แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 185

บทที่ 185 ประธานรเมศมีคนที่รักอยู่แล้วใช่มั๊ย？

คำพูดนี้ของนรมนทำให้สีหน้าของรเมศเข้มขรึมทันที

"ทั้ง​ชีวิตนี้คุณอย่าคิดเลย！"

รเมศยัดอาหารเข้าไปในปากของนรมนด้วยความโมโห หน้าตาที่อ่อนโยนมีซะที่ไหนกัน

นรมน​พยายาม​หลบหนี​ สุดท้าย​ก็ยังถูกรเมศยัดเข้าไปหลายคำจนได้ ในขณะที่​รเมศ​คิดว่าได้ผลแล้ว นรมนเริ่มพะอืดพะอมขึ้นมา

"อ๊วก​——"

อาหารที่เธอเพิ่งทานเข้าไปอาเจียนออกมาหมดแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น​แม้แต่​น้ำดีก็อาเจียนออกมาด้วย

รเมศเห็นเธอทำเช่นนี้ หน้าตายิ่งดูแย่ไปใหญ่

"ให้หมอประจำบ้านเข้ามา ให้สารละลายธาตุอาหารกับเธอซะ"

รเมศออกคำสั่งอย่างเย็นชา จากนั้นเขามองหน้านรมนแล้วพูดว่า: "สิ่ง​ที่​คุณ​ติดค้างฉันยังชดใช้ไม่หมด คุณ​อย่าคิดว่าตายไปก็หมดเรื่อง นรมน ฉันขอบอกคุณนะ ตรวจ​จับคู่​ของบุริศร์​และ​กมลสำเร็จแล้ว อีกไม่กี่วันก็จะทำการผ่าตัดแล้ว ถ้าหาก​คุณ​ยังไม่ให้ความร่วมมือกับฉัน ฉันจะให้บุริศร์ตายอยู่บนเตียงผ่าตัด แถม​ให้กมลตายไปพร้อมกันอีกด้วย คุณ​อยากเห็​นฉันทำแบบนี้หรือ？”

เสียงของเขาอ่อนโยนสุดๆ กลับทำให้นรมนลืมตาโตกะทันหัน

"รเมศ​ คุณ​ล้อเล่น​ใช่มั้ย​？กมลเป็นเด็กที่คุณปกป้องดูแลมาตั้งห้าปีเชียวนะ！"

"แล้วไงล่ะ​？ฉันรักเธอขนาดนั้น และดีกับเธอขนาดนั้น ยิ่งไปกว่านั้น​ฉันทิ้งงานทุกอย่างเพื่ออยู่กับเธอ แต่​ว่าคุณรู้รึเปล่า？ตอนที่เธอรู้ว่า​บุริศร์เป็นพ่อของเธอ เธอก็ไม่สนใจฉันอีกเลย มองข้ามตัวตนของฉันไปอย่างสิ้นเชิง นี่เ​หรือ​คือเด็กที่ฉันเอ็นดูมาตั้งห้าปี！เป็น​จริงซะด้วยไม่ใช่ลูกแท้ๆต่างกันอย่างนี่นี่เอง แต่ว่าไม่เป็นไรหรอกนะ ในอนาคต​เราจะมีลูกของเราเอง ถึงตอนนั้นฉันจะรักเธอมากกว่านี้

รเ​ม​ศ​ยิ้มแย้ม​ด้วยสีหน้าที่ตั้งตารอคอย แต่ว่าหัวใจของนรมนกำลังมีเลือดหยดลงมา

ทำไม​ถึงเป็นแบบนี้นะ？

ทำไมเขาถึงกลายเป็นแบบนี้?

ตอนนี้เธอหวังจริงๆว่าจะมีใครสักคนเข้ามาช่วยเหลือเธอเพื่อหนีออกไป

เธอต้องการเจอลูกสาวของตัวเอง และต้องการเจอบุริศร์！

เธอตายอยู่ที่นี่ไม่ได้ ไม่ได้​นะ！

"รเมศ​ คุณ​ให้ฉันเจอกมลหน่อยได้มั๊ย？ฉันขอเจอเธอแค่แป๊บเดียวได้รึเปล่า？คุณ​ให้ฉันเจอเธอหน่อยนะ！"

