บทที่19 คุณอยากเป็นเพื่อนกับผมแล้วใช่ไหมล่ะ
คมทิพย์เห็นท่าทางหรี่ตาของกานต์ช่างดูเหมือนกับบุริศร์ยิ่งนัก เธอก็อดถอดหายใจออกมาไม่ได้ ได้นั่นกลับทำให้กานต์ได้สติกลับมา
“ป้าคมทิพย์!”
“มามี๊ผมไม่เป็นไรแล้ว ป้าก็ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะไปซื้อของให้ทาน ป้าอย่าเที่ยวไปวิ่งเล่นที่ไหน คืนนี้ผมจะอยู่เฝ้ามามี๊ อีกสักครู่ผมจะส่งป้ากลับไปพักผ่อนก่อน ป้ากลัวรึเปล่า”
คมทิพย์ลูบหัวกานต์ เธอรู้สึกเอ็นดูเขายิ่งนัก
เจ้าตัวแสบนี่ตัวเล็กแต่จิตใจยิ่งใหญ่นัก คิดเรื่องมากมายอยู่ในใจ ทั้งๆที่เป็นเด็กอยู่แท้ๆ เห็นชีวิตของมามี๊ตัวเองลำบากก็เป็นห่วงกังวลใจ แต่ว่าที่นี่เป็นโรงพยาบาล มีเชื้อโรคเต็มไปหมด นรมนป่วยอยู่อย่างนี้ เธอจะปล่อยให้กานต์เป็นอะไรไปอีกคนไม่ได้
“ผมไม่กลัว ป้าคมทิพย์ มามี๊ของผมต้องรบกวนให้ป้าดูแลด้วยครับ”
กานต์โค้งคำนับคมทิพย์
การกระทำเช่นนี้ทำให้คมทิพย์ถึงกับตกอกตกใจ
“เจ้าตัวแสบ ทำอะไรน่ะ ป้ากับแม่เธอเป็นเพื่อนสนิทกัน เธอวางใจเถอะ เธออยู่บ้านคนเดียวต้องระวังตัวหน่อย กลับไปแล้วล็อคประตูด้วย ใครเรียกก็ห้ามเปิด เข้าใจไหม ถ้ามีเรื่องอะไรรีบโทรหาป้า”
คมทิพย์ไม่สบายใจเล็กน้อย แต่เธอก็รู้สึกอ่อนเพลีย เธอได้แต่ปล่อยให้กานต์กลับไปเธอถึงจะวางใจ
กานต์กำลังคิดถึงอีกเรื่องหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงไม่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้
เขาพยักหน้า “ผมทราบแล้วครับป้าคมทิพย์ ป้าวางใจเถอะ ผมจะดูแลตัวเองให้ดี”
“ดี!”
คมทิพย์มองนรมนที่ยังไม่ได้สติ เธอจึงเรียกพยาบาลพิเศษมาช่วยดูแล ระหว่างนั้นเธอก็พากานต์ไปทานข้าว กานต์ทานไม่มากเพราะว่าเป็นห่วงนรมน คมทิพย์จึงซื้อของว่างให้เขาเอากลับไปด้วย
เมื่อส่งกานต์ถึงบ้านคมทิพย์ก็กำชับอยู่สองสามคำ จากนั้นเธอก็รีบออกมา
พอคมทิพย์ไปแล้วกานต์ก็เปิดคอมพิวเตอร์ขึ้น
เขาจำได้ว่าที่บ้านมีกล้องวงจรปิด เขาอยากรู้ว่าตอนกลางวันมามี๊เจอเรื่องอะไรมา เขาต้องเข้ากล้องวงจรปิดเพื่อค้นหาคำตอบ
เมื่อตอนที่บุริศร์รังแกนรมน กานต์ก็กำมือขึ้นเล็กน้อย แววตาทั้งสองข้างส่อประกายความโกรธ
นี่หรอคนที่เรียกว่าพ่อ ห้าปีก่อนไม่ต้องการพวกเขาก็ทิ้งขว้าง ตอนนี้ยังจะมารังแกมามี๊อีก ใจเขาทำด้วยอะไร
กานต์ปิดจอมอนิเตอร์ แฮ๊กเข้าไประบบของบริษัทฮัวยูอย่างรวดเร็ว เขาเรียกดูแชทผ่านแพลทฟอร์มออนไลน์ของบริษัท เขาถึงได้พบว่าตอนที่นรมนไปที่บริษัท เธอถูกผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อเขมิกาตบตี สิ่งที่สำคัญก็คือตอนที่บุริศร์อยู่ที่ข้างกาย เขากลับไม่ได้ห้ามปราบเธอ และคนเหล่านั้นยังบอกว่าเขมิกาเป็นว่าที่ภรรยาของบุริศร์ เป็นว่าที่นายหญิงของประธานบริษัทฮัวยูกรุป
นั่นทำให้เขานึกถึงกิจจาขึ้นมา
หรือว่าคนนี้คือแม่ของกิจจา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...