แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 165

บทที่ 165 อย่าทำให้น้องสาวของฉันตกใจ

นรมนกลัวเสียงดังรบกวนเด็กๆ จึงรีบหยิบโทรศัพท์ออกไปข้างนอก

กิจจามองกานต์ที่นอนอยู่ข้างๆ จู่ๆก็รู้สึกอิจฉาขึ้นมา

ถ้าเขากับกิจจากลายเป็นพี่น้องกันจริงๆ อย่างนั้นคุณน้าก็จะกลายเป็นหม่ามี้ของเขาด้วยใช่ไหม?

ทันใดนั้นเขาก็คิดถึงหม่ามี้ของเขา

ตั้งหลายวันแล้ว เขายังไม่เห็นหม่ามี้เลย แล้วก็ยังไม่ได้รับสายจากหม่ามี้สักสาย หรือว่าเธอลืมไปแล้วว่าเขาคนนี้เป็นลูกของเธอ?

กิจจาถอนหายใจ จากนั้นก็แอบหยิบโทรศัพท์ของกานต์ออกมา แล้วกดโทรออกหาเขมิกา

ปลายสายไม่มีคนรับเลย ดวงตาของกิจจาจึงเริ่มฉายแววผิดหวัง

อีกด้านหนึ่งเมื่อนรมนกดรับสายก็ถามเสียงเบาขึ้นมาว่า “มีเรื่องอะไร?”

เจตต์เป็นคนโทรมา

หลังจากที่สังเกตได้ว่านรมนมีเรื่องไม่สบายใจ เจตต์ก็เริ่มทำการตรวจสอบว่าช่วงระยะเวลาที่ผ่านมานี้มีอะไรเกิดขึ้นกับนรมนหรือเปล่า

แต่ไม่ว่าจะเป็นตระกูลโตเล็กหรือตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ต่างก็ปิดปากเงียบสนิท กว่าเขาจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ใช่ง่ายๆ แต่ว่าทุกอย่างมันไม่ทันเสียแล้ว

เจตต์รู้ว่าถ้าเขาโทรมาหานรมนตอนนี้อาจจะรบกวนการพักผ่อนของเธอ แต่ว่าเขาทนไม่ไหวแล้ว

ทำไมทุกครั้งที่นรมนมีเรื่อง เขาถึงไม่ได้อยู่กับเธอตลอดเลยล่ะ?

น้ำเสียงของเจตต์ดูร้อนใจเป็นอย่างมาก

“นรมน ตกลงเธอเห็นฉันเป็นเพื่อนไหม? ทำไมพอมีเรื่องแล้วถึงไม่บอกฉันล่ะ? ในสายตาของเธอ ฉันก็แค่คนเจ้าชู้ที่ช่วยอะไรเธอไม่ได้เลยใช่ไหม?”

“นายเป็นอะไรอีก?”

ตะคริวเริ่มกินแขนของนรมน จนรู้สึกยุบยิบ ทรมานเป็นอย่างมาก พอได้ยินคำถามของเจตต์ เธอก็ไม่ทันได้คิดว่ามันเรื่องอะไร เพียงแค่เอ่ยถามออกไปอย่างไม่คิดอะไร

“ฉันเป็นอะไรงั้นเหรอ? ฉันจะเป็นอะไรได้อีกล่ะ? ในสายของเธอ ฉันก็เป็นลูกคนรวยที่ไม่ได้เรื่องยังไงล่ะ?”

พูดจบเจจต์ก็ตัดสายทันที

นรมนรู้สึกงุนงง

ตกลงเจตต์โทรมาทำไมนะ?

เธอเหนื่อยจริงๆ จึงไม่ได้ใส่ใจท่าทีและคำพูดของเจตต์เท่าไหร่ หลังจากที่วางสาย นรมนก็กลับเข้ามาในห้อง ก็พบว่ากิจจานอนซบกานต์หลับไปแล้ว เธอจึงเดินไปห่มผ้าให้พวกเขาอย่างแผ่วเบา จากนั้นถึงได้เดินเข้าห้องน้ำไป

น้ำอุ่นราดลงบนแขนของเธอ ทำให้เส้นประสาทและเส้นเลือดที่เหน็บชาเริ่มกลับมาไหลเวียนอีกครั้ง”

