แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 327

บทที่ 327 เธอคิดว่าฉันทำเพื่ออะไร

เมื่อเห็นนรมนกัดฟันกรอด ทีท่าที่ต้องการแล่เธอเป็นชิ้นๆนั่น ป้าโอหัวเราะอย่างได้ใจมากกว่าเดิม

“แกคิดว่ายี่สิบกว่าปีนี้ที่ฉันอยู่ตระกูลโตเล็ก อำนาจของฉันที่เมืองชลธีแกคิดว่าแกกับบุริศร์จะหักล้างได้ง่ายๆอย่างนั้นเหรอ บุริศร์ดีต่อฉันมากในอดีต เขาเป็นเด็กดีมากเลยล่ะ แต่ทุ่มเทเพื่อเธอมากเกินไป เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจ ทำให้เขาหลุดออกจากการควบคุมของฉันไป ทำให้เขากลายเป็นคนที่ไม่เอาญาติพี่น้อง แม้จะรู้ว่าฉันเป็นแม่แท้ๆผู้ให้กำเนิดเขาก็ยังจะต่อต้านฉัน หากไม่ใช่เพราะเธอ ความฝันของฉันก็จะสมปรารถนา อาณาจักรรัตติกาลเองก็จะเป็นของฉัน! นรมน คนสนับสนุนแกแค่นั้นไม่พอหลอกนะรู้ไหม?”

ป้าโอกล่าวอย่างได้ใจ พร้อมเข้าไปข้างหน้า ฟาดเข้าที่พวงแก้มของนรมน นรมนรู้สึกได้เพียงกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งในปาก ความเจ็บปวดแล่นขึ้นมายังใบหน้า

“เป็นอะไร? เจ็บใช่ไหม?”

ป้าโอคว้าเส้นผมของนรมนเอาไว้ พร้อมเอ่ยอย่างดุดัน “ฉันเคยบอกแล้ว ฉันเป็นแม่แท้ๆของบุริศร์ เป็นแม่ยายของเธอ แต่เธอกลับกล้าลงมือกับฉัน ต่อให้พระเจ้าไม่ลงโทษเธอ วันนี้ฉันจะสั่งสอนเธอเอง นรมน จากวันนี้เป็นต้นไป ทางที่ดีเธอเตรียมใจเอาไว้ได้เลย ฉันไม่ยอมให้เธอมีชีวิตที่สุขสบายเกินไปหลอก!”

นรมนเจ็บจนรู้สึกหนังหัวแทบหลุด ต่อให้เป็นอย่างนั้น แต่เธอก็ไม่วายพ่นสิ่งแปลกปลอมใส่หน้าป้าโอ

“ถุย! แกคิดว่าตัวเองจะควบคุมทุกอย่างนี้ได้จริงๆน่ะเหรอ? ฉันจะบอกอะไรให้ บุริศร์ตื่นมาเค้าไม่ปล่อยแกเอาไว้แน่!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เธอคิดฝันลมๆแล้งๆหวังว่าลูกชายฉันจะมาช่วยเธอเหรอ? น่าเสียดาย หากเธอไม่ทำให้บุริศร์หมดสติไป บางทีเขาอาจจะมาช่วยเธอจริงๆ แต่ตอนนี้ฉันจะบอกอะไรเธอให้ บุริศร์จะหลับยาวถึงคืนพรุ่งนี้ แกคิดว่าความสามารถเล็กๆน้อยๆอย่างเจตต์ จะสามารถสับเปลี่ยนคนของฉันได้ทั้งหมดงั้นเหรอ? ใสซื่อชะมัด! ไม่เพียงแต่บุริศร์ที่ตื่นขึ้นมาไม่ได้ แม้แต่คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเองก็ไม่แน่ว่าจะตื่นขึ้นมาได้ เมื่อลูกชายฉันตื่นขึ้นมา เธอก็กลายเป็นศพแช่แข็งไปแล้ว ถึงตอนนั้นทุกอย่าง ก็สายเกินไปแล้ว”

ป้าโอมอบกำปั้นให้กับนรมนอีกครั้ง

นรมนรู้สึกปวดจุกบริเวณช่วงท้องอย่างรุนแรง แทบจะระเบิดออกมา

ที่แท้ป้าโอก็เป็นพวกมีวิชา!

