แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 110

บทที่ 110 อยากได้แคทเธอรี ข้ามศพฉันไปก่อน

ชื่ออัลบั้มเขียน “ลูกน้อยของฉัน”

ลูกฉัน!

ดวงตาของพ่อนรมนค่อนข้างตื่นเต้น แต่ว่าก็ยังยิ้มและพูด“เด็กคนนี้โตมาดีจริงๆ”

“ใช่แล้ว ตอนที่เพิ่งคลอดใหม่ๆเป็นเด็กดีอย่างมาก มีน้ำใจมาตั้งแต่เด็กและมีเหตุผลมาก”

นรมนพูดถึงลูกชายก็ดูภูมิใจอย่างมาก

พ่อนรมนไม่พูดอะไรและเปิดอัลบั้ลขึ้นค่อยๆดู ยิ่งมองยิ่งรู้สึกชอบ

“นรมนอยู่ต่างประเทศคนเดียวคงไม่ง่ายใช่ไหม?”

อยู่ดีๆพ่อนรมนก็เปลี่ยนบทสนทนา

นรมนพูดเสียงเบา “ก็ไม่ได้มีอะไร มีเด็กๆคอยอยู่เป็นเพื่อน ชีวิตก็ถือว่ามีความสุข”

แม่นรมน พูดอย่างรีบร้อน “นายเอามาให้ฉันดู นายเจ้าคนแก่ ทำไมถึงเอาไปดูคนเดียว?”

“ฉันยังดูไม่หมดเลยนะ?”

พ่อนรมนกับแม่นรมนเหมือนกับเด็กสองคนที่แย่งกันไปมา

นรมนมองเห็นพวกเขาแบบนั้น ริมฝีปากก็ยกขึ้น เธอสาบานว่าจะพากานต์กลับมาเยี่ยมทั้งสองคน

ตอนที่เธอกับพ่อนรมน แม่นรมนกำลังคุยกันอยู่ ทางด้านบุริศร์ค่อนข้างที่จะไม่ค่อยราบรื่น

บุริศร์เพิ่งออกจากตระกูลธนาศักดิ์ธนไม่นาน เพียงครึ่งทางก็พบกับธรณีที่มาพร้อมขบวนรถ

รถBENTLEYที่เหมือนกัน ทั้งหมดแปดคัน ที่นั่งทุกที่เต็มไปด้วยคน มองดูแล้วดูใหญ่มาก

บุริศร์จอดรถไว้กลางถนน ขวางหน้าขบวนรถ

“ธรณี นายหมายความว่าอะไร?”

ตอนนี้บุริศร์ก็ไม่พูดถึงมิตรภาพอะไรแบบนั้น

คนอื่นต้องการทำร้ายผู้หญิงของเขา เขายังจะสามารถเป็นสุภาพบุรุษได้ไง นั่นเป็นไปไม่ได้

ธรณีไม่ได้รู้สึกแปลกใจที่เจอบุริศร์

เขาลดหน้าต่างลงพูดเย็นชา “ประธานบุริศร์ เรื่องในวันนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ หวังว่าคุณจะถอยไป”

“ฉันเคยพูด แคทเธอรีเป็นผู้หญิงของฉัน นายจะแตะต้องเธอต้องถามฉันก่อน”

บุริศร์ไม่ถอยให้สักนิด

ตอนนี้ใบหน้าของธรณีไม่น่ามอง

“ความหมายของนายคือวันนี้ยังไงก็จะสู้ให้ถึงที่สุดใช่ไหม? แม่ของฉันก็เป็นคนอายุมากขนาดนั้น ถูกแคทเธอรีทำแบบนั้นเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด ฉันไม่ควรที่จะทวงคืนความยุติธรรมให้แม่หรือไง?”

น้ำเสียงของธรณีหนาวเย็น และเหมือนสามารถระเบิดออกมาได้ตลอดเวลา

บุริศร์พูดเสียงเบา “เรื่องนี้มันเป็นยังไงกันแน่ ไม่สู้นายกลับไปถามแม่ของนาย ฉันพูดไปแล้ว เพียงแค่มีคนมาแตะต้องแคทเธอรี ทั้งตระกูลโตเล็กของฉันจะใช้กำลังทั้งหมดต่อต้านเขาให้ถึงที่สุด ถึงแม้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจะมีชื่อเสียงมาก แต่หากให้สู้ขึ้นมาจริง ฉันก็ไม่คิดว่าคนของตระกูลโตเล็กจะเป็นคนขี้ขลาดตาขาว หากว่าบานปลานไป ฉันบุริศร์ก็มีทั้งเวลาและกำลัง เกรงว่าถึงตอนนั้นคุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาคงไม่มีหนทางลงจากเวทีได้ นี่คือคำแนะนำที่ฉันมอบให้นาย”

