แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 291

บทที่ 291กมลจำเป็นต้องได้รับการผ่าตัด

น้ำหนักมือในการใช้มีดของธิดานั้นแรงมาก บุริศร์ขึ้นเครื่องบินได้ไม่นานก็สลบไป

มือของนรมนได้จับมือของบุริศร์ไว้ตลอด รับรู้ได้ถึงของร่างกายของเขาที่ค่อยๆลดระดับลงมา หัวใจดวงนี้มีความรู้สึกที่ทรมานอย่างอธิบายไม่ถูก

เขาได้ช่วยเธอไว้อีกครั้ง

ทำไมต้นถึงเป็นภาระให้เขาทุกครั้ง？

ถ้าฝีมือของตนเองสามารถดีขึ้นได้อีก ถ้าเธอสามารถระวังกว่านี้อีกหน่อย มันก็จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นใช่ไหม？

พูดอยู่ตลอดว่าจะอยู่ข้างกายบุริศร์ตลอด ต้องเทียบเคียงกับเขาให้ได้ แต่ทุกครั้งที่เจอเรื่องอันตราย ก็จะเป็นเขาที่ช่วยเธอไว้

ทำไมตนเองถึงเชื่อฟังขนาดนี้เนี่ย？

นรมนโทษตัวเองไม่หยุด

กิมจิอยากจะพูดอะไรสักหน่อย แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร รีบขับเครื่องบินบินไปยังเมืองชลธี

กานต์สงบมากเป็นพิเศษ ถึงขนาดดูไม่เหมือนเด็กเลย

ดวงตาของเธอประกายไปด้วยน้ำตา มองคุณบุริศร์ด้วยตาไม่กะพริบ ถึงขั้นจับเสื้อของบุริศร์ไว้ ท่าทีที่กังวลแบบนั้นทำให้คนเห็นแล้วสงสารยิ่งนัก

นรมนยังจำคำพูดก่อนที่บุริศร์จะหลับตาลงได้

ทำเพื่อกมล

แต่เธอจะเพื่อลูกสาวของเธอแล้วไม่สนใจในความเป็นความตายของเขาได้ยังไงกัน？

ไม่นานเครื่องบินก็ขับไปยังโรงพยาบาลเขตทหาร ทางนี้มีคนจัดเตรียมไว้ก่อนแล้วล่ะ

ตอนที่ธรณีเห็นนรมนในใจก็รู้สึกสับสนมาก คุณนายทวีทรัพย์ธาดากำลังจะพูดอะไรบางอย่างกับนรมน แต่นรมนไม่มีเวลามาสนใจเรื่องพวกนี้

เธอเข้าไปในโรงพยาบาลพร้อมกับปัญหาผู้ป่วย

เมื่อคิมเห็นสภาพของนรมน ก็ไปห้ามคุณนายทวีทรัพย์ธาดาไว้

“เรากลับไปก่อนเถอะ ในเวลานี้ เกรงว่าเธอจะไม่มีเวลาและไม่มีอารมณ์คุยอะไรกับพวกเราหรอกสำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือคุณบุริศร์ต้องไม่เป็นอะไร เมื่อเห็นว่าเธอปลอดภัยไม่เป็นอะไร ฉันก็สบายใจแล้ว”

ครั้งแรกคุณนายทวีทรัพย์ธาดาจะไม่อยากยอมสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่มีอะไรน่าพูด อีกอย่างคนอายุมากแล้ว ก็จะเหนื่อยง่ายมาก

ธรณีอยู่ตรงนี้ เผื่อมีอะไรเกิดขึ้น แต่กิมจิกลับมอบป้าโอกับธิดาให้กับธรณี

“คุณชายธรณี นายหญิงบ้านเราบอกแล้วว่า เมืองชลธีในตอนนี้คนของตระกูลโตเล็กยังไม่ถูกจัดการให้สิ้นซาก ครั้งนี้ต้องรบกวนคุณแล้วล่ะ หวังว่าครั้งนี้จะไม่ปล่อยให้พวกเขาหนีไปอีกล่ะ”

