แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 176

บทที่ 176 คิดไม่ถึงว่านายจะกล้าทำเธอหายไป

จอร์จมองรเมศ คิดไม่ถึงว่าคนที่ตนเองลากมาจะเป็นคนใหญ่คนโตเช่นนี้

“ประธานรเมศเชิญทางนี้ครับ！”

รเมศไม่อยากออกไปจากตรงนี้เลย มากเสียจนอยากพานรมนออกไปด้วยกัน แต่เขาไม่สามารถ！

ไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้เขาเพียงคนเดียวไม่สามารถพานรมนไปได้ ถึงแม้จะทำได้ บางครั้งยังต้องจัดการอย่างเงียบๆ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้บุริศร์ยังอยู่ในอเมริกา

ถึงแม้จะรู้ว่าบุริศร์ไม่มีความคิดที่จะมาประมูลที่นี่ แต่เขายังต้องเตรียมป้องกัน

รเมศเหลือบมองนรมนเห็นครั้งสุดท้าย จึงหันตัวเดินจากไป

นรมนเจ็บปวดบาดแผลไปทั่วร่างกาย แต่ตอนนี้กลับไม่สนใจแล้ว

คิดไม่ถึงว่าเธอจะอยู่อเมริกา！

นอกจากนี้ยังบังเอิญพบกับรเมศ！

รเมศมาสถานที่แบบนี้น้อยครั้งมาก นี่ต้องเป็นการจัดเตรียมของพระเจ้า

แค่คิดว่าตนเองสามารถออกไปจากที่นี่ได้ สามารถกลับไปหาเบาะแสของลูกชายได้ แถมยังได้รู้อาการป่วยของกมล นรมนรู้สึกว่าความเจ็บปวดบนร่างกายไม่ได้ยากที่จะทนรับมัน

ชายคนดังกล่าวมองนรมน ถ่มน้ำลายและกล่าวว่า：“นับว่าแกโชคดี ถูกคนใหญ่คนโตสนใจ ฉันจะบอกแกให้นะ ทางที่ดีที่สุดแกควรจะภาวนาให้พรุ่งนี้เขามาซื้อแกไปจริงๆ มิฉะนั้น คอยดูแล้วกันว่าฉันจะจัดการแกอย่างไร”

ตอนนี้นรมนเจ็บปวดจนพูดไม่ออก

เธอถูกพวกค้ามนุษย์จับยัดเข้าไปในเรือระหว่างทาง เปลี่ยนเรือสองสามลำจนมาถึงที่นี่ หลังจากลงเรือก็ถูกคนจับปิดตา ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าตนเองถูกขายไปที่ไหน

เกี่ยวกับสาเหตุที่ป้าโอสามารถขายเธอออกนอกประเทศ นรมนไม่รู้ แต่ไม่ช้าก็เร็วเธอจะชำระบัญชีนี้กับป้าโอ

นรมนปลอดภัยชั่วคราว เธอก็ไร้เรี่ยวแรงจะทะเลาะกับชายคนดังกล่าว จึงหลับตาพักผ่อนร่างกาย

เขาเห็นเธอหมดสติไป จึงส่งเสียงทางจมูกอย่างเย็นชาและกล่าวว่า：“หยิ่งผยองจริงๆ ขอเพียงแค่พรุ่งนี้สามารถขายได้ราคาดีๆ

เขาฟาดจนเหนื่อย จึงไปพักผ่อนโดยไม่บอกกล่าว คนอื่นจึงต้องทำต่อไป

ที่นี่คือนรกบนดิน

หากไม่ได้สัมผัสด้วยตนเอง นรมนก็จะไม่รู้ว่าบนโลกใบนี้ยังมีสถานที่สกปรกเช่นนี้

เธออดคิดถึงกานต์ไม่ได้

กานต์ของเธอตอนนี้อยู่ที่ไหน？

ถูกคนจับไปขายหรือเปล่า？

แค่คิดถึงความเป็นไปได้นี้ เธอก็เจ็บปวดใจ ไม่รู้ว่าบุริศร์หากานต์เจอหรือยัง ช่วยเขาออกมาจากเงื้อมมือของเขมิกาได้หรือเปล่า

