แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 648

บทที่ 648 สิ่งที่เธอต้องการคือการสนับสนุนจากฉัน

“นรมน!”

บุริศร์ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว รีบวิ่งไป

รถคันหนึ่งหยุดตรงหน้านรมนไม่ถึงหนึ่งเซนติเมตร และนรมนก็ถูกปัญญ์กอดเอาไว้ในอ้อมแขนแน่น

“ตาบอดเหรอ?”

คนขับรถตกใจเหงื่อแตกไปทั้งร่าง ทันใดนั้นความโกรธก็ตามขึ้นมา

ปัญญ์จ้องเขม็งคนขับรถแล้วพูดขึ้น “โชคดีที่นายตาไม่ได้บอด ไม่งั้นนายเจอดีแน่ ออกไปซะ!”

คนขับรถเห็นปัญญ์ไม่ใช่คนที่คุยด้วยง่าย และเห็นท่าทางเสียสติของนรมน ก็ตกใจรีบเหยียบคันเร่งขับหนีไป

เมื่อบุริศร์มาถึงก็เห็นภาพนี้

นรมนยังคงอยู่ในอ้อมแขนปัญญ์ ท่าทางน่ารักทำให้เขาเห็นแล้วอิจฉาในใจ

คิดว่าจะไปดึงนรมนออกมา เมื่อนึกถึงอาการปวดศีรษะของตัวเอง เขาก็หยุดฝีเท้าอย่างช่วยไม่ได้

เขามองปัญญ์ไถ่ถามทุกข์สุขกับนรมนโดยที่ทำอะไรไม่ได้ สองมือกำเข้าหากันแน่น อาการปวดศีรษะไม่เจ็บเท่าอาการปวดใจในตอนนี้

เขาต้องเสียนรมนไปจริงๆ ใช่ไหม?

ไม่!

ถึงจะตกลงหย่าแล้ว เขาก็ไม่เคยคิดจะยอมแพ้กับนรมน

ในที่สุดบุริศร์ก็แน่ใจกับความคิดที่แท้จริงของก้นบึ้งจิตใจตัวเอง

ให้อิสระกับนรมน ไม่อยากให้เธอลำบากใจ ยอมหย่าร้างอะไรพวกนั้น ทั้งหมดก็เพื่อลบล้างหักหนี้นรมน เพื่อหาข้ออ้างให้ตัวเองไล่ตามนรมนอีกครั้ง

ตอนนี้เห็นปัญญ์ข้างกายนรมน บุริศร์ก็ยิ่งเสียใจ

นี่คือภรรยาของเขา ผู้หญิงของเขา!

ใครก็อย่าคิดจะแย่งนรมนไปจากเขา!

แต่ก่อนหน้านี้ เขาต้องการทำสองสามเรื่อง

แววตาบุริศร์มีอารมณ์ที่บรรยายไม่ได้ จากนั้นก็หันตัวเดินออกไป

ทั้งร่างนรมนทึ่มไปแล้ว

เธอไม่รู้ว่าเมื่อครู่นี้ตัวเองเป็นอะไร หลังจากโดนบุริศร์บังคับจูบ ก็ไม่ใช่ว่าจะโกรธทั้งหมด ยิ่งเกลียดตัวเองที่ควบคุมตัวเองไม่ได้มากกว่า

เมื่อครู่นี้ เธอเกือบมีอารมณ์ เกือบหลงระเริงไปกับจูบบุริศร์แล้วจริงๆ

แต่เธอจะทำแบบนั้นได้อย่างไร?

เธอที่เสียสติไม่เห็นรถฝั่งตรงข้ามด้วยซ้ำ ร่างเกือบฝังอยู่ใต้ล้อภายใต้การหนีที่กระวนกระวาย ถ้าไม่ได้ปัญญ์ช่วยไว้ เธอไม่รู้จริงๆ ว่าตอนนี้เธอจะมีสภาพอย่างไร

“พี่นรมน พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม? พี่อย่าทำให้ฉันตกใจสิ เป็นอะไร? เกิดอะไรขึ้น? ลูกอาการไม่ค่อยดีเหรอ?”

ถามคำถามยาวเหยียด นรมนไม่รู้ว่าควรตอบข้อไหนดี

“พี่นรมน?”

“ไม่เป็นอะไร”

นรมนส่ายหน้า แสดงว่าตัวเองสบายดีมาก เธอจะบอกเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ให้ปัญญ์ฟังได้อย่างไร

ไม่ได้!

ไม่สามารถปล่อยให้บุริศร์นำจมูกเดินได้อีกต่อไป

ถึงแม้จะรักเขา แต่ก็ต้องควบคุมตัวเอง การแต่งงานที่ถูกลิขิตไว้ว่าไม่ได้ผล ก็อย่าไปฝืนมันเลย

นรมนผลักอ้อมกอดของปัญญ์ จัดการอารมณ์ตัวเองให้ดี แล้วใช้มือทำท่าทางพูดขึ้น “ลูกไม่เป็นอะไร ไม่กี่วันนี้ฉันอาจจะไปๆ กลับๆ นายไม่ต้องตามฉันมา ฉันไม่เป็นอะไร เดี๋ยวนายได้โปรดช่วยฉันหาห้องหน่อย ฉันจะย้ายออกไปอยู่”

ปัญญ์ตกตะลึง พูดขึ้น “พี่นรมน คุณอยู่บ้านผมก็ดีแล้ว อย่าไปหาห้องอยู่คนเดียวเลย แล้วความสัมพันธ์ของพี่กับพี่สาวผมมันยังไม่ชัดเจนเหรอ?”

“ไม่ๆๆ ฉันต้องการหาห้อง เดี๋ยวหย่าแล้ว เด็กๆ จะอยู่กับฉัน อยู่บ้านนายไม่ค่อยสะดวก และฉันต้องการเรียนรู้การอยู่อย่างอิสระ และไม่สามารถพึ่งพาพวกคุณได้ตลอดเวลา ตอนนี้ฉันมีห้างGolden Harvestแล้ว ชีวิตไม่มีปัญหาหรอก ดังนั้นช่วยฉันหาห้องเถอะนะ รบกวนด้วย”

นรมนรีบทำท่าทาง

ปัญญ์เห็นเธอดื้อรั้นแบบนี้ ก็ทำได้แค่พยักหน้าตอบตกลง

ทั้งสองขึ้นรถไปที่ซูเปอร์มาเก็ต ปัญญ์ซื้อเนื้อสัตว์และผักเป็นเพื่อนนรมน จากนั้นก็กลับบ้าน

นรมนไปเยี่ยมกิจจา กิจจายังคงอยู่ในห้องตัวเอง คมทิพย์เรียกอย่างไรก็ไม่ยอมออกมา

เธอเห็นกิจจานั่งอยู่ข้างหน้าต่างมองออกไปข้างนอก ไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่

นรมนมานั่งข้างๆ กิจจา

กิจจารู้สึกถึงลมหายใจของนรมน หันศีรษะไปเหลือบมองเธอ จากนั้นก็ยิ้ม

ทันใดนั้นนรมนก็ตื่นเต้นขึ้นมา

กิจจายิ้มแล้ว!

เขาจะเดินออกจากห้องแล้วใช่ไหม?

นรมนมองหนังสือเล่มหนึ่งในมือกิจจา พลิกดูมัน ไม่คิดว่าจะเป็นหนังสือภาษามือ

กิจจากำลังเรียนภาษามือ