แค้นนพิศวาส นิยาย บท 43

มาเฟียหนุ่มนั่งลงแบบหมดเรี่ยวแรง เพราะวันนี้เขายุ่งงานทั้งวัน คิดว่าจะมาดูงานที่คลับ แล้วผ่อนคลายสักหน่อย

"เสี่ยขาา"

"หือ"

"เสี่ยหายดีแล้วใช่ไหมคะ" ใบหน้าที่แต่งแต้มไปด้วยสีสัน แนบลงอกแน่นๆ ของมาเฟียแบบออดอ้อนออเซาะ

แต่เขาก็ทำเป็นไม่สนใจยังยกเหล้าขึ้นมาดื่ม ปล่อยให้พวกสาวๆ นั่งเบียดแนบชิดกับร่างหนาแบบเคยชิน

วันหนึ่ง..

ติ้ง~ เสียงข้อความไลน์เข้าเครื่องของวันหนึ่ง

"ยัยนาฎส่งอะไรมา" เธอนั่งรอเขามาได้สักพักแล้ว เพราะมันก็ดึกแต่ยังไม่กลับมาเลย พอเห็นข้อความไลน์ที่เพื่อนส่งมาให้ วันหนึ่งก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านดู

พอเห็นคลิปหญิงสาวถึงกับของขึ้นตอนนี้อารมณ์คนท้อง..พุ่งปรี๊ด!

"นายหญิงจะไปไหนครับ" ลูกน้องที่ให้คุ้มครองเธอรีบเดินตามหลังนายหญิง เพราะเห็นว่ากำลังจะเดินออกจากบ้าน

"ฉันจะไปธุระ"

"ธุระที่ไหนครับเดี๋ยวพวกผมจะพาไป"

วันหนึ่งยอมให้ลูกน้องเขาขับรถพาออกมา เพราะมันคงจะปลอดภัยมากกว่าที่เธอจะไปเรียกแท็กซี่ แต่เธอไม่บอกว่าจะไปไหน ถ้าบอกพวกเขาคงจะส่งสัญญาณไปหากันแน่ หญิงสาวแค่ชี้บอกทางว่าจะไปที่ไหน..

[ครุฑธาคลับ]

"นายหญิงจะมาที่คลับทำไมไม่บอกพวกผมตั้งแต่ทีแรกล่ะครับ"

"ฉันมีธุระกับเพื่อนนิดหน่อย พวกนายไม่ต้องตามเข้ามานะ" หญิงสาวลงจากรถได้ก็ตรงไปที่โต๊ะประจำของเขา

หลายคนต่างก็มองตาม ใครมองก็ดูออกว่าเธอกำลังท้อง และคนท้องคงไม่มาเที่ยวที่แบบนี้ นอกจากจะมาตามใครสักคน เพราะดูท่าทางของเธอเอาเรื่องไม่เบา

เพล้ง!! แก้วเหล้าในมือมาเฟียหนุ่มถึงกับหล่นลงแบบไม่รู้ตัว เมื่อมองเห็นหญิงคนรักยืนเท้าสะเอวอยู่ตรงหน้า มืออีกข้างที่กำลังโอบกอดผู้หญิงอยู่ได้รีบดึงกลับคืนมา ที่จริงเขาไม่ได้กอดเองหรอกแต่ถูกพวกเธอดึงไปมากกว่า

"พวกเธอมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ ไม่ไปทำงานทำการกันหรือไง" ปากต่อว่าผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างกาย แต่สายตาจ้องมองไปที่วันหนึ่ง

"คุณมาได้ไง รู้ไหมว่าที่นี่ไม่เหมาะสำหรับคนท้อง" ร่างหนารีบลุกขึ้นเดินตรงไปหาหญิงสาวที่ยืนหน้าบูดบึ้งอยู่ โดยไม่สนใจผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านข้าง จนพวกเธอรีบขยับออกแทบไม่ทัน

"สนุกไหมคะ"

"สนุกตรงไหนผมแค่มาดูงาน"

"ดูงาน? หรือดูสาวๆ คะ"

"ดูงานจริงๆ จ้า"

"มีอะไรกันวะ" ขอนไม้เพิ่งจะเดินเข้ามาเพราะไปทำธุระให้กับเจ้านาย แต่ดูเหมือนว่าเหตุการณ์จะไม่ปกติ

"งานใหญ่เข้าแล้วลูกพี่ วันนี้คอยดูนะว่าเจ้านายเราจะได้เย็บกี่เข็ม" สันติกระซิบพูดกับขอนไม้ ที่จริงสันติเห็นตั้งแต่เธอลงรถมาแล้ว แต่วิ่งเข้ามาไม่ทันเพราะนายหญิงเดินตรงมาที่โต๊ะนี้อย่างเดียว

