แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 321

บทที่ 321 เปรียบเทียบกับแก ฉันยังห่างอีกเยอะ

นรมนจัดการทุกอย่างเรียบร้อย เมื่อกิมจิมาถึง คุณนายทวีทรัพย์ธาดายังคงอยู่ในการช่วยชีวิตอยู่

เธอพูดอะไรบางอย่างกับธรณี จากนั้นจึงออกไป

คิมเป็นห่วงนรมน เอ่ยเสียงเบา：“เรื่องนี้ลูกให้คุณอาของลูกไปจัดการเถอะ ลูกเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว มันไม่ปลอดภัยนะ”

นรมนรู้ว่าคิมเป็นห่วงตนเอง อย่างไรก็ตามความแค้นระหว่างป้าโอไม่ใช่ว่าเธอจะไม่ต้องการสะสาง

“วางใจเถอะ ฉันไม่เป็นไร”

นรมนปลอบโยนคิมและออกไปจากโรงพยาบาล

กิมจิติดตามนรมนมาได้ระยะหนึ่งแล้ว มองเห็นท่าทางในตอนนี้ของเธอ จึงรู้สึกถึงความผิดปกติไปโดยปริยาย

“นายหญิง วันนี้จะจัดหนักเลยไหม？”

“ยังไม่รู้สิ อย่างไรก็ตามตอนที่ฉันเข้าไปใครก็ห้ามเข้า รวมทั้งคนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาด้วย”

เสียงของนรมนเยือกเย็นเหมือนน้ำแข็ง

ถึงแม้กิมจิจะไม่รู้ว่านรมนคิดจะทำอะไร แต่เขายังคงพยักหน้า

หลังจากมาถึงตระกูลทวีทรัพย์ธาดา เนื่องจากธรณีบอกสถานะของนรมนแก่ทุกคนเอาไว้ล่วงหน้า ดังนั้นคนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาจึงไม่มีใครขวางเอาไว้

นรมนตรงไปที่คุกใต้ดินโดยไร้สิ่งกีดขวาง

ป้าโอจนตรอกไม่เหมือนอย่างที่เธอคิดเอาไว้ มีเพียงความหวังอันน้อยนิด เมื่อเห็นนรมนเข้ามายิ่งหัวเราะอย่างเหิมใจ

“แกมาเยาะเย้ยหรือไง？เป็นไงบ้าง？รู้สึกทุกข์ใจไหม？เจ็บปวดทรมานหรือเปล่า？ตอนนี้คนมากมายต้องกลายเป็นแบบนี้ก็เพราะแก แกรู้สึกอย่างไรบ้าง？”

ในขณะนี้ป้าโอเหมือนคนบ้า แค่อ้าปากก็พูดจาเหน็บแนบ

นรมนมองเธออย่างเย็นชา เดินไปตรงหน้าอย่างฉับพลัน ยกมือขึ้น ตบลงไปทันที

“โอ้ย！ แกกล้าตบฉันหรือ ？นรมน ฉันเป็นแม่ผัวของแกนะ！”

ป้าโอรู้ว่านรมนจะต้องโกรธ แต่เท่าที่เธอรู้จักนรมน นรมนเป็นคนฉลาดมีเหตุผล มากจนกระทั่งขี้ขลาดเล็กน้อย ไม่อย่างนั้นเธอทำเรื่องมากมาย ทำไมนรมนเอาแต่นิ่งเฉยมาตลอด？

ต่างพูดว่ากระต่ายร้อนรนจะกัดคน ป้าโอมองว่า นรมนไม่เหมือนแม้แต่กระต่าย เพราะตกหลุมรักบุริศร์ เธอเสียความเป็นตัวเอง สูญเสียตัวตนทั้งหมด

วันนี้ตบของนรมนทำให้ป้าโอรู้สึกประหลาดใจ และรู้สึกโกรธมากไปพร้อมๆกัน

“นรมน ฉันเป็นคนคลอดบุริศร์มา แกเป็นเมียของเขา ฉันคือแม่ผัวของแก！คิดไม่ถึงว่าแกจะกล้าลงมือกับฉัน แกไม่กลัวฟ้าผ่าหรือไง？”

ป้าโอโมโหอย่างดุร้าย

แต่นรมนตอบกลับไปอย่างเยือกเย็น：“แกคู่ควรที่จะเป็นแม่ผัวของฉันหรอ？แกคู่ควรที่จะเป็นแม่แท้ๆของบุริศร์หรอ？ถ้าไม่ใช่เพราะความเกี่ยวข้องนี้ แกคิดว่าแกจะยังมีชีวิตอยู่มาถึงป่านนี้จริงๆหรอ？เพียงแต่มีประโยคหนึ่งที่ควรสมควรพูด ใครทำอะไรก็ต้องได้รับผลแบบนั้น ชีวิตของแกมาถึงจุดจบแล้ว”

พูดจบ เธอมองป้าโออย่างเย็นชา ขมวดคิ้วด้วยความพยาบาท

ป้าโอชะงักงันขึ้นมาฉับพลัน แต่กลับหัวเราะออกมาอย่างถากถางและกล่าวว่า：“แกจะฆ่าฉัน？อย่ามาพูดจาล้อเล่น บุริศร์ไม่มีทางเห็นด้วย ถึงแม้ฉันจะไม่ใช่แม่แท้ๆของเขา เขาก็จะไม่ฆ่าฉัน เขายังอยากใช้ฉันตามหาคนที่อยู่เบื้องหลังไม่ใช่หรอ？ ตราบใดที่ฉันมีชีวิตอยู่ พวกแกถึงจะมีหวัง”

