แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 321

บทที่ 321 เปรียบเทียบกับแก ฉันยังห่างอีกเยอะ

นรมนจัดการทุกอย่างเรียบร้อย เมื่อกิมจิมาถึง คุณนายทวีทรัพย์ธาดายังคงอยู่ในการช่วยชีวิตอยู่

เธอพูดอะไรบางอย่างกับธรณี จากนั้นจึงออกไป

คิมเป็นห่วงนรมน เอ่ยเสียงเบา：“เรื่องนี้ลูกให้คุณอาของลูกไปจัดการเถอะ ลูกเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว มันไม่ปลอดภัยนะ”

นรมนรู้ว่าคิมเป็นห่วงตนเอง อย่างไรก็ตามความแค้นระหว่างป้าโอไม่ใช่ว่าเธอจะไม่ต้องการสะสาง

“วางใจเถอะ ฉันไม่เป็นไร”

นรมนปลอบโยนคิมและออกไปจากโรงพยาบาล

กิมจิติดตามนรมนมาได้ระยะหนึ่งแล้ว มองเห็นท่าทางในตอนนี้ของเธอ จึงรู้สึกถึงความผิดปกติไปโดยปริยาย

“นายหญิง วันนี้จะจัดหนักเลยไหม？”

“ยังไม่รู้สิ อย่างไรก็ตามตอนที่ฉันเข้าไปใครก็ห้ามเข้า รวมทั้งคนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาด้วย”

เสียงของนรมนเยือกเย็นเหมือนน้ำแข็ง

ถึงแม้กิมจิจะไม่รู้ว่านรมนคิดจะทำอะไร แต่เขายังคงพยักหน้า

หลังจากมาถึงตระกูลทวีทรัพย์ธาดา เนื่องจากธรณีบอกสถานะของนรมนแก่ทุกคนเอาไว้ล่วงหน้า ดังนั้นคนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจึงไม่มีใครขวางเอาไว้

นรมนตรงไปที่คุกใต้ดินโดยไร้สิ่งกีดขวาง

ป้าโอจนตรอกไม่เหมือนอย่างที่เธอคิดเอาไว้ มีเพียงความหวังอันน้อยนิด เมื่อเห็นนรมนเข้ามายิ่งหัวเราะอย่างเหิมใจ

“แกมาเยาะเย้ยหรือไง？เป็นไงบ้าง？รู้สึกทุกข์ใจไหม？เจ็บปวดทรมานหรือเปล่า？ตอนนี้คนมากมายต้องกลายเป็นแบบนี้ก็เพราะแก แกรู้สึกอย่างไรบ้าง？”

ในขณะนี้ป้าโอเหมือนคนบ้า แค่อ้าปากก็พูดจาเหน็บแนบ

นรมนมองเธออย่างเย็นชา เดินไปตรงหน้าอย่างฉับพลัน ยกมือขึ้น ตบลงไปทันที

“โอ้ย！ แกกล้าตบฉันหรือ ？นรมน ฉันเป็นแม่ผัวของแกนะ！”

ป้าโอรู้ว่านรมนจะต้องโกรธ แต่เท่าที่เธอรู้จักนรมน นรมนเป็นคนฉลาดมีเหตุผล มากจนกระทั่งขี้ขลาดเล็กน้อย ไม่อย่างนั้นเธอทำเรื่องมากมาย ทำไมนรมนเอาแต่นิ่งเฉยมาตลอด？

ต่างพูดว่ากระต่ายร้อนรนจะกัดคน ป้าโอมองว่า นรมนไม่เหมือนแม้แต่กระต่าย เพราะตกหลุมรักบุริศร์ เธอเสียความเป็นตัวเอง สูญเสียตัวตนทั้งหมด

วันนี้ตบของนรมนทำให้ป้าโอรู้สึกประหลาดใจ และรู้สึกโกรธมากไปพร้อมๆกัน

“นรมน ฉันเป็นคนคลอดบุริศร์มา แกเป็นเมียของเขา ฉันคือแม่ผัวของแก！คิดไม่ถึงว่าแกจะกล้าลงมือกับฉัน แกไม่กลัวฟ้าผ่าหรือไง？”

ป้าโอโมโหอย่างดุร้าย

แต่นรมนตอบกลับไปอย่างเยือกเย็น：“แกคู่ควรที่จะเป็นแม่ผัวของฉันหรอ？แกคู่ควรที่จะเป็นแม่แท้ๆของบุริศร์หรอ？ถ้าไม่ใช่เพราะความเกี่ยวข้องนี้ แกคิดว่าแกจะยังมีชีวิตอยู่มาถึงป่านนี้จริงๆหรอ？เพียงแต่มีประโยคหนึ่งที่ควรสมควรพูด ใครทำอะไรก็ต้องได้รับผลแบบนั้น ชีวิตของแกมาถึงจุดจบแล้ว”