“วางใจได้ครับ”

ความจริงธรณีอยากเฝ้าดูแลนรมนต่อ เขาเป็นห่วงว่าเรื่องใหญ่นรมนจะไม่สามารถจัดการได้ด้วยตนเอง แต่ตอนนี้เรื่องเกี่ยวกับป้าโอกับธิดา ธรณีก็ไม่กล้าให้คนอื่นไปจากการง่ายๆ

เขาพาป้าโอกับธิดากลับไปที่บ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดา

ภายในโรงพยาบาลสงบลงอีกครั้ง

นรมนเห็นว่าดวงไฟในห้องผ่าตัดสว่างแล้ว ใจก็ตื่นเต้นกังวลมาก

เลือดที่ต้องการก็นำมาส่งถึงแล้ว ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าบุริศร์ที่อยู่ด้านในเป็นยังไงบ้างแล้ว

นรมนเดินไปเดินมาไม่หยุด แต่ในใจก็ยังรู้สึกร้อนใจมาก

ภาพในสมองของเธอมีแต่ตอนที่บุริศร์บังมีดนั้นให้เธอ

เสียงดัง“ปั้ง” นรมนตีไปที่กำแพงทีนึง ทำกานต์ตกใจหมดเลย

“หม่ามี้？”

กานต์เรียกเธอทีนึงด้วยความไม่สบายใจ

นรมนดึงสติกลับมาได้

“แม่ไม่เป็นไร แค่ร้อนใจนิดหน่อย”

นรมนไม่ได้อยากพูดกับลูกชายแบบนี้ แต่เธอควบคุมไม่ได้จริงๆ ทั้งตัวเธอสั่นไปหมด

เวลาในการผ่าตัดนานมาก ไปด้านในสว่างตลอด

นรมนไม่รู้ว่าด้านในอยู่ในสถานการณ์ไหนแล้ว แต่ในใจนั้นมันเป็นอะไรที่เกินกว่าที่ตนจะรับได้

ในขณะนี้เอง เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น

“แม่！”

นรมนเห็นว่าเป็นหมายเลขโทรศัพท์ของคุณนายโตเล็ก

เธอจึงได้รับสายโทรศัพท์ นึกว่าคุณนายโตเล็กกำลังเป็นห่วงและกังวลเรื่องของบุริศร์

คุณนายโตเล็กกลับกล่าวด้วยเสียงต่ำว่า：“นรมน มีข่าวร้ายเรื่องนึงคนต้องรับให้ได้นะ”

“เชิญว่ามาเลยค่ะคุณแม่”

“จู่ๆกมลก็สลบไป สุขภาพร่างกายมีปัญหา เริ่มตัวร้อนไข้สูงไม่ลดสักที หมอบอกว่าทางที่ดีที่สุดคือต้องทำการผ่าตัดรักษาทันทีเลย คุณกับบุริศร์จะกลับมาเมื่อไหร่ล่ะ？”

เป็นเพราะคุณนายโตเล็กได้แต่เป็นห่วงเรื่องกมล ก็เลยไม่รู้ว่าตอนนี้บุริศร์เกิดเรื่องแล้ว เมื่อได้ฟังคำพูดนี้แล้ว มือของนรมนเกือบจะถือโทรศัพท์ไม่อยู่

“กมลรอก่อนไม่ได้เหรอคะ？”

“รอไม่ได้แล้ว ไข้ของกมลสูงมากเลยตอนนี้ ขนาดให้น้ำเกลือไข้ยังไม่ลดเลย คุณกับบุริศร์ไม่ต้องสนใจเรื่องทางนั้นแล้ว รีบกลับมาเถอะ หมอบอกว่าทางเลือกที่ดีที่สุดคือต้องผ่าตัดภายใน 2 ชั่วโมง ไม่งั้นเด็กอาจจะ……”

