แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 246

บทที่ 246 บางครั้งของเก่าถึงจะเป็นของที่ดีที่สุด

ไม่ได้ยินตำตอบของบุริศร์ นรมนก็รู้ว่าบุริศร์มีเรื่องในใจเยอะมาก เธอถอนหายใจเบาๆและพูดว่า “ที่จริงฉันก็ไม่ได้มีอะไรไม่ดีค่ะ คุณอย่ากังวลให้มันมากเลยค่ะ ฉันเคยบอกแล้วว่าฉันจะอยู่กับคุณจนแก่เฒ่า ก็จะต้องทำได้แน่นอน ตอนนี้คุณจัดการเรื่องของคุณดีๆก็พอแล้ว ฉันรอคุณค่ะ”

“อืม” บุริศร์พยักหน้า

เขาไม่รู้ตอนนี้ยังสามารถพูดอะไรได้อีก ได้ภรรยาแบบนี้ ยังต้องการอะไรมากไปกว่านี้อีก? พูดมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ ตอนนี้เขาได้แต่รีบจัดการปัญหาของตัวเองเสร็จ จากนั้นก็พานรมนกลับบ้าน

“วางสายแล้วนะคะ พรุ่งนี้ค่อยติดต่อกับคุณใหม่”เพราะยังไงซะนี่ไม่ใช่มือถือของตัวเอง อีกอย่างคุยสายนานเกินไปมีความเป็นไปได้สูงว่าจะเปิดเผย

หลังจากนรมนวางสาย รู้เสียเศร้าใจเล็กน้อย

นี่เป็นครั้งแรกที่แยกจากกับบุริศร์

ครั้งก่อนหลังจากถูกบุริศร์ช่วยออกมาจากFallen heaven เธอนึกว่าชาตินี้จะไม่ได้แยกจากกับบุริศร์อีกแล้ว แต่ตอนนี้เพิ่งจะกี่วันเอง พวกเขาก็แยกจากกันอีกแล้ว

อยากอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า อยู่ด้วยกันทั้งชีวิตทำไมมันยากขนาดนี้?

ความดื้อดึงที่รเมศมีต่อความรักทำให้นรมนค่อนข้างหมดคำพูด แต่กับวิธีการของรเมศ เธอก็ยังไม่กล้าชะล่าใจอยู่ดี

ไม่รู้เพราะมีเรื่องในใจมากเกินไป หรือเพราะได้นอนไปสักพักแล้ว ตอนนี้นรมนไม่รู้สึกง่วงเลยสักนิด

เธอคลุมผ้าห่มไว้ผืนนึงนั่งอยู่บนโซฟา รู้สึกอยู่ในสไตล์การตกแต่งแบบนี้ สามารถบรรเทาอารมณ์ของตัวเองไม่มากก็น้อย

ตอนนี้ไหนๆก็ว่างอยู่ เธอจึงเอากระดาษวาดรูปและดินสอมา ในหัวมีความคิดโผล่ขึ้นมาบ้าง ก็เลยเริ่มนั่งวาดรูปอยู่ที่โต๊ะน้ำชา

ไม่รู้เมื่อไหร่ เธอง่วงแล้ว จึงนั่งอยู่บนพื้น นอนหลับคาโต๊ะน้ำชาไปเลย

หลังจากคิมตื่น เห็นนรมนนอนคว่ำหน้าอยู่บนโต๊ะน้ำชา เธอรู้สึกประหลาดใจมาก

ผมยาวสลวยบังใบหน้าเธอไว้ แต่กลับบังความสวยของเธอไม่อยู่

คิมเดินมาที่ข้างกายเธอ นี่ถึงพบว่ารูปที่นรมนวาดล้วนเป็นโครงร่างของรถยนต์หมด

รถหลากหลายชนิด รถสปอร์ต รถเก๋ง และรถออฟโรด นาๆชนิด แต่ส่วนใหญ่ก็ใกล้เคียงกัน เหมือนล้วนอยากจะดีไซน์ออกมาเป็นชุดเดียวกันยังไงอย่างงั้น

ลายเส้นวาดรูปของนรมนละเอียดอ่อนมาก แต่ก็แฝงด้วยความแข็งแกร่งเสี้ยวนึง ยากมากที่จะดูออกว่าวาดออกมาจากมือของผู้หญิงคนนึง

บางทีอาจจะเพราะชอบวาดรูปเหมือนกัน ไม่นึกเลยว่าคิมจะหยิบรูปขึ้นมาดูอย่างละเอียด

ฝีมือการวาดภาพของเด็กคนนี้เก่งไม่เบาเลย เห็นได้อย่างชัดเจนว่าตอนเด็กต้องผ่านการฝึกฝนเฉพาะทางมาแน่นอน ถึงว่าล่ะสามารถดูความอ้างว้างและความเศร้าจากในภาพของเธอออก

