แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 186

บทที่ 186 ผู้ชายคนนี้รับมือยากจริงๆ

“อะไรนะ?” รเมศขมวดคิ้วด้วยจิตใต้สำนึก แถมแววตาทั้งคู่ยังมีความระมัดระวังเพิ่มขึ้นเสี้ยวนึง

เขาค้นพบอะไรแล้วงั้นเหรอ?

บุริศร์เป็นคนที่สติปัญญาแหลมคมมาก ย่อมสังเกตเห็นความอาฆาตของรเมศที่แว๊บผ่านอย่างไวอยู่แล้ว

ความอาฆาต? ทำไมรเมศถึงมีความอาฆาตกับเขาขนาดนี้?

ในใจของบุริศร์มีความสงสัยระยิบระยับอยู่ แต่กลับพูดด้วยรอยยิ้ม: “แต่แฟนของประธานรเมศนี่ก็รุนแรงดีหนิ ท่าทางที่แสดงเป็นเจ้าของนี่ค่อนข้างชัดเจนไปหน่อยนะครับ”

พอพูดจบ เขาก็จากไปด้วยรอยยิ้ม

ตอนแรกรเมศยังไม่ค่อยเข้าใจ แววตาคู่นั้นจ้องร่างเงาของบุริศร์ไว้อย่างไม่คลาดสายตา พยายามนึกย้อนว่าตัวเองเผยพิรุธอะไรออกมาหรือเปล่า แต่ว่าตอนที่เขาหันหน้ากลับมาถึงเห็นรอยบวมและคราบเลือดตรงมุมปาก

ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง!

รเมศขมวดคิ้วเล็กน้อย เช็ดมุมปากด้วยจิตใต้สำนึก

เขาไม่กล้าจากไป แต่ได้ยืนดูบุริศร์ออกจากคฤหาสน์ที่ริมหน้าต่าง

หลังจากบุริศร์ขึ้นรถ ก็ได้โทรหาพฤกษ์โดยเร็ว

“เรื่องของคุณผู้หญิงตรวจสอบได้เรื่องยังไงบ้าง?”

“ยังดำเนินการอยู่ครับ แต่ว่าไม่มีเบาะแสสักนิดเลยครับ ทางนี้มีคนมากมายไปซื้อผู้หญิงกลับมาจากอเมริกา แต่ดูเหมือนไม่ใช่คุณผู้หญิงเลยครับ ผมยังตรวจสอบต่อครับ”

พฤกษ์ก็ค่อนข้างกลุ้มใจเหมือนกัน

วิธีที่งมเข็มในมหาสมุทรแบบนี้ทำให้หัวใจและกำลังของคนอิดโรยจริงๆ แต่ว่าพอนึกถึงร่างกายและการผ่าตัดที่บุริศร์กำลังจะเข้ารับ เขาก็จำเป็นต้องทำให้สุดความสามารถ

บุริศร์มองคฤหาสน์ของรเมศ แล้วพูดเสียงต่ำ: “เรื่องนี้เอาไปให้แชมป์ตรวจสอบ ตอนนี้นายรีบนั่งเครื่องมาที่อเมริกาด่วน ฉันรู้สึกว่ารเมศมีปัญหานิดหน่อย”

“รเมศ?”

“ใช่ เพื่อป้องกันเหตุไม่คาดคิด นายมาอย่างลับๆ อย่าให้ใครรู้เด็ดขาด ถ้าไม่ไหวจริงๆก็ขับเครื่องบินส่วนตัวมา อย่าทิ้งร่องรอยไว้”

บุริศร์ไม่รู้ทำไมถึงมีความรู้สึกแบบนี้

รเมศที่อยู่ตรงหน้าลึกล้ำจนไม่อาจคาดเดา

ทั้งสองไม่ถือว่าเป็นเพื่อนกัน แม้กระทั่งสามารถบอกได้ว่าเป็นศัตรูหัวใจกัน

สิ่งที่เข้าใจในตัวรเมศ เขาได้รู้จากปากของนรมน อีกอย่างกมลก็บอกว่าพ่อบุญธรรมคนนี้ดีมาก แต่พอหลังจากเขามาถึงอเมริกา รเมศก็น้อยมากที่จะโผล่หน้ามา

ตอนแรกเขาคิดว่าอาจจะเพราะรเมศอยากให้เขากับลูกได้อยู่ด้วยกันนานๆ เพราะฉะนั้นถึงทำแบบนี้ แต่ตอนนี้ดูท่าเหมือนจะไม่ใช่

ถ้ารเมศดีกับกมลจริงๆ เป็นไปได้ยังไงที่ช่วงเวลานานขนาดนี้ก็ไม่มาเยี่ยมกมลเลย?