ความรู้สึกทรมานจึงหดหายไป หลังจากที่อาบน้ำเสร็จจึงรู้สึกสดชื่นขึ้นเยอะ

ในห้องมีเตียงแค่หลังเดียว ถ้านรมนขึ้นไปนอนบนนั้นด้วยต้องเบียดมากแน่ๆ

เธอจึงนั่งลงที่โซฟา พร้อมกับหาวออกมา สุดท้ายก็หลับไปอย่างทนไม่ไหว

เมื่อแสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามานรมนก็รู้สึกตัว เมื่อเธอเห็นภาพกานต์ลุกขึ้นนั่ง แล้วค่อยๆห่มผ้าให้กิจจาเบาๆ เธอก็รู้สึกรักและเอ็นดูเป็นอย่างมาก

มันทำให้เธอนึกไปภาพที่กานต์ดูแลกมล

“กานต์ อรุณสวัสดิ์”

“หม่ามี้ อรุณสวัสดิ์ครับ”

กานต์ยิ้มอย่างร่าเริง รอยยิ้มนั้นทำให้นรมนสบายอารมณ์เป็นอย่างมาก

“กานต์ คิดถึงกมลไหม?”

“คิดถึงสิครับ เมื่อไหร่เราจะได้กลับไปหากมลเหรอ?”

กานต์คิดถึงกมลจริงๆ แต่ปกติถ้านรมนไม่พูด เขาก็ไม่กล้าพูด เพราะกลัวว่าหม่ามี้จะกังวลและคิดถึง

นรมนลูบหัวของกานต์แล้วพูดว่า “ใกล้แล้ว รอให้กิจจาผ่าตัดเสร็จ เราก็จะกลับไป หลังจากนั้นเราก็พากมลมาเมืองชลธีดีไหม?”

“ดีครับ!”

“กมลคือใครเหรอ?”

ไม่รู้ว่ากิจจาตื่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อได้ยินที่กานต์และนรมนพูด ก็ถามออกมาทันที

กานต์พูดยิ้มๆว่า “กมลคือน้องสาวของฉัน น้องสาวแท้ๆ แล้วก็สวยมากๆด้วย ถ้าเจอกันนายห้ามแกล้งเธอนะ”

“ผมไม่ทำหรอก!”

กิจจาส่ายหัว แล้วพูดขึ้นอย่างสนใจว่า “เธอสวยมากเหรอ? เหมือนเจ้าหญิงไหม?”

“ไม่ใช่แค่เหมือน แต่น้องสาวของฉันเป็นเจ้าหญิงเลยต่างหาก ฉันจะบอกนายให้นะ นี่เป็นความลับระหว่างเรา นายห้ามบอกคุณบุริศร์เด็ดขาด”

“ทำไมล่ะ?”

กิจจาคิดว่าไม่มีเรื่องอะไรให้ปิดบังบุริศร์เสียหน่อย

กานต์ส่งเสียงหึออกมา “ฉันบอกห้ามพูดก็คือห้ามพูด ถามอะไรเยอะแยะ”

“อืม! ถ้าหม่ามี้ของผมมีน้องสาวน่ารักๆให้ผม มันต้องสนุกมากแน่ๆเลย”

คำพูดของกิจจาทำให้นรมนเจ็บปวด

เขมิกาคงมีน้องสาวให้กิจจาไม่ได้อีกตลอดชีวิตนี้

แต่ว่าเธอไม่รู้จะบอกกิจจายังไงดี

กานต์โอบต้นคอของกิจจาเอาไว้พร้อมพูดว่า “น้องสาวฉันก็เป็นน้องสาวนายเหมือนกันไม่ใช่หรือไง? มันต่างกันตรงไหน? ฉันจะบอกให้นะ ฉันแบ่งน้องสาวให้นายก็ได้ นายเองก็มาเป็นน้องชายของฉัน แต่ถ้านายไม่ชอบก็ไม่เป็นไร น้องสาวฉันมีคนมาชอบเยอะอยู่แล้ว”

“ใครบอกว่าผมไม่ตกลงล่ะ? ผมตกลง! เฮีย เฮียสบายใจได้ น้องสาวของเฮียก็คือน้องสาวของผมเหมือนกัน ผมรับประกันว่าจะดูแลเธอให้ดี ว่าแต่มีรูปไหม? ขอผมดูหน่อยสิ”

กิจจาพูดพร้อมกับหัวเราะคิกคัก

กานต์ส่งเสียงหึออกมาแล้วพูดว่า “ดูจากสภาพของนายแล้ว บอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าห้ามทำให้น้องสาวฉันตกใจ”

“ไม่ทำๆ!”