แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 23
บทที่ 23 ทำไมถึงได้คิดถึงเด็กคนนั้นขึ้นมานะ
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป พฤกษ์ก็ส่งข้อมูลที่บุริศร์ต้องการมา
“ประธานบุริศร์ครับ นักออกแบบแคทเธอรีเคยประสบอุบัติเหตุรถคว่ำเมื่อห้าปีก่อน ในเอกสารบอกว่าหนักมาก ครอบครัวจึงพาเธอไปรักษาตัวที่ต่างประเทศ เป็นระยะเวลาปีกว่าๆแล้วก็กลับมาครับ”
“ห้าปีก่อน？”
ช่วงเวลานี้ทำให้บุริศร์รู้สึกตงิด
พฤกษ์พยักหน้าและรู้สึกสงสัยเล็กน้อย ที่ช่วงเวลาช่างประจวบเหมาะพอดี
“ช่วงเวลาไหนของห้าปีที่แล้ว？”
“วันที่สิบแปดเดือนมีนาคมรับ”
หลังพฤกษ์บอกช่วงเวลาเสร็จ สีหน้าของบุริศร์ก็เปลี่ยนในชั่วพริบตา
“วันที่สิบแปดมีนา？ไม่ผิดใช่ไหม？”
“ไม่ผิดแน่ครับ”
พฤกษ์รู้สึกแปลกกับท่าทางของบุริศร์ เขาไม่ค่อยได้เห็นท่าทางไม่ลงรอยของบุริศร์บ่อยนัก
อยู่ๆบุริศร์ก็ยิ้มขึ้นมา ยิ้มจนพฤกษ์รู้สึกกลัว แต่เมื่อมองไปที่ใบหน้าของบุริศร์กลับเป็นใบหน้าที่มีความสุขมาก
“ประธานบุริศร์ ท่านยังโอเคอยู่ใช่ไหมครับ？”
“ฉันโอเค โอเคมากด้วย ไม่เคยรู้สึกโอเคแบบนี้มาก่อน！นายไปหาข้อมูลต่อ ไปหามาว่าเหตุการณ์รถคว่ำเมื่อห้าปีก่อนแคทเธอรีไปรักษาตัวที่ประเทศอะไร？คนที่ดูแลเธอมีใครบ้าง และหมอที่ทำการผ่าตัดให้กับแคทเธอรีคือใคร？ฉันต้องการรู้ข้อมูลพวกนี้ทั้งหมด”
คำสั่งของบุริศร์ทำให้พฤกษ์ตะลึงเล็กน้อย แต่เขาก็จำทั้งหมดได้อย่างรวดเร็ว
“ครับ ประธานบุริศร์ ผมจะไปสืบให้เดี๋ยวนี้”
พฤกษ์เดินออกไป
บุริศร์ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่อีกครั้ง แถมยังไปเปลี่ยนชุดไปรเวทแล้วลงจากตึกไป
เขาต้องการไปหานรมน ต่อให้เธอจะไม่ยอมรับเขาก็ยังอยากไปพบเธอ ไม่ใช่เพราะสิ่งอื่นใด แค่เพียงเพราะดวงตาที่คุ้นมากคู่นั้น มันกระตุ้นหัวใจของเขาทำให้รู้สึกสงสัยและคิดถึง
วันที่สิบแปดมีนาคม！
วันที่นรมนโดนไฟคลอกพอดี！
เมื่อรวมเรื่องประจวบเหมาะทั้งหลายนี้เข้าด้วยกัน นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ และใบหน้าแปลกของนรมนนั้นบางทีอาจจะเป็นเบื้องหลังของเรื่องราวพวกนี้ทั้งหมด
ถ้าหากว่าห้าปีก่อน นรมนได้เปลี่ยนเป็นแคทเธอรีคนปัจจุบัน แล้วจะมีอะไรมาทดแทนตำแหน่งของแคทเธอรีได้ล่ะ？
บุริศร์ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าเรื่องพวกนี้มีความเป็นไปได้
เขารีบลงจากตึก แต่หันไปเจอเขมิกากับกิจจากำลังทานข้าวด้วยกันที่ชั้นหนึ่งพอดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...