คุณนายโตเล็กยังพูดไม่จบ แต่นรมนก็รู้ ว่าหลายปีมานี้ ร่างกายของกมลไม่สามารถยื้อไว้อย่างนี้ได้อีกแล้ว

เอายังไงดี？

การผ่าตัดของบุริศร์ยังกำลังดำเนินการอยู่ ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะออกมาแล้ว ก็ไม่สามารถทำการผ่าตัดให้กมลได้ทันทีหรอก

แบบนี้ควรทำยังไงดีล่ะ？

สามีกับลูกสาวเธอจะไม่สามารถปกป้องรักษาไว้ได้สักคนเดียวเลยเหรอ？

เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงการหัวเราะเยาะเย้ยของธิดา

เธอบอกว่าเธอจะไม่ยอมให้พวกเขาอยู่สบายสักคน จะทำให้พวกเขาทั้งครอบครัวไม่สามารถอยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาอีก！

นรมนชักอยากจะไปฆ่าธิดาที่ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาซะเลย ถึงจะทำเช่นนั้นก็ยังทำให้ใจเธอสงบลงไม่ได้ แต่เธอรู้ว่า เวลานี้เธอทำอะไรไม่ได้เลยทั้งนั้น

เรื่องที่ทำให้คนรู้สึกจนปัญญามากที่สุดในโลกก็คือการที่คุณเห็นคนสำคัญในชีวิตของตนเองนอนอยู่ในห้องผ่าตัด แต่ตนกลับช่วยทำอะไรไม่ได้

ถ้าเป็นไปได้ นรมนอยากจะนำอวัยวะทุกส่วนของร่างกายมอบให้กับกมล เพราะนั่นมันเป็นชีวิตจิตใจของเธอเลยล่ะ！

แต่ว่าการจับคู่อวัยวะของเธอมันไม่ตรงกัน！

นรมนร้อนใจจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว

เวลานี้จะไปหาไตที่ตรงกันกับกมลได้ที่ไหนล่ะ？

คุณนายโตเล็กบอกแล้ว คุณหมอบอกว่าทางที่ดีที่สุดคือต้องทำการผ่าตัดภายใน 2 ชั่วโมง

2 ชั่วโมง？

ถึงจะเป็น 2 วัน เธอก็ไม่สามารถคิดวิธีที่ดีสมบูรณ์แบบได้หรอก

ดวงตาของนรมนแดงหมดแล้ว

เธอโดนตีกลับไปที่หน้าประตูห้องผ่าตัด

ไฟในห้องผ่าตัดยังคงสว่าง ไม่รู้ว่าบุริศร์ที่อยู่ด้านในกำลังต่อสู้กับเทพเจ้าแห่งความตายหรือเปล่า ถ้าหากว่าตอนนี้เขายังมีสติอยู่ คาดว่าคงจะต้องสู้ตายนำไตของตนเองให้กับกมลโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

แต่ว่าเขาจะทำยังไงดี？

อีกอย่างเขาเสียเลือดมากแล้ว อาจจะทำการผ่าตัดไม่ได้แล้ว

นรมนรู้สึกใจตนเองแทบสลาย

พระเจ้าช่วย！

นี่ท่านจะเอาชีวิตคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของดิฉันไปจริงๆหรอ？

นรมนตะโกนพูดในใจ ร่างกายเซล้มลงกับพื้น

“หม่ามี้！หม่ามี้เป็นอะไร？”

กานต์เห็นนรมนสภาพแบบนี้ ตกใจจนรีบไปพยุงเธอ

นรมนเห็นสภาพลูกชายของตนแบบนี้แล้ว ก็น้ำตาคลอโดยไม่รู้ตัว

“กานต์ แม่เสียใจจังเลย”