นรมนไม่เคยขอร้องรเมศแบบนี้มาก่อน

ห้าปีที่ผ่านมา เขาเคารพเธอ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ตาม รเมศ​ก็ตามใจเธอทุกอย่าง และสนับสนุนเ​ธออย่างเต็มที่ ตอนนี้​เป็น​อะไร​ไป​กันแน่？

รเมศพูดเหมือนเกลี้ยกล่อมเด็ก:" คุณ​ต้องการ​พบเธอใช่ว่าจะไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้น​ฉันสามารถพาคุณไปดูกระบวนการการผ่าตัดของเธอด้วยซ้ำ เพียงแต่ว่าคุณต้องทานอาหารดีๆ"

"ฉันทาน ฉันทาน！ฉันทานเดี๋ยวนี้เลย！"

นรมน​ทำเพื่อลูก และทำเพื่อไปจากที่นี่ เธอจึงรีบพยักหน้า

รเ​มศเห็นว่าเธอ​ประณีประนอม​แล้ว ถึงจับหัวเธอและพูดอย่างยิ้มแย้มว่า:"เด็ก​ดีจริงๆ นี่ถึงจะเป็นเด็กสาวที่ฉันชอบ"

เขายกอาหารเข้ามา จากนั้นป้อนให้กับนรมนทีละคำทีละคำ

กระเพาะ​ของนรมนต่อต้าน

เธอแค่รู้สึกว่ามีอาการพะอืดพะอม แต่​ว่าพอเธอเห็นแววตาคู่นั้นของรเมศ เธอก็กลืนลงไปโดยดี

อาเจียนไม่ได้！

อาเจียนต่อหน้ารเมศไม่ได้เด็ดขาด！

มิเช่นนั้น​เธอจะไม่ได้พบกับบุริศร์อีก และยิ่ง​ไม่ได้พบกับกมลใหญ่เลย！

นรมน​พยายาม​กดอาการพะอืดพะอมในท้องที่กำลังหมุนอยู่ อยู่​ใต้การจับตามองของรเมศ ทานอย่างทีละคำทีละคำ แต่ว่าสุดท้ายเธอก็ทนไม่ไหว ท้ายที่สุด​เธอก็อาเจียนออกมาจนได้

ความรู้สึก​ที่​อาเจียน​ทำให้เธอเจ็บปวดอย่างทรมาน

สีหน้าของรเมศดูแย่ไม่เบา

"ตามหมอเข้ามา"​

เสียงของเขาเย็นชามาก เย็น​ชาซะจนทำให้รู้สึกหวาดกลัว

คนรับใช้​วิ่ง​ไป​ตามหมออย่างเร่งด่วน รเมศ​กลับจับคางของนรมนไว้และถามอย่างเย็นชาว่า:"กลับไปประเทศ​ครั้งนี้​ คุณ​ทำเรื่องอะไรกับบุริศร์บ้างรึเปล่า?"

ทีแรกนรมนยังไม่มี​ปฏิกิริยา​ตอบสนอง​ใดๆ ท้ายที่สุด​ถึงได้รู้จากจิตใต้สำนึกว่ารเมศถามแบบนี้หมายความว่ายังไง

"คุณ​ปล่อยฉัน​！"

"ตอบฉันมา！คุณ​เคยนอนกับบุริศร์รึเปล่า?"

รเมศถูกความอิจฉาริษยา​ทำให้​สมอง​เบลอ​ๆงงๆ

คิดถึง​นรมนกับบุริศร์อยู่ด้วยกันอย่างกระหนุงกระหนิง​เขาแทบอยากจะฆ่าบุริศร์ไปซะทีเดียว

นรมนถูกถามถึงคำถามที่ส่วนตัวขนาดนี้เก้อเขินสุดๆ ยิ่งกว่านั้น​ความสัมพันธ์​ระหว่าง​เธอกับบุริศร์ยังไม่ถึงขั้นให้รเมศมาถามคำถามแบบนี้

"ไม่​ว่าฉันจะมีอะไรกับเขารึไม่ ไม่เกี่ยว​กับ​คุณ​ทั้งนั้น​รเมศ​ ฉันเคยพูดแล้วว่า ทั้งชีวิตนี้ฉันรักแต่บุริศร์เท่านั้น ฉันไม่ได้รักคุณ！คุณ​มีบุญคุณกับฉัน ฉันซาบซึ้งใจนัก ฉันจะตอบแทนคุณทั้งชีวิตเลย แต่ว่าซาบซึ้งไม่ใช่ความรัก รเมศ​ ฉันไม่ได้รักคุณเลย！"

