แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 17
บทที่17 คุณทำอะไรผมก็จะสนับสนุน
เขมิกาตามติดบุริศร์ไปอย่างรวดเร็ว เธอขอร้องเขาไปตลอดทาง
นรมนได้ยินเสียงของพวกเขาดังผ่านประตูมา เสียงไกลออกไปเรื่อยๆ มือทั้งสองของเธอกำแน่น
บุริศร์ช่างเลือดเย็นจริงๆ
เขาทรยศเธอเมื่อห้าปีก่อน ทรยศการแต่งงานของพวกเขา ตอนที่หลงใหลเขมิกา เขาก็ไม่ได้เยือกเย็นเหมือนเช่นตอนนี้
เธอยังจำได้ว่าเห็นพวกเขาที่โรงพยาบาล บุริศร์ทั้งเอาอกเอาใจเขมิกา เมื่อรู้ว่าเขมิกาตั้งครรภ์ก็ดีอกดีใจ
ถึงตอนนี้แม้แต่ผู้หญิงที่เขาชอบพอบอกจะทิ้งก็ทิ้ง อดีตภรรยาเช่นเธอจะเหลือที่ยืนตรงไหนในหัวใจของเขาไหม
ถ้าหากว่าเธอผิดตั้งแต่แรก ก็คือที่เธอไม่ควรตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ เขาเป็นคนเลือดเย็น เป็นก้อนหินที่ติดอย่างไรก็ไม่มีประกายไฟ
แม้ว่านี่จะเป็นเรื่องจริงที่รู้อยู่แล้ว แต่หัวใจของนรมนก็ห้ามไม่ได้ที่จะเจ็บขึ้นมา
ช่วงเวลาอันแสนลำบากในห้าปีที่ผ่านมาได้ปรากฏขึ้นในใจของเธออีกครั้ง เสียงเปลวเพลิงอันโหดเหี้ยมโหมกระหน่ำเข้ามา เมื่อตอนที่ได้ยินว่าทั้งหมดนี้เป็นคำสั่งของบุริศร์ ทุกวันนี้เธอยังจำได้ทุกสัมผัสของความสิ้นหวังและความหนาวเหน็บ
ชายคนนี้ ทำให้เขาได้ลิ้มรสความเจ็บปวดที่แท้จริง ทำให้เขาได้รู้ว่าการถูกที่ตนเองรักทรยศนั้นเป็นเช่นไร เขาจะได้รับรู้ว่าทุกสิ่งที่เขาทำนั้นมันโหดร้ายเพียงใด เป็นเรื่องที่ให้อภัยไม่ได้!
นัยน์ตาของนรมนเปี่ยมไปด้วยประกายความเกลียดชัง
กลับมาคราวนี้ เธอแค่ต้องทำให้บุริศร์หลงรักเธอ เธอแทบจะรอไม่ไหวที่จะได้เห็นบุริศร์หัวใจสลาย
นรมนทรุดตัวนั่งลงพิงแผงประตู เธอเหม่อลอยอยู่เป็นเวลานาน จนกระทั่งโทรศัพท์ดังขึ้น เธอถึงได้สติกลับมา
ประธานรเมศโทรมาจากสหรัฐอเมริกา
เมื่อเห็นชื่อรเมศ เสียงของนรมนก็อ่อนลงเล็กน้อย
“รเมศ”
นรมนรับสายด้วยน้ำเสียงที่สุภาพมาก
ห้าปีมานี้เธอต้องขอบคุณรเมศมาก
เพลิงไหม้ที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีก่อน โชคดีที่ได้รเมศช่วยเหลือเธอไว้ และยังช่วยชีวิตเธอกลับมา ช่วยสร้างตัวตนใหม่ให้กับเธอ ให้ชีวิตใหม่กับเธอ และยังฝึกฝนเธอให้เป็นนักออกแบบที่มีชื่อเสียง ทำให้เธอสามารถหาเลี้ยงตัวเองและลูกของเธอได้
นรมนรู้สึกสำนึกบุญคุณต่อเขามาก
เมื่อรเมศได้ยินเสียงของนรมนเขาก็หัวเราะขึ้น
“เป็นอย่างไร กลับไปคุ้นเคยรึยัง เขาไม่ได้รังแกคุณใช่ไหม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...