แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 21
บทที่ 21 แกล้งโง่
นรมนและคมทิพย์จัดการทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลเสร็จอย่างรวดเร็ว เพราะเป็นห่วงกานต์ จึงรีบกลับมาถึงบ้าน กานต์ตื่นขึ้นมาพอดีในเวลาเดียวกัน จัดการตัวเองเรียบร้อย พร้อมอาหารเช้า
“เอ๋？มามี้ กลับมาแล้วเหรอครับ？ดีขึ้นแล้วเหรอ？ทำไมถึงออกจากโรงพยาบาลเร็วจังล่ะครับ？”
กานต์มีความสุขมากเมื่อมองไปที่นรมน
คมทิพย์มองกานต์ที่กำลังเตรียมโจ๊กหมูใส่ไข่กับซาลาเปาจิ๋วร้อนๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น“ตัวเล็ก โจ๊กหมูใส่ไข่นี่ทำเองเหรอ？”
กานต์ส่ายหน้า“เปล่าหรอกครับ ผมออกไปซื้อมา แต่ผมกำลังเริ่มเรียนทำอาหารอยู่นะ ต่อจากนี้ไปจะได้มีหน้าที่รับผิดชอบเรื่องอาหารให้มามี้ไงครับ”
“ลูกรัก เด็กดีจริงๆ ”
ใบหน้านรมนเต็มไปด้วยนุ่มนวลและอ่อนโยน เธอลูบไปที่หัวของกานต์ รู้สึกว่าเขาคือเทวดาที่วิเศษที่สุดในชีวิต เป็นของขวัญชิ้นที่ดีที่สุดที่สวรรค์มอบให้
“วันนี้วันเสาร์ ไม่ต้องไปโรงเรียน มามี้ไม่เป็นอะไรแล้ว ลูกทานข้าวแล้วออกไปเล่นด้านนอกเถอะ”
นรมนอยากให้ลูกชายมีชีวิตเป็นของตัวเอง ดังนั้นเธอจึงพาลูกชายกลับมาด้วย ให้กานต์อยู่กับคมทิพย์ ทำให้เธอสบายใจได้มาก
กานต์ยิ้มพลางเดินไปจับมือนรมน แล้วจูงมือเธอมาที่โต๊ะอาหาร พูดเสียงเบาๆ“มามี้ ผมจะอยู่ทานข้าวกับมามี้ก่อน แต่ว่าวันนี้ผมต้องไปข้างนอก ผมกับเพื่อนนัดกันไว้แล้วว่าจะออกไปเที่ยวกัน มามี้คงไม่ห้ามใช่ไหมครับ？”
เมื่อมองไปที่สายตาออดอ้อนของลูกชาย ทำให้นรมนปฏิเสธไม่ลงแม้แต่คำเดียว
“ไม่ห้ามจ้ะ แต่ลูกต้องระวังตัวดีๆนะ ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นให้โทรหามามี้ทันที”
“ครับผม”
กานต์ยิ้มราวกับเทวดาตัวน้อย
คมทิพย์รู้สึกอิจฉาเล็กน้อย แต่เขาก็รู้ว่าไม่ควรไปกระตุ้นต่อมกานต์ แล้วยิ่งตอนนี้นรมนร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง แต่จากที่เธอได้เห็นท่าทางหวาดกลัวของกานต์เมื่อวาน คงจะเจ็บปวดใจไม่น้อย
ทั้งสามนั่งร่วมโต๊ะทานอาหาร กานต์รีบทานแล้วออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว
คมทิพย์เสนอเป็นคนไปส่ง แต่กานต์ปฏิเสธ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...