ถึงแม้ตระกูลวัชโรทัยเป็นคนสร้างโรงพยาบาลแห่งนี้ แต่ยังไงซะกมลก็เป็นเด็กที่เขาใช้เวลาห้าปีมาดูแลปกป้อง ยิ่งไปกว่านั้นบุริศร์ได้ข่าวมาจากพยาบาลว่า ห้าปีมานี้ไม่ว่ารเมศจะงานยุ่งแค่ไหน ก็จะมาพูดคุยกับกมลที่โรงพยาบาลอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ท่าทางพวกนี้ล้วนไม่เห็นแล้ว

นอกจากเขามีเรื่องที่สำคัญกว่าต้องทำ

จู่ๆเขานึกขึ้นมาได้ มีอยู่ครั้งนึงตอนที่ไปFallen heaven เหมือนบุริศร์เคยเห็นรเมศอยู่ที่นั่น ถึงแม้แค่เห็นเสี้ยววินาที ตอนนั้นก็ไม่ค่อยแน่ใจ ตอนนี้นึกขึ้นมาได้น่าจะเป็นเขา

เขาไปที่Fallen heavenทำไม?

หรือว่าไปแค่เพื่ออาศัยดื่มเหล้าคลายความกลุ้มใจ?

ยิ่งกว่านั้นความรักที่รเมศมีต่อนรมน ถึงตระกูลวัชโรทัยกับตระกูลโตเล็กเคลียร์บุญคุณกับความแค้นให้มันจบสิ้นไปแล้ว เขาก็จะสามารถหาคนรักได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?

แม้กระทั่งยังกายแนบชิดกายแล้วเหรอ?

บุริศร์ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกผิดสังเกต แม้กระทั่งมีจุดน่าสงสัยมากมาย

รเมศมีอสังหาริมทรัพย์อยู่หลายที่ แต่ทำไมช่วงนี้ได้ซื้อเพิ่มอีกที่นึง? ส่วนอสังหาหลังนี้ก็ไม่ได้จดทะเบียนใส่ชื่อของรเมศ แต่เป็นชื่อญาติห่างๆของเขา

รเมศอยากซื้อบ้าน จำเป็นต้องหลบๆซ่อนๆขนาดนี้เลยเหรอ?

เขากำลังระมัดระวังใครอยู่?

ฝ่ามือของบุริศร์มีเหงื่อซึมออกมา

เขายิ่งคิดยิ่งรู้สึกผิดสังเกต

แต่ว่าเขาจะอยู่ที่นี่นานไม่ได้ เพื่อเลี่ยงไม่ให้รเมศเห็นพิรุธ

บุริศร์ขับรถจากไป ขับด้วยความเร็วที่ไม่ช้าไม่เร็ว พอๆกับตอนที่ขับรถมา แต่ว่าอารมณ์กลับค่อนข้างหนักหน่วงมาก

นรมนจะอยู่ที่นี่หรือเปล่า?

รเมศจะกักขังนรมนหรือเปล่า?

บุริศร์ไม่รู้ แต่กลับยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกตัวเองอาจจะเข้าใกล้ความจริงเข้าทุกทีแล้ว

รถได้ขับมาถึงจุดเลี้ยว จู่ๆบุริศร์เลี้ยวกลับกะทันหัน รเมศมองดูเขาจากไปแล้วโล่งอกอย่างแรงทีนึง

ถึงแม้ที่นี่เป็นอเมริกา เป็นถิ่นของเขา บุริศร์อยู่ที่นี่ก็โชว์ศักยภาพอะไรออกมาไม่ได้ แต่เขาก็ยังรู้สึกกดดันอย่างแปลกประหลาดอยู่ดี

ความรู้สึกแบบนี้ตั้งแต่เสี้ยววินาทีที่เจอกันเมื่อกี๊ก็มีแล้ว ตอนนี้ยิ่งอยู่ยิ่งชัดเจน

จะทำยังไง?

หรือว่าจะต้องเคลื่อนย้ายนรมนเหรอ?

แต่ว่าถ้าเคลื่อนย้ายตอนนี้ไม่เท่ากับเปิดเผยตัวเองพอดีเหรอ?

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้บาดแผลบนตัวของนรมนยังไม่หายดี ถ้าระหว่างเคลื่อนย้ายนรมนหนีไปจะทำยังไง?

ไม่! ไม่ได้!

เขาจะให้นรมนหายไปจากสายตาของตัวเองไม่ได้อีกเด็ดขาด

รเมศรีบพูดกับคนรับใช้: “รีบส่งนรมนลงไปที่ชั้นใต้ดิน ที่นั่นฉันได้เตรียมเครื่องปรับอากาศไว้แล้ว พวกเธอรีบทำความสะอาดห้องให้เรียบร้อย ต้องขจัดร่องรอยให้หมดสิ้นทุกอย่าง”