เธอดูแคลนป้าโอเกินไป

นรมนเจ็บจนตัวสั่น จนเม็ดเหงื่อไหลพราก

แต่ป้าโอกลับชอบความอนาถของเธอในตอนนี้

เธอหัวเราะออกมาเสียงดัง “คิดไม่ถึงเลยใช่ไหม? ว่าแม่บ้านของตระกูลโตเล็กอย่างฉัน ผู้หญิงที่เป็นคนใช้ที่ยากลำบากของตระกูลโตเล็กมากว่ายี่สิบปี จะมีความสามารถถึงเพียงนี้ใช่ไหมล่ะ? ฉันก็ไม่กลัวที่จะบอกเธอ ฉันเป็นยูโดสายดำ! เพราะฉะนั้นเธอคิดว่าผู้หญิงอ่อนแออย่างเธอ คิดจะควบคุมฉันได้อย่างนั้นเหรอ?”

“แกไม่ตายดีแน่!”

นรมนพ่นเอาน้ำเลือดออกมา เธอดูแคลนความสามารถของป้าโอเกินไป

ป้าโอหัวเราะด้วยความชอบใจอย่างหนัก

“ฉันไม่ตายดีงั้นเหรอ? เธอก็คงไม่มีโอกาสได้เห็นแล้วล่ะ วันนี้ฉันจะให้เธอตายก่อน มีเพียงแค่เธอตายไป ฉันถึงจะได้ทุกอย่างที่ฉันต้องการ ลูกชายของฉันถึงจะกลับมาหาฉัน นรมน อย่าโทษฉันเลย ถ้าจะโทษก็โทษที่เธอขัดขวางทางของฉัน”

“คงจะเป็นทางของคนเบื้องหลังแกด้วยสินะ?”

นรมนเอ่ยอย่างไม่ไว้หน้า

ป้าโอนิ่งไป ก่อนที่จะหัวเราะอย่างเย็นชา “แม้แต่ฉันเธอยังสู้ไม่ได้เลย ยังจะนึกถึงคนข้างหลังฉันอีกเหรอ? อย่าฝันกลางวันอยู่เลย ชีวิตนี้เธอไม่มีทางไปถึงจุดที่เขายืนอยู่ได้หลอก ยิ่งไม่มีทางรู้ว่าเขาเป็นใคร!”

เมื่อเห็นความเคารพในดวงตาของป้าโอ้ นรมนรู้สึกอึ้งเล็กน้อย

“แกทำทั้งหมดนี่ก็เพื่อคนๆนั้นใช่ไหม? อันที่จริงคนที่เธอรักจริงๆไม่ใช่พ่อของบุริศร์ แต่เป็นคนที่อยู่เบื้องหลังแกใช่ไหม?”

คำถามของนรมนจี้จุดอ่อนของป้าโอเข้าเต็มประดา

เธอฟาดฝ่ามือใส่นรมนด้วยความโมโห

“เธอมีสิทธิ์อะไรที่วิจารณ์เขา? เธอเป็นใครกัน?”

แรงที่มหาศาล นรมนรู้สึกเจ็บเสมือนกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เธอปลิวลู่ไปกับพื้นกระแทกผนังอย่างแรง ก่อนที่จะดีดเด้งออกไป รวมกับธิดา

ธิดาไร้เรี่ยวแรงหลงเหลืออยู่เลยแม้แต่น้อย

เมื่อเธอเห็นสภาพของนรมนในตอนนี้ น้ำตาพลันเอ่อไหลออกมาเป็นทางอย่างหักห้ามไม่อยู่ “ทำไมเธอถึงได้โง่แบบนี้? ทำไมฉันถึงได้ทำข้อตกลงกับผู้หญิงที่โง่งมอย่างเธอ? เธอจะมาที่นี่ทำไม? ทำไม?”

นรมนที่เห็นความสิ้นหวังในดวงตาของธิดา

เธอไม่รู้ว่าควรจะตอบโต้อย่างไรดี

เธอพ่นเอาเลือดสีแดงสดออกมา ร่างกายเธอรับไม่ไหวอย่างเห็นได้ชัดเจน

“เธออ่อนแอเกินไป นรมน! แต่ฉันไม่ยอมรับไม่ได้เลยนะ ว่าเธอเป็นคนมีแผนการอยู่บ้าง ที่สามารถทำให้ธิดาหักหลังฉันได้ ฉันชื่นชมในตัวเธอ หากปล่อยให้เธอเจริญเติบโตต่อไป เธอคงจะเป็นศัตรูตัวฉกรรจ์ของฉัน เพราะงั้น เธอควรจะไปตายได้แล้ว!”

