แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 323

บทที่ 323 อย่างไรเสียต้องขึ้นค่าเรียนสักหน่อย

นรมนจัดการกับความรู้สึกของตนเอง มองภาพของชินทรในห้องของคุณนายทวีทรัพย์ธาดา นึกถึงความฝันเมื่อสักครู่ มันช่างชัดเจนมาก มันเหมือนจริงมาก

เธอกระซิบว่า：“คุณพ่อคะ วางใจได้ หนูจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องขึ้นกับคุณย่าและตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแน่นอน ไม่มีทาง！”

พูดจบเธอลุกขึ้น นั่งลงตรงตำแหน่งเจ้าของบ้านบนโซฟาอีกครั้ง และตอบออกไปอย่างเย็นชา

“เข้ามา！”

ประตูถูกเปิดออก ธิดาเดินเข้ามา

ท่าทางของเธอดูแตกต่างจากหลายวันก่อน ตอนนี้ธิดาผอมลงไปเยอะ ดูซีดเซียวมาก เมื่อมองเห็นนรมน เธอมีความตื่นเต้นอย่างยิ่ง

“เธอบอกว่านาวินยังมีชีวิตอยู่？ นี่มันคือเรื่องจริงหรือเรื่องโกหก？”

เสียงของเธอสั่นไหว

ตอนนาวินตายเธอมองเห็นด้วยตาของตนเอง แต่น่าเสียดายที่เธอไม่สามารถนำร่างของนาวินมาได้ ต่อมาป้าโอบอกว่าจะช่วยเธอตามหาเถ้ากระดูกของเขา แต่เสียดายที่ไม่มีข่าวคราวมาตลอด

มีคนบอกว่านาวินถูกบุริศร์หั่นเป็นชิ้นๆ บ้างก็บอกว่าเถ้ากระดูกของนาวินกระจัดกระจายไปในทะเล ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน ธิดาไม่อาจรับได้ นี่คือหนึ่งในเหตุผลหลักที่เธอจัดการบุริศร์กับนรมนตามป้าโออย่างไม่ลังเล

เธอไม่สามารถทำให้นาวินตายอย่างไร้ศพ และไม่ได้ทำพิธีฝัง เธอจำเป็นต้องทวงคืนความยุติธรรมให้แก่นาวิน

วันนี้ได้ยินข่าวว่านาวินยังมีชีวิต ธิดารู้สึกตื่นเต้น มากเสียจนมีความหวัง

นรมนมองเห็นท่าทางของธิดา ถึงแม้ธิดาจะน่าเกลียดชัง และทำเรื่องเลวร้ายมากมาย แต่ความรู้สึกที่มีต่อนาวิน ไม่เคยจางหายไป

เธออดไม่ได้ที่จะชื่นชมวิธีการของบุริศร์ รู้วิธีการใช้จุดอ่อนของคนๆหนึ่ง ทำให้คนๆนั้นยินยอมทำเพื่อเขาทุกอย่าง

ตอนแรกที่ปล่อยธิดาไป คือความตั้งใจของบุริศร์ เหลือนาวินเอาไว้ ก็เป็นทางหนีทีไล่ของบุริศร์ วันนี้มองดู ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นไปตามที่บุริศร์วางเอาไว้

เหมือนเขากำลังเล่นหมากรุก ไม่ช้าไม่เร็วเกินไป แต่สามารถควบคุมทิศทางการเคลื่อนไหวของทุกคนไว้ในกำมือของตนเอง

นรมนรู้สึกว่าตนเองยังมีสิ่งที่ต้องเรียนรู้จากบุริศร์อีกมากมาย อย่างไรเสียตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เธอจะมาคิดเรื่องเหล่านี้

มองเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความหวังของธิดา นรมนหยิบมือถือของตนเองขึ้น นำวิดีโอที่บุริศร์เพิ่งจะส่งมาให้ตนเองให้ธิดา

นาวินอยู่ในสถานพักฟื้นผู้ป่วย ตอนนี้ยังคงรักษาตัว เพียงแต่ยังดูค่อนข้างโอเค ใบหน้ามีเนื้อมีหนังมากขึ้น

ธิดาคว้ามือถือไป ในที่สุดน้ำตาก็ไหลออกมา

แววตาของเธอดูร้ายกาจตลอด แต่กลับไม่สามารถยับยั้งความตื่นเต้นและความดีใจของตนเอง

“เขายังมีชีวิตอยู่！เขายังมีชีวิตอยู่จริงๆ！เขาอยู่ที่ไหน？ ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน？”

