บทที่ 291กมลจำเป็นต้องได้รับการผ่าตัด
น้ำหนักมือในการใช้มีดของธิดานั้นแรงมาก บุริศร์ขึ้นเครื่องบินได้ไม่นานก็สลบไป
มือของนรมนได้จับมือของบุริศร์ไว้ตลอด รับรู้ได้ถึงของร่างกายของเขาที่ค่อยๆลดระดับลงมา หัวใจดวงนี้มีความรู้สึกที่ทรมานอย่างอธิบายไม่ถูก
เขาได้ช่วยเธอไว้อีกครั้ง
ทำไมต้นถึงเป็นภาระให้เขาทุกครั้ง?
ถ้าฝีมือของตนเองสามารถดีขึ้นได้อีก ถ้าเธอสามารถระวังกว่านี้อีกหน่อย มันก็จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นใช่ไหม?
พูดอยู่ตลอดว่าจะอยู่ข้างกายบุริศร์ตลอด ต้องเทียบเคียงกับเขาให้ได้ แต่ทุกครั้งที่เจอเรื่องอันตราย ก็จะเป็นเขาที่ช่วยเธอไว้
ทำไมตนเองถึงเชื่อฟังขนาดนี้เนี่ย?
นรมนโทษตัวเองไม่หยุด
กิมจิอยากจะพูดอะไรสักหน่อย แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร รีบขับเครื่องบินบินไปยังเมืองชลธี
กานต์สงบมากเป็นพิเศษ ถึงขนาดดูไม่เหมือนเด็กเลย
ดวงตาของเธอประกายไปด้วยน้ำตา มองคุณบุริศร์ด้วยตาไม่กะพริบ ถึงขั้นจับเสื้อของบุริศร์ไว้ ท่าทีที่กังวลแบบนั้นทำให้คนเห็นแล้วสงสารยิ่งนัก
นรมนยังจำคำพูดก่อนที่บุริศร์จะหลับตาลงได้
ทำเพื่อกมล
แต่เธอจะเพื่อลูกสาวของเธอแล้วไม่สนใจในความเป็นความตายของเขาได้ยังไงกัน?
ไม่นานเครื่องบินก็ขับไปยังโรงพยาบาลเขตทหาร ทางนี้มีคนจัดเตรียมไว้ก่อนแล้วล่ะ
ตอนที่ธรณีเห็นนรมนในใจก็รู้สึกสับสนมาก คุณนายทวีทรัพย์ธาดากำลังจะพูดอะไรบางอย่างกับนรมน แต่นรมนไม่มีเวลามาสนใจเรื่องพวกนี้
เธอเข้าไปในโรงพยาบาลพร้อมกับปัญหาผู้ป่วย
เมื่อคิมเห็นสภาพของนรมน ก็ไปห้ามคุณนายทวีทรัพย์ธาดาไว้
“เรากลับไปก่อนเถอะ ในเวลานี้ เกรงว่าเธอจะไม่มีเวลาและไม่มีอารมณ์คุยอะไรกับพวกเราหรอกสำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือคุณบุริศร์ต้องไม่เป็นอะไร เมื่อเห็นว่าเธอปลอดภัยไม่เป็นอะไร ฉันก็สบายใจแล้ว”
ครั้งแรกคุณนายทวีทรัพย์ธาดาจะไม่อยากยอมสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่มีอะไรน่าพูด อีกอย่างคนอายุมากแล้ว ก็จะเหนื่อยง่ายมาก
ธรณีอยู่ตรงนี้ เผื่อมีอะไรเกิดขึ้น แต่กิมจิกลับมอบป้าโอกับธิดาให้กับธรณี
“คุณชายธรณี นายหญิงบ้านเราบอกแล้วว่า เมืองชลธีในตอนนี้คนของตระกูลโตเล็กยังไม่ถูกจัดการให้สิ้นซาก ครั้งนี้ต้องรบกวนคุณแล้วล่ะ หวังว่าครั้งนี้จะไม่ปล่อยให้พวกเขาหนีไปอีกล่ะ”
“วางใจได้ครับ”
ความจริงธรณีอยากเฝ้าดูแลนรมนต่อ เขาเป็นห่วงว่าเรื่องใหญ่นรมนจะไม่สามารถจัดการได้ด้วยตนเอง แต่ตอนนี้เรื่องเกี่ยวกับป้าโอกับธิดา ธรณีก็ไม่กล้าให้คนอื่นไปจากการง่ายๆ
เขาพาป้าโอกับธิดากลับไปที่บ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดา
ภายในโรงพยาบาลสงบลงอีกครั้ง
นรมนเห็นว่าดวงไฟในห้องผ่าตัดสว่างแล้ว ใจก็ตื่นเต้นกังวลมาก
เลือดที่ต้องการก็นำมาส่งถึงแล้ว ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าบุริศร์ที่อยู่ด้านในเป็นยังไงบ้างแล้ว
นรมนเดินไปเดินมาไม่หยุด แต่ในใจก็ยังรู้สึกร้อนใจมาก
ภาพในสมองของเธอมีแต่ตอนที่บุริศร์บังมีดนั้นให้เธอ
เสียงดัง“ปั้ง” นรมนตีไปที่กำแพงทีนึง ทำกานต์ตกใจหมดเลย
“หม่ามี้?”