ป้าโอเหยียบเข้าที่อกของนรมน

ทันใดนั้นนรมนรู้สึกเหมือนถูกภูเขาลูกหนึ่งทับร่าง ทำให้เธอหายใจติดขัด

เธอต้องการขัดขืน แต่มือทั้งสองข้างกลับถูกมัดเอาไว้ ทำให้เธอไม่สามารถออกแรงได้ เธอพยายามสูดเอาอากาศบริสุทธิ์ แต่หน้าอกกลับถูกกดทับแน่นกว่าเดิม หนักกว่าเดิม

ธิดาร่ำไห้อย่างสิ้นหวัง

คนอื่นอาจไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดธิดาถึงร้องไห้ออกมา แต่นรมนเข้าใจดี เธอร่ำไห้เพราะเธออาจจะตายแล้วจริงๆ แต่ก่อนตายกลับไม่สามารถได้พบกับนาวินได้

เธอพ่ายไม่เป็นท่า ไร้ความหวังเหลืออยู่เลย

เมื่อได้ยินเสียงร่ำไห้ของธิดา ป้าโอเกิดได้ใจมากกว่าเดิม

“ร้องไห้พอ ฉันจะได้ส่งพวกแกขึ้นสวรรค์สักที”

เธอจ้องมองนรมนที่แสนอนาถใต้ฝ่าเท้า “ผู้หญิงอย่างเธอ มีสิทธิ์อะไรในการใช้ชีวิตคู่กับลูกชายฉัน? เมื่อห้าปีก่อนเป็นเพราะฉันสงสารเธอหลอกนะ ถึงได้ยอมให้เธอเป็นภรรยาเขา แต่เธอ ไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกสำนึก ตอนนี้กลับคิดจะลงมือกับฉัน นรมน เห็นแก่ที่เธอมีลูกให้กับลูกชายของฉัน ฉันจะดูแลเธออย่างดีเลย!”

“ป้าโอ สวรรค์มีตา แกคิดจริงๆเหรอว่าแกจะทำความชั่วแบบนี้ไปได้ตลอด? ต่อให้วันนี้ฉันต้องตายที่นี่ สักวันนึงแกก็หนีไม่พ้นเวรกรรมอยู่ดี ฉันเชื่อ ไม่ว่าจะเป็นบุริศร์หรือลูกชายของฉัน พวกเขาต้องแก้แค้นให้ฉันแน่!”

ประโยคของนรมนกลับทำให้ป้าโอหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น

“เธอคิดไปไกลจังนะ คนที่ไร้ความสามารถมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งจะฝากความหวังเอาไว้ที่คนอื่นมากเท่านั้น นรมน เห็นแก่ที่เธอใกล้ตาย ฉันจะสอนอะไรเธอให้ บนโลกนี้ เธอไม่สามารถพึ่งพาคนอื่นได้ ยกเว้นตัวเธอเอง แม้ว่าตอนนี้บุริศร์จะมีความรักให้เธอ แต่แล้วยังไงล่ะ ขอเพียงแค่เธอตายไป หลังจากนี้สิบปียี่สิบปี เขาก็จะจำอะไรไม่ได้อีก นี่แหละผู้ชาย! ส่วนเธอนอกจากฝากความหวังไว้ที่คนอื่น เธอยังทำอะไรได้อีก? หากวันนี้เธอมีความสามารถมากพอที่จะต่อต้านฉัน บางทีเธออาจมีความหวังบ้าง หรือว่าบางทีเธอมีความรู้มากพอ เธอก็ยังมีโอกาส แต่น่าเสียดาย ที่ทั้งสองอย่างนี้เธอไม่มีทั้งคู่ ฉันไม่กล้าฟันธงหลอกนะว่าหลังจากนี้อีกหลายปีเธอจะก้าวตามฉันไม่ทัน แต่อย่างน้อยตอนนี้เธอก็เป็นแค่ไก่อ่อน เพราะงั้นเธอไปตายเถอะ!”

จบคำ ป้าโอควักปืนออกมา จ่อเข้าที่ขมับของนรมน

กระบอกปืนสีดำขลับทำให้หัวใจของนรมนบีบรัดแน่น

นี่เธอกำลังจะตายอยู่ที่นี่จริงหรือ?

อาจจะ

ก่อนที่จะมาที่นี่ เธอนึกถึงความเป็นไปได้ทุกทาง รวมถึงความตาย

แต่เธอไม่ทำแบบนี้ไม่ได้จริงๆ

คุณนายตระกูลโตเล็ก คุณนายทวีทรัพย์ธาดา และคนอื่นที่ตกหลุมป้าโอโดยที่เธอไม่รู้ หากใช้ชีวิตเธอแลกกับอีกหลายชีวิตได้ มันคุ้มค่าแล้ว

เพียงแต่เธอยังมีเรื่องค้างคาใจอยู่

เธอยังใช้ชีวิตกับบุริศร์ไม่มากพอ!

เธอยังอยากท่องโลกกว้างกับบุริศร์ เฝ้ามองลูกๆเติบโต เธอยังไม่เคยได้พากมลออกไปเที่ยวเลย

ตอนนี้ทุกสิ่งเหล่านี้ไม่มีอยู่อีกแล้ว

แม้เธอยังมีเรื่องค้างคาใจ แต่กลับไม่เกรงกลัวเลยสักนิด

เธอจ้องป้าโอนิ่ง “หากแกฆ่าฉัน แกก็จะสูญเสียลูกชายเช่นเดียวกัน!”

