แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 276

บทที่ 276 ยอมก้มหัวเพื่อลูกเมีย

นรมนกำลังจะหันหลังเดินหนี แต่กลับไม่ทันเสียแล้ว

เธอจึงทำได้แค่ก้มตัวถอยหลังให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่จู่ๆกลับชนเข้ากับอะไรบางอย่าง

ขณะที่สถานการณ์กำลังคับขัน ทันทีที่นรมนหันหลังกลับไปมอง ก็เห็นถังไม้วางอยู่ตรงนั้น ไม่รู้ด้วยว่าข้างในมีอะไรไหม

นรมนมุดลงไปในนั้นด้วยความรวดเร็ว และปิดฝาถังด้วยความระมัดระวัง

ในถังชื้นแฉะเป็นอย่างมาก ดูเหมือนว่าจะถูกวางไว้ตรงนี้เป็นเวลานานแล้ว อีกอย่างยังส่งกลิ่นออกมาด้วย

เธอขมวดคิ้ว พร้อมกับบีบจมูกเอาไว้ พยายามเบาเสียงลมหายใจให้ได้มากที่สุด

เมื่อเสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ก็ยิ่งได้ยินเสียงคนพูดชัดขึ้น

เมื่อได้ยินแล้วรู้สึกคุ้นหูกับเสียงนี้ หัวใจของนรมนก็เต้นเร็วยิ่งกว่าเดิม

ป้าโอกับธิดา!

ที่แท้ก็มาหลบอยู่ที่นี่เอง!

งั้นก็แปลว่าแชมป์เป็นคนของป้าโอเหรอ?

ถึงว่าบุริศร์ตามหาตัวป้าโอกับธิดาทั่วทั้งเมืองชลธีแล้วแต่ก็ยังไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ที่แท้แชมป์ก็พาพวกเธอมาซ่อนอยู่ที่นี่เอง

นรมนนับถือความสามารถในการซ่อนคนของแชมป์จริงๆ

สามารถซ่อนคนต่อหน้าต่อตาบุริศร์ได้นานขนาดนี้ ไม่ธรรมดาจริงๆ

นรมนนึกไปถึงตอนที่กานต์หายตัวไป ตอนนั้นแชมป์ยังช่วยตามหาอยู่เลย

พวกเธอคงตาบอดไปแล้วจริงๆ ตอนนั้นถ้าแชมป์เป็นคนตามหากานต์เจอ ก็ไม่รู้เลยว่าตอนนี้กานต์จะเป็นยังไงบ้าง

นรมนนึกกลัวย้อนหลัง แต่ก็โชคดีที่ตอนนั้นตรินท์ช่วยเอาไว้

ธิดาเดินพร้อมมากับพูดว่า “ป้าโอ แชมป์ส่งข่าวมาว่านรมนหนีไปแล้ว ป้าว่าภูเขาลูกใหญ่ขนาดนี้เธอจะมุดหัวอยู่ไหนได้?”

“ไม่รู้ แต่ว่าจะให้ผู้หญิงคนนี้มีชีวิตอยู่ต่อไม่ได้เด็ดขาด ถ้าไม่มีเธอ ตอนนี้ฉันคงได้อยู่กับลูกชายฉันแล้ว ไม่ใช่แค่ทำให้ฉันกับลูกต้องแยกจากกัน ตอนนี้ยังกลายเป็นนายหญิงของอาณาจักรรัตติกาลอีก เธอมีดีอะไร? ถึงมาเป็นนายหญิงของอาณาจักรรัตติกาล?”

เสียงของป้าโอเต็มไปด้วยความดูถูกอย่างปิดไม่มิด

นรมนรู้มาตลอดว่าป้าโอไม่ชอบตัวเอง และเธอก็รู้สึกว่าเหตุผลที่ป้าโอไม่ชอบเธอเป็นเพราะบุริศร์ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่อย่างที่คิดซะทีเดียว

ธิดาพูดเสียงเบาว่า “เธอจะติดต่อคนของอาณาจักรรัตติกาลให้มาที่นี่หรือเปล่า? เธอหนีไปได้ ก็แสดงว่ารู้เบื้องลึกของแชมป์แล้ว น่าเสียดาย เราอุตส่าห์ควบคุมแชมป์มาได้ตั้งหลายปี ถ้าถูกประธานบุริศร์จับได้ ถึงตอนนั้น.......”

“เขาไม่มีทางรู้ แชมป์บอกแล้วไม่ใช่เหรอ? ว่าเขาไปแล้ว ฉันได้ยินมาว่าวันนี้นังเด็กกมลนั่นต้องผ่าตัด ไม่ว่ายังไง บุริศร์ก็ต้องกลับไปช่วยเด็กนั่นอยู่แล้ว แค่เด็กอายุสั้นคนหนึ่ง คิดว่าสมควรที่จะได้รับไตอีกข้างของลูกชายฉันเหรอ? มีอย่างที่ไหน! ว่าแต่ที่ฉันให้ไปจัดการเรื่องโรงพยาลเรียบร้อยหรือเปล่า?”

น้ำเสียงของป้าโอเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม

ธิดารีบพูดขึ้นมาว่า “จัดการเรียบร้อยแล้ว ขอแค่เด็กนั่นขึ้นเตียงผ่าตัด รับรองว่าไม่รอดแน่ ส่วนเหตุผลคือตายเพราะอุบัติเหตุทางการผ่าตัด สบายใจได้”

“อย่าให้ลูกชายฉันบาดเจ็บล่ะ!”

คำพูดของป้าโอทำให้นรมนตื่นกลัวเป็นอย่างมาก

กมลกำลังตกอยู่ในอันตราย?

