แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 116

บทที่116 มีเรื่องอะไรเดี๋ยวฉันแบกไว้เอง

“แกลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ! แคทเธอรี แกลงมา!”

ป้าโอตบกระจกรถด้วยความโมโห ไม่สนใจเลยว่าการกระทำแบบนี้กระจกรถจะแบกรับไหวหรือเปล่า

พฤกษ์กลัดกลุ้มใจเล็กน้อย ป้าโอคนนี้เป็นอะไรไป?

เขาลงจากรถอย่างรวดเร็วเพื่อจะห้าม แต่น่าเสียดายที่นรมนตื่นก่อน

อดนอนมาคืนหนึ่ง ถูกคนมารบกวนเวลาพักผ่อนกะทันหันแบบนี้ พูดตามจริงอารมณ์ของนรมนก็ไม่ค่อยดี

เธอลดหน้าต่างลง มองไปทางป้าโออย่างเย็นชา

“ป้าจะทำอะไร?”

“ทำอะไรเหรอ? แกผู้หญิงคนนี้เลวมากเกินไป! คุณผู้ชายได้รับบาดเจ็บหนักเพราะแก แกเป็นนางปีศาจจิ้งจอกอะไรมาเกิดกันแน่ เกาะติดคุณผู้ชายบ้านฉันไม่ปล่อยเลยนะ! แคทเธอรี ฉันบอกแกนะ ถ้าแกรู้จักสถานการณ์หน่อย ก็รีบไปจากที่นี่ซะ ไปจากตัวคุณผู้ชายไปไกลๆ ไม่งั้นละก็......”

“ไม่งั้นทำไม?”

แววตาของนรมนเย็นชาลง

เมื่อก่อนเห็นว่าป้าโอเป็นแม่นมของบุริศร์ และสามปีหลังแต่งงานที่เธอดูแลตัวเธอ นรมนไม่สนว่าเธอจะทำอะไร ไม่ว่าเธอจะทำเกินไปมากแค่ไหน เธอก็แค่ปล่อยมันผ่านไป แต่ตอนนี้ป้าโอยิ่งอยู่ยิ่งร้ายกาจ เห็นว่าเธอนรมนน่ารังแกเหรอ?

พฤกษ์เห็นว่าสถานการณ์ควบคุมไม่อยู่ รีบออกหน้าไกล่เกลี่ยให้ลงเอย

“ป้าโอ เมื่อคืนคุณนรมนดูแลประธานบุริศร์ไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลย ป้าหยุดหาเรื่องได้แล้ว ให้คุณนรมนไปพักผ่อนก่อน เดี๋ยวเวลากลางวันประธานบุริศร์ยังต้องดื่มซุปที่คุณนรมนทำอีก”

“ดื่มซุปที่เธอทำ? ถุ้ย ป้ากลัวมันใส่ยาพิษให้คุณผู้ชายซะมากกว่า! พฤกษ์ นายดูไม่ออกเหรอ ใจของผู้หญิงคนนี้เต็มไปด้วยความชั่วร้าย อยากให้คุณผู้ชายเราตายจากไป แกจะไปไม่ไป? ถ้าวันนี้แกไม่ไป แม้ต้องเสี่ยงด้วยชีวิตฉันก็จะตีแกตาย! ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเป็นคนยังไง? แกยังกล้าลากคุณผู้ชายไปเป็นศัตรูกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ผู้หญิงอย่างแกนี้สารเลวจริงๆ!”

ป้าโอพูดไปด้วยก็หันกลับไปหยิบไม้กวาดข้างๆ แล้วยื่นไปทางหน้าต่าง ท่าทีนั้นเหมือนจะทำร้ายหน้าเธอจริงๆ

สีหน้าของพฤกษ์ซีดไปทันที

“ป้าโอ ป้าโออย่าเพิ่งตื่นเต้น!”

พฤกษ์ยังไม่ทันลงรถ นรมนก็เปิดประตูลงจากรถแล้ว

ไม้กวาดของป้าโอเอามาถึงข้างหน้าแล้ว เธอจับเข้าข้อมือของป้าโอ และใช้แรงบีบเล็กน้อย

ป้าโอเจ็บจนร้องออกมาทันที

“แกยังกล้าขัดขืนอีกเหรอ?”

