็นลูกของคุณด้วย ฉันจะไม่กีดกันคุณกับลูก แต่กรรมสิทธิ์ในตัวลูกทุกอย่าง ฉันขอร้อง ฉันรู้ว่าคุณรวยและทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ขอแค่คุณอย่าแย่งลูกไปจากฉันได้ไหม" น้ำตาคนที่พูดเริ่มเอ่อล้นออกมา ทั้ง ๆ ที่ เธอพยายามจะห้ามมันไว้ แต่ก็ไม่สามารถที่จะห้ามมันได้อีก
"ได้! แต่มีข้อแม้" ยังไงเธอก็ไม่ฟังที่เขาพูดอยู่แล้ว ชายหนุ่มก็เลยดึงความเจ้าเล่ห์ของตัวเองออกมาใช้สักหน่อย
"........"
"ตั้งแต่วันนี้ จนลูกคลอดออกมา คุณต้องอยู่กับผมตลอดเวลา เพื่อไม่ให้คุณพาลูกผมหนีไปตกระกําลําบากที่ไหนอีก"
"ไม่!!" เธอตอบออกไปโดยไม่คิดเลยด้วยซ้ำ
"ถ้าคุณไม่ ผมก็ไม่เหมือนกัน เรามาลองดูว่าศาลจะตัดสินให้ใครได้เป็นคนดูแลลูก"
"คุณ!!"
"คุณ..อะไร"
"คุณมันเลว"
"ผมนึกว่าคุณรู้ตั้งนานแล้วซะอีกว่าผมเลว เพิ่งรู้เหรอ?..หว๊าาาแย่จัง"
"ไอ้!!!"
"ไอ้อะไรพูดดีๆ นะ พูดไม่ดีเดี๋ยวพ่อจูบปากซะเลย"
"คุณกล้าเหรอ คุณไม่เห็นเหรอเมื่อกี้ว่าฉันอ้วกออกมา ยังไม่ได้ล้างปาก.... อื้มมมม!!!" วันหนึ่งยังท้าทายเขาไม่จบประโยค แต่ถูกมือหนาคว้าร่างเข้าไปบดขยี้ริมฝีปากเสียก่อน
ตุบ! ตุ้บ!! (เสียงกำปั้นของหญิงสาวทุบลงที่แผ่นอกและลำตัวเพื่อให้เขาปล่อย) "อืมมมม"
แต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย ลิ้นอุ่นค่อย ๆ สอดแทรกเข้าไปตวัดเลียวนในโพรงปากหอมหวานแบบไม่ได้รังเกียจเลย เขายังดูดมันออกมากลืนกินอีกด้วยซ้ำ
แอดดดดดด~ "อุ๊ย" คนที่เปิดประตูเข้ามาถึงกับหยุดชะงัก จะถอยหลังก็ไม่ได้แล้ว เพราะถูกสายตาของเขาเพ่งเล็ง
"ไม่มีมือเคาะก่อนหรือไง"
"ขอโทษครับที่เสียมารยาท พอดีมีข่าวด่วนเข้ามา"
"ข่าวด่วนอะไร"
จังหวะนั้นวันหนึ่งดิ้นหลุดออกจากวงแขนแกร่งได้ เธอกำลังจะหนีออกมาแต่ถูกเขาคว้าไว้ก่อน
"ปล่อยนะฉันจะกลับบ้าน"
"ถ้าข่าวมึงไม่ด่วนจริง กูยิงมึงทิ้งแน่ไอ้ขอน" มาเฟียหนุ่มพูดกับลูกน้อง แต่ยังฉุดรั้งร่างบางของหญิงสาวไว้ไม่ยอมปล่อย
"ตอนนี้คุณธานินทร์ถูกแก๊งไอ้อิทธิพลจับตัวไปครับ"
"อะไรนะ?"
