แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 191

บทที่ 191 เรามาเล่นเกมกัน

“คุณนายตระกูลโตเล็ก ดึกขนาดนี้แล้ว จะพาคุณหนูกมลไปไหนเหรอครับ?”

การมาของหมอทำให้คุณนายตระกูลโตเล็กรู้ตัวว่าตัวเองอาจจะหนีไปไม่ได้ แต่ว่าเธอผ่านร้อนผ่านหนาวอยู่ในตระกูลโตเล็กมาตั้งสิบปี เธอจึงไม่ได้แสดงท่าทีร้อนรนอะไรออกไป พูดยิ้มๆออกไปว่า “กมลกำลังอารมณ์ดี ฉันเลยว่าจะพาแกไปเดินเล่นที่สวนสักหน่อยน่ะ เอาแต่หมกอยู่ในห้องอย่างนี้คงไม่ดีเท่าไหร่”

“แบบนั้นไม่ได้นะครับ คุณนายตระกูลโตเล็ก คุณหนูกมลไม่เคยออกไปสัมผัสอากาศข้างนอก ภูมิต้านทานร่างกายจะไม่ไหวเอานะครับ อีกอย่างพรุ่งนี้ก็จะผ่าตัดแล้ว เราต้องฉีดยาให้คุณหนูกมล เพื่อให้แน่ใจว่าเปอร์เซ็นต์การผ่าตัดในวันพรุ่งนี้มีความสำเร็จสูง”

หมอพูดจบ ก็มีพยาบาลสองสามคนไปขวางทางของเธอเอาไว้

กมลไม่ค่อยชอบการฉีดยา แต่เพราะอยากให้ตัวเองหายไวๆ จึงไม่ได้พูดต่อต้านอะไรออกไป แต่คุณนายตระกูลโตเล็กกลับดึงเธอมาหลบหลัง

“นี่มันก็ดึกแล้ว ยังต้องฉีดยาอะไรอีก รอให้ลูกชายฉันกลับมาค่อยพูดกันอีกทีก็แล้วกัน เรื่องใหญ่ขนาดผ่าตัด ยังต้องได้รับการเซ็นยินยอมจากผู้ปกครอง แน่นอนว่าการฉีดยาก็ต้องให้พวกฉันรู้ด้วยว่าฉีดยาอะไร?”

ท่าทีปกป้องของคุณนายตระกูลโตเล็กที่แสดงออกมาทำให้กมลประหลาดใจ

ดวงตากลมโตบริสุทธิ์ของเธอกะพริบมองคนตรงหน้าปริบๆ ราวกับรู้สึกได้ถึงบรรยากาศเครียดๆ

“คุณย่า ไม่เป็นไรค่ะ หนูฉีดยาทุกวันจนชินแล้วค่ะ หนูไม่เจ็บหรอก”

กมลคิดว่าคุณนายตระกูลโตเล็กเป็นห่วงเธอ จึงรีบเอ่ยปากพูดออกไป แต่กลับทำให้คุณนายตระกูลโตเล็กรู้สึกแสบร้อนจมูก

เพิ่งอายุเท่าไหร่เอง!

ยังมาพูดกับเธอว่าฉีดยาไม่เจ็บอีกเหรอ

ฉีดยามันจะไม่เจ็บได้ยังไง?

เด็กที่รู้ความขนาดนี้ คนใจไม้ไส้ระกำยังคิดจะรังแกและกดขี่ข่มเหง ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ?

คุณนายตระกูลโตเล็กยิ้มให้กมลแล้วพูดว่า “ยัยเด็กโง่ ย่ารู้ว่าความรู้สึกตอนถูกฉีดยามันเป็นยังไง วันนี้เราไม่ต้องฉีดหรอก เรารอให้แด๊ดดี้กลับมาก่อนดีไหม?”

“ดีค่ะ!”

เมื่อได้ยินว่าไม่ต้องฉีดยา กมลก็ดีใจเป็นอย่างมาก

เมื่อหมอเห็นคุณนายตระกูลโตเล็กยืนกรานถึงขนาดนี้ จึงมีสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่

“คุณนายตระกูลโตเล็ก แต่นี่เป็นยาที่ต้องฉีดเป็นประจำนะครับ ถ้าคุณหนูกมลไม่ฉีด คืนนี้อาจจะนอนหลับไม่สนิท คุณหนูกมลอยู่โรงพยาบาลเรามาห้าปีแล้ว พวกเราจึงรู้ดีว่าร่างกายของเธอเป็นยังไง ได้โปรดคุณนายตระกูลโตเล็กอย่าขัดขวางเราเลยนะครับ จะได้ไม่เสียเวลารักษาคุณหนูกมล”

ขณะที่พูด พยาบาลก็คิดจะมาดึงคุณนายตระกูลโตเล็กออกไป

ในสายตาของพวกเขา คุณนายตระกูลโตเล็กก็เป็นแค่ยายแก่คนหนึ่ง แรงของคนสองสามคนก็น่าจะดึงเธอไปให้พ้นทางได้แล้ว

แต่ในตอนนี้เอง คุณนายตระกูลโตเล็กก็ควักปืนพกออกมา แล้วเล็งมาที่พวกเขา

“ก็ลองดูสิว่าใครหน้าไหนจะกล้าแตะต้องหลานสาวของฉัน! ฉันจะบอกพวกคุณให้นะ ฉันมีสิทธิ์พกปืนที่อเมริกา วันนี้ต่อให้ฉันยิงพวกคุณตาย ฉันก็จะไม่โดนโทษอะไร ถ้าไม่กลัวตายก็เข้ามา! กมลเป็นคนของตระกูลโตเล็ก ต้องรักษาแบบไหน มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของตระกูลพวกฉัน ถึงพวกคุณจะเป็นหมอ ก็ต้องฟังความคิดเห็นของพวกฉันไม่ใช่หรือไง?”

