แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 194

บทที่ 194 พรุ่งนี้ทุกอย่างจะดีเอง

หลังจากจัดการเรื่องกมลเสร็จ คุณนายตระกูลโตเล็กก็ออกมา แต่ว่าผลตรวจของเธอต้องรออีกสองวันถึงจะออก บุริศร์จึงทำได้แค่รอ

คุณนายตระกูลโตเล็กกลับไม่ได้รู้สึกเป็นกังวลอะไรมาก ราวกับไม่คิดว่าร่างกายของตัวเองมีปัญหาอย่างไรอย่างนั้น แบบนี้ก็ยิ่งทำให้บุริศร์ไม่มั่นใจ

ในตอนที่ไมค์โทรมา บุริศร์ก็กำลังกินข้าวกับเด็กๆ เมื่อได้ยินว่าไมค์อยากเจอเขา เขาจึงพูดขอตัวกับคุณนายตระกูลโตเล็กแล้วจึงออกไป

ไมค์เชิญบุริศร์มาที่คลับแห่งหนึ่ง

“มาแล้วเหรอ?”

ไมค์นั่งอยู่บนโซฟา ไม่ได้อะไรมากมายกับการมาถึงของบุริศร์ กลับกันปล่อยให้บุริศร์หยิบจับอะไรได้ตามสบาย

เมื่อคนรอบข้างเห็นท่าทีแบบนี้ของไมค์ ก็รู้ถึงตำแหน่งสถานะของบุริศร์ ว่าต้องเป็นเพื่อนที่คบกันมานานแน่นอน

“ขอแนะนำสักหน่อยนะ นี่คือเพื่อนๆของฉัน ปัจจุบันร่วมงานกับตระกูลวัชโรทัยเอาสิพูดเลย นายอยากเริ่มจากใคร?”

เมื่อรอให้บุริศร์นั่งลงไมค์ก็เริ่มเอ่ยปากพูด

จู่ๆบุริศร์ก็รู้สึกว่ามีเพื่อนแบบนี้นี่มันดีจริงๆ ตัวเขาเองยังไม่พูดอะไรเลย ไมค์ก็เดาออกแล้ว

“เรื่องนี้ฉันจะจัดการเอง แต่ว่าจำเป็นต้องพึ่งความช่วยเหลือจากนายจริงๆ ฉันไม่อยากติดค้างน้ำใจกับคนอื่น แค่นายคนเดียวก็พอแล้ว”

บุริศร์เดินมานั่งลงข้างๆไมค์

เมื่อไมค์ได้ยินบุริศร์พูดออกมาแบบนี้ ก็บอกให้ทุกคนแยกย้ายไป

ในตอนที่ในห้องเหลือแค่สองคน ไมค์ก็เทเหล้าให้บุริศร์หนึ่งแก้ว “ฉันได้ยินมาว่านายสงสัยผลตรวจของหมอในโรงพยาบาลของฉันเหรอ?”

“ไม่ได้สงสัย แต่แค่ไม่แน่ใจว่าควรทำยังไง ก็เลยจ้างผู้เชี่ยวชาญทุกคนมาดูให้มันรู้แล้วรู้รอดไป”

บุริศร์ค่อนข้างกดดันกับเรื่องนี้จริงๆ

ไมค์เป็นเพื่อนร่วมเป็นร่วมตายกับบุริศร์ เขาเคยถูกบุริศร์ช่วยชีวิตเอาไว้ตอนที่อยู่ในสนามรบ หลังจากปลดประจำการทั้งสองก็ติดต่อกันอยู่ตลอดเดิมทีบุริศร์ก็วางแผนจะมาสร้างอาณาเขตที่อเมริกา แต่ว่ายังไม่ทันได้ดำเนินการ ก็เกิดเรื่องขึ้นกับกมล ตอนนั้นเขาจึงไม่มีแรงใจจะขยับขยายอะไรเท่าไหร่ เลยต้องหยุดชะงักไป

คิดไม่ถึงเลยว่าการมาอเมริกาครั้งนี้ยังต้องขอความช่วยเหลือจากไมค์อีก

“เวลาก็ผ่านไปเร็วเหมือนกันนะ พริบตาเดียว เราก็ปลดประจำการได้ตั้งหลายปีแล้ว”

ไมค์คิดถึงชีวิตในตอนนั้นเป็นอย่างมาก น่าเสียดายที่สุดท้ายเขาก็ต้องปลดประจำการ

“ใช่ ช่วงเวลาที่พิเศษแบบนั้นกลายเป็นอดีตที่ไม่สามารถย้อนกลับไปได้แล้ว”

บุริศร์เองก็คิดถึง แต่เขาก็รู้ว่าคนเราควรเดินไปข้างหน้า มองไปข้างหน้า

ทั้งสองชนแก้วกันเสร็จ ไมค์ก็ถามขึ้นมาว่า “ตกลงนายกับรเมศบาดหมางเรื่องอะไรกัน? ถึงทำให้เขาเพ่งเล็งนายขนาดนี้?”

“เกลียดเพราะแย่งผู้หญิง แค้นเพราะจะฆ่าลูก”

ดวงตาของบุริศร์ทอแววเคียดแค้น

“หมายความว่ายังไง?”