เธอมีหลายอย่างที่ปล่อยวางไม่ลง ตราบใดที่สามารถออกไปจากที่นี่ ไม่ว่าจะต้องจ่ายเงินเท่าไหร่ เธอจะไม่รู้สึกเสียดาย

นรมนกระวนกระวายใจ กลับไม่สามารถทำอะไรได้สักอย่าง ตอนนี้เธอเป็นเนื้อบนแท่นวางสินค้า ทำได้เพียงปล่อยให้คนกดขี่

ในไม่ช้า เธอก็หมดสติไป

คืนหนึ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากรเมศออกมาจากคลับ ก็จดจำชื่อสถานที่แห่งนี้

ถ้าพรุ่งนี้เขามาซื้อตัวนรมน ไม่สามารถใช้เงินอย่างเปิดเผย มิฉะนั้นคุณนายตระกูลวัชโรทัยจะสังเกตได้แน่นอน

รเมศกลับไปถอนเงินจากบัญชีส่วนตัวของเขาออกมา เตรียมเงินไว้ในกระเป๋า

ไม่ว่าอย่างไรเขาก็นอนไม่หลับ

ทำไมเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่านรมนจะปรากฏตัวต่อหน้าเขาในแบบนี้

ไหนบุริศร์บอกว่ากานต์ป่วย นรมนอยู่ในบ้านคอยดูแลเขา？ แท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้น？

รเมศให้คนสืบข่าวของนรมนในชั่วข้ามคืน ในที่สุดก็รู้ว่านรมนหายสาบสูญ ส่วนกานต์ก็ไม่มีเบาะแส

บุริศร์มันน่านัก！

คิดไม่ถึงว่าจะมาอเมริกาและปิดบังทุกคน เพื่อรับตัวกมลไปหรือ？

รเมศรีบมาที่โรงพยาบาล

กมลกับกิจจาหลับไปแล้ว

เจอหน้ากันเพียงแค่วันเดียว ความรู้สึกของกมลกับกิจจาก็แน่นแฟ้นมาก

ตอนรเมศมาถึง บุริศร์เหลือบมองเขาอย่างระแวดระวัง และเดินตามเขาออกไปจากห้องผู้ป่วย

ทันทีที่ออกมา หมัดของรเมศซัดลงบนใบหน้าของบุริศร์

บุริศร์ไม่ทันตั้งตัว เลือดกำเดาไหลทันที

“นายบ้าไปแล้วหรือไง？”

บุริศร์ไม่ได้ตอบโต้ แต่เห็นได้ชัดว่าโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ไม่ว่าใครก็ตามถูกคนชกโดยไม่มีเหตุผล ก็ต้องอารมณ์ไม่ดี

รเมศคว้าคอเสื้อของเขา กล่าวอย่างโหดเหี้ยม：“นรมนล่ะ？นายเอานรมนไปไว้ไหน？บุริศร์ นรมนอยู่ข้างกายฉันมาห้าปี ฉันไม่แม้แต่จะสัมผัสเธอ คิดไม่ถึงว่านายจะกล้าทำเธอหายไป！ตอนนี้ยังมีหน้ามาบอกฉันว่าเธออยู่ในประเทศ นายโกหกฉันทำไม！”

กล่าวจบ รเมศชกหน้าบุริศร์อีกครั้ง

บุริศร์ไม่ได้หลบ ยอมรับมันแต่โดยดี

การสูญเสียนรมน การหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยของกานต์ สำหรับบุริศร์คือความกระทบกระเทือนอย่างหนักหน่วง ถ้าไม่ใช่เพราะต้องการช่วยกมล เขาอาจจะไม่คิดมาเหยียบแผ่นดินประเทศอเมริกา ตอนนี้ได้ยินว่ารเมศรับรู้ความจริงทั้งหมด เขาเอ่ยเสียงเบาว่า：“ฉันจะต้องพาเธอกลับมาแน่นอน！”