แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 22
บทที่ 22 ภรรยาของเขากลับมาแล้ว
หลังจากที่นรมนกลับเข้ามาในห้อง ก็ส่งข้อความไปหาบุริศร์ทันที
“ประธานบุริศร์ ขอโทษนะคะ ฉันอาจจะยังปรับตัวไม่ชินบ้างกับเมืองชลธี เลยส่งเอกสารไปที่สำนักงานใหญ่ เพื่อขอกลับไปยังบริษัทเดิมที่ฉันเคยอยู่ ทำให้จะมีนักออกแบบคนใหม่มาร่วมงานกับบริษัทของพวกคุณ แต่คุณเขมิกาได้ออกมาขอโทษและแสดงให้เห็นถึงปัญหาของฉันพอดี เป็นแบบนี้แล้ว เราก็ไม่ต้องทำงานร่วมมืออีกนะคะ แคทเธอรี”
นรมนส่งข้อความแล้วปิดโทรศัพท์ เอนหลังพิงลงที่เตียงแล้วก็หลับไป
ขณะที่บุริศร์ได้รับข้อความก็รู้สึกตะลึงเล็กน้อย
นี่เป็นเบอร์ส่วนตัวของเขา ขนาดเขมิกาเองก็ยังไม่รู้ หลังจากที่นรมนตกอยู่ในกองไฟเบอร์นี้ก็ถูกปิดใช้งานไป ต่อมาไม่รู้ว่าทำไม เขาก็กลับไปเปิดเบอร์นี้ใหม่อีกครั้ง ในตอนนี้บอกได้เลยว่านอกจากพฤกษ์แล้ว ก็มีแต่นรมนในปีนั้นเท่านั้นที่มีเบอร์โทรศัพท์นี้
คิดไม่ถึงเลยว่าแคทเธอรีคนจะส่งข้อความมาที่เบอร์นี้ เขาไม่เชื่อแน่นอนว่าพฤกษ์จะเอาเรื่องส่วนตัวไปบอกกับผู้หญิงแปลกหน้าอย่างแคทเธอรี นอกเสียจากว่าจริงๆแล้วเธอคนนี้คือนรมน！
ความรู้สึกแบบนี้ทำให้บุริศร์รู้สึกใจเต้น
สัญญาณแห่งความผูกพันแบบนี้ บุริศร์ยิ่งใจเต้นเร็วยิ่งขึ้น
บุริศร์โทรหาพฤกษ์
“ข้อมูลแคทเธอรีที่ฉันให้หาไปถึงไหนแล้ว？”
พฤกษ์ผุดตัวออกมาจากผ้าห่ม วันนี้วันหยุด เขากะจะนอนให้เต็มอิ่มเสียหน่อย ใครจะไปรู้ว่าบุริศร์จะโทรมา เขาลุกขึ้นทันทีภายในชั่วพริบตา
“ประธานบุริศร์ ผมใช้ความสัมพันธ์ในช่องทางทั้งหมด รวมถึงช่องทางกลุ่มอิทธิพลมืด เพื่อค้นหาข้อมูลของแคทเธอรี แคทเธอรีเหมือนว่าจะใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกามาตลอด มีทั้งชื่อโรงเรียนประถม มัธยม และมหาลัย รวมถึงเราสอบถามไปยังเพื่อนนักเรียนของเธอด้วย ทุกคนบอกว่าคนนี้ชื่อแคทเธอรี แต่ว่าชื่อไทยของเธอกลับไม่มีใครที่รู้”
ข้อมูลของพฤกษ์ทำให้คิ้วของบุริศร์ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย
“แคทเธอรีคนนี้มีช่องข้อมูลที่ไม่ได้กรอกบ้างไหม？อย่างเช่นช่วงลาพักเรียนชั่วคราวหรือเรื่องเกี่ยวกับการเกิดอุบัติเหตุ？”
บุริศร์ถามแบบนี้ ทำให้พฤกษ์รู้สึกงง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...