เธอกอดร่างกายน้อยๆของกานต์ ถึงแม้จะไม่มีประโยชน์อะไรมาก แต่ก็ทำให้เธอรู้สึกมีที่พึ่งพาในชั่วขณะ

ขณะนี้เธออยากร้องไห้มาก แต่การร้องไห้ไม่ได้ช่วยอะไร

ภาพต่างๆของกมลว่า 5 ปีมานี้ได้ผุดขึ้นมาในใจ ถ้าให้กานต์รู้ว่า พ่อของตนเองเป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่รู้ กมลกำลังจะจากโลกไป เขาจะรู้สึกยังไง？

นรมนไม่กล้าพูด ยิ่งพูดไม่ได้ แต่เธอกลับไม่มีทางแก้

นี่ก็เป็นปัญหาที่ทำให้คนเป็นห่วงมากที่สุด

กานต์นึกว่านรมนกำลังเป็นห่วงบุริศร์ เขาตบไหล่นรมนเบาๆพร้อมกล่าวว่า：“หม่ามี้ ผมก็เสียใจเหมือนกัน แต่ว่าหม่ามี้สบายใจได้ แด๊ดดี้ต้องไม่เป็นอะไรแน่ๆ เขาเก่งขนาดนั้น แข็งแกร่งขนาดนั้น ยังไงก็จะสู้ฝ่าฟันมาได้เพื่อพวกเราใช่ไหมล่ะครับ？”

“ใช่จ้ะ！”

นรมนพยักหน้า พูดด้วยเสียงแหบ

เขาจะบอกกานต์ยังไงดี ถึงแม้บุริศร์จะสามารถสู้มาได้ พวกเขาก็อาจจะต้องเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดที่ทรมานกว่านี้

ฝั่งกมลไม่มีวิธีช่วยอะไรเลยแม้แต่น้อย

นรมนเจ็บปวดทรมานจนใจแทบสลาย ชักอยากจะกลับไปดูว่าตอนนี้กมลเป็นยังไงบ้างแล้ว แต่ว่าเธอจะไปไม่ได้ เธอไปไม่ได้！

ความสิ้นหวังที่ไร้ขอบเขตล้อมรอบนรมนอย่างแน่นหนา เหมือนกับเถาวัลย์ที่รัดแน่น รัดแน่นขึ้นอีก รัดจนเธอแทบหายใจไม่ออกแล้ว

ในเวลานี้เอง กิมจิก็เข้ามาจากด้านนอก แล้วรีบมาที่ด้านข้างของนรมน กล่าวด้วยเสียงต่ำว่า “นายหญิง ด้านนอกมีคนมาหาคุณ ”

“ใคร？”

นรมนในตอนนี้ไม่อยากเจอใครทั้งนั้น เธอแค่อยากเฝ้าอยู่ที่นี่ เฝ้าดูบุริศร์ อยู่กับความเจ็บปวดของเธอ รับรู้ความรู้สึกเจ็บนี้อยู่เพียงลำพัง

กิมจิกลับกล่าวด้วยเสียงต่ำว่า “คนที่มาเป็นผู้หญิง บอกว่าสามารถแก้ปัญหาในตอนนี้ของคุณนายได้ ”

“ปัญหาของฉันคืออะไร? ฉันก็แค่......"

คำพูดของนรมนยังพูดไม่จบ ทันใดที่เงยหน้าขึ้น

“เธอพูดว่าอะไร？”

“เธอบอกว่าเธอสามารถแก้ปัญหาปัจจุบันของนายหญิงได้”

กิมจิพูดในสิ่งที่พูดเมื่อกี้อีกรอบ

นรมนขมวดคิ้วเล็กน้อย

ความยากลำบากในปัจจุบันของเธอไม่มีอะไรมากไปกว่าบุริศร์และกมล

บุริศร์กำลังได้รับการช่วยเหลืออย่างฉุกเฉิน ไม่ว่ายังไง ก็ต้องได้ผลลัพธ์แน่นอน แต่ฝั่งกมลยังเป็นอะไรที่ไม่แน่ใจในผลลัพธ์ ถึงขนาดมีร่องรอยของความสิ้นหวังเล็กน้อย

หรือว่าคนที่มาจะมาเพื่อช่วยกมล?

