แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 117

บทที่117 ว่ากันว่าคนดีตายง่ายคนเลวตายยาก

“แม่ครับ!”

ในขณะที่เสียงของกานต์ลอยมา นรมนตะลึงไปทั้งคน

“กานต์? ทำไมลูกกลับมาแล้ว?”

เธอกับบุริศร์ก็เพิ่งกลับจากฐานไม่นาน ทำไมกานต์ถึงกลับมาด้วยล่ะ?

กานต์วิ่งอย่างหอบ หยิบน้ำของในห้องรับแขกกระโดกไปหลายคำ กิจจาที่อยู่ข้างหลังเพิ่งตามเข้ามา

“คุณน้าครับ ได้ข่าวว่าพ่อผมเกิดเรื่องเหรอครับ? เขาอยู่โรงพยาบาลไหนเหรอครับ? ผมจะไปเยี่ยมพ่อ”

คำพูดของกิจจาทำให้นรมนเข้าใจขึ้นมาทันที

“ใครบอกพวกนายว่าพ่อนายเกิดเรื่อง?”

ตั้งแต่ที่บุริศร์เกิดเรื่องจนถึงตอนนี้ก็เวลาคืนเดียวกับอีกครึ่งวัน ใครเป็นคนเอาข่าวนี้ไปบอกกับเด็กๆ?

อีกอย่างพวกเขากำลังฝึกอยู่ที่ฐานแล้วข่าวส่งไปยังไง?

กานต์ขมวดคิ้วเล็กน้อย เหมือนกับรู้สึกได้ถึงความผิดปกติของความหมายในคำพูดของนรมน

“แม่ครับ ไม่ใช่แม่เหรอที่โทรไปบอกให้พวกผมกลับมา?”

พอกานต์พูดประโยคนี้ นรมนก็ยิ่งเอะใจไปกว่าเดิม

“ฉันโทรไปเหรอ?”

“ใช่ครับ คุณแชมป์บอกว่าแม่โทรหาเขา บอกว่าบุริศร์จะไม่ไหวแล้ว ให้พวกผมรีบกลับมาเจอหน้าเขาครั้งสุดท้าย นี้มันเกิดอะไรกันขึ้นครับ?”

กานต์เห็นท่าทีที่ตกใจของนรมนก็รู้แล้วว่าเรื่องนี้ไม่ปกติ

ในใจของนรมนก็สงสัยอย่างมาก

เรื่องของบุริศร์เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะบอกเด็กๆ ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะให้เด็กๆกลับมาในเวลานี้ แต่ว่าใครก็ใช้ตัวตนฐานะของเธอโทรหาคุณแชมป์?

เธอไม่เชื่อว่าคุณแชมป์จะเป็นคนไม่ดีต่อบุริศร์ ถึงจะเป็นเพียงเวลาสั้นๆ แต่เธอก็สามารถดูออกความรู้สึกลึกซึ้งระหว่างคุณแชมป์และ บุริศร์ได้

แล้วเป็นใครกันแน่?

นรมนรู้สึกใจคอไม่ดีเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยากแสดงออกต่อหน้าเด็กๆ

เธอยิ้มแล้วพูด “บุริศร์ไม่เป็นอะไร ถ้ากลับมาแล้ว ไปอาบน้ำ เปลี่ยนชุดใหม่ เดี๋ยวฉันพาพวกนายไปหาเขา อีกอย่าง กานต์ หลังจากนั้นห้ามเรียกชื่อบุริศร์โดยตรงนะ ลูกสามารถเรียกเขาว่าคุณอา”

“อ่อ”

กานต์รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่านรมนแตกต่างจากเมื่อก่อน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพูดถึงบุริศร์ แววตานั้นที่อ่อนโยนจนทำให้เขารู้สึกอิจฉาเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าหลายวันที่เขาไม่อยู่นี้ บุริศร์ลงเวลาในที่แม่ไม่น้อยเลยนะ

เชอะ!

ผู้ชายเจ้าเล่ห์!

กานต์แอบด่าในใจ แต่ไม่แสดงทางสีหน้า พากิจจาไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้ออย่างเชื่อฟัง

แต่ในใจของนรมนรู้สึกใจคอไม่ดีมาก

เธอรีบโทรหาพฤกษ์

“พฤกษ์ กิจจาและกานต์กลับมาแล้ว บอกว่าฉันเป็นคนโทรหาให้พวกเขากลับมา แต่นายรู้ใช่ไหม ตั้งแต่ที่เกิดเรื่องเมื่อวานถึงวันนี้ ฉันไม่มีเวลามาโทรศัพท์ และทางคุณแชมป์ก็ไม่น่าจะมีปัญหา นายลองไปสืบดูว่าใครปลอมเป็นฉันแล้วโทรศัพท์ให้เด็กๆกลับมา? แล้วอีกฝ่ายมีจุดมุ่งหมายอะไร?”