"ที่นี่เสียงดังมาก ผมว่าพาลูกกลับออกไปข้างนอกดีกว่า" เกิดมาไม่เคยกลัวใครแบบนี้มาก่อน แม้ว่าจะอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่วันนี้ครุฑยอมรับว่ากลัวผู้หญิงคนนี้จะโกรธเพราะภาพที่เธอเห็นมันชวนให้เข้าใจผิดมาก

เขารู้ดีว่าเป็นความผิดของตัวเองที่ไม่ได้ระวังตัวเพราะความเคยชิน ว่าแต่ทำไมเธอถึงมาได้จังหวะแบบนี้

"คงไม่อยากจะให้ใครรู้สินะ ไม่เป็นไรค่ะ คุณทำงานของคุณต่อไปเถอะฉันกลับเองได้" วันหนึ่งหมายถึงว่าเขาคงไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเธอถึงอยากให้เธอรีบกลับบ้านนัก

อารมณ์ความน้อยใจเริ่มประดังเข้ามา วันหนึ่งรู้ดีว่าเขามีผู้หญิงมากมาย เธอก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่ไม่อยากจะแบ่งชายคนรักให้คนอื่นเชยชม

"คุณคิดอะไรอยู่"

"คืนนี้คุณคงจะไม่ว่างกลับบ้านแล้วใช่ไหมคะ ถ้างั้นฉันขอไปนอนกับคุณปู่นะ" หญิงสาวไม่อยากจะเป็นคนเอ่ยปากพูดออกมา เรื่องแบบนี้เขาต้องคิดเองได้สิ ถ้าเขาอยากจะสร้างครอบครัวกับเธอจริง ต้องเลิกทุกอย่างแต่ถ้าเขาเลิกไม่ได้.....

หมั่บ!! ก่อนที่เธอจะหันหลังกลับ ได้ถูกมือหนาคว้าเข้ามากอดไว้

"ถ้างั้นก็นั่งฟังเพลงอยู่ที่นี่ด้วยกัน" เขาพาเธอไปนั่งโซฟาตัวเดิม แล้วจับเธอขึ้นมานั่งบนตัก

"ปล่อยได้หรือยังคะ ฉันจะกลับบ้าน"

"บ้านไหน"

"บ้าน.." หญิงสาวกำลังจะตอบแต่สายตาเธอมองไปเห็น ผู้ชายสองสามคนที่กำลังฉุดกระชากเพื่อนของเธอออกจากคลับนั้น

"นั่นนุชนาถนี่" วันหนึ่งรีบลุกขึ้นแล้วเดินตามออกไป

"มีอะไรกัน" ครุฑเดินตามเธอมาแบบไม่ห่าง

"หยุดนะ!!" หญิงสาวรีบตะโกนบอกให้พวกนั้นหยุดก่อนที่พวกมันจะพาเพื่อนของเธอขึ้นรถตู้ไป

"หนึ่ง" นุชนาถรีบสะบัดมือออกจากพวกนั้นแล้ววิ่งเข้ามาหาวันหนึ่ง

"คุณกำลังจะทำอะไร" แทนที่วันหนึ่งจะถามลูกน้องของเขา แต่กลับหันขวับกลับมาที่มาเฟียหนุ่มผู้เป็นสามี

ขอนไม้ยื่นโทรศัพท์ทั้งสองเครื่องให้กับเจ้านายดู

"ใครทำ"

"ฉันไม่ได้ทำนะคะ เอาฉันไปสาบานที่วัดไหนก็ได้" นุชนาถกลัวจนตัวสั่น เพราะเรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เขาเป็นถึงเจ้าพ่อมาเฟีย ถ้ามีใครดักหลังแบบนี้คงไม่มีชีวิตรอดแน่

"มันเรื่องอะไรกัน" วันหนึ่งมองดูโทรศัพท์ทั้งสองเครื่องก็รู้แล้ว ว่ามันต้องเรื่องคนที่ส่งคลิปนั้นมาให้เธอ

ที่จริงวันหนึ่งคิดว่าเป็นฝีมือของเพื่อน เพื่อนอาจจะหวังดี

"ไปเช็คดูกล้องทุกตัว" มาเฟียหนุ่มสั่งลูกน้องด้วยโทนเสียงต่ำแบบกดอารมณ์ เขาคิดไว้แล้วว่าทำไมเธอถึงเข้ามาได้จังหวะนัก

"ฉันเชื่อว่าไม่ใช่ฝีมือเพื่อนฉัน คุณปล่อยเพื่อนฉันไปได้หรือยัง" วันหนึ่งพูดกับเครุฑแต่สายตาเธอมองมาดูหน้าเพื่อนที่ซีดเป็นไก่ต้ม

และเธอก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าใครเป็นคนส่งคลิปนั้นจากโทรศัพท์ของนุชนาถมาที่เครื่องเธอ แล้วแถมยังลบออกเมื่อส่งเสร็จ