พูดจบ เธอมองป้าโออย่างเย็นชา ขมวดคิ้วด้วยความพยาบาท

ป้าโอชะงักงันขึ้นมาฉับพลัน แต่กลับหัวเราะออกมาอย่างถากถางและกล่าวว่า：“แกจะฆ่าฉัน？อย่ามาพูดจาล้อเล่น บุริศร์ไม่มีทางเห็นด้วย ถึงแม้ฉันจะไม่ใช่แม่แท้ๆของเขา เขาก็จะไม่ฆ่าฉัน เขายังอยากใช้ฉันตามหาคนที่อยู่เบื้องหลังไม่ใช่หรอ？ ตราบใดที่ฉันมีชีวิตอยู่ พวกแกถึงจะมีหวัง”

“แกมองว่าตัวเองสำคัญมากเกินไปแล้ว！”

นรมนพูดจบ รับกริชมาจากกิมจิด้านข้าง

กริชเล่มนี้คมกริบ สะท้อนแสงบนใบหน้าของป้าโออย่างน่ากลัว ทำให้เธอตัวสั่น

“นรมน แกฆ่าฉันไม่ได้หรอก ！ฉันคือแม่แท้ๆของบุริศร์ แกมันแค่……”

“แกพูดคำนี้บ่อยจังนะ คิดว่าตนเองเป็นคนของตระกูลโตเล็กหรือไง？ไม่สนใจชีวิตของคนอื่นหรือไง？แกทำอะไรกับพ่อแม่ของฉัน ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับแกเลยนะ แกทำอะไรกับลูกสาวลูกชายของฉัน ฉันก็ยังไม่ได้คิดบัญชีกับแกเลย แกคิดว่าฉันเป็นคนขี้ขลาดจริงๆหรอ？”

“หรือว่าไม่ใช่？แกมันโง่！ขี้ขลาด！นอกจากรักบุริศร์ แกทำอะไรได้อีก？แม้แต่รักคนๆเดียวยังทำให้ตัวเองสูญเสียศักดิ์ศรี ชีวิตต่ำต้อยแบบนี้ ถึงแม้ฉันจะทำอะไรกับลูกของแก แกก็ไม่ต่อต้านอะไรเลย？กานต์มีแม่อย่างแกถึงได้อับอาย อยู่กับฝันร้ายไปตลอดชีวิต เพียงแค่แกตายๆไป เขาถึงจะมีชีวิตใหม่ ถึงจะกลายเป็นผู้สืบทอดของตระกูลโตเล็กที่แท้จริง！”

ป้าโอพูดความจริง นรมนรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

“เดิมทีฉันใจกว้างและอดทนอดกลั้นกับแกนะ แกคงไม่สามารถอดทนได้ใช่ไหม？แกเอาแต่ใช้ความเป็นแม่แท้ๆของบุริศร์มากดขี่ฉัน ทำให้ฉันไม่สามารถต่อต้าน ไม่สามารถทำแย่ๆกับแกได้ จนไม่สามารถทำอะไรได้เลย เพราะแกรู้ว่าฉันแคร์บุริศร์ ฉันไม่สามารถทำให้เขาลำบากใจหรือเป็นทุกข์ได้ แต่น่าเสียดายคนที่ทำให้เขาลำบากใจและเป็นทุกข์มาตลอดก็คือแก แกผลักไสลูกในไส้ของแกออกไปด้วยมือของตัวเอง วันนี้แกไม่เพียงคิดร้ายกับลูกชายและลูกสาวของฉัน ทำร้ายแม่สามีของฉัน แม้กระทั่งเข้ามาในตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ถ้าฉันอดทนอดกลั้นกับแกต่อไป แกจะไม่เอาทุกอย่างในเมืองชลธีเป็นของตัวเองหรือไง？ แกคิดอยากจะทำอะไรก็ทำหรอ？”

คำพูดของนรมนทำให้ป้าโอชะงักเล็กน้อย แต่ยังหัวเราะอย่างเย็นชาและกล่าวว่า：“แล้วยังไง？แกจะทำอย่างไรกับฉัน？”

“ไม่ทำอย่างไรหรอก แค่อยากจะฆ่าแกขึ้นมากะทันหัน บางทีถ้าแกตายไป เรื่องทั้งหมดจะได้จบลง！”

นรมนพูดจบ ง้างกริชในมือและแทงลงไปทันที เข้าตรงหน้าอกของป้าโอ เพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะมือสั่นหรือเปล่า นึกไม่ถึงว่าจะแทงโดนเฉียดๆ

แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ป้าโอยังคงเจ็บจนทนไม่ไหว มากเสียจนรู้สึกหวาดกลัว

“นรมน แกกล้าทำฉันหรอ！”

“ไม่ใช่ว่าฉันทำไปแล้วหรอ？ ยังจะไม่กล้าอะไรอีก？ขอโทษนะ เมื่อกี้มือสั่นไปหน่อย แต่แกวางใจได้ ครั้งต่อไปฉันไม่พลาดแน่”

พูดจบ นรมนดึงกริชออกด้วยสีหน้านิ่งเฉย

เสียงเลือดอุ่นๆ“พู” พ่นใส่ใบหน้าของนรมน

แต่เธอไม่สนใจสักนิดเดียว มากจนกระทั่งมองกริชในมือ และกล่าวด้วยความกลุ้มใจ：“กิมจิ ทำอย่างไรถึงจะแทงทะลุหัวใจ？”

นี่ยังเป็นครั้งแรกที่กิมจิเห็นนรมนลงมือ

ถึงแม้นรมนจะมือสั่นอยู่บ้าง แต่เมื่อกี้ในชั่วพริบตาเดียว เธอคิดจะฆ่าป้าโอจริงๆ

กิมจิรีบก้าวขึ้นมา บอกตำแหน่งที่แม่นยำให้แก่นรมน

พวกเขาทั้งสองเหมือนกำลังร่วมหารือว่าจะฆ่าหมูอย่างไร แถมยังหารือต่อหน้าของป้าโอ สาธิตวิธีการกัน

ใบหน้าของป้าโอซีดขาวถึงที่สุด จนในที่สุดก็เริ่มหวาดกลัว

“นรมน แกฆ่าฉันไม่ได้นะ！บุริศร์จะเสียใจ！ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ฉันก็ให้ชีวิตบุริศร์ แกทำแบบนี้หากบุริศร์รู้เข้า เขาจะไม่ให้อภัยแก！”

“หุบปาก！”

นรมนโมโหสุดๆ

จนถึงตอนนี้ คิดไม่ถึงว่าป้าโอยังจะใช้ความรู้สึกที่บุริศร์มีต่อเธอมาเริ่มบีบบังคับเธอ

นรมนวางกริชลงบนแก้มของป้าโอ และกล่าวอย่างเย็นชา：“หลังจากนี้ฉันกับบุริศร์จะเป็นอย่างไร มันไม่เกี่ยวข้องกับแก เพราะแกจะไม่อยู่ได้เห็นมัน เรื่องทุกอย่างที่แกทำลงไปจำเป็นต้องชดใช้ ไม่อย่างนั้น ลูกของฉัน คนในครอบครัวของฉัน ความเจ็บปวดที่พวกเขาได้รับล่ะ？ วันนี้ปล่อยแกไป หลังจากนี้จะมีคนถูกแกทำร้ายเยอะยิ่งกว่าเดิม”

“แกฆ่าฉันไม่ได้！แกทำไม่ได้！การฆ่าคนตายผิดกฎหมาย แกฆ่าฉันไม่ได้！”

ป้าโอพยายามดิ้นรน มากจนอยากดิ้นให้ร่างกายหลุดพ้นจากพันธนาการ เธอไม่เคยรู้สึกหวาดกลัวมาก่อน แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ผล

นรมนถือกริชเอาไว้ ถามกิมจิด้านข้าง：“หัวใจอยู่ตรงนี้ใช่ไหม？”

“ครับ”

กิมจิพยักหน้า

นรมนยกมือขึ้นฉับพลัน

“ไม่นะ！นรมน ถ้าแกฆ่าฉัน แกจะต้องเสียใจภายหลัง！ แกยังไม่รู้ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังของฉันเป็นใคร ถึงแม้ฉันตายไป แกกับลูกของแก และบุริศร์จะไม่มีทางปลอดภัย！”

ป้าโอร้องตะโกน หวังว่านรมนได้ยินจะหยุดมือ แต่นรมนยังคงแทงกริชลงไป

“อ๊าก！”

ป้าโอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

นรมนกลับถอนหายใจออกมาและกล่าวว่า：“โถ่ แทงพลาดอีกแล้ว วันนี้เป็นอะไรไปเนี่ย？หรือว่ายังต้องมีครั้งที่สาม？”

ป้าโอได้ยินนรมนพูดเช่นนี้ แทบจะหมดสติไปทันที

แต่ก่อนเธอไม่คิดว่านรมนจะดุร้ายเช่นนี้！

“นรมน แกจงใจ！”