“บุริศร์ นายอย่างรังแกคนจนเกินไป! ถึงแม้ตระกูลโตเล็กจะเป็นใหญ่ในเมืองชลธี แต่ก็ไม่สามารถที่จะครอบนำคนแบบนั้นได้ วันนี้ไม่ว่ายังไง ฉันก็ต้องพาตัวแคทเธอรีไป หากนายรั้งฉัน นั่นก็อย่าหาว่าฉันเสียมารยาท”

ระหว่างพูด ธรณีโบกมือใหญ่ของเขา ในตอนนั้นบอดี้การ์ดหลายคนลงมาจากรถBENTLEYบุริศร์มองดูพวกเขา คิ้วกระดิกเล็กน้อย แถมพฤกษ์พูดอย่างรีบร้อน “ประธานบุริศร์ ตอนนี้ผมติดต่อคนของพวกเราแล้ว คุณดูว่าให้พวกเขามาหรือไม่?”

“ตระกูลทวีทรัพย์ธาดากล้ารวบรวมคนมาสร้างปัญหา เพียงแค่อาศัยชื่อตระกูลนักรบ ตอนนี้ตระกูลโตเล็กของพวกเราเป็นเพียงคนธรรมดา รวบรวมกลุ่มคนมาสร้างปัญหาถือว่าผิดกฎหมาย พฤกษ์ ตระกูลโตเล็กของพวกเราไม่ทำเรื่องแบบนี้ หลีกเลี่ยงที่จะทำให้บรรพบุรุษขายหน้า”

คำพูดของบุริศร์ที่พูดไม่ได้แรงไม่เบา แต่ว่าก็ทำให้คนที่ได้ยินเข้าใจชัดเจน โดยเฉพาะธรณี

ความโกรธของธรณีที่แน่นอยู่ในหน้าอก

“บุริศร์ พูดให้มันน้อยหน่อย วันนี้ฉันเพียงแค่ต้องการมาทวงความยุติธรรมให้แม่ของฉัน”

“งั้นก็ไปเจอกันที่ศาลเถอะ เพียงแค่คุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่กลัวขายหน้า ตระกูลโตเล็กของฉันก็รอต้อนรับอยู่เสมอ”

บุริศร์มองไปที่ธรณีอย่างเย็นชา ไม่ยอมถอยให้

ธรณีโกรธจนให้คนพาเขาออกมา

เขาหยิบปืนจากอกออกมาจ่อทางบุริศร์

“นายเชื่อไม่เชื่อวันนี้ฉันสามารถกำจัดนายได้?”

“แน่นอนว่าเชื่อ ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาสละชีวิตเพื่อประเทศชาติมา นี่ถึงได้กลายมาเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ผู้อยู่รอดเพียงคนเดียวธรณี นายมีสิทธิ์ที่จะใช้ปืน เรื่องนี้อย่าพูดถึงในเมืองชลธี ทั่วทั้งประเทศก็รู้จักเกียรติยศนี้ แต่ในวันนี้ฉันก็ยังพูดคำเดิม เรื่องของคุณนายบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่เกี่ยวข้องกับแคทเธอรี ธรณีหากนายยังพยายามที่จะไปหาเรื่องให้ได้ ข้ามศพฉันไปก่อนมีเพียงฉันบุริศร์ตาย นายจะทำอะไร แน่นอนว่าฉันก็ห้ามไม่ได้แล้ว”

บุริศร์พูดเย็นชา

มือทั้งสองของธรณีสั่น

ตอนที่บุริศร์อยู่ที่ค่ายทหารถือเป็นกระดูกที่แทะยากชิ้นหนึ่ง เขาก็เคยได้ยินมา แต่ว่าทั้งสองคนไม่มีโอกาสได้ปะทะกัน วันนี้ได้พบกัน คิดไม่ถึงว่าจะเป็นในสถานการณ์แบบนี้

“แม่ของฉันเป็นคนอายุมาก ไม่มีทางพูดเหลวไหล เธอบอกว่าเป็นแคทเธอรีที่อยากให้เธอตาย นั่นต้องใช่แน่ แม่ฉันกับแคทเธอรีไม่เคยรู้จักกัน อายุก็มากแล้ว จะมายุ่งกับผู้หญิงที่ไม่รู้จักทำไมกัน? บุริศร์นายก็ทำเพื่อผู้หญิง หากว่าแม่ของนายโดนทำแบบนี้ ฉันไม่เชื่อว่านายจะนั่งอยู่ได้”

“ฉันไม่มีทางเป็นแบบนายที่แยกไม่ออก ในสายตาของนายแม่อาจเป็นเทวดา แต่แคทเธอรีในใจฉันก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน เธอเป็นผู้หญิงที่ฉันอยากใช้ทั้งชีวิตด้วย ผู้หญิงของฉันบุริศร์อย่างสง่างาม ไม่เคยทำเรื่องรังแกคนแก่ เรื่องนี้มีการบิดเบือนอยู่ นายกลับไปถามแม่นายดู ค่อยมาเอาคนจากฉันก็ไม่สาย”