แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 111

บทที่111 เธอคิดว่าเธอเป็นใคร

“นายว่าไงนะ?”

นรมนคิดว่าตัวเองฟังผิด

นี่คงไม่ใช่เกมของบุริศร์อีกนะ?

แต่ทำไมใจเธอถึงรู้สึกหวิวๆอย่างห้ามไม่ได้ล่ะ?

มือของนรมนสั่นเล็กน้อย ถึงขั้นในขณะที่ลุกขึ้นเข่าไปชนกับขอบโซฟาอย่างไม่ระวัง เจ็บจนเธอขมวดคิ้ว

“เป็นอะไร?เกิดอะไรขึ้น?”

แม่นรมนเห็นสภาพนรมนแบบนี้ก็เป็นห่วงมาก

นรมนจ้องมองแม่นรมนและพ่อนรมน ห้าปีที่ผ่านมานี้พวกเขาดูแลบุริศร์ดั่งลูกของตัวเอง ถ้าพวกเขารู้เรื่องนี้ ไม่แน่อาจกังวลมากขนาดไหนเลยก็ได้

ถ้าบอกว่าไม่อิจฉาละก็ไม่ใช่เรื่องจริง

คุณพ่อคุณแม่ของตัวเองแท้ๆ แต่ตอนนี้กลับชอบบุริศร์มากขนาดนั้น และยังเป็นในช่วงที่เธอไม่อยากต่อความสัมพันธ์กับบุริศร์อีก

นรมนกระแอมเสียงหนึ่งแล้วพูดว่า “ทางบริษัทของบุริศร์มีธุระนิดนึง ต้องการให้หนูกลับไปจัดการ คุณน้า คุณอา ไว้หนูมาเยี่ยมวันหลังนะคะ”

เธอพยายามให้น้ำเสียงของเธอดูปกติ แต่ในฝ่ามือเธอกลับมีเหงื่อไหลออกมา

“ไปเถอะ ไปเถอะ หลายปีนี้บุริศร์ก็ไม่ง่ายเหมือนกัน เธอสามารถช่วยได้มากเท่าไหร่ก็ช่วยเขาหน่อย”

คุณแม่นรมนตอนนี้คือดูแม่ยายดูลูกเขย ยิ่งดูยิ่งเข้าตา ก็เลยช่วยบุริศร์พูดอย่างธรรมชาติ

นรมนก็ไม่ได้ว่าอะไร รีบกล่าวลากับพวกคุณแม่นรมน จากนั้นก็ออกไปขึ้นรถแท็กซี่ รีบมุ่งไปยังโรงพยาบาลทหารเป็นเวลาแรก

หลังจากที่มาถึงโรงพยาบาลทหาร ของที่นี่ก็ทำให้เธอตกใจ

หน้าประตูห้องผ่าตัดมีชายหนุ่มชุดดำยืนอยู่สองแถว ผู้ชายที่นั่งบนรถเข็นจ้องอย่างอาฆาต ส่วนพฤกษ์ก็จ้องมองพวกเขาอย่างโกรธเคือง

“พฤกษ์ บุริศร์เป็นไงบ้าง?”

นรมนก้าวขึ้นไปถาม เธอรู้สึกได้ถึงความตื่นเต้นของตัวเอง แต่เธอบอกกับตัวเอง ทุกอย่างนี้ทำเพื่อกมล ไม่ได้เป็นเพราะว่ายังมีเยื่อใยต่อบุริศร์

พฤกษ์ที่เห็นนรมนมา ก็รีบเข้ามาต้อนรับ

“คุณนรมนครับ ประธานบุริศร์ยังอยู่ในภาวะที่ช่วยชีวิต”

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

ตอนที่นรมนกับบุริศร์จากไป บุริศร์ยังดีๆอยู่เลย แล้วทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้กะทันหันล่ะ?

พฤกษ์ยังไม่ทันได้พูด ธรณีที่อยู่ข้างๆก็เอ่ยขึ้นก่อน

“คุณคือแคทเธอรี?”

“คุณเป็นใคร?”

นรมนมองชายหนุ่มคนนี้โดยจิตใต้สำนึกไปทีหนึ่ง

ชายหนุ่มคนนี้หน้าตาอบอุ่นมา ดูก็รู้ว่าเป็นคนเกลียดคนเลวและสิ่งเลวร้ายเช่นศัตรู แต่ในความทรงจำของนรมนจำไม่ได้ว่ารู้จักกับคนนี้

พฤกษ์ดึงนรมนถอยมาอยู่ข้างหลังโดยจิตใต้สำนึก พูดอย่างดุร้ายว่า “คุณชายธรณี ประธานบุริศร์บอกไว้แล้วว่า อยากได้แคทเธอรี นอกจากว่าจะเหยียบข้ามผ่านตัวเขาไป ตอนนี้ประธานบุริศร์อยู่ข้างในยังไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีหรือยังไง คุณชายธรณีคงไม่ใช่ว่าจะฉวยโอกาสหรอก พาคุณแคทเธอรีไปหรอกนะครับ?”