“ครับ คุณนรมน”

ในตอนที่พฤกษ์รับสายเขาอยู่โรงพยาบาลพอดี เขาเล่าเรื่องทุกอย่างที่นรมนทำเพื่อบุริศร์ในขณะที่เกิดเรื่องหมดเลย

เมื่อบุริศร์ได้ข่าวว่านรมนตบธรณีเพื่อเขา รู้สึกไม่ค่อยเชื่อแวบนึง จากนั้นคือตกใจ สุดท้ายก็หัวเราะชอบใจขึ้นมา

เสียงหัวเราะดึงโดนแผลของเขา แต่กลับห้ามอารมณ์ที่สะใจของเขาไม่ได้

ภรรยาตัวเล็กของเขา!

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเปลี่ยนจากการเป็นแมวบ้านกลายเป็นแม่เสียน้อยที่ปกป้องลูก?

ทำไมเขาไม่ได้ไม่ชอบ แต่กลับตื่นเต้นและดีใจแบบนั้น?

พฤกษ์มองบุริศร์ที่ยิ้มอย่างซื่อบื้อ ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงต่อ ในขณะนี้ นรมนโทรมาหาเขา

หลังจากที่พฤกษ์วางโทรศัพท์ สีหน้าก็ดูเข้มขรึมเล็กน้อย

“ประธานบุริศร์ คุณชายน้อยกับคุณชายกานต์กลับมาแล้ว บอกว่าได้รับโทรศัพท์ของคุณนรมนเลยกลับมา แต่คุณนรมนบอกว่าเธอไม่ได้โทรศัพท์ไปเลย อีกอย่างคุณแชมป์ก็คงไม่ทำความผิดพลาดที่ง่ายแบบนี้ คุณนรมนให้ผมไปสืบเรื่องนี้ครับ”

สีหน้าของบุริศร์ก็จริงจังขึ้นเล็กน้อย

“โทรในนามนรมน? ตอนนี้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเป็นยังไงบ้างแล้ว?”

หลังจากที่นรมนกลับไปธรณีก็ไปเจอกับบุริศร์ ทั้งสองพูดคุยกันเล็กน้อย ธรณีก็ถือว่าเป็นลูกผู้ชาย หลังจากที่รู้ความจริงของเรื่องแล้วยังจะให้บุริศร์ยิงกลับนัดหนึ่ง แต่กลับถูกบุริศร์ห้ามไว้ก่อน

ในขณะนั้นทางฝั่งณย่าบ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดารีบตามให้กลับ ธรณีก็เลยปล่อยวางแล้วกลับไปก่อน

พฤกษ์ได้ยินบุริศร์ถามแบบนี้ พูดเสียงต่ำว่า “ทางฝั่งตระกูลทวีทรัพย์ธาดาไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ แต่คุณชายธเนศพลในเมืองหลวงกลับโทรมา ถามว่าคุณเป็นไงบ้าง?”

“คุณชายธเนศพล? เรื่องนี้ทำไมไปถึงคุณชายธเนศพลเลย?”

บุริศร์ก็ตกใจไม่มากก็น้อย

พฤกษ์เกาหัวแล้วพูดอย่างเขินอายว่า “ผมก็ไม่รู้ว่าคุณนรมนใช้เส้นสายไหน ตอนนั้นเหมือนต้องการจะพินาจไปกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา กลัวว่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจะทำไม่ดีกับคุณ ก็เลยบอกคุณชายธเนศพลในระหว่างทางที่มา เป็นเพราะสายจากคุณชายธเนศพลตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเลยไม่กล้าทำอะไร”

บุริศร์กระพริบตาไปสองสามครั้ง

“เธอไม่มีเส้นสายอะไรหรอก ถ้ารู้จักกับคุณชายธเนศพล คงไม่รอซะห้าปีถึงกลับมาหรอก คาดว่าน่าจะเดินเส้นของเจตต์ ครั้งนี้ฮันถือหนี้บุญคุณเขาไว้ นายรีบไปสืบเรื่องที่นรมนบอก เรื่องอย่างอื่นไว้ค่อยพูด”

บุริศร์ยังใส่ใจเรื่องนี้ รีบให้พฤกษ์ไปสืบ

เดิมทีพฤกษ์ว่าจะบอกเรื่องของป้าโอ แต่พอได้ยินบุริศร์พูดแบบนี้ ไม่รีบไปไม่ได้

“ใช่แล้ว ให้บอดี้การ์ดดูแลบ้านใหญ่ตระกูลโตเล็ก ถ้านรมนกับเด็กๆออกมาก็จะตามไปปกป้อง ฉันรู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดนี้เหมือนเจาะจงนรมน แม้ว่าไม่รู้ว่าเธอได้ไปทำผิดต่อใคร แต่จะปล่อยผ่านไปแบบนี้ไม่ได้”