แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 185
บทที่ 185 ประธานรเมศมีคนที่รักอยู่แล้วใช่มั๊ย？
คำพูดนี้ของนรมนทำให้สีหน้าของรเมศเข้มขรึมทันที
"ทั้งชีวิตนี้คุณอย่าคิดเลย！"
รเมศยัดอาหารเข้าไปในปากของนรมนด้วยความโมโห หน้าตาที่อ่อนโยนมีซะที่ไหนกัน
นรมนพยายามหลบหนี สุดท้ายก็ยังถูกรเมศยัดเข้าไปหลายคำจนได้ ในขณะที่รเมศคิดว่าได้ผลแล้ว นรมนเริ่มพะอืดพะอมขึ้นมา
"อ๊วก——"
อาหารที่เธอเพิ่งทานเข้าไปอาเจียนออกมาหมดแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นแม้แต่น้ำดีก็อาเจียนออกมาด้วย
รเมศเห็นเธอทำเช่นนี้ หน้าตายิ่งดูแย่ไปใหญ่
"ให้หมอประจำบ้านเข้ามา ให้สารละลายธาตุอาหารกับเธอซะ"
รเมศออกคำสั่งอย่างเย็นชา จากนั้นเขามองหน้านรมนแล้วพูดว่า: "สิ่งที่คุณติดค้างฉันยังชดใช้ไม่หมด คุณอย่าคิดว่าตายไปก็หมดเรื่อง นรมน ฉันขอบอกคุณนะ ตรวจจับคู่ของบุริศร์และกมลสำเร็จแล้ว อีกไม่กี่วันก็จะทำการผ่าตัดแล้ว ถ้าหากคุณยังไม่ให้ความร่วมมือกับฉัน ฉันจะให้บุริศร์ตายอยู่บนเตียงผ่าตัด แถมให้กมลตายไปพร้อมกันอีกด้วย คุณอยากเห็นฉันทำแบบนี้หรือ？”
เสียงของเขาอ่อนโยนสุดๆ กลับทำให้นรมนลืมตาโตกะทันหัน
"รเมศ คุณล้อเล่นใช่มั้ย？กมลเป็นเด็กที่คุณปกป้องดูแลมาตั้งห้าปีเชียวนะ！"
"แล้วไงล่ะ？ฉันรักเธอขนาดนั้น และดีกับเธอขนาดนั้น ยิ่งไปกว่านั้นฉันทิ้งงานทุกอย่างเพื่ออยู่กับเธอ แต่ว่าคุณรู้รึเปล่า？ตอนที่เธอรู้ว่าบุริศร์เป็นพ่อของเธอ เธอก็ไม่สนใจฉันอีกเลย มองข้ามตัวตนของฉันไปอย่างสิ้นเชิง นี่เหรือคือเด็กที่ฉันเอ็นดูมาตั้งห้าปี！เป็นจริงซะด้วยไม่ใช่ลูกแท้ๆต่างกันอย่างนี่นี่เอง แต่ว่าไม่เป็นไรหรอกนะ ในอนาคตเราจะมีลูกของเราเอง ถึงตอนนั้นฉันจะรักเธอมากกว่านี้
รเมศยิ้มแย้มด้วยสีหน้าที่ตั้งตารอคอย แต่ว่าหัวใจของนรมนกำลังมีเลือดหยดลงมา
ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ？
ทำไมเขาถึงกลายเป็นแบบนี้?
ตอนนี้เธอหวังจริงๆว่าจะมีใครสักคนเข้ามาช่วยเหลือเธอเพื่อหนีออกไป
เธอต้องการเจอลูกสาวของตัวเอง และต้องการเจอบุริศร์！
เธอตายอยู่ที่นี่ไม่ได้ ไม่ได้นะ！
"รเมศ คุณให้ฉันเจอกมลหน่อยได้มั๊ย？ฉันขอเจอเธอแค่แป๊บเดียวได้รึเปล่า？คุณให้ฉันเจอเธอหน่อยนะ！"
นรมนไม่เคยขอร้องรเมศแบบนี้มาก่อน
ห้าปีที่ผ่านมา เขาเคารพเธอ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ตาม รเมศก็ตามใจเธอทุกอย่าง และสนับสนุนเธออย่างเต็มที่ ตอนนี้เป็นอะไรไปกันแน่？
รเมศพูดเหมือนเกลี้ยกล่อมเด็ก:" คุณต้องการพบเธอใช่ว่าจะไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นฉันสามารถพาคุณไปดูกระบวนการการผ่าตัดของเธอด้วยซ้ำ เพียงแต่ว่าคุณต้องทานอาหารดีๆ"
"ฉันทาน ฉันทาน！ฉันทานเดี๋ยวนี้เลย！"
นรมนทำเพื่อลูก และทำเพื่อไปจากที่นี่ เธอจึงรีบพยักหน้า
รเมศเห็นว่าเธอประณีประนอมแล้ว ถึงจับหัวเธอและพูดอย่างยิ้มแย้มว่า:"เด็กดีจริงๆ นี่ถึงจะเป็นเด็กสาวที่ฉันชอบ"
เขายกอาหารเข้ามา จากนั้นป้อนให้กับนรมนทีละคำทีละคำ
กระเพาะของนรมนต่อต้าน
เธอแค่รู้สึกว่ามีอาการพะอืดพะอม แต่ว่าพอเธอเห็นแววตาคู่นั้นของรเมศ เธอก็กลืนลงไปโดยดี
อาเจียนไม่ได้！
อาเจียนต่อหน้ารเมศไม่ได้เด็ดขาด！
มิเช่นนั้นเธอจะไม่ได้พบกับบุริศร์อีก และยิ่งไม่ได้พบกับกมลใหญ่เลย！
นรมนพยายามกดอาการพะอืดพะอมในท้องที่กำลังหมุนอยู่ อยู่ใต้การจับตามองของรเมศ ทานอย่างทีละคำทีละคำ แต่ว่าสุดท้ายเธอก็ทนไม่ไหว ท้ายที่สุดเธอก็อาเจียนออกมาจนได้
ความรู้สึกที่อาเจียนทำให้เธอเจ็บปวดอย่างทรมาน
สีหน้าของรเมศดูแย่ไม่เบา
"ตามหมอเข้ามา"
เสียงของเขาเย็นชามาก เย็นชาซะจนทำให้รู้สึกหวาดกลัว
คนรับใช้วิ่งไปตามหมออย่างเร่งด่วน รเมศกลับจับคางของนรมนไว้และถามอย่างเย็นชาว่า:"กลับไปประเทศครั้งนี้ คุณทำเรื่องอะไรกับบุริศร์บ้างรึเปล่า?"
ทีแรกนรมนยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ ท้ายที่สุดถึงได้รู้จากจิตใต้สำนึกว่ารเมศถามแบบนี้หมายความว่ายังไง
"คุณปล่อยฉัน！"
"ตอบฉันมา！คุณเคยนอนกับบุริศร์รึเปล่า?"
รเมศถูกความอิจฉาริษยาทำให้สมองเบลอๆงงๆ
คิดถึงนรมนกับบุริศร์อยู่ด้วยกันอย่างกระหนุงกระหนิงเขาแทบอยากจะฆ่าบุริศร์ไปซะทีเดียว
นรมนถูกถามถึงคำถามที่ส่วนตัวขนาดนี้เก้อเขินสุดๆ ยิ่งกว่านั้นความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับบุริศร์ยังไม่ถึงขั้นให้รเมศมาถามคำถามแบบนี้
"ไม่ว่าฉันจะมีอะไรกับเขารึไม่ ไม่เกี่ยวกับคุณทั้งนั้นรเมศ ฉันเคยพูดแล้วว่า ทั้งชีวิตนี้ฉันรักแต่บุริศร์เท่านั้น ฉันไม่ได้รักคุณ！คุณมีบุญคุณกับฉัน ฉันซาบซึ้งใจนัก ฉันจะตอบแทนคุณทั้งชีวิตเลย แต่ว่าซาบซึ้งไม่ใช่ความรัก รเมศ ฉันไม่ได้รักคุณเลย！"
นรมนพูดความในใจของตัวเองอีกครั้ง
รเมศโมโหอย่างรุนแรง
" ไม่รักฉันใช่มั้ย？ถือสิทธิ์อะไรไม่รักฉัน？ฉันไม่ดีตรงไหน？คุณบอกฉันสิ ฉันเทียบบุริศร์ไม่ได้ตรงไหนกันแน่ คุณลืมเขายากขนาดนี้เลยใช่มั๊ย？"
"ใช่แล้ว！ฉันรักเขา ไม่ว่าจะห้าปีหรือสิบปีหรือว่าทั้งชีวิต ฉันรักแค่เขาเท่านั้น！"
คำพูดของนรมนกระตุ้นรเมศแบบสุดๆ
เขาก้มหน้าลงกะทันหัน และจูบปากนรมนแรงๆ
นรมนหลีกเลี่ยงไม่ได้ และถูกเขาจูบไปเต็มๆ ขณะที่หมดหนทางได้แต่อ้าปากกัดริมฝีปากของรเมศ
รเมศตะโกนด้วยความเจ็บปวด ท้ายที่สุดปล่อยนรมนจนได้ แต่สีหน้ากลับเข้มขรึมมากยิ่งขึ้น
"คุณกัดฉัน？คุณรักษาความบริสุทธิ์เพื่อใคร? บุริศร์หรอ? เขารู้ว่าคุณถูกขายแล้วหรอ? รักว่าตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนหรอ? ถ้าหากไม่ใช่ฉัน ตอนนี้ไม่รู้ว่าคุณถูกคนเท่าไหร่ย่ำยีไปแล้ว？"
เพราะฉะนั้นหล่ะ？เพราะฉะนั้นฉันจึงต้องตอบแทนด้วยร่างกาย และต้องตามใจคุณในทุกๆเรื่องงั้นหรือ？รเมศ คุณยังเป็นรเมศที่ฉันเคยรู้จักในอดีตรึเปล่า？คุณเป็นแบบนี้เพราะว่าชอบฉัน หรือเพราะว่าเจ็บใจ? เจ็บใจที่ว่าคุณดูแลฉันกับลูกๆมาตั้งห้าปีแต่กลับไม่ได้ผลลัพธ์ที่คุณต้องการ เพราะฉะนั้นคุณจึงย่ำยีฉันแบบนี้ใช่มั้ย？คุณลองดูสิ ถ้าหากคุณกล้าแตะต้องตัวฉันอีก ฉันจะตายให้คุณดู！ทั้งชีวิตนี้ นอกจากบุริศร์ ใครก็อย่าคิดแตะต้องตัวฉัน！"
นรมนพูดแบบแตกหัก ชั่วขณะหนึ่งทำให้รเมศโมโหแบบสุดๆ แต่ก็ไม่กล้าลงมือจริงๆ
เขาเข้าใจนรมนดี เธอทำได้จริงๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...