คิมยิ้มอย่างปลื้มใจ

เธอหยิบผ้าห่มผืนนึงมาห่มให้นรมน จากนั้นก็วางภาพวาดไว้ข้างๆ ทีนี้ถึงได้เข้าไปที่ห้องครัว

ห้องครัวถูกนรมนเก็บกวาดจนสะอาดสะอ้านแล้ว

ดูท่าแล้วผู้หญิงคนนี้เป็นคนรักความสะอาดอยู่

จุดนี้ดีกว่าตุลยา ลูกสาวเธอเยอะเลย

คิมค่อนข้างที่จะชื่มชมนรมนขึ้นมาอีกครั้ง

เธอเปิดตู้เย็นออก ทำของกินเล็กน้อย จากนั้นก็ยกมาวางที่โต๊ะอาหาร

นรมนถูกกลิ่นหอมของอาหารปลุกจนตื่น “หอมจังเลย!” เธอพูดออกมาคำนึงอย่างห้ามใจไม่ได้ ทีนี้ถึงหันไปมอง พอหันไปก็เห็นคิมได้ทำกับข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว และกำลังยิ้มให้เธออยู่

“รีบลุกขึ้นมาล้างมือทานข้าวเถอะ ทำไมมานอนอยู่ที่ห้องรับแขกได้ล่ะ?”

นรมนเกาศีรษะด้วยความเก้อเขิน “ไม่รู้ค่ะ อาจจะเพราะง่วงเกินไปค่ะ” เธอเกาศีรษะของตัวเอง จากนั้นก็วิ่งไปที่ห้องน้ำโดยเร็ว

“ในตู้มียาสีฟันและแปรงสีฟันชุดนึง เป็นของที่ซื้อมาใหม่ ยังไม่เคยใช้เลย หนูใช้ได้นะ”เสียงของคิมก้องมา ทำให้นรมนหยุดนิ่งไปครู่นึง

ทีนี้เธอถึงพบว่าตัวเองไม่ได้พกอะไรมาเลย และไม่มีอะไรเลยด้วย ดีที่บ้านของคิมมีเตรียมพร้อม

“ขอบคุณค่ะ คุณน้าคิม” นรมนก็ไม่เกรงใจแล้ว เธอหยิบยาสีฟันและแปรงสีฟันใหม่ออกมาก็เริ่มใช้เลย

หลังจากล้างหน้าล้างตาเสร็จ นรมนออกมาก็เห็นคิมเอาเครื่องสำอางออกมา

“ใช้ของน้าเถอะ ถ้าหนูไม่รังเกียจที่เคยแกะใช้แล้ว”

“ไม่รังเกียจค่ะ” เวลานี้แล้ว นรมนยังจะรังเกียจอะไรได้อีก? เธอดูเครื่องสำอางที่คิมใช้ไปครู่นึง ไม่ใช่แบรนด์เนม แต่เหมือนจะเป็นผลิตภัณฑ์ที่ผลิตในประเทศ

“คุณน้าคิมใช้เครื่องสำอางที่ผลิตจากในประเทศเหรอคะ?”

“ทำไม? หนูใช้ไม่ชินเหรอ?”คิมนึกว่าเธอใช้ไม่ชิน เพราะเครื่องสำอางของตัวเองถูกตุลยารังเกียจอยู่เรื่อยเลย ถึงขั้นเกลี้ยกล่อมให้เธอเปลี่ยนไม่เพียงแค่ครั้งเดียว บอกว่าอยู่อเมริกาก็ต้องใช้เครื่องสำอางแบรนด์ดังอะไรหน่อยสิ แต่ไม่ว่ายังไงคิมก็คือไม่ชอบ

นรมนรีบส่ายหัวและพูด “เปล่าค่ะๆ หนูแค่รู้สึกเหนือความคาดหมาย ดูฐานะและการแต่งตัวของคุณน้า น่าจะถือว่าเป็นคนสังคมชั้นสูงมั้งคะ? น้อยมากที่คนสังคมชนชั้นสูงจะใช้แบรนด์ที่ผลิตในประเทศค่ะ”

“บางครั้งของเก่าถึงจะเป็นของที่ดีที่สุดนะ”แค่พูดคำเดียว ก็ทำให้นรมนเห็นด้วยอย่างยิ่ง

“ใช่ค่ะ ที่จริงสินค้าของประเทศเราดีใช้ได้เลยค่ะ หนูเป็นคนนึงที่ใช้ของนอกไม่ชินค่ะ”ระหว่างนรมนพูดก็เริ่มเช็ดหน้าขึ้นมา

กลิ่นของเครื่องสำอางเป็นกลิ่นหอมอ่อนๆ กลิ่นหอมชวนหลงใหลมาก

นรมนตบหน้าตัวเองเบาๆ จริงจังและละเอียดมาก ไม่มีการทำลวกๆและรู้สึกไม่สบายใดๆเลย

คิมเห็นเธอชอบจริงๆ ทีนี้ถึงยิ้มออกมา“หนูมาเที่ยวที่อเมริกาเหรอ?”