แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 27
บทที่ 27 ให้อภัยไม่ได้จริงๆ
กานต์ไม่รู้ว่าการโทรศัพท์ครั้งนี้ทำให้บุริศร์เกิดคิดเจตนาร้ายขึ้นมากมายนับไม่ถ้วน เขานั่งขาไขว่ห้างอยู่บนก้าวอี้ มือถือขนมอยู่ พูดไปยิ้มไป“มามี้ ตอนนี้ผมอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเซนต์ปีเตอร์เบิร์กนะครับยังจำเด็กที่ผมเคยช่วยไว้ตอนที่ผมยังไม่กลับได้ไหมครับ？เธออยู่ที่นี่นะครับวันนี้ผมติดต่อกับผู้อำนวยการ ให้เขามาดู ที่นี่ไม่เลวเลยนะครับ ตามที่พ่ออุปถัมป์บอกไว้ว่ามีเงินทุน ผู้อำนวยการดีกับผมมากมามี้รอผมจัดการเสร็จแล้วมารับผมได้ไหมครับ？”
“ครับถึงเวลาแล้วบอกแล้วกันนะ จะไปรับแน่นอน”
นรมนพูดไปยิ้มไป
หน้าบุริศร์ยุ่งมากกว่าเดิม
ยังจะไปรับอีก？
ฝ่ายนั้นจะมาเมืองชลธีเหรอ？
ต้องกลับไปเช็คสักหน่อย
หลังจากที่นรมนวางสายเสร็จ เหงยหน้าขึ้นมาเห็นว่าบุริศร์ยังอยู่ ก็อดขมวดคิ้วไม่ได้
“ทำไมคุณยังไม่ไปคะ？”
เมื่อกี้นรมนรับโทรศัพท์ยังอ่อนโยนละมุนละไม ตอนนี้คุยกับเขาทำหน้าตาไม่อยากเจอ ข้างในใจบุริศร์รู้สึกไม่ยุติธรรมขึ้นมาทันที
“ใครจะมาเมืองชลธีเหรอ？ให้ฉันไปรับเขาแทนเธอดีกว่าไหม？”
นรมนไม่ค่อยเข้าใจความหมายเขาสักเท่าไหร่ แต่ก็นิ่งแล้วตอบกลับไป“ธุระของฉันไม่ลำบากประธานบุริศร์หรอกค่ะ ประธานรีบไปเถอะ ถูกเพื่อนฉันมาเห็นจะเข้าใจผิดเอา ฉันอธิบายไม่ถูก”
บุริศร์หน้ายุ่งนิดหน่อย แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ฟึดฟัดแล้วเดินออกไป
นรมนเห็นบุริศร์โกรธไม่บ่อยนัก เธอรู้สึกคาดไม่ถึงว่าจะได้เห็นอะไรแปลกใหม่เธอเปิดโทรศัพท์แล้วหาตำแหน่งของกานต์ แล้วตัดสินใจจะออกไปสตาร์ทรถด้วยตัวเอง
หลังจากที่บุริศร์ออกมาจากที่พักของนรมน เขาอึดอัดใจอย่างมาก เขมิกาโทรศัพท์เข้ามาพอดี ถามเขาว่าจะกลับมาทานข้าวที่บ้านหรือเปล่า บุริศร์พูดด้วยความอดทนอย่างมาก“วันนี้มีธุระต้องจัดการ ไม่ต้องรอ”
วางสายเสร็จ บุริศร์มองไปที่ห้องของนรมน ควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ แล้วซื้อผักและปลากลับมา เคาะประตูบ้านนรมนอีกครั้ง
นรมนพบเจอว่าเขามายืนอยู่หน้าประตูใหม่ ในมือหิ้วของอยู่ ขมวดคิ้วทันที
“ประธานบุริศร์คะ ฉันขอถามหน่อยตกลงคุณต้องการจะทำอะไรกันแน่คะ？”
“เธอป่วย ไม่มีใครดูแลเลยสักคน ฉันเลยมาทำกับข้าวให้เธอก่อนแล้วค่อยไป”
พูดจบ บุริศร์มีทีท่าว่ากำลังจะเข้าไป แต่ถูกนรมนกั้นประตูไว้
“ขอบคุณนะคะ แต่ดูเหมือนว่าฉันกับประธานบุริศร์ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่สนิทกันขนาดนั้นหาไม่ก็ ฉันโทรสั่งได้ค่ะ”
“โทรสั่งไม่ดีต่อสุขภาพหรอก เธอยังป่วยอยู่นะ ในฐานะที่เป็นผู้อำนวยการของบริษัทที่ทำงานร่วมกัน ฉันก็ต้องใส่ใจลูกน้อง”
บุริศร์พูดเสร็จ เข้าไปข้างในโดยไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายอนุญาต
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...