ธิดามองนรมนด้วยความตื่นเต้น

นรมนกล่าวอย่างนิ่งเฉย：“ฉันไม่อาจบอกเธอได้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน แต่ถ้าเธอช่วยฉัน ฉันสัญญากับเธอ หลังจากเรื่องทุกอย่างจบลงฉันจะปล่อยพวกเธอสองคนไป ฉันสามารถให้บุริศร์ช่วยจัดการให้พวกเธออพยพไปใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ พวกเธอออกไปจากเมืองชลธี หาที่ที่ไม่มีใครรู้จักพวกเธอ เอาเงินไปจำนวนหนึ่ง ใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ของพวกเธอ ต่อจากนี้ไป พวกเธอกับฉัน และตระกูลโตเล็กไม่มีอะไรติดค้างกันอีก”

ธิดาเงียบไปทันที

เธอเอาแต่มองนรมน อยากเห็นอะไรบางอย่างจากแววตาของเธอ แต่สิ่งที่น่าเสียดายก็คือ แววตาของนรมนใสสะอาด ตรงไปตรงมา

“ฉันจะเชื่อเธอได้หรอ？”

ในที่สุดธิดาก็เอ่ยขึ้น เห็นได้ชัดว่ากลับคืนสู่ความสงบ

ในความจริงนรมนรู้สึกกดดันเล็กน้อย แต่กลับตอบไปอย่างนิ่งเฉย：“เธอจะเลือกไม่เชื่อก็ได้นะ สามารถทำเรื่องเลวร้ายกับป้าโอต่อไปได้ เพียงแต่ถึงตอนนั้นเธอกับนาวินจะไม่มีทางเป็นไปได้อีก และถ้าเป็นไปได้ พวกเราจะลบความทรงจำของนาวิน สำหรับเธอ เขาอาจจะไม่เคยจำได้ไปตลอดชีวิต”

“เธอกำลังขู่ฉัน？”

จู่ๆธิดาก็เผยความอาฆาต

กิมจิเป็นกังวลอยู่ด้านนอก อยากเข้ามาขัดขวาง กลับถูกนรมนห้ามไว้

“เธอจะพูดอย่างไรก็ตาม ตอนนี้ขึ้นอยู่กับการเลือกของเธอ ในเมื่อฉันสามารถช่วยนาวินจากสถานการณ์ตอนนั้น ก็สามารถมองเห็นได้ว่าตอนนี้นาวินมีทัศนคติต่อฉันอย่างไร เธออยากสู้กับเขา ก็ตามใจเธอ เพียงแต่เธอต้องนึกถึงผลลัพธ์ให้ดี”

นรมนพูดอย่างไม่เร่งรีบ อันที่จริงในมือเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

บุริศร์สอนเธอได้ไม่เลว？

เธอพูดอย่างรอบคอบ？

ทั้งหมดนี้ไม่สามารถฝึกซ้อมล่วงหน้า เธอทำได้เพียงปรับตัว พยายามแสร้งทำเป็นนิ่งเฉย เพียงแต่เผชิญหน้ากับความบีบคั้นของธิดา นรมนยังคงรู้สึกกดดันมาก

ธิดายังคงมองนรมน เธอกำลังไตร่ตรองว่าคำพูดของนรมนมีความจริงมากน้อยเพียงใด แต่บนหน้าจอมือถือมีนาวินมีอยู่จริงๆ มากเสียจนสามารถมองเห็นได้ นาวินไม่จงเกลียดจงชังโลกภายนอก เขาดูสงบมาก

หรือว่านาวินเลือกอยู่กับบุริศร์และนรมนแล้ว？

นรมนคิดไม่ออก เธอเอาแต่จ้องมองวิดีโอ แววตามีความปรารถนาและความโหยหา

นรมนเข้าใจแววตาแบบนี้ดี เป็นผู้หญิงด้วยกัน อันที่จริงเธอเข้าใจความรู้สึกในตอนนี้ของธิดามาก น่าเสียดายทั้งสองมีจุดยืนต่างกัน เธอไม่สามารถใจดีได้

ในที่สุดธิดาก็ยอมประนีประนอม

“ได้ ฉันตกลงกับเธอ ฉันจะเป็นไส้ศึกให้ ช่วยเหลือป้าโอ เพื่อหาสิ่งของที่พวกเธอต้องการ เพียงแต่เธอต้องรักษาสัญญา หลังจากเรื่องนี้จบลง เธอต้องปล่อยฉันกับนาวิน พวกเราไม่ต้องการให้พวกเธอทำเอกสารอะไรให้ ขอเพียงแค่ให้เงินพวกเราสักก้อน พวกเราจะออกไปจากเมืองชลธีเอง และจะไม่กลับมาให้เธอกลับบุริศร์เห็นหน้าอีกตลอดชีวิต”

“ได้ ฉันสัญญา！”

ในใจของนรมนรู้สึกยินดี เพียงแต่ไม่แสดงออกมา

ธิดากลับถามอย่างสงสัย：“คำพูดของเธอใช้ได้หรอ？”

“เธอคิดว่าอย่างไรล่ะ？บุริศร์สามารถตายเพื่อฉันได้ ยังจะมีอะไรที่ไม่ฟังฉันอีก？”