“แกมองว่าตัวเองสำคัญมากเกินไปแล้ว！”

นรมนพูดจบ รับกริชมาจากกิมจิด้านข้าง

กริชเล่มนี้คมกริบ สะท้อนแสงบนใบหน้าของป้าโออย่างน่ากลัว ทำให้เธอตัวสั่น

“นรมน แกฆ่าฉันไม่ได้หรอก ！ฉันคือแม่แท้ๆของบุริศร์ แกมันแค่……”

“แกพูดคำนี้บ่อยจังนะ คิดว่าตนเองเป็นคนของตระกูลโตเล็กหรือไง？ไม่สนใจชีวิตของคนอื่นหรือไง？แกทำอะไรกับพ่อแม่ของฉัน ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับแกเลยนะ แกทำอะไรกับลูกสาวลูกชายของฉัน ฉันก็ยังไม่ได้คิดบัญชีกับแกเลย แกคิดว่าฉันเป็นคนขี้ขลาดจริงๆหรอ？”

“หรือว่าไม่ใช่？แกมันโง่！ขี้ขลาด！นอกจากรักบุริศร์ แกทำอะไรได้อีก？แม้แต่รักคนๆเดียวยังทำให้ตัวเองสูญเสียศักดิ์ศรี ชีวิตต่ำต้อยแบบนี้ ถึงแม้ฉันจะทำอะไรกับลูกของแก แกก็ไม่ต่อต้านอะไรเลย？กานต์มีแม่อย่างแกถึงได้อับอาย อยู่กับฝันร้ายไปตลอดชีวิต เพียงแค่แกตายๆไป เขาถึงจะมีชีวิตใหม่ ถึงจะกลายเป็นผู้สืบทอดของตระกูลโตเล็กที่แท้จริง！”

ป้าโอพูดความจริง นรมนรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

“เดิมทีฉันใจกว้างและอดทนอดกลั้นกับแกนะ แกคงไม่สามารถอดทนได้ใช่ไหม？แกเอาแต่ใช้ความเป็นแม่แท้ๆของบุริศร์มากดขี่ฉัน ทำให้ฉันไม่สามารถต่อต้าน ไม่สามารถทำแย่ๆกับแกได้ จนไม่สามารถทำอะไรได้เลย เพราะแกรู้ว่าฉันแคร์บุริศร์ ฉันไม่สามารถทำให้เขาลำบากใจหรือเป็นทุกข์ได้ แต่น่าเสียดายคนที่ทำให้เขาลำบากใจและเป็นทุกข์มาตลอดก็คือแก แกผลักไสลูกในไส้ของแกออกไปด้วยมือของตัวเอง วันนี้แกไม่เพียงคิดร้ายกับลูกชายและลูกสาวของฉัน ทำร้ายแม่สามีของฉัน แม้กระทั่งเข้ามาในตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ถ้าฉันอดทนอดกลั้นกับแกต่อไป แกจะไม่เอาทุกอย่างในเมืองชลธีเป็นของตัวเองหรือไง？ แกคิดอยากจะทำอะไรก็ทำหรอ？”

คำพูดของนรมนทำให้ป้าโอชะงักเล็กน้อย แต่ยังหัวเราะอย่างเย็นชาและกล่าวว่า：“แล้วยังไง？แกจะทำอย่างไรกับฉัน？”

“ไม่ทำอย่างไรหรอก แค่อยากจะฆ่าแกขึ้นมากะทันหัน บางทีถ้าแกตายไป เรื่องทั้งหมดจะได้จบลง！”

นรมนพูดจบ ง้างกริชในมือและแทงลงไปทันที เข้าตรงหน้าอกของป้าโอ เพียงแต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะมือสั่นหรือเปล่า นึกไม่ถึงว่าจะแทงโดนเฉียดๆ

แต่ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ป้าโอยังคงเจ็บจนทนไม่ไหว มากเสียจนรู้สึกหวาดกลัว

“นรมน แกกล้าทำฉันหรอ！”

“ไม่ใช่ว่าฉันทำไปแล้วหรอ？ ยังจะไม่กล้าอะไรอีก？ขอโทษนะ เมื่อกี้มือสั่นไปหน่อย แต่แกวางใจได้ ครั้งต่อไปฉันไม่พลาดแน่”

พูดจบ นรมนดึงกริชออกด้วยสีหน้านิ่งเฉย

เสียงเลือดอุ่นๆ“พู” พ่นใส่ใบหน้าของนรมน

แต่เธอไม่สนใจสักนิดเดียว มากจนกระทั่งมองกริชในมือ และกล่าวด้วยความกลุ้มใจ：“กิมจิ ทำอย่างไรถึงจะแทงทะลุหัวใจ？”

นี่ยังเป็นครั้งแรกที่กิมจิเห็นนรมนลงมือ

ถึงแม้นรมนจะมือสั่นอยู่บ้าง แต่เมื่อกี้ในชั่วพริบตาเดียว เธอคิดจะฆ่าป้าโอจริงๆ

กิมจิรีบก้าวขึ้นมา บอกตำแหน่งที่แม่นยำให้แก่นรมน

พวกเขาทั้งสองเหมือนกำลังร่วมหารือว่าจะฆ่าหมูอย่างไร แถมยังหารือต่อหน้าของป้าโอ สาธิตวิธีการกัน

ใบหน้าของป้าโอซีดขาวถึงที่สุด จนในที่สุดก็เริ่มหวาดกลัว