ท่าทางโหดเหี้ยมไม่น้อยไปกว่าพวกผู้ชายของคุณนายตระกูลโตเล็กทำให้ทุกคนตกใจ

ในมือของเธอคือปืนจริงๆ ปลายกระบอกสีดำวาวทำให้ทุกคนขนหัวลุกซู่

“คุณนายตระกูลโตเล็ก คุณอย่าเพิ่งวู่วาม พวกเราแค่หวังดีกับคุณหนูกมล คุณเก็บปืนเถอะครับ เดี๋ยวคุณหนูกมลจะตกใจเอา”

คำพูดของหมอทำให้คุณนายตระกูลโตเล็กกลัดกลุ้ม

เธอไม่อยากเป็นแบบนี้ต่อหน้าหลานสาว เธออยากเป็นคุณย่าที่แสนใจดี แต่ว่าในตอนนี้ เพื่อปกป้องกมลแล้ว เธอจำเป็นต้องทำตัวแบบนี้

คนพวกนี้ตื๊อไม่หยุดคุณนายตระกูลโตเล็กไม่ใช่คนในวงการขาวสะอาด จึงมองออกว่าพวกเขาต้องการที่จะฉีดยากมลให้ได้

แต่ทำไมถึงได้ตื๊อขนาดนี้ล่ะ?

พอนึกถึงเรื่องที่บุริศร์โทรมาก่อนหน้านี้ จริงๆแล้วคุณนายตระกูลโตเล็กเดาออกตั้งนานแล้ว เพียงแต่ว่าตอนนี้เธอพลาดโอกาสที่ดีที่สุดในการพากมลหนีไป

“ออกไปให้หมด! ฉันกับหลานสาวต้องการพักผ่อน! ไสหัวออกไป!”

เสียงของคุณนายตระกูลโตเล็กเยือกเย็น ปืนในมือยังคงเล็งมาที่พวกเขา ทำให้พวกเขาหวาดกลัวจนต้องรีบถอยออกจากห้องไป

จากนั้นคุณนายตระกูลโตเล็กก็ทำการล็อกห้องเป็นอันดับแรก

กมลมองทุกอย่างด้วยความตกใจ จากนั้นก็ถามขึ้นมาอย่างสงสัยว่า “คุณย่า กำลังเล่นเกมกันอยู่เหรอคะ?”

“ใช่ ย่ากับพวกนั้นกำลังเล่นเกมตำรวจจับโจรอยู่ เป็นไง? สนุกไหม?”

คุณนายตระกูลโตเล็กกลัวหลานสาวตกใจ จึงรีบก้มลงไปปลอบกมล

เมื่อกี้กมลกลัวมากๆ เมื่อกี้คุณย่าน่ากลัวมากเลย

แต่เมื่อได้ยินคุณนายตระกูลโตเล็กบอกว่ากำลังเล่นเกม เธอจึงดีใจขึ้นมาในทันที

“สนุกค่ะ! คุณย่าน่ากลัวมากๆเลยค่ะ! นี่ปืนของเล่นเหรอคะ? หนูขอดูได้ไหม?”

กมลพูดพร้อมกับจะแย่งปืนไป คุณนายตระกูลโตเล็กตกใจจนต้องรีบเก็บปืนเอาไว้

“มันไม่ใช่ของเล่น ตอนนี้ย่ากำลังคิดจะเล่นเกมที่น่าตื่นเต้นกว่าเดิมกับพวกเขา ไม่รู้ว่ากมลจะอยากร่วมมือกับย่าหรือเปล่า”

“เล่นยังไงคะ?”

กมลถูกหลอกล่อให้อยากรู้อยากเห็น เธอมองมาที่คุณนายตระกูลโตเล็กอย่างคาดหวัง

เมื่อเห็นหลานสาวเชื่อฟังขนาดนี้ คุณนายตระกูลโตเล็กก็กอดเธอเอาไว้แน่นแล้วพูดว่า “กมล จำเอาไว้นะ ไม่ว่าย่าจะอยู่กับหนูนานเท่าไหร่ ในใจของย่า หนูก็คือหลานที่ดีที่สุดของย่า ย่ารักหนูนะ”

หางตาของคุณนายตระกูลโตเล็กมีน้ำตาไหลออกมา

กมลรีบกอดคุณนายตระกูลโตเล็กเอาไว้แล้วพูดว่า “กมลก็รักคุณย่า ถ้ากมลผ่าตัดเสร็จ กมลจะไปเต้นกับคุณย่าที่สวนสาธารณะ คุณย่าบอกว่าคุณย่าเต้นสวยที่สุดไม่ใช่เหรอคะ? กมลก็อยากเต้นเหมือนกัน กมลอยากเป็นนักเต้นได้ไหมคะ?”

“ได้สิๆ!”