“แม่ลูกมีสายใยต่อกัน เขาจะกลับมาหาฉัน ขอเพียงแค่เธอตายไป ฉันมีความสามารถมากพอที่จะทำให้เขากลับมาข้างกายฉัน”

“ด้วยวิชาแพทย์ของแกเหรอ? เค้าว่ากันว่าแพทย์มีจิตใจอันงดงาม วิชาการแพทย์ของแกดีขนาดนั้น แต่กลับมีพิษสงชั่วร้าย แกไม่เหมาะที่จะเป็นหมอรักษาผู้คนเลยสักนิด!”

นรมนจ้องป้าด้วยความอาฆาต

ป้าโอระเบิดหัวเราะออกมา

“ใครบอกเธอกันว่าฉันเป็นหมอ?”

ความคิดของป้าโอเหมือนว่าลอยไปไกล

“ต้นตระกูลของพวกเราเป็นหมอไสยเวช เราอาศัยอยู่ในค่าย ใช้ชีวิตอย่างอิสรเสรี กระทั่งวันหนึ่งมีคนเข้ามาถล่มความสงบของเรา พาคนเข้าทำลายค่ายเรา บอกว่าเรามีสายเลือกของไสยศาสตร์ กล่าวหาว่าพ่อแม่ฉันเป็นพวกเลวร้าย ฉันเห็นพวกเขาถูกเผาเป็นเถ้าถ่านต่อหน้าต่อตา เธอรู้ไหมว่าฉันแค้นใจแค่ไหน? แต่ฉันก็ส่งเสียงออกมาไม่ได้สักแอะ ฉันต้องซ่อนตัวเอาไว้ เพราะฉันต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป เพราะฉันต้องแก้แค้นให้พ่อแม่ของฉัน! คนพวกนั้นเผาค่ายของเรา ฆ่าพ่อแม่ของฉัน แต่กลับได้รับความชื่นชมจากสังคม ส่วนพ่อแม่ของฉันกลับกลายเป็นพวกเลวร้าย พวกเราแค่ต้องการใช้ชีวิตอยู่เงียบๆ เราไปทำอะไรให้ใคร? แม้แต่น้องชายสี่ห้าขวบของฉันก็ไม่ได้โชคดีที่รอดมาได้ เธอเข้าใจความรู้สึกของฉันไหม?”

ดวงตาของป้าโอฉายแววอาฆาต

เธอเตะนรมนจนปลิวด้วยความโกรธ

“เธอไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกนั้นได้! ชั่วพริบตา ทั้งเพื่อนของฉัน ครอบครัวของฉัน ถูกเผาจนเกรียม พ่อแม่ของฉันต้องทนเห็นลูกชายถูกแล่เป็นชิ้น แล้วถูกเผาไปพร้อมกับทุกคน เธอไม่มีทางเข้าใจ คนที่โชคดีอย่างฉันเพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไป ฉันต้องเผชิญกับอะไรบ้าง”

นรมนพ่นเอาเลือดสีแดงสดออกมา เธอรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเธอกำลังจะตาย กระดูกในร่างแหลกเป็นชิ้นๆ

เธอมีความประหลาดใจในประวัติของป้าโออยู่แล้ว ยิ่งรู้สึกสงสัยในแหล่งกำเนิดของเธอ วันนี้เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ นรมนจึงคาดเดาออกมาอย่างใจกล้า “แกเป็นคนชายแดนยูนนานใช่ไหม?”

“ถือว่าใช่มั้ง เราเป็นแค่ค่ายเล็กๆ น่าเสียดายที่ถูกคนเลวฆ่ายกค่าย เพราะงั้นเธอว่าฉันสมควรที่จะแก้แค้นไหม?”

ป้าโอจับจ้องไปที่นรมน หัวเราะออกมาอย่างกับซาตาน

“พวกที่ฆ่าพวกแกยกค่ายคือใคร?”

สายตาของป้าโอเผยความเย็นชา

“ใครเหรอ? เธอคิดว่าเป็นใคร? ฉันตั้งใจมาที่เมืองชลธี มาที่ตระกูลโตเล็ก แม้แต่ไม่สนใจความบริสุทธิ์ของตัวเองมีลูกให้กับตระกูลโตเล็กสองคน เธอคิดว่าฉันทำเพื่ออะไร?”

ประโยคนี้ทำให้สีหน้าของนรมนเปลี่ยนไป

หรือว่าจะเป็นตระกูลโตเล็ก?

ไม่!

เป็นไปไม่ได้!