นรมนพูดความในใจของตัวเองอีกครั้ง

รเมศ​โมโห​อย่างรุนแรง​

" ไม่รักฉันใช่มั้ย？ถือสิทธิ์อะไรไม่รักฉัน？ฉันไม่ดีตรงไหน？คุณ​บอกฉันสิ ฉันเทียบบุริศร์ไม่ได้ตรงไหนกันแน่ คุณ​ลืมเขายากขนาดนี้เลยใช่มั๊ย？"

"ใช่แล้ว！ฉันรักเขา ไม่ว่าจะห้าปีหรือสิบปีหรือว่าทั้งชีวิต ฉันรักแค่เขาเท่านั้น！"

คำพูดของนรมนกระตุ้นรเมศแบบสุดๆ

เขาก้มหน้าลงกะทันหัน และจูบปากนรมนแรงๆ

นรมน​หลีกเลี่ยง​ไม่ได้​ และถูก​เขาจูบไปเต็มๆ ขณะที่​หมดหนทางได้แต่อ้าปากกัดริมฝีปากของรเมศ

รเมศตะโกนด้วยความเจ็บปวด ท้ายที่สุด​ปล่อยนรมนจนได้ แต่สีหน้ากลับเข้มขรึมมากยิ่งขึ้น

"คุณ​กัดฉัน？คุณ​รักษา​ความบริสุทธิ์​เพื่อใคร? บุริศร์​หรอ​? เขารู้ว่าคุณถูกขายแล้วหรอ? รัก​ว่าตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนหรอ? ถ้าหาก​ไม่ใช่​ฉัน ตอนนี้ไม่รู้ว่าคุณถูกคนเท่าไหร่ย่ำยีไปแล้ว？"

เพราะฉะนั้น​หล่ะ？เพราะฉะนั้น​ฉันจึงต้องตอบแทนด้วยร่างกาย และต้องตามใจคุณในทุกๆเรื่องงั้นหรือ？รเมศ​ คุณ​ยังเป็นรเมศที่ฉันเคยรู้จักในอดีตรึเปล่า？คุณ​เป็นแบบนี้เพราะว่าชอบฉัน หรือเพราะว่าเจ็บใจ? เจ็บ​ใจที่ว่าคุณดูแลฉันกับลูกๆมาตั้งห้าปีแต่กลับไม่ได้ผลลัพธ์ที่คุณต้องการ เพราะฉะนั้น​คุณ​จึงย่ำยีฉันแบบนี้ใช่มั้ย？คุณ​ลองดู​สิ ถ้าหาก​คุณ​กล้าแตะต้องตัวฉันอีก ฉันจะตายให้คุณดู！ทั้งชีวิตนี้ นอกจากบุริศร์ ใครก็อย่าคิดแตะต้องตัวฉัน！"

นรมนพูดแบบแตกหัก ชั่วขณะ​หนึ่งทำให้รเมศโมโหแบบสุดๆ แต่ก็ไม่กล้าลงมือจริงๆ

เขาเข้าใจนรมนดี เธอทำได้จริงๆ

ถึงแม้ใชชีวิตอยู่ที่อเมริกามาตั้งหลายปี แต่ว่ารเมศกลับรักษาความเคยชินอย่างสม่ำเสมอ นั่นก็คือดื่มชา

บุริศร์นั่งอยู่บนโซฟา พูด​อย่างเรียบเฉยว่า:"ฉันได้ยินมาว่าช่วงนี้ประธานรเมศไม่ได้ไปที่บริษัทเลย และตามหาคุณไม่พบอีกด้วย ว่ากันว่าคุณซื้อบ้านใหม่ที่นี่ จึงลองมาเสี่ยงโชคดูว่า ดูสิสามารถพบกับประธานรเมศรึเปล่า"

"ประธาน​บุริศร์​หาฉันมีธุระหรือ？"

รเมศ​พยายาม​ทำให้ตัวเองรักษาความนิ่งสงบ

บุริศร์มาคนเดียว ดู​ท่าไม่รู้​เรื่องอะไรเลย หรืออาจจะแค่ผ่านมาเฉยๆ เพียงแต่ว่ารเมศก็ไม่กล้าละเลย