“ถ้าฉันยืนกรานที่จะพาไป นายจะทำอะไรฉันได้? พฤกษ์ นายแค่ตัวคนเดียว รอบๆฉันมีตั้งหลายคนเลยนะ”

คิ้วของธรณีขมวดขึ้นเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าโกรธเล็กน้อย

ที่บุริศร์กล้าขัดกับเขา เพียงเพราะอาศัยอำนาจของตระกูลโตเล็ก รวมถึงที่เขาเป็นหัวหน้าของตระกูลโตเล็ก แต่พฤกษ์เป็นแค่ผู้ช่วย กล้ามาพูดแบบนี้กับเขา ทำอย่างงี้ได้ยังไงกัน!

พฤกษ์โกธรจนหน้าแดง เพิ่งจะอยากพูดคุยกับธรณี แต่แขนก็กลับถูกนรมนคว้าไว้ก่อน

“สามารถบอกฉันก่อนได้ไหม ว่าคนที่อยู่ตรงหน้านี้คือใคร?เกี่ยวอะไรกับบุริศร์?บุริศร์อยู่ในห้องนั้นใช่ฝีมือของเขาไหม?”

นรมนยิงคำถามรัวๆไปหลายคำถาม

พฤกษ์พยักหน้าพูดขึ้นว่า “เขาชื่อธรณี เป็นคนตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ประธานบุริศร์ได้รับบาดเจ็บจากปืนพกของเขา กระสุนยิงเข้าที่หัวใจโดยตรง ตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นไงบ้างแล้ว”

เมื่อกล่าวถึงบุริศร์ ขอบตาของพฤกษ์ก็เริ่มแดง

ใจของนรมนเจ็บจี๊ดทันที

ยิงเข้าหัวใจ?

ไม่นานนี้เขาเพิ่งจะรอดชีวิตกลับมานะ!

นรมนเดินขึ้นมาหนึ่งก้าว มองธรณีและถามไปตรงๆ “นายเป็นคนอะไรของคุณย่าบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดา?”

“นั่นคือคุณแม่ของผม!”

ธรณีเห็นว่านรมนถามถึงคุณย่าบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาโดยตรง ความโกรธก็พุ่งขึ้นมาอีกครั้ง

“คุณอย่าคิดว่ามีบุริศร์ปกป้องคุณ แล้วบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจะทำอะไรคุณไม่ได้ ผมบอกคุณเลยนะตอนนี้คุณแม่ของผมยังอยู่ที่โรงพยาบาลใส่เครื่องช่วยหายใจไว้ เรื่องที่คุณเคยทำไว้กับคุณแม่ของผมผมจะไม่ให้อภัยคุณเด็ดขาด!”

“ฉันทำอะไรให้แม่ของนาย? ธรณีใช่ไหม? ดูท่าทีของนายก็ดูเป็นคนนะ แต่กลับชอบหาเรื่องเหมือนคุณแม่นายเหมือนกันเหรอ?”

นรมนไม่รู้ว่าทำไม ในใจเหมือนมีไฟคอยวนเวียน ระบายไม่ออก ฉะนั้นตอนพูดก็เลยแหลมคมไปหน่อย

ธรณีเห็นว่าเธอเถียงกับเขาไม่พอยังหาว่าคุณแม่เขาหาเรื่องอย่างเต็มปากอีก ก็โมโหทันที

“คุณว่าอะไรนะ? กล้าก็ลองพูดอีกทีดู”

“ฉันกล้าพูดยังไม่พอ ฉันยังจะพูดให้รู้เรื่องด้วย แม่นายดูแล้วก็เป็นผู้อาวุโสที่มีอายุเยอะแล้ว หน้าด้านทำเรื่องกล่าวหาก่อนไม่พอ ตอนนี้กลับใช้เหตุผลนี้มาหาเรื่องบริศร์ของฉัน ฉันอยากจะถามจริงๆว่าหน้าของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอยู่ไหน? ยังมีอยู่ไหม? ถ้าพวกนายไม่เอา ได้โปรดกลับบ้านปิดประตูซะอยากทำอะไรก็ทำอะไร ฉันนรนมเป็นคนซื่อสัตย์สุจริต ฉันไม่เคยแตะต้องคุณแม่นาย แม้แต่ขอบเสื้อก็ยังไม่เคยโดน แต่วันนี้เรื่องที่พวกนายทำร้ายบุริศร์ ฉันไม่จบแน่!”

นี่เป็นครั้งแรกที่นรมนทำท่าทีแข็งกร้าวต่อหน้าคนนอกเพื่อปกป้องบุริศร์ แม้แต่พฤกษ์ก็อึ้งไปเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาควรทำปฏิกิริยาแบบไหน

หลายปีที่ผ่านมานี้ธรณีอยู่อย่างราบรื่น เคยถูกด่าต่อหน้าแบบนี้เมื่อไหร่กัน? รวมทั้งด่าถึงคุณแม่เขาด้วย

เขาโกรธจนหัวเราะออกมา