อิทธิพลก็เป็นเจ้าพ่อมาเฟียอีกฝั่งพวกเขาทำธุรกิจคล้ายกัน โดยเปิดบ่อนการพนันและคลับบาร์ ทั้งสองแก๊งค์ไม่ค่อยลงรอยกันมาตั้งแต่สมัยตาของธานินทร์แล้ว เพราะแย่งถิ่นทำมาหากินกันมาโดยตลอด
"พาเมียกูกลับไปที่บ้าน..บ้านกูนะ แล้วให้คนดูแลให้ดี" ครุฑสั่งขอนไม้พร้อมกับส่งตัววันหนึ่งให้
ที่พวกมันไม่กล้ายิงสวนมาก่อนก็เพราะใจมันไม่นักเลงพอ ถ้าไม่งั้นป่านนี้ลูกพี่มันคงจะคุมพื้นที่ได้มากกว่านี้แล้ว
"เข้าไปดูซิว่ามันเอาพี่กูไว้ที่ไหน"
และเพียงไม่นาน ลูกน้องของครุฑก็พาตัวธานินทร์ออกมาจากที่นั่นได้อย่างปลอดภัย
หลายชั่วโมงผ่านไป..
"พวกมึงดูแลลูกกูยังไง" พออำนาจกลับมาถึง ก็ลงโทษลูกน้องของธานินทร์อย่างหนัก
ตอนนี้พวกมันเจ็บตัวยิ่งกว่าถูกอิทธิพลจับตัวไปซะอีก
"พอเถอะพ่อ ผมไม่เป็นอะไรมากหรอก"
"ทำเป็นปากดี ถ้าน้องไปช่วยไม่ทันมันจะเกิดอะไรขึ้น"
"ใครขอให้มันไปช่วย"
พั้วะ! เสียงอำนาจชกเข้าที่หน้าลูกชายคนโตอย่างแรง
"อย่าพูดกับน้องแบบนี้อีก"
"ทำไมพ่อไม่ยิงที่หัวผมเลยล่ะ" มือหนาลูบไล้ใบหน้าคมตรงที่ถูกกำปั้นของพ่อ
"ผมเหนื่อยแล้วผมจะกลับบ้าน" ครุฑพูดพร้อมกับลุกขึ้น เขาปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพ่อจัดการกับพี่ชายไป
ตอนนี้ธานินทร์แค้นอิทธิพลมากที่ทำให้ถูกเหยียดหยามทั้งพ่อและน้องชาย ต่างสายเลือดเพราะตอนนี้เขายังไม่รู้ความจริง
เพียงไม่นานรถคันหรูของครุฑก็ได้วิ่งเข้ามาจอดที่หน้าคฤหาสน์บ้านของเขา
"เป็นไงบ้าง" พอลงจากรถชายหนุ่มก็ถามหาเธอกับคนสนิททันที
"หลับไปแล้วครับฤทธิ์เยอะมาก จะกลับบ้านอย่างเดียวเลย" ขอนไม้พูดไปก็นึกขำถ้าเป็นน้องเป็นนุ่งป่านนี้เขาฟาดก้นลายไปแล้ว
"มึงช่วยอะไรกูสักอย่างสิวะขอน"
04 : 00 น.
อุบ! อุ้บ!! นอนหลับอยู่ดีๆ หญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะคลื่นไส้อยากอาเจียน
"อืออ!!" แต่เธอก็ลุกออกไปเข้าห้องน้ำไม่ได้ เพราะมือของใครพาดทับร่างกายอยู่
ตุ๊บ! กำปั้นของหญิงสาวฟาดลงที่ร่างหนาเพื่อให้เขาปล่อย
"โอ้ย"
มือของเธอไปโดนผ้าพันแผลเข้าก็เลยตกใจ จนหายอยากอาเจียน
"คุณเป็นอะไร" วันหนึ่งยื่นมือไปเปิดไฟที่หัวเตียง หญิงสาวถึงกับหน้าเปลี่ยนสีเพราะความตกใจ
"ถูกยิง"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นนพิศวาส