นรมนโกรธจนหัวเราะออกมา

“ป้ากำลังจะตีฉันแล้ว จะให้ฉันยืนอยู่เฉยๆให้ป้าตีงี้เหรอ? ป้าคิดว่าฉันเป็นคนโง่หรือสมองฉันมีปัญหา? ป้าโอ ป้าก็อายุมากแล้ว ถ้าคุป้าไม่มีคุณสมบัติสำหรับบทบาทแม่บ้าน ป้าควรเกษียณกลับบ้านพักผ่อนนะ ฉันไม่คิดว่าบุริศร์คงไม่ให้ป้าเสียเปรียบแน่นอน”

คำพูดนี้ของนรมนพูดในฐานะหัวหน้าครอบครัว

ป้าโอโมโหจะตายอยู่แล้ว

“แกเป็นใคร? กล้าคิดว่าเป็นหัวหน้าของตระกูลโตเล็ก! แกไปฝันเหอะ! ฉันบอกแกนะ ตั้งแต่ที่คุณผู้ชายเกิดมาได้สามเดือนก็กินนมฉันจนเติบโต ฉันเป็นคนของตระกูลโตเล็ก ฉันไม่สามารถมองดูคุณผู้ชายถูกแกทำร้าย”

“ป้าเป็นคนของตระกูลโตเล็ก? ป้าเป็นคุณนายของตระกูลโตเล็ก? หรือว่าเป็นญาติของตระกูลโตเล็ก?”

นรมนพูดอย่างไม่ไว้หน้า

พฤกษ์ลงจากรถแล้ว ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยกับสถานการณ์หน้าไม้ด้ามดาบแบบนี้

ป้าโอเป็นแม่นมของบุริศร์ เขาไม่สามารถขัดได้

นรมนเป็นภรรยาของบุริศร์ เขายิ่งขัดไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

ตอนนี้พฤกษ์เป็นเหมือนหนูที่กำลังสูบลม รองรับอารมณ์โกรธของทั้งคู่ แต่จะไม่ห้ามก็ไม่ได้

“คุณนรมน ป้าโอ พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน จะให้บรรยากาศมันอึดอัดไปมากขนาดนั้นทำไม? ถอยคนละก้าวก้ได้แล้วนิ”

“ใครเป็นครอบครัวเดียวกับมัน? เธอคู่ควรเหรอ? นางปีศาจจิ้งจอก แค่มองใบหน้านั้นก็รู้ว่านอนกับผู้ชายมากี่คนแล้ว ผู้หญิงใจง่ายแบบนี้ยังจะมาเป็นคุณหญิงของตระกูลโตเล็ก ก็ไม่ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองก่อน!”

ป้าโอถูกนรมนประชดไปทีหนึ่ง ก็คงกลืนความโกรธนี่ไม่ลง เห็นว่าพฤกษ์พูดขึ้น ก็ด่าต่อเลย และไม่คิดว่าจะรักษาหน้านี้ไว้อีก

เธอไม่เชื่อ ว่าบุริศร์จะปลดเธอออกจริงๆ!

สีหน้าของนรมนขรึมขึ้นมาทันที

“ป้าโอคุ้นเคยกับเรื่องนี้ขนาดนี้ หรือว่าตอนป้ายังสาวก็เคยไปนอนกับคนอื่นไปทั่ว? หนูดูหน้าตาของป้าโอก็สวยนะ ไม่ได้หาผู้ชายสักคนสองคนแก้เบื่อเหรอ?”

คำพูดของนรมนกระตุ้นถูกป้าโอ

“แกหุบปาก! นางสารเลวนี่!”

เธอไม่สนใจว่าข้อมือของเธอถูกจับโดยนรมน ยกมืออีกข้างขึ้นจะไปดึงผมของนรมน

นรมนยังสาว อีกอย่างเธอได้ให้โอกาสป้าโอหลายครั้งแล้ว แต่ว่าผู้หญิงคนนี้อาศัยความแก่ทำอะไรก็ได้ ได้คืบเอาศอก ตอนนี้ยิ่งพูดจาสกปรกอีก

เธอไม่กลับมายังว่าไปอย่าง แต่ตอนนี้รู้สึกได้ว่าตัวเองยากที่จะตัดความรู้สึกกับบุริศร์ แล้วคิดถึงสายตาที่คาดหวังแบบนั้นของกมล ชีวิตนี้เป็นหนี้ลูกสาวมากเกินไป นรมนตัดสินใจกลับมา ให้คำว่าครอบครัวที่แท้จริงแก่ลูก

แต่เธอไม่สามารถทนได้กับการที่ป้าโอปฏิบัติแบบนี้กับเธอ แล้วลูกสาวลูกชายเธอ!

สีหน้าของนรมนยิ่งอยู่ยิ่งดูไม่ดี

เธอสลัดป้าโออก ผลักตามแรง มือของป้าโอก็วาบผ่านหน้าของเธอ เล็บที่ยาวนั้นก็ทิ้งรอยเลือดไว้บนใบหน้าของนรมน

แต่ป้าโอไม่สามารถยืนได้เพราะแรงผลัก ทั้งคนก็ล้มลงข้างหลัง

“อ๊ากกกกกก! พฤกษ์ช่วยฉัน!”

ป้าโอตะโกนอย่างดิ้นไปดิ้นมา

พฤกษ์อยากจะเข้ามา แต่ก็ถูกสายตาที่เย็นชาของนรมนจ้องไว้ก่อน

แววตาที่สังหารและเฉียบขาด คล้ายกับบุริศร์มาก