ไมค์ไม่เข้าใจ บุริศร์จึงบอกเรื่องของนรมนกับเขาไป รวมไปถึงเรื่องอาการป่วยของกมลหลายปีที่ผ่านมานี้ด้วย

เมื่อฟังที่บุริศร์พูดจบ ไมค์ก็สบถออกมาอย่างเกรี้ยวกราด “ใช้ไม่ได้! เรื่องบาดหมางระหว่างผู้ใหญ่ไปเกี่ยวอะไรกับเด็ก? ทำไมต้องลงมือกับเด็ก?”

“ตอนนี้ฉันต้องการแค่ช่วยเมียฉันกลับมา ฉันเสียลูกชายไปแล้วคนหนึ่ง ฉันจะเสียเมียไปอีกคนไม่ได้”

เมื่อนึกถึงเรื่องกานต์บุริศร์ก็รู้สึกเคียดแค้นเป็นอย่างมาก

ไอ้เด็กแสบแสนเย่อหยิ่งนั่น

ไอ้แสบที่ไม่เคยเรียกเขาว่าแด๊ดดี้ เอาแต่เรียกเขาว่าคุณบุริศร์ตอนนี้อยู่ที่ไหนกันนะ?

บุริศร์รู้สึกขมขื่น จึงยกเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียว

ไมค์ได้ยินเรื่องของกานต์มาบ้าง จึงพูดออกไปว่า “ฉันเชื่อว่าต้องมีเบาะแสอะไรแน่ๆ ขอแค่อยู่ในถิ่นของฉัน ฉันรับประกันว่าฉันช่วยนายตามหาเจอแน่”

“ขอบคุณนะ เพื่อน”

“เอาล่ะ ช่วงนี้นายเครียดเกินไปแล้ว เพราะงั้นวันนี้ไม่เมาไม่กลับ ฉันรู้จักนิสัยนายดี นางคิดจะไปดักซุ่มที่ตระกูลวัชโรทัยคืนนี้ใช่ไหม? ทางที่ดีฉันแนะนำว่าอย่าเลย การคุ้มกันในเวลากลางคืนของตระกูลวัชโรทัยแน่นหนาเป็นพิเศษ ไปตอนกลางวันดีกว่า พรุ่งนี้ฉันจะหาเหตุผลให้รเมศออกมาข้างนอก นายก็ใช้โอกาสนี้ไปที่นั่นซะ ส่วนจะเข้าไปยังไงนั้น ฉันมีวิธีก็แล้วกัน”

ไมค์ทนมองบุริศร์ใช้ชีวิตอย่างเครียดๆไม่ได้ จึงต้องเอ่ยปากพูดออกไป

บุริศร์พูดยิ้มๆว่า “ก็ยังเป็นนายที่รู้จักฉันดีที่สุด”

“คนที่รู้จักนายดีที่สุดคือตรินท์ต่างหาก แต่เขากลับไม่อยู่ซะแล้วสิ ว่าแต่เด็กกิจจานั่นเป็นลูกของตรินท์เหรอ?”

บุริศร์พยักหน้า

“ดีเลย ให้ฉันเป็นพ่อเลี้ยงเขาสิ”

“ไม่ให้”

บุริศร์ปฏิเสธฉับ จนไมค์ไม่ชอบใจ

จากนั้นทั้งสองก็เริ่มพูดถึงเรื่องในอดีต พูดถึงเรื่องโชคชะตาหลายปีที่ผ่านมาหลังจากที่แยกกัน คุยกันไปดื่มกันไป จนค่อยๆเมา

บุริศร์คิดมาตลอดว่าต่อให้ดื่มเยอะขนาดไหนตัวเองก็จะไม่เมา แต่ทำไมตอนนี้ถึงได้รู้สึกว่ารสชาติของเหล้าถึงขม และดื่มยากถึงเพียงนี้?

เหมือนเขาเห็นนรมน เธอกำลังยิ้มให้เขาเหมือนเมื่อห้าปีที่แล้ว

“นรมน นรมน.......”

บุริศร์ลุกพรวดขึ้นมา พร้อมกับเดินตรงเข้าไปหาภาพฝันข้างหน้า แต่ว่านรมนไปไหนแล้ว?

เขาหกล้มลงกับพื้น ด้วยสภาพน่าเวทนา

“นรมน ขอโทษ ผมขอโทษ”

บุริศร์ทรุดอยู่กับพื้นเป็นเวลานาน ไหล่ของเขาสั่นไหว เสียงพูดอัดอั้นหลั่งไหลออกมา

ไมค์เดินเข้าไปพยุงเขาลุกขึ้นมาอย่างสงสารจับใจแล้วพูดเสียงเบาว่า “นอนเถอะ พรุ่งนี้ทุกอย่างจะดีเอง”

บุริศร์ไม่รู้ว่าเพราะเหนื่อยหรือเพราะอะไร เขาถึงหลับไปในทันที

ไมค์หาผ้าห่มมาห่มให้เขา จากนั้นก็หันหลังเดินออกจากห้องไป

เขาจุดบุหรี่สูบ ท่ามกลางควันบุหรี่ใครก็ไม่สามารถเดาสีหน้าของเขาออกได้

หลังจากสูบหมดมวล ก็มีคนเดินมายืนข้างๆไมค์

“คุณชายครับ”

“ตรวจสอบตลาดมืดในอเมริกาทั้งหมด ฉันอยากรู้สถานการณ์ของเด็กผู้ชายคนหนึ่ง อายุสักสี่ห้าขวบ ไม่ว่ายังไง ก็ต้องรู้ให้ได้ว่าอยู่ในตลาดมืดไหน”

ดวงตาของไมค์ทอแววเย็นยะเยือก