แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 235

บทที่ 235 คุณกำลังข่มขู่ผมเหรอ

เป็นแยม

เป็นหมายเลขโทรศัพท์ของแยม

มือของนรมนสั่นเทา

ก่อนหน้านี้เธอทะเลาะกับบุริศร์ด้วยเรื่องของแยม ตอนนี้กลับได้รับสายของแยม

ทำไมเมื่อสักครู่เธอไม่รับโทรศัพท์

หรือว่ามีความเกี่ยวเนื่องกัน

นรมนดูทีวีที่รายงานข่าวอย่างต่อเนื่อง ความคิดไม่ดีได้แวบเข้ามาในหัว

หรือว่าแยมต้องการปกป้องรเมศ

ทั้งหมดนี้เป็นแผนการของรเมศ

นรมนที่กำลังคิดเช่นนี้ และโทรศัพท์ก็ยังคงดังไม่หยุด

เธอจึงต้องหายใจเข้าลึกๆ แล้วข่มอารมณ์เอาไว้ แล้วก็กดรับสาย

“นรมน ช่วยฉันด้วย! รีบมาช่วยฉันที!”

เสียงแยมดังมาจากโทรศัพท์

นรมนในตอนนี้ไม่ได้พะวงและเป็นห่วงเหมือนก่อนหน้านี้

เธอจ้องรเมศในทีวีที่ท่าทางดูตะลีตะลาน แต่ว่าเธอกลับมีอารมณ์ที่อธิบายไม่ถูกได้แวบเข้ามาในดวงตา

นรมนดูไม่เข้าใจ แต่มีความรู้สึกว่าเรื่องนี้บางทีเกี่ยวข้องกับรเมศ

“แยม เธออยู่ที่ไหน”

เสียงของนรมนราบเรียบน่ากลัว ทำให้แยมชะงักไปชั่วขณะ แล้วก็กลับมาพูดด้วยเสียงที่สั่นกลัว : ฉันไม่รู้ เธอรีบมาช่วยฉันที ฉันกลัวมาก!”

ทำไมเธอต้องหนี”

นรมนไม่ถามสถานการณ์ของเธอ แต่กลับถามขึ้นด้วยคำถามนี้”

แยมจึงร้องไห้ขึ้น

“นรมน เธอเป็นอะไรไป หนีอะไรกัน ฉันถูกคนจับตัวไป ฉันอยู่บ้านดีๆจู่ๆมีคนเข้ามาทำร้ายจนสลบไป จนกระทั่งฉันตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองตัวที่นี่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าที่นี่ที่ไหน แต่ว่าในนี้มืดมาก ฉันกลัวมากเลย”

คำพูดของแยมไม่เป็นที่ผิดสังเกต แต่ว่าทำไมจะบังเอิญอะไรเช่นนี้

บังเอิญเข้ากับที่บุริศร์ไปหาเพื่อต้องการคลายสงสัยข่าวการหายตัวพ่อกับแม่ แล้วเธอก็ถูกคนจับตัวไป

“แยม พวกเราเป็นเพื่อนกันใช่ไหม”

คำพูดนรมนทำให้แยมฉงนใจ

“ก็เป็นเพื่อนกันสิ”

“อย่างนั้นเธอบอกฉันมาว่าทำไมเธอถึงโทรศัพท์หาพ่อกับแม่ของฉัน เธอได้หมายเลขโทรศัพท์พ่อกับแม่ของฉันมาจากที่ไหน”

นรมนยิงคำถามติดๆ จนทำให้แยมไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไรดี ทันในนั้นก็ได้ยินเสียงคุ้นๆของแม่ได้แทรกเข้ามาในเวลานี้

“ที่รัก ที่รัก คุณอย่าหลับนะ! ตื่นขึ้นมาสิ!”

คำพูดนี้เป็นเสียงของแม่นรมนที่บังเอิญดังแทรกเข้ามา เสียงที่ร้อนรน เป็นห่วง และก็ร้องห่มร้องไห้

นรมนเกิดอาการกระวนกระวายขึ้นในทันใด

“แยม เธออยู่ที่หน”

นรมนไม่สามารถที่จะอยู่นิ่งได้อีก

ไม่ว่านี่จะเป็นกับดักของรเมศ หรือเป็นแผนร่วมมือกันของแยมกับรเมศก็ตาม เธอก็ไม่สามารถที่จะใจเย็นได้อีก

ก่อนหน้านี้ได้รับรูปถ่ายของพ่อกับแม่ของเธอ ก็ทำให้เป็นกังวลมาก ตอนนี้ได้ยินเสียงเรียกของแม่ นรมนใจแทบแตกสลาย

ต่อให้อันตรายเฉกเช่นภูเขาดุจคมมีดหรือจะเป็นทะเลเพลิง เธอก็จะพร้อมที่ลุยฝ่าไป

แยมพูดทั้งร้องไห้: ฉันไม่รู้ ที่นี่มืดมาก อีกทั้งยังมีคนอื่นอยู่ด้วย ฉันเหมือนจะได้ยินเสียงน้ำทะเล ไม่รู้ว่าอยู่ใกล้ทะเลหรือเปล่า”

นรมนยังอยากจะถามรายละเอียดเพิ่มเติม แต่สายแยมได้กดวางลงทันใด

เมื่อนรมนโทรกลับไป ฝ่ายนั้นได้ปิดเครื่องไปแล้ว

ทะเลเหรอ

นรมนไม่รู้ว่านี่ใช่เหยื่อล่อหรือเปล่า แต่เธอไม่สามารถที่จะไม่ทำอะไรไม่ได้

เธอส่งข้อความให้บุริศร์ ยังไม่ทันได้ส่งออกไป เหมือนเธอฉุกคิดอะไรได้แล้วก็ลบข้อความทิ้งไป

การโทรครั้งนี้เห็นได้ชัดว่ามีคนแอบฟังอยู่

เธอลุกขึ้นเดินออกจากห้อง และไปหาพฤกษ์ในลำดับแรก

“ฉันขอยืมใช้โทรศัพท์หน่อย”

พฤกษ์ไม่รีรอ รีบยื่นโทรศัพท์ตัวเองให้กับนรมน

นรมนหยิบโทรศัพท์มา จากนั้นก็รีบส่งข้อความให้บุริศร์ เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ รวมถึงบอกในสิ่งที่ตัวเองคาดเดา

เธอบอกว่าเธอสงสัยนี่เป็นแผนการทั้งหมดที่รเมศกับแยมได้วางแผนไว้

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ ทำไมแยมถึงช่วยรเมศมาตลบหลังเธอ แต่นรมนก็ไม่อาจไม่บอกในสิ่งที่ตัวเองคาดเดาให้กับบุริศร์รับรู้

เธอไม่สามารถเอาความเป็นความตายของพ่อแม่เธอมาเดิมพัน

บุริศร์ยังอยู่สถานที่ถ่ายรูป ที่รอบๆรายล้อมไปด้วยนักข่าว

โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นทีหนึ่งจากนั้นก็เงียบไป

เห็นเป็นหมายเลขโทรศัพท์ของพฤกษ์ บุริศร์ได้สไลด์เพื่อปลดล็อก และเห็นข้อความจากนรมน