แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 11
บทที่11 เธอมันเป็นนางจิ้งจอก
“ฉันเป็นใครน่ะรึ ฉันเป็นว่าที่นายหญิงของประธานบริษัทฮัวยูกรุปน่ะสิ! ฉันเตือนเอาไว้นะ อยู่ห่างๆบุริศร์ไว้หน่อย คุณน้ำ รีบเรียกเจ้าหน้าที่ รปภ. เอาตัวผู้หญิงคนนี้ออกไป!”
เสียงของเขมิกานั้นแหลมเล็ก
“ว่าที่นายหญิงของประธานบริษัทรึ นั่นแปลว่าตอนนี้ยังไม่ใช่นี่นา ฉันต้องเตือนคุณเอาไว้อย่างนะ สำหรับบุริศร์ ฉันเป็นคนสำคัญเอามากๆ ตอนนี้คุณจะเอาตัวฉันออกไป น่ากลัวว่าอีกไม่นานฉันก็ต้องถูกเชิญเข้ามาใหม่”
นรมนพูดอย่างเนิบๆ เธอขี้เกียจแม้แต่จะชายตามองเขมิกา
เขมิกาถูกปฏิบัติเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนนี้หล่อนลุกเป็นไฟแล้ว
“เชิญเธอกลับมาหรอ เธอฝันไปรึเปล่า เธอรีบไสหัวไปเดี๋ยวนี้!”
หล่อนเห็นคุณน้ำไม่ขยับเขยื้อน เธอจึงก้าวไปข้างหน้าและผลักนรมนด้วยตัวเอง ไม่คาดคิดว่านรมนจะเองตัวหลบ
เขมิกาไม่ทันตั้งตัว เธอยืนอย่างไม่มั่นคง จนในที่สุดก็ล้มลงไปข้างหน้า
“ว่าที่นายหญิงของประธานบริษัท ระวังหน่อยสิคะ”
นรมนมีน้ำใจยื่นมือออกเพื่อช่วยหล่อน แต่เขมิกากับมองว่านี่เป็นการล้อเลียน
“แกไสหัวออกไป!”
หล่อนผลักมือเธอออกไป
เสียงฝ่ามือดังกังวานขึ้นทั่วทั้งห้องโถง
ใบหน้าของนรมนบวมแดงขึ้นมา แต่เขมิกาก็ยังไม่ยอมหยุด เธอจิกผมยาวงามของนรมนเอาไว้ และกล่าวอย่างชั่วร้าย “สารรูปของแกอย่างนี้ ยังจะกล้ามายั่วยวนบุริศร์ที่บริษัทฮัวยูกรุปอีกมั๊ย ครั้งนี้เป็นการเตือนนะ! ถ้ายังมีครั้งต่อไปอีกฉันจะจัดการทำลายหน้าสวยๆของแกซะ!”
คำพูดชั่วร้ายของเธอทำให้นรมนหรี่ตาลง เธอต้องการที่จะขัดขืน แต่หางตาเธอเหลือบไปเห็นเงาร่างที่คุ้นตากำลังออกมาจากลิฟต์
ผู้หญิงที่หยิ่งและเผด็จการคนนี้ยังไม่เห็นว่าบุริศร์กำลังเดินมา
นรมนซึ่งเห็นว่าบุริศร์เพิ่งออกมาจากลิฟต์ เธอจึงปล่อยให้เขมิกาเล่นใหญ่จิกผมของเธอไป เธอจงใจพูดขึ้นด้วยความโกรธ “บริษัทฮัวยูกรุปที่แท้ก็ชอบรังแกคนอื่น!”
“รังแกคนอื่นรึ ฉันไม่ทำให้เธอเสียโฉมก็ดีแค่ไหนแล้ว ทางที่ดีเธอรีบออกไปจากบริษัทฮัวยูกรุปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น…”
“ประธานบุริศร์ นี่เป็นวิธีปฏิบัติที่คุณใช้ในการต้อนรับสถาปนิกของบริษัทคู่สัญญาอย่างนั้นหรือคะ ถ้าหากว่าประธานบุริศร์ไม่ได้จริงใจที่จะร่วมมือกัน ก็ควรที่จะไปเจรจากับประธานบริษัทของดิฉันเอง ไม่จำเป็นต้องมาดูถูกพวกเราพนักงานของบริษัทHJกรุปก็ได้!”
นรมนขัดจังหวะคำพูดของเขมิกา ดวงตาเธอจ้องตรงไปที่บุริศร์
บุริศร์ไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นฉากอันน่าเกลียดของเขมิกาเช่นนี้
“เขมิกา ปล่อยมือ!”
เสียงของบุริศร์เย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง
เขมิกาไม่คิดว่าจู่ๆบุริศร์จะลงมา เธอชะลอการกระทำลง นรมนกลับไม่ยอมที่จะพลาดโอกาสนี้
“ว่าไง ว่าที่คุณผู้หญิงของฮัวยูกรุป ยังอยากที่จะหาเรื่องชกต่อยกับฉันอยู่ไหมคะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...