ทันใดนั้นหัวใจของนรมนก็เอ่ยขึ้น รีบถามว่า “เป็นผู้หญิงแบบไหน？”

“อายุไม่มาก บอบบางและน่ารักดี บอกว่ารู้จักคุณ คุณแค่ออกไปก็รู้แล้ว”

กิมจิรู้สึกไม่ไว้ใจ แล้วพูดอีกว่า “นายหญิง ต้องการคนไปพร้อมกับคุณมั้ย?”

“ไม่เป็นไร ฉันออกไปเอง!”

นรมนสงบอารมณ์ความรู้สึกของตัวเอง พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ให้คนอื่นดูออกได้ง่าย

กานต์กล่าวอย่างไม่ไว้ใจว่า “หม่ามี้ ให้ผมไปกับหม่ามี้ดีกว่าไหม”

“ลูกต้องอยู่ที่นี่และเฝ้าดูแด๊ดดี้ของลูก การผ่าตัดของแด๊ดดี้ของลูกยังไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดเมื่อไหร่เลย หม่ามี้ออกแป๊บเดียว จะรีบกลับมา ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับหม่ามี้หรอก ”

นรมนจับศีรษะของกานต์ รู้สึกว่าลูกชายฉลาดและเป็นเด็กดีเชื่อฟังมาก

กานต์ยังคงกังวลเล็กน้อย

กิมจิก็กล่าวด้วยเสียงต่ำว่า “ถ้าไม่งั้นให้ผมไปกับคุณมั้ยล่ะ?”

“ไม่ต้องแล้ว คนนี้เรียกหาฉันเป็นการเฉพาะ น่าจะไม่ต้องการจะให้คนอื่นเห็น ฉันไปคนเดียวก็พอ วางใจได้เลย ฉันไม่ไปไกลแน่นอน จะให้พวกคุณรู้ว่าฉันอยู่ตรงไหนแน่นอน ”

นรมนรู้ดี ถึงป้าโอและธิดาจะถูกจับ แต่ยังมีอำนาจอยู่ข้างนอก ตอนนี้เธอไม่ได้ปลอดภัยมากเท่าไหร่

แต่เพื่อสภาพร่างกายของกมลแล้ว ตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรแล้ว

คนที่มาเป็นใครก็ไม่รู้ จะป้องกันยังไง？

แล้วไม่แน่ถ้าคนเขามาเจรจาเงื่อนไข มาช่วยเหลือพวกเขาล่ะ？

นรมนคิดแล้วคิดอีก

ถึงแม้ กิมจิ ยังอยากพูดอะไรอยู่ แต่ว่าสีหน้านรมนเฉียบขาดในตอนนี้ ก็เลยต้องยอม

“ คุณและ กานต์อยู่เฝ้าบุริศร์ไว้ดีๆ ถ้ามีเรื่องอะไรโทรหาฉันได้ตลอดเวลา”

นรมนมองดวงไฟในห้องผ่าตัดแล้วพูดกับกิมจิ

“โอเค ฉันรู้แล้ว ”

กิมจิ พยักหน้า

นรมนค่อยหันหลังกลับเล้วเดินไปข้างนอกของโรงพยาบาล

เธอไม่รู้ว่าคนที่มาหาเธอเป็นใคร แต่ในเมื่อสามารถมาหามาถึงที่นี่ได้ ก็นับว่ามีความสามารถอยู่เหมือนกัน

นรมนเตรียมพร้อมจิตใจแล้วเดินออกไปข้างนอก แต่กลับตะลึงในตอนที่เห็นคนที่มาโดยอัตโนมัติ

ทำไมถึงเป็นเธอ？