"ก็ไม่มีอะไรหรอก หลักๆก็เป็นเพราะว่าเรื่องของกมล พรุ่งนี้​ฉันกับกมลก็จะทำการผ่าตัดแล้ว หลังจาก​การผ่าตัดซึ่งก็ไม่รู้ว่าใครจะฟื้นขึ้นมาก่อน ฉันรู้ว่าหลายปีมานี้ประธานรเมศดูแลกมลเป็นอย่างดี และเห็นเธอเป็นลูกสาวแท้ๆของตัวเอง เพราะฉะนั้น​ที่ฉันมาในวันนี้ก็เพื่อที่จะไหว้วานประธานรเมศในขณะที่ฉันยังไม่ฟื้นช่วยดูแลกมลหน่อยจะได้มั้ย？"

บุริศร์พูดจุดประสงค์ของตัวเองที่มาในครั้งนี้ออกมา

ได้ยินเป็นความต้องการแบบนี้ รเมศ​แอบโล่งใจ

"แน่นอน​อยู่แล้ว​ ห้าปีมานี้ ฉันไม่เคยเห็นกมลเป็นคนนอกเลย"

"ขอบคุณ​ท่านประธานรเมศ"

บุริศร์ไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆ

พฤก​ษ​์ถูก​เขาสั่งไปที่แอฟริกาเพื่อไปสืบทิศทางของนรมน ไม่ว่ายังไง ขอแค่มีความหวังแค่เสี้ยวเดียวเขาก็ไม่ล้มเลิกทั้งนั้น ส่วนคนอื่นๆที่บ้านตระกูลโตเล็กเขาไม่ไว้ใจเลยด้วยซ้ำ

ป้าโอทางโน้นถูกธรณีจับไว้แล้ว แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นมา ข่าวนี้ได้แพร่ไปที่หูของคุณนายตระกูลโตเล็กจนได้

หลายวันนี้คุณนายตระกูลโตเล็กลองติดต่อกับบุริศร์มาโดยตลอด แต่ถูก​บุริศร์​ปิดเครื่องทุกครั้ง

ตอนนี้ไม่มีเรื่องอะไรเทียบกับเรื่องที่จะช่วยกมลได้อีกแล้ว

นั่นคือเลือดเนื้อของเขากับนรมนเชียวนะ เป็นญาติเพียงคนเดียวของเขาในตอนนี้แล้ว

รเมศกลับพูดอย่างเรียบเฉย:"ไม่มีอะไรหรอก นี่เป็นเรื่องที่ฉันสามารถทำเพื่อนรมน"

พูดถึงนรมน อารมณ์​ของบุริศร์​ห่อเหี่ยว​อย่างเห็นได้ชัด

"ประธาน​รเมศ ฉันรู้อเมริกาเป็นถิ่นของคุณ นรมน​ถูกขายไปที่แอฟริกา ไม่ทราบว่าประธานรเมศมทางนี้ได้ข่าวรึเปล่า?"

บุริศร์พูดแบบนี้ปุ๊บ รเมศ​อึ้งไปเลย

" คุณ​ว่าไงนะ？คุณ​รู้​ข่าวนี้มาจากไหน？"

"Fallen heaven เพียงแต่ว่า​คนที่บอกข่าวนี้กับฉันเมื่อไม่นานนี้ได้หายตัวไปแล้ว ไม่รู้​ว่า​เจอกับเรื่องร้ายๆรึเปล่านะ"

บุริศร์​ลองไปหาจอร์จอีกครั้งในวันที่สอง แต่ว่ากลับหาไม่พบ

แววตาของรเมศสั่นเล็กน้อย และกระวนกระวายใจ​

ข่าวนี้หมายความว่ายังไงกันแน่？เพียงแต่​ว่าเหมือนมีผลดีต่อเขา

"ฉันจะสั่งคนไปสืบตามเบาะแสนี้อย่างละเอียด​ คุณ​วางใจได้เลย ขอแค่มีข่าว ฉันต้องแจ้งคุณทันทีอย่างแน่นอน"

"ขอบคุณ"

บุริศร์ลุกขึ้นมาและกะจะจากไป เพียงแต่ว่าก่อนจะจากไป เขาจ้องริมฝีปากของรเมศและพูด​อย่าง​กะทันหัน​ว่า:"ประธาน​รเมศ มีคนที่รักอยู่แล้วใช่มั้ย?"