บทที่ 324 ให้เวลาฉันสักหน่อย
หลังจากนรมนกับกิมจิออกมาจากตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ทั้งสองขึ้นรถอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเองกานต์ก็โทรเข้ามา
“หม่ามี้!”
“กานต์? ว่าไงลูก? คุณตากับคุณยายเป็นอะไรหรือเปล่า?”
สิ่งแรกที่นรมนคิดถึงคือพ่อแม่ตระกูลธนาศักดิ์ธน
ตอนนี้เธอรู้สึกหวาดกลัวเสียเหลือเกิน
คนเหล่านี้คือคนในครอบครัวที่ใกล้ชิดกับเธอที่สุด คือจุดอ่อนของเธอ ตอนที่เธอยังไม่เติบโตเป็นผู้ใหญ่ เธอหวาดกลัวว่าจะมีคนต่อต้านพวกเขาอีก แต่เธอกลับไม่มีทางสู้
ความรู้สึกแบบนี้ช่างแย่เหลือเกิน
กานต์กลับทำหน้ามุ่ยและกล่าวว่า:“หม่ามี้ หม่ามี้ดูถูกผมมากเกินไปแล้ว มีผมอยู่ด้วย ใครจะทำอะไรคุณตาคุณยายได้?”
เด็กแสบคนนี้เต็มไปด้วยความมั่นใจในตนเองสุดๆ ทำให้นรมนรู้สึกภูมิใจ ความกังวลภายในใจหายไปเล็กน้อย
“จ้า ลูกชายของหม่ามี้เก่งที่สุด”
นรมนรีบชมเชย
“นั่นคือความจริง!รู้ๆกันอยู่ว่าผมเป็นลูกชายของใคร! หม่ามี้เก่งขนาดนี้ ผมจะโง่ได้อย่างไรจริงไหมครับ?”
กานต์พูดอย่างปากหวาน นรมนแอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
“เอาล่ะ เลิกโม้ได้แล้ว โทรมาหาหม่ามี้ตอนนี้มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
“มีครับ แด๊ดดี้ให้ผมติดตั้งระบบระบุตำแหน่งของหม่ามี้ เมื่อกี้ผมเห็นหม่ามี้ไปตระกูลทวีทรัพย์ธาดา จึงเชื่อมต่อระบบระบุตำแหน่งกับกล้องวิดีโอของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ผมพบเรื่องน่าสนุกมากเรื่องหนึ่งครับ!”
กานต์กล่าวด้วยความตื่นเต้นสุดๆ
หัวใจของนรมนเต้นแรงขึ้นฉับพลัน
“ลูกเจออะไร?”
“ผมส่งเข้าไปในมือถือของหม่ามี้แล้วครับ หม่ามี้สามารถดูได้ เพียงแต่ว่าหม่ามี้ ผมขอรางวัลครับ”
กานต์เอียงศรีษะพูด
นรมนไม่กลัวกานต์ขอรางวัล หลังจากตอบตกลงกับลูกชายก็วางสายไป จากนั้นเปิดคลิปวิดีโอที่กานต์ส่งมาให้เธอ
ในคลิปวิดีโอมีสาวใช้ผู้ต่ำต้อยคนหนึ่งหลังจากได้ยินนรมนพูดว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาออกจากห้องผ่าตัดแล้ว ก็แวบหายไปจากห้องครัว จากนั้นออกมาทางประตูหลังของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอย่างรวดเร็ว แล้วใช้โทรศัพท์สาธารณะข้างทาง ไม่รู้ว่าโทรหาใคร
อย่างไรเสียสีหน้าของนรมนเปลี่ยนไปเล็กน้อยชั่วขณะ
“กิมจิ ให้คนของพวกเราคุมตัวผู้หญิงคนนี้เอาไว้ ฉันอยากรู้ว่าเธอโทรไปที่ไหน มันไม่ยากใช่ไหม?”
“ไม่ยากครับ นายน้อยสามารถทำได้”
กิมจิตอบด้วยความภูมิใจสุดๆ
นรมนชะงักงันเล็กน้อย รู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง
ตอนนี้ลูกชายทำได้มากกว่าเธอ เธอผู้เป็นแม่ก็ต้องพยายามเข้าหน่อยใช่ไหม?
“เข้าใจแล้ว พยายามอย่าให้นายน้อยเสี่ยงอันตราย”
นรมนยังคงเป็นห่วงกานต์
ไม่ว่ากานต์จะมีความอัจฉริยะแค่ไหน อย่างไรเสียเขาก็คือเด็กคนหนึ่ง และยังเป็นลูกชายของนรมน!เธอหวังว่าจะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับลูกชายของตนเองอีก
กิมจิพยักหน้า รีบโทรหาคนของตนเองทันที
ถ้ากานต์ไม่ส่งคลิปวิดีโอนี้แก่นรมน เธอยังคิดว่าในตระกูลทวีทรัพย์ธาดามีเพียงผู้ช่วยพยาบาลที่เป็นคนของป้าโอ ตอนนี้ดูเหมือนตระกูลทวีทรัพย์ธาดาถูกคนแทรกแซงเข้ามาไม่น้อย
นรมนรู้สึกกดดัน
ตระกูลธนาศักดิ์ธน ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา และตระกูลโตเล็กถูกคนแทรกแซงเข้ามา ตระกูลโตเล็กค่อนข้างวุ่นวาย เพราะวางแผนฝังรากลึกลงไป แต่คนของตระกูลธนาศักดิ์ธนกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดา นรมนจำเป็นต้องกำจัดออกไปตั้งแต่เนิ่นๆ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่สามารถนอนหลับลงได้
รถขับมาถึงโรงพยาบาลหัวเฉียวอย่างรวดเร็ว
นรมนลงจากรถทันที เพราะเป็นห่วงคุณนายทวีทรัพย์ธาดาจริงๆ วิ่งตรงไปที่ห้องผ่าตัด
ห้องผ่าตัดปิดไฟลงเรียบร้อย
นรมนจึงถามพยาบาลและคุณหมอ หลังจากได้เบอร์ห้องของคุณนายทวีทรัพย์ธาดามา เธอจึงวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
เธอเปิดประตูออก คิมกับธรณีชะงักเล็กน้อย
มองเห็นนรมนเหงื่อออกไปทั้งตัว คิมรีบลุกขึ้นด้วยความเป็นห่วง ส่งผ้าเช็ดหน้าให้
“ทำไมถึงวิ่งมาจนเหงื่อออกแบบนี้?คุณย่าของลูกเพิ่งออกจากห้องผ่าตัด ยังไม่ฟื้น ลูกไม่ต้องรีบร้อนเกินไป”
คำพูดของคิมไม่สามารถทำให้นรมนรู้สึกสบายใจได้
เธอเดินมาตรงหน้าคุณนายทวีทรัพย์ธาดา ธรณีหลีกทางให้ นรมนนั่งลงไปด้านข้าง
นรมนยื่นมือออกไป จับมือของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาเอาไว้ กล่าวเสียงเบาว่า:“คุณย่า หนูมาอยู่เป็นเพื่อนแล้วค่ะ”
ส่งเสียงเรียกออกไป เธอรู้สึกแสบจมูกขึ้นมาทันที
นี่คือคุณย่าแท้ๆของเธอ!
คนในครอบครัวที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเธอที่สุดบนโลก
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่มีการตอบสนอง เพียงแต่คิมกลับน้ำตาคลอ ธรณีก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
“ถ้าคุณย่าของหลานรู้ว่าหลานร้องเรียก เดาว่าคงดีใจมาก แต่ตอนนี้คงไม่ได้ยิน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...