กานต์เรียกเธอทีนึงด้วยความไม่สบายใจ
นรมนดึงสติกลับมาได้
“แม่ไม่เป็นไร แค่ร้อนใจนิดหน่อย”
นรมนไม่ได้อยากพูดกับลูกชายแบบนี้ แต่เธอควบคุมไม่ได้จริงๆ ทั้งตัวเธอสั่นไปหมด
เวลาในการผ่าตัดนานมาก ไปด้านในสว่างตลอด
นรมนไม่รู้ว่าด้านในอยู่ในสถานการณ์ไหนแล้ว แต่ในใจนั้นมันเป็นอะไรที่เกินกว่าที่ตนจะรับได้
ในขณะนี้เอง เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น
“แม่!”
นรมนเห็นว่าเป็นหมายเลขโทรศัพท์ของคุณนายโตเล็ก
เธอจึงได้รับสายโทรศัพท์ นึกว่าคุณนายโตเล็กกำลังเป็นห่วงและกังวลเรื่องของบุริศร์
คุณนายโตเล็กกลับกล่าวด้วยเสียงต่ำว่า:“นรมน มีข่าวร้ายเรื่องนึงคนต้องรับให้ได้นะ”
“เชิญว่ามาเลยค่ะคุณแม่”
“จู่ๆกมลก็สลบไป สุขภาพร่างกายมีปัญหา เริ่มตัวร้อนไข้สูงไม่ลดสักที หมอบอกว่าทางที่ดีที่สุดคือต้องทำการผ่าตัดรักษาทันทีเลย คุณกับบุริศร์จะกลับมาเมื่อไหร่ล่ะ?”
เป็นเพราะคุณนายโตเล็กได้แต่เป็นห่วงเรื่องกมล ก็เลยไม่รู้ว่าตอนนี้บุริศร์เกิดเรื่องแล้ว เมื่อได้ฟังคำพูดนี้แล้ว มือของนรมนเกือบจะถือโทรศัพท์ไม่อยู่
“กมลรอก่อนไม่ได้เหรอคะ?”
“รอไม่ได้แล้ว ไข้ของกมลสูงมากเลยตอนนี้ ขนาดให้น้ำเกลือไข้ยังไม่ลดเลย คุณกับบุริศร์ไม่ต้องสนใจเรื่องทางนั้นแล้ว รีบกลับมาเถอะ หมอบอกว่าทางเลือกที่ดีที่สุดคือต้องผ่าตัดภายใน 2 ชั่วโมง ไม่งั้นเด็กอาจจะ……”
คุณนายโตเล็กยังพูดไม่จบ แต่นรมนก็รู้ ว่าหลายปีมานี้ ร่างกายของกมลไม่สามารถยื้อไว้อย่างนี้ได้อีกแล้ว
เอายังไงดี?
การผ่าตัดของบุริศร์ยังกำลังดำเนินการอยู่ ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะออกมาแล้ว ก็ไม่สามารถทำการผ่าตัดให้กมลได้ทันทีหรอก
แบบนี้ควรทำยังไงดีล่ะ?
สามีกับลูกสาวเธอจะไม่สามารถปกป้องรักษาไว้ได้สักคนเดียวเลยเหรอ?
เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงการหัวเราะเยาะเย้ยของธิดา
เธอบอกว่าเธอจะไม่ยอมให้พวกเขาอยู่สบายสักคน จะทำให้พวกเขาทั้งครอบครัวไม่สามารถอยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาอีก!
นรมนชักอยากจะไปฆ่าธิดาที่ตระกูลทวีทรัพย์ธาดาซะเลย ถึงจะทำเช่นนั้นก็ยังทำให้ใจเธอสงบลงไม่ได้ แต่เธอรู้ว่า เวลานี้เธอทำอะไรไม่ได้เลยทั้งนั้น
เรื่องที่ทำให้คนรู้สึกจนปัญญามากที่สุดในโลกก็คือการที่คุณเห็นคนสำคัญในชีวิตของตนเองนอนอยู่ในห้องผ่าตัด แต่ตนกลับช่วยทำอะไรไม่ได้
ถ้าเป็นไปได้ นรมนอยากจะนำอวัยวะทุกส่วนของร่างกายมอบให้กับกมล เพราะนั่นมันเป็นชีวิตจิตใจของเธอเลยล่ะ!
แต่ว่าการจับคู่อวัยวะของเธอมันไม่ตรงกัน!
นรมนร้อนใจจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว
เวลานี้จะไปหาไตที่ตรงกันกับกมลได้ที่ไหนล่ะ?
คุณนายโตเล็กบอกแล้ว คุณหมอบอกว่าทางที่ดีที่สุดคือต้องทำการผ่าตัดภายใน 2 ชั่วโมง
2 ชั่วโมง?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...