แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 18

บทที่18 มามี๊เป็นไข้

กลมก็เป็นลูกของเธอ

ปีนั้นพระเจ้าไม่ได้ใจร้ายกับเธอนัก ให้ลูกกับเธอสองคนในครั้งเดียว และยังเป็นแฝดชายหญิง ที่น่าเสียดายคือกานต์สุขภาพดีแต่ว่าลูกสาวของเธอกลมเนื่องจากการที่เธอสำลักควันจึงทำให้หัวใจและม้ามของลูกได้รับบาดเจ็บ เธอต้องอยู่ในตู้อบหลายเดือนหลังจากคลอดออกมา

หมอเคยบอกว่าอาจจะช่วยกลับมาไม่ได้ นรมนวิงวอนอย่างขมขื่น ประกอบกับอำนาจและบารมีของรเมศที่สหรัฐอเมริกา ทำให้กมลรอดมาได้ แต่ว่าไตของกลมอ่อนแรงมาแต่กำเนิด เธอจึงไม่สามารถเติบโตอย่างแข็งแรงอย่างเด็กทั่วไป

สามร้อยหกสิบห้าวันต่อปี กลมใช้เวลาอยู่ที่โรงพยาบาลปีละประมาณสามร้อยวัน ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยสายท่อ หน้าซีดเซียวตลอดทั้งปี เมื่อคิดถึงเรื่องนี้นรมนก็อดไม่ได้ที่จะเกลียดชังบุริศร์

“เด็กโง่ คุณก็รู้ สิ่งที่ผมต้องการไม่ใช่คำขอบคุณของคุณ ถ้าอยากให้ผมช่วยเหลือก็รีบพูดออกมา กานต์เด็กแสบนั่นร้ายนัก ถ้าหากว่าเขาขัดขวางแผนการของคุณล่ะก็ ผมจะส่งคนไปรับตัวเขากลับมา”

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาตั้งแต่ต้น เด็กจะเป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร!

ตอนนี้ร่างกายของกมลอ่อนแอลงทุกปี แต่ก็ยังไม่สามารถหาไตที่เข้ากันได้ เพราะว่ากรุปเลือดของกานต์และกมลนั้นเหมือนกับบุริศร์ เป็นกรุปที่หาได้ยาก และยังเป็นค่าลบอีกด้วย

หมอบอกว่านอกจากปลูกถ่ายไตในสายเลือดเดียวกันแล้ว ก็ไม่มีวิธีอื่นอีก แต่ว่าบุริศร์เป็นคนเลือดเย็นเช่นนั้น เขาจะยินยอมบริจาคไตของตัวเองได้อย่างไร

ขนาดตอนที่เขารู้ว่าเธอกำลังท้องลูกของเขา เขายังสั่งให้จุดไฟเผาฆ่าทั้งแม่ทั้งลูกของตัวเองได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการช่วยเหลือกมลเลย

ความเกลียดชังนี้ทำให้นรมนไม่สามารถอดทนได้

เธอต้องการให้บุริศร์ได้ลิ้มรสชาติของความเจ็บปวดจากการที่โดนคนที่รักทำร้าย ในที่สุดแล้วเธอต้องผ่าอกเขา เพื่อที่จะเอาไตมาช่วยชีวิตลูกสาวของเธอ!

นี่เป็นสิ่งที่เขาเป็นหนี้กมลอยู่ เขาจะต้องชดใช้!

ใจของนรมนเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ใบหน้าของเธอเคียดแค้นขึ้นมา

ไม่ง่ายเลยที่เธอจะสงบสติอารมณ์ตัวเองลงได้ เหงื่อเธอเปียกไปทั้งตัว

เมื่อคิดว่าแผลไฟไหม้บนร่างกายของเธอต้องได้รับการจัดการ นรมนก็รีบลุกขึ้น อาบน้ำแต่งตัวและไปยังร้านสักที่รเมศแนะนำ

เมื่ออาจารย์ได้ยินว่ารเมศแนะนำเธอมา เขาก็สุภาพกับเธอมาก

นรมนนอนลงบนเตียง อดทนต่อเข็มที่ทิ่มแทงผิวหนังของเธอ ราวกับกลับไปอยู่ในกองเพลิงเมื่อห้าปีก่อน ทั้งแผดเผาและสิ้นหวัง

ร่างเธอเต็มไปด้วยเหงื่อและเลือด เธอกัดฟันแน่น ไม่พูดอะไรเลย จนกระทั่งเสร็จสิ้น

รอยสักของนรมนกินเวลานานสี่ชั่วโมง ระหว่างที่สักเธอมีเป็นลมไปบ้าง อาจารย์สักรู้สึกเป็นห่วง แต่นรมนก็บอกให้เขาสักต่อไป จนถึงตอนท้าย เธอเป็นลมจนหมดสติไปเลย เมื่อได้พักสักครู่จึงลุกขึ้นได้และขับรถกลับที่พัก

เธอเห็นว่ากานต์และคมทิพย์กำลังจะเลิกเรียนกลับมาแล้ว

นรมนจึงเข้าครัว ทำอาหารง่ายๆเล็กน้อย อยู่ๆเธอก็รู้สึกวิงเวียนศีรษะ ไม่มีแรง

ในสองสามปีที่ผ่านมาร่างกายของเธอไม่ค่อยจะแข็งแรง เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นหวัด หลังจากไปที่ห้องหายาแก้หวัดทานแล้ว เธอก็ปีนขึ้นเตียงนอนหลับไป

กานต์และคมทิพย์เลิกเรียนกลับมา พวกเขาเห็นว่าไม่มีใครอยู่ในบ้าน แต่มีกับข้าวเตรียมไว้