แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 245

บทที่ 245 ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น

นรมนเร่งรีบก้มหน้าลง แต่ก็ไม่สามารถปกปิดอาการตกใจที่มีอยู่ในใจของเธอ

ทำไมถึงเป็นเธอได้？

ผู้หญิงที่ชื่อคิมคนนี้ ทำไมถึงได้หน้าคล้ายกับผู้หญิงในรูปที่เธอเอามาจากตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจังเลย

จู่ๆ เธอก็นึกถึงรูปถ่ายครอบครัวของตุลยาขึ้นมา

หรือว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นแม่ของตุลยางั้นหรอ？

คงไม่บังเอิญขนาดนี้หรอกมั่ง？

หัวใจของนรมนเต้นแรงมาก

คิมรู้สึกแปลกใจถามเธอ：“หนูนรมน หนูรู้จักฉันหรอกคะ？”

“อ๋อ เปล่าค่ะ หนูไม่ได้รู้จักคุณหรอกคะ แค่เคยเห็นคุณจากในรูปถ่ายครอบครัวของตุลยาน่ะค่ะ เลยรู้สึกประหลาดใจหน่อย”นรมนยิ้มแล้วพูด

ตอนที่คิมได้ยินชื่อตุลยา เธอได้ขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ที่แท้ก็ตุลยาเองหรอ หนูเป็นเพื่อนกับตุลยาซินะ？”

“อ้อ ไม่ใช่ค่ะ หนูเคยเจอเธอที่สถานที่พักฟื้นหลายครั้งและมีปากเสียงกันหน่อย”

นรมนไม่คิดอยากจะเป็นเพื่อนกับตุลยาแน่

ผู้หญิงคนนี้เคยป่าวประกาศว่าจะแย่งผู้ชายของเธอ เธอจะไปเป็นเพื่อนกับหล่อนได้ยังไง？เธอไม่ได้ปัญญาอ่อนสักหน่อย？

แต่คิมก็ไม่ได้สนใจ ยิ้มแล้วพูด：“หนูบาดเจ็บมา ฉันพอเรียนการแพทย์มาบ้าง เลยช่วยทำแผลให้หนู ที่นี่ห่างไกลจากตัวเมืองมาก หมอไม่ค่อยยอมมาถึงที่นี่กัน ถ้าหนูรู้สึกไม่ค่อยดีก็รีบไปที่โรงพยาบาลให้คุณหมอดูหน่อย”

“ขอบคุณมากเลยนะคะที่ช่วยหนู หนูไม่รู้ว่าควรตอบแทนคุณยังไงดี”

“ไม่เป็นไรหรอกจ้า ฉันชอบที่สงบ และชอบทำอะไรคนเดียว เลยชอบมาวาดภาพอะไรพวกนี้ที่นี่บ่อยๆ ตู้เย็นในครัวมีของกินอยู่ ถ้าหนูหิวก็ไปทำอะไรกินเองได้นะ ไม่ต้องสนใจฉัน บางครั้งฉันก็เป็นคนนิสัยประหลาด”

คิมพูดจบก็เดินออกไปเลย

หล่อนเป็นคนแปลกจริงด้วย

นรมนคิดอยู่ในใจ ท้องรู้สึกหิวๆแล้ว พูดปฏิเสธไปตอนนี้ก็ดูจะปลอมเกิดไป อีกอย่าง ตอนนี้เธอก็ไม่มีที่ให้ไปด้วย

เธอตามคิมออกมาจากห้องมืด แล้วเห็นคิมเดินตรงดิ่งเข้าห้องในไป

“คุณแม่ตุลยา คุณจะพักผ่อนแล้วหรอกคะ？หนูไปทำอะไรทานหน่อย คุณทานเสร็จแล้วค่อยเข้านอนดีมั้ยคะ”

เธอมองออกว่าคิมดูง่วงมากแล้ว เลยเปิดปากถามหล่อน

คิมหยุดเดินครู่นึง หันมาพูดกับนรมน：“ฉันยังไม่ได้แต่งงาน เพราะฉะนั้น หนูเรียกฉันว่าคุณคิมหรือว่าคุณน้าคิมก็ได้”

“ห๊ะ？คุณคือแม่ของตุลยาไม่ใช่หรอกคะ？”

นรมนรู้สึกงง

คิมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ：“ฉันเป็นแม่ของตุลยา แต่ฉันไม่ได้แต่งงาน”