“โอ๊ะ ถูกแกจับได้แล้ว”

นรมนแทงลงไปอีกครั้ง

ป้าโอรู้สึกว่าเลือดของตนเองไหลออกมาอย่างรวดเร็ว

เธอรู้สึกกลัวสุดๆ！

อย่างไรเสียมองเห็นท่าทางของนรมนในตอนนี้ เธอรู้สึกโกรธแทบตาย

“แกทำเหมือนฉันเป็นของเล่น แกจงใจแทงพลาดใช่ไหม？ อันที่จริงแกไม่กล้า！ แกไม่กล้าให้ฉันตาย！ ฉันรู้ แกไม่กล้าหรอก！”

นรมนกลับยิ้มอย่างเยือกเย็นขึ้นมาฉับพลัน

“แกทำเรื่องเลวร้ายกับคนมากมาย ทำให้ร่างกายของพวกเขาได้รับความทรมานจากความเจ็บป่วย แกคิดว่าฉันแทงแกสองครั้ง ทำให้แกตายก็พอแล้วหรอ？แกไม่รู้สึกว่าการแก้แค้นแบบนี้มันเบาไปหน่อยหรอ？”

“แกหมายความว่าอะไร？”

นี่เป็นครั้งแรกที่ป้าโอมองนรมนตรงหน้าไม่ออก

ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงใบหน้าเปลี่ยนไป แต่เหมือนนิสัยจะเปลี่ยนตามไปด้วย มากเสียจนตอนนี้เธอรู้สึกกลัว ค่อนข้างเดาใจไม่ออก

นรมนกลับโบกมือให้กิมจิด้านข้าง กิมจิหยิบผงที่ดูละเอียดส่งให้ทันที

จมูกของป้าโอว่องไว คล้ายกับได้กลิ่นทันที

“นรมน ทำไมแกถึงโหดร้ายแบบนี้？”

“เปรียบเทียบกับแก ฉันยังห่างอีกเยอะ！”

นรมนพูดจบ เทผงสีขาวลงละเลงบนบาดแผลของป้าโอโดยไม่กระพริบตา

“อ๊าก！”

ป้าโอเจ็บจนแทบจะหมดสติไป

นี่คือเกลือ！

โรยเกลือลงไปบนบาดแผล สามารถหยุดการไหลของเลือด แต่กลับทำให้คนรู้สึกเจ็บปวดแทบตาย

ความรู้สึกเจ็บปวดเข้าไปถึงในใจ อย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ไม่ว่าอย่างไรเธอก็คิดไม่ถึง ว่าตอนนี้นรมนจะกลายเป็นคนแบบนี้

นรมนที่เคยอ่อนโยนและใจกว้าง นรมนที่ยอมเสียสละชีวิตของตัวเองเพื่อบุริศร์ ทำไมถึงเปลี่ยนไปเป็นเช่นนี้？

แต่ไหนแต่ไรเธอไม่เคยคิดถึงสิ่งที่ตัวเองทำต่อนรมน

นรมนมองเห็นเหงื่อของเธอไหลไปทั่วร่างกายด้วยความเจ็บปวด โดยไม่มีความเห็นใจสักนิดเดียว บีบคางของเธอขึ้นมา กล่าวอย่างเย็นชา：“เจ็บไหม？ผู้หญิงอย่างแกก็รู้จักความเจ็บปวดด้วยหรอ？ตอนแกวางยาคุณนายทวีทรัพย์ธาดา แม่สามีของฉัน แม้กระทั่งลูกชายของฉัน เคยคิดบ้างไหมว่าพวกเขาจะเจ็บปวด？”

“แกฆ่าฉันเถอะ นรมน แกฆ่าฉันซะ！”

ในที่สุดป้าโอก็ตระหนักได้ถึงคำว่ายอมตายดีกว่าทรมาน เพียงแต่เธอคิดไม่ถึง ว่าคนที่ทำให้เธอสัมผัสประสบการณ์แบบนี้คือนรมน！

นี่คือผู้หญิงอ่อนแอที่เธอดูถูกมาตลอด！

นรมนกลับสะบัดเธอออก จับคางเธอเอาไว้ พยายามกรอกขวดยาใส่ปากของป้าโอ

“แกให้ฉันกินอะไร ？นรมน แกให้ฉันกินอะไรกันแน่？”

ป้าโอถูกบังคับให้กินลงไป เธออยากอ้วกออกมา แต่สิ่งเหล่านั้นละลายในปากทันที ร่างกายของเธอสั่นเทา ของเหลวรสชาติขมค้างอยู่ในลำคอ ใบหน้าขาวซีดอย่างฉับพลัน