แค้นนพิศวาส นิยาย บท 5

"แกจะบ้าเหรอ สามสิบล้านภายในสามวัน ถ้าไม่เป็นเมียน้อยพวกเสี่ยฉันก็มองหาหนทางไหนไม่เจอแล้วล่ะ"

"เมียน้อยเสี่ยงั้นเหรอ มีเสี่ยคนไหนที่ต้องการเมียน้อยไหม เมียเก็บก็ได้"

ถึงแม้เพื่อนของเธอจะไม่จริงจังกับคำพูด แต่วันหนึ่งจริงจัง ตอนนี้เธอยอมทำทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่ขายตัว เพื่อแลกกับชีวิตของแม่

"พูดเป็นเล่นไป" นุชนาถถึงกับตกใจ เพราะเธอไม่ได้จริงจังกับคำพูดของตัวเองเลย แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนจะจริงจังมาก

"ฉันพูดจริง" วันหนึ่งรู้อยู่แล้วว่างานที่ทําแล้วได้เงินเยอะขนาดนี้ไม่มีหรอก นอกจากจะเป็นเมียน้อยเมียเก็บมหาเศรษฐี แต่เธอไม่รู้ว่าเศรษฐีคนไหนที่สามารถจะทุ่มเงินขนาดนั้นให้เธอได้ภายในเวลาแค่ไม่กี่วัน

"พี่นั่งฟังมานานแล้วนะน้อง ถ้าน้องร้อนเงินขนาดนั้น มีเสี่ยอยู่คนหนึ่งที่พี่รู้จัก" รุ่นพี่ผู้หญิงที่นั่งฟังอยู่ด้านข้างก็เสนอความคิดเห็นออกมา

"เสี่ยคนไหนคะ"

"ก็เสี่ยเจ้าของที่นี่ไง"

"พี่ดาหมายถึงคุณครุฑเหรอ" นุชนาถสงสัยว่าดาหลันหมายถึงเสี่ยคนไหน เพราะคลับนี้มีเจ้าของถึงสามคน

"ไม่ใช่คุณครุฑหรอก แต่เป็นพี่ชายของเขา..คุณธานินทร์"

"เสี่ยธา!!" ทุกคนต่างพูดขึ้นพร้อมกัน

"เขาเป็นเจ้าของที่นี่ใช่ไหมนาฎ ใช่ไหมพี่" วันหนึ่งถึงกับถามคนที่นั่งอยู่ในห้องนั้นไปทั่ว

"ฉันว่าแกเลิกคิดไปได้เลยวันหนึ่ง"

"ทำไม" ตอนนี้วันหนึ่งจริงจังกับเรื่องนี้มาก ไม่ว่าเขาจะเป็นใครถ้าเงินหนาพอ เธอยอมทำทุกอย่าง

"ใสๆ แบบแกรับมือเสี่ยเขาไม่ได้หรอก เลิกคิดไปได้เลย" นุชนาถกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูเพื่อน

"แกแนะนำเสี่ยคนนั้นให้ฉันรู้จักหน่อยสิ เดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเอง"

"แกอย่าหาเรื่องใส่ตัวดีกว่าว่ะ"

นาทีนี้ไม่ว่าอะไรก็หยุดวันหนึ่งไม่ได้ เธอต้องรีบทำเวลา เพราะปู่ยังรออยู่ที่บ้าน

"ถ้านาฎไม่ช่วย เดี๋ยวพี่ช่วยเอง" ดาหลันถึงกับเสนอตัวช่วย เพราะถ้าเสี่ยธานินทร์ถูกใจผู้หญิงคนนี้ เธอก็พลอยจะได้หน้าไปด้วย

"ไม่ได้นะคะพี่ดา คนนี้นาฎขอ"

"เราไม่เป็นอะไรหรอก คนอื่นยังทำงานนี้ได้เลย ทำไมเราจะทำไม่ได้ล่ะ" วันหนึ่งรู้ดีว่าเพื่อนคงเป็นห่วงเธอ แต่เธอก็เป็นห่วงแม่ไม่แพ้กัน