ผู้หญิงจิตไม่ปกติคนนี้ คิดจะฆ่ากมลทั้งๆที่รู้ว่าเธอเป็นหลานของตัวเองน่ะเหรอ?

นรมนกังวลเป็นอย่างมาก แต่กลับทำอะไรไม่ได้

ทำยังไงดี?

ถ้าบุริศร์ขึ้นเตียงผ่าตัดก็จะถูกวางยาชา แล้วก็จะไม่มีใครหยุดภัยอันตรายใดๆที่กำลังจะเกิดขึ้นกับกมลในระหว่างผ่าตัดได้

นั่นลูกสาวของเธอนะ!

ลูกที่น่าสงสารของเธอ!

จะถูกป้าโอทำร้ายอย่างนี้จริงๆเหรอ?

นรมนแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้ แต่ทันใดนั้นกลับได้ยินธิดาพูดขึ้นมาเสียก่อน “ป้าโอ ถึงยังไงกมลก็เป็นหลานของป้านะ ป้าทำลงเหรอ?”

“หลานอะไรกัน? ก็แค่เด็กขี้โรค ถ้าเป็นคนอื่นเปลี่ยนไตให้เธอได้ก็ดีน่ะสิ ก็แค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เลี้ยงไปแล้วยังไงต่อ? แต่ไม่ว่าไตของใครก็เข้ากับเด็กนั่นไม่ได้ ต้องเป็นไตของลูกฉันเท่านั้น คนเราเสียไตไปข้างหนึ่งคิดว่าจะไม่มีผลกระทบอะไรเลยงั้นเหรอ? ฉันเสียลูกชายไปแล้วคนหนึ่ง คิดว่าฉันจะทนเห็นลูกชายอีกคนของฉันกลายเป็นคนพิการไปต่อหน้าต่อตาเหรอ? เรื่องเด็กนั่นถ้าจะโทษก็ต้องโทษคนชั้นต่ำอย่างแม่มันที่คลอดมันออกมามีร่างกายไม่แข็งแรง จะมาโทษฉันไม่ได้ อีกอย่างจะมีหรือไม่มีเด็กนั่นก็ไม่เห็นสำคัญอะไรสักหน่อย ว่าแต่ที่ฉันให้พวกแกไปสืบหาว่ากานต์อยู่ที่ไหนได้เรื่องบ้างหรือยัง?”

“ยังเลย นายน้อยกานต์เหมือนหายไปกับอากาศ หรือบางทีอาจจะเป็นอะไรร้ายแรงกว่าที่เราคิดไว้ก็ได้นะป้า”

“สารเลว！ นังโง่เขมิกา บังอาจมาทำร้ายหลานชายของฉัน! กานต์คือความหวังของตระกูลโตเล็ก ตอนนี้ยังเด็ก ถ้าฉันพามาสั่งสอนดีๆ เขาต้องกลายเป็นหลานชายที่เชื่อฟังฉันที่สุดแน่ เอาเป็นว่าต่อให้ต้องเสียไปเท่าไหร่ ก็ต้องหากานต์ให้เจอ”

ยิ่งป้าโอพูดนรมนยิ่งกรุ่นโกรธ

นังแก่นี้พูดซะกมลดูไร้ค่า แต่เพราะกานต์เป็นเด็กผู้ชาย เลยคิดจะถือโอกาสช่วงที่กานต์ยังเด็กควบคุมเขาสินะ ช่างเลวจริงๆ

ป้าโอกับธิดากำลังเดินผ่านถังไม้ที่นรมนซ่อนตัวอยู่ นรมนจึงไม่กล้าหายใจแรง

เมื่อเสียงเท้าของพวกนั้นค่อยๆไกลออกไป เหมือนเดินออกไปแล้ว นรมนถึงได้กล้าเปิดฝาถังออกเพื่อสูดอากาศเข้าไป

เธอจะส่งข่าวออกไปยังไงดี?

ขืนอยู่ที่นี่ต่อไปเธอทำอะไรไม่ได้แน่!

เธอจะซ่อนอยู่ที่นี่ตลอดไปไม่ได้ อีกอย่างมันก็เกี่ยวกับความปลอดภัยของกมลและบุริศร์ด้วย เธอต้องคิดหาทางเพื่อส่งข่าวออกไป หรือไม่เธอก็ต้องกลับไปที่เมืองชลธี

แต่ปัญหาก็คือ จะออกไปยังไง?

นรมนเกาหัวอย่างร้อนใจ แต่ก็รู้ดีว่าอยู่ที่นี่ก็แก้ปัญหาระยะยาวไม่ได้ เธอออกมาจากถังไม้ จากนั้นก็เดินตามทางที่ธิดากับป้าโอเพิ่งเดินมา

ที่นั่นคือที่อยู่ชั่วคราวของพวกเขา ไม่รู้ว่าจะมีใครเห็นเธอหรือเปล่า

นรมนเดินมาตลอดทาง ก็พบว่าที่นี่ไม่มีใครเลย ดูเหมือนแชมป์มั่นใจมากว่าจะไม่มีใครหาที่นี่เจอ ถึงได้วางใจขนาดนี้

เมื่อเธอเดินเข้าไปข้างใน ก็พบว่าในถ้ำยังมีถ้ำอื่นอยู่ด้วย

ถ้ำเล็กๆทั้งสองเชื่อมติดกัน รูปร่างเหมือนห้องนอน ข้างในนั้นมีทุกอย่าง แม้แต่ของกิน

แต่ของกินก็ไม่ใช่ว่าเป็นของมีโภชนาการ หรือสดใหม่ นอกจากบะหมี่ก็มีพวกขนมแครกเกอร์ ส่วนน้ำบรรจุอยู่ในถังขนาดใหญ่หลายถัง