คำอธิบายนี้ยิ่งทำให้นรมนมึนงงเข้าไปใหญ่ แต่เธอก็ไม่กล้าจะถามต่อ

คิมเดินขึ้นชั้นสองแล้วเข้าห้องไป วินาทีที่ประตูปิด นรมนก็ยังไม่หยุดคิดเรื่องนี้

ไม่ได้แต่งงาน แต่เป็นแม่ของตุลยา และตุลยาก็บอกเองว่ารูปนี้เป็นรูปถ่ายครอบครัวของเธอ เรื่องมันเป็นมายังไงกันแน่？

เธอคิดอยู่ครึ่งค่อนวันก็คิดไม่ออกเลยเลิกคิดไปเลย

นรมนเข้าไปในห้องครัว พอเปิดตู้เย็นก็เห็นในตู้เย็นมีของเต็มไปหมด ดูท่าแล้ว คิมคงต้องชอบมาอยู่ที่นี่คนเดียวจริงๆซะด้วย

ไม่รู้ว่า ตุลยาจะจู่ๆมาโผล่ที่นี่หรือเปล่า ถ้าไม่ละก็ เธออยู่ที่นี่ไปก่อนหลายวันก็น่าจะดี แต่ไม่รู้ว่าคิมจะอนุญาตหรือเปล่าสิ

นรมนถอนหายใจเบาๆทีนึง แล้วหยิบไข่ไก่และมะขือเทศออกมาสองลูก ไม่นานทำบะหมี่น้ำซุปไข่ก็เสร็จ

พอทำเสร็จ นรมนตักแบ่งออกมาสองถ้วย แล้วยกถ้วยนึงเดินขึ้นไปชั้นสอง

“คุณน้าคิม หนูทำบะหมี่ไข่มาให้ค่ะ คุณอาทานหน่อยแล้วค่อยนอนนะคะ”

นี่เธอถือว่าเอาของๆคนอื่น แล้วเอาความดีใส่ตัวอยู่นะ แต่อย่างน้อยเธอก็รู้มารยาทไม่ใช่หรอ？

ตอนที่ คิมเปิดประตูออกมานั้น เหมือนเธอเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เห็นบะหมี่ที่อยู่ในมือของนรมนแล้ว เธออึ้งไปอยู่ครู่นึง เหมือนนึกเรื่องอะไรขึ้นได้ น้ำตาเธอคลอเบ้าทันทีที่เห็นบะหมี่ไข่ในมือของเธอ

“คุณน้าคิมคุณอาเป็นอะไรไปคะ？หรือว่าต้นหมอที่หนูใส่ในนี้ฉุนจนแสบตาคุณอาหรอคะ？”

นรมนเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้วทำอะไรไม่ถูก

คิมกลับใส่หัว แล้วพูดขึ้นเบาๆ：“ฉันต้มบะหมี่ไม่เป็น นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้ทานบะหมี่ง่ายๆแบบนี้”นรมนได้ยินแล้วรู้สึกเขินๆ

“เอ่อ หนูคิดว่านี่ก็ดึกมากแล้ว ทานอะไรจืดๆหน่อยน่าจะดีกว่า ถ้าคุณน้าคิมคิดว่ามันจืดชืดเกินไป เดี๋ยวพรุ่นนี้เช้าหนูจะตั้งใจทำใหม่อีกถ้วยให้คุณอานะคะ”

“ไม่ต้องหรอกจา นี่น่าทานมาก ขอบใจหนูมากเลยนะ”

คิมรับบะหมี่มาแล้วยิ้ม จากนั้นก็ปิดประตูห้องไม่เชิญนรมนเข้าไปนั่งแม้แต่คำเดียว

นรมนจับจมูกตัวเอง ที่เกือบจะชนกับประตู

คิมผู้หญิงคนนี้แปลกจริงๆ

เธอใส่หัวทีนึง แล้วลงไปถึงชั้นล่าง รู้สึกหิวจนทนไม่ไหวแล้ว ซดบะหมี่ถ้วยนึงเข้าไปอย่างรวดเร็วอย่างกับหมาป่าที่หิวจัดมาหลายวัน นี่ค่อยยังรู้สึกว่าตัวเองมีชีวิตขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

มือถือของเธอรู้สึกจะตกหายไประหว่างทาง

และเธอก็เพิ่งจะสังเกตเห็น

แต่ก็ดี อย่างน้อยก็ไม่มีคนตามสืบที่อยู่ของเธอได้