แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 133

บทที่ 133 พ่อบุญธรรมของผมเก่งจริงๆ

บุริศร์รู้สึกว่ากานต์ตลกจริงๆ เขาเหมือนลอกเลียนแบบตัวเองตอนเด็กๆ หยิ่งละเอาใจยากมาก ราวกับไม่ต้องการเป็นหนี้ใคร

เมื่อก่อนมักรู้สึกว่าตัวเองเป็นแบบนี้ไม่ดีเลย แต่ตอนนี้เห็นกานต์ จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าเป็นแบบนี้ก็ไม่ได้แย่อะไร

มีซาลาเปาเล็กๆ น่ารักแบบนี้ ควรจะมีความสุขมากสิ? 

เสียดายที่เขาพลาดช่วงเวลาที่เขาเติบโตในห้าปีนี้ นี่คือความเสียใจตลอดชีวิตของเขา

“หม่ามี้ลูกเคยบอกลูกไหมว่า จริงๆ แล้วลูกเอาใจยากมาก?”

บุริศร์แหย่กานต์

เมื่อครู่นี้กานต์กำลังสงสัยว่าจะเกลียดบุริศร์ต่อไปดีไหม เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ ก็รู้สึกกลัดกลุ้มทันที

“หม่ามี้ผมแค่เคยบอกผมว่า ผมคล้ายแด๊ดดี้ที่ไม่น่าเชื่อถือคนนั้นมากๆ”

“ไม่น่าเชื่อถือ?”

บุริศร์รู้สึกว่าตัวเองถูกกลั่นแกล้งใส่ร้ายแล้ว

เขาไม่น่าเชื่อถือตรงไหน? 

แต่ตอนนี้ลูกชายเป็นลูกลาดื้อรั้น บุริศร์ก็ไม่อยากโต้เถียงกับเขา

“บอกพ่อหน่อยสิว่าห้าปีที่ผ่านมาหม่ามี้ของลูกเป็นยังไงบ้าง?”

สิ่งที่น่าเศร้าที่สุดของบุริศร์คือพลาดช่วงเวลาที่ได้อยู่กับนรมนและการเติบโตของลูก เหตุการณ์ไฟไม้ในตอนแรกนั้นสร้างปมในใจให้นรมนมากแค่ไหน เขาก็พอรู้บ้าง แต่รู้มันก็เป็นเรื่องหนึ่ง การได้ฟังจากปากกานต์มันก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

กานต์โกรธนิดหน่อย แต่พูดเสียงทุ้มต่ำ “เมื่อก่อนผมยังเด็ก ไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่ได้ยินพ่อบุญธรรมผมบอกว่า สองปีแรกหม่ามี้ไม่กล้าลืมตา ไม่กล้าออกไปข้างนอก ไม่กล้ามองของที่มีแสงสว่างเลย พ่อบุญธรรมยังบอกอีกว่า หม่ามี้มีอาการซึมเศร้าอยู่พักหนึ่ง อยากกระโดดลงมาจากชั้น 32 ถ้าพ่อบุญธรรมมาเจอไม่ทัน ตอนนี้อาจจะไม่มีหม่ามี้แล้วก็ได้”

เสียงของกานต์ยิ่งพูดก็ยิ่งทุ้มต่ำลงเรื่อยๆ ทันใดนั้นหัวใจบุริศร์ก็จมลงสู่ก้นบึ้ง

“อาการซึมเศร้าเหรอ?”

“ใช่ฮะ ผมเคยหาในเน็ต อาการซึมเศร้ามันรักษายากมาก พ่อบุญธรรมบอกว่าถ้าตอนแรกไม่มีผมล่ะก็ หม่ามี้อาจจะไม่อยากมีชีวิตอยู่จริงๆ ก็ได้”

นรมนในช่วงเวลานั้นทรมานมากจริงๆ เด็กที่เกิดมาจากความพยายามอย่างหนัก ได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ว่าเป็นไตวายตั้งแต่กำเนิด พอบอกว่าอยู่ได้ไม่อีกกี่ปี นรมนก็รู้สึกว่าโลกตัวเองจะพังทลาย

กมลทรมานอยู่ภายใต้เครื่องมือแพทย์ตั้งแต่ยังเล็ก ถ้าไม่ใช่เพราะว่ายังมีกานต์ นรมนอาจจะอุ้มกมลและกระโดดลงมาจากตึกสูงไปแล้วก็ได้

เธอในตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองไร้ความหวังแล้ว

ผู้ชายของตัวเองทิ้งตัวเองไป ถึงขั้นอยากให้เธอกับลูกตาย ลูกของเธอก็ทรมานเพราะป่วยตั้งแต่เกิด เธอถูกไฟคลอกจนกลายเป็นใครก็ไม่รู้ ไม่อยากเจอใครเลย ช่วงเวลาที่ลูกลืมตาขึ้นมา การปรากฏตัวของเธอก็ทำให้ลูกตกใจกลัวจนร้องไห้

ไม่คิดว่าเด็กที่คลอดออกมาด้วยความยากลำบากของตัวเอง จะขับไล่อ้อมกอดของตัวเอง มันเป็นการทำร้ายนรมนอย่างรุนแรง

ถ้ารเมศไม่ได้ปกป้องดูแลเธออยู่ตลอดเวลา คอยอยู่กับเธอ และความน่ารักของกานต์ บางทีนรมนอาจจะทนต่อไปไม่ไหวจริงๆ ก็ได้

แต่เรื่องพวกนี้กานต์ไม่รู้ ไม่สามารถอธิบายให้บุริศร์เข้าใจได้ แต่บุริศร์ก็สามารถจินตนาการได้

ผู้หญิงคนหนึ่งต้องสิ้นหวังมากแค่ไหนถึงคิดจะอุ้มลูกกระโดดตึก!

ไม่คิดว่าตอนแรกเขาทำร้ายนรมนมากขนาดนี้! ถึงแม้เขาจะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม

คิดถึงตรงนี้ บุริศร์ก็รู้สึกไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้

“โทรหาพฤกษ์ สั่งให้เขาเอาทุกคนให้ธรณีจัดการ ฉันไม่สนว่าตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจะใช้วิธีการอะไร ฉันอยากรู้ความจริงที่ฉันอยากรู้ รวมถึงเหตุการณ์ไฟไหม้ที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีก่อนด้วย”

ความเย็นชาของบุริศร์ตอนนี้ทำให้กานต์อึ้งไปนิดหน่อย ทันใดนั้นเขาก็พบว่าจริงๆ แล้วบุริศร์เป็นชายที่สุดยอดมาก

กานต์มองบุริศร์อย่างตกตะลึงนิดหน่อย

บุริศร์รู้สึกได้ว่ากานต์ไม่ใช่ลูกน้องตัวเอง แต่เป็นลูกชายของตัวเอง น้ำเสียงเขาก็สงบลงแล้วพูดขึ้น “หม่ามี้ของลูกและลูกทนทุกข์ทรมานมามาก พ่อไม่อยากปล่อยให้คนพวกนั้นที่ทำร้ายพวกเธอลอยนวลไปได้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่หม่ามี้ของลูกแบกรับ พ่อจะทำให้คนพวกนั้นได้รับรู้”

ได้ยินถึงตรงนี้ อารมณ์กานต์ก็ดีขึ้นนิดหน่อย

“ผมรู้ว่าใครเป็นคนทำร้ายหม่ามี้ของผม แต่คุณไม่เชื่อแน่”

คำพูดนี้ของกานต์ทำให้บุริศร์ตะลึงนิดหน่อย

“ทำไมพ่อจะไม่เชื่อล่ะ?”

“เพราะคนคนนั้นก็คือหม่ามี้ของลูกชายคุณ”

กานต์ก้มหัวลง สองมือเล่นนิ้วตัวเอง ขมวดคิ้วเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าปฏิเสธความจริงที่ว่าบุริศร์มีลูกชายอีกคน

บุริศร์เป็นคนฉลาด เข้าใจทันทีว่ากานต์พูดถึงใคร

“ลูกได้ยินอะไรมาใช่ไหม?”

“อืม ผมบันทึกเอาไว้แล้วส่งให้หม่ามี้ ผมรู้ว่าคุณจะไม่จัดการเธอ ผมก็รู้ว่าเธอคือหม่ามี้ของกิจจา และกิจจาก็เป็นพี่น้องที่ดีที่สุดของผม แต่ผมรู้สึกไม่สบายใจ”

กานต์เองก็รู้สึกลำบากใจและลังเลเช่นกัน

เขาไม่รู้ว่าตัวเองกลายเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันกับกิจจาได้อย่างไร? ทั้งๆ ที่ตอนแรกตัดสินใจว่าจะเกลียดกิจจาคนนั้น แต่ใครใช้ให้กิจจาทึ่มและติดหนึบเขาขนาดนั้นล่ะ?

ไม่คิดว่าเขาจะกลายเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันกับกิจจาโดยไม่รู้ตัวจริงๆ ตอนนี้หม่ามี้ของเขาทำร้ายหม่ามี้ของตน เขาควรทำอย่างไรดี?