แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 329

บทที่ 329 ผมต้องการแค่นรมน

รสขมของยาอบอวลในช่องปากของนรมน แต่เธอกลับไร้ความรู้สึก เธอรู้สึกได้เพียงความเจ็บปวดที่ช่องท้อง จนบิดเป็นเกลียว เลือดมหาศาลไหลลงสู่ท่อนขา

นั่นเป็นหนึ่งชีวิต!

นั่นเป็นลูกของเธอกับบุริศร์!

นรมนทนความเจ็บปวดใจ รับความทรมานนี้เอาไวั

ป้าโอยังคงจับจ้องเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเลือดเย็น ไม่สนใจความโหดร้ายของตนที่ได้กระทำต่อนรมน เธอกลับรู้สึกตื่นเต้นชอบใจ

หลังจากที่ธิดาตื่นมา เมื่อเห็นสภาพนรมนที่กำลังจะตาย ทำให้เธอนึกถึงนาวินขึ้นมา

หากนรมนตายไป นาวินยังจะมีชีวิตรอดอยู่ได้หรือเปล่า?

ธิดากัดฟันแน่น พยายามลุกขึ้นจากพื้น แต่กลับไม่สามารถขยับได้เลย

เธอน้ำตาไหลอย่างสิ้นหวัง ทนเห็นนรมนที่อ่อนแอลงทุกที

ป้าโอกลับได้ใจเป็นที่สุด “หากเธอตายไป ฉันจะให้เธออยู่อย่างสงบ เธอไม่ต้องเป็นห่วง!”

นรมนในตอนนี้เธอไร้เรี่ยวแรงที่จะพูด เธอเจ็บจนแทบอยากจะฆ่าป้าโอด้วยสายตา

เธอดึงทึ้งเสื้อผ้าตัวเองอย่างแรง จนเล็บฉีกขาดอย่างไม่รู้ตัว

ในขณะที่นรมนกำลังจะหมดสติไป เงาร่างที่คุ้นเคยบุกเข้ามา

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

ป้าโอนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนที่จะหันไปทางผู้ที่มาใหม่อย่างไม่อยากเชื่อสายตา พร้อมเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย “บุริศร์? ลูกอยู่ที่โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ?ลูก…..”

“ดูให้เต็มตาผมเป็นใคร!”

ผู้ที่มาใหม่ผลักป้าโอออก พลันมุ่งไปประคองนรมนเอาไว้

นรมนจับจ้องใบหน้าอันคุ้นเคย กำลังจะพูดบางอย่างออกมา แต่กลับรู้สึกได้ถึงความผิดปกติเสียก่อน

“นายคือตรินท์?”

“พี่สะใภ้ ผมขอโทษ ที่มาช้าไป”

ตรินท์หัวใจแหลกสลาย เมื่อเห็นสภาพของนรมน

หากพี่ชายเขามาเห็นเข้า ไม่รู้ว่าจะเจ็บปวดหนักขนาดไหน

นรมนคว้ามือตรินท์เอาไว้ “นายไปเอายาที่ป้าโอวิจัยมาเร็วเข้า คุณยายกับคุณย่าต้องการมัน”

“แน่นอน พี่วางใจเถอะ!”

ตรินท์เพียงสะบัดมือ เหล่าคนมากมายเข้ามาทันที ก่อนรวบคนของป้าโอเอาไว้

“เอายาถอนพิษของเธอมา!”

ตรินท์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

หลังจากที่เข้ามาเขาไม่เข้าไปดูป้าโอเลย

นรมนรู้สึกว่าตัวเองทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว จึงเอ่ยขึ้นอีกประโยค “ช่วยธิดาด้วย อย่าปล่อยให้เธอเป็นอะไรไป”

ธิดานิ่งอึ้งไป ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

ตรินท์พยักหน้ารับ ก่อนอุ้มนรมนพุ่งออกไป

เลือดหยาดหยดลงกับพื้นเป็นสาย สีแดงฉาน ที่เสียดแทงสายตา

ตรินท์แทบหัวใจวาย

“ออกรถเร็วเข้า! ไปส่งพี่สะใภ้ที่โรงพยาบาล!”

ตรินท์ตะโกนเสียงดังลั่น คนรอบๆวิ่งออกมารวมตัวกันอย่างเร็ว

เมื่อป้าโอได้ยินตรินท์เรียกนรมนว่าพี่สะใภ้เธอฉงนไป แต่เมื่อเห็นกิมจิที่ถูกตนเองรวบตัวเอาไว้ในคราแรกแสดงตัวอยู่ที่นี่ ทันใดนั้นเธอนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ทันที “ตรินท์ แกยังมีชีวิตอยู่หรือ? แกยังมีชีวิตอยู่งั้นเหรอ! ถ้าแกยังมีชีวิตอยู่ทำไมแกไม่มาหาฉัน? แกรู้ไหม ฉันต่างหากที่เป็นแม่แท้ๆของแก!

ป้าโอคว้าตัวตรินท์เอาไว้ราวเสียสติ

ตรินท์สะบัดหน้าหันกลับไป พร้อมจับจ้องด้วยสายตาเย็นชา

“แม่งั้นเหรอ? คุณคู่ควรด้วยเหรอ? หากไม่ใช่คุณ ผมและพี่ชายจะเป็นอย่างวันนี้ไหม? ป้าโอ ทั้งชีวิตนี้คุณไม่คู่ควรที่จะให้ผมและพี่ชายเรียกคุณว่าแม่เลย! ถ้าพี่สะใภ้ไม่เป็นอะไรยังคุยกันได้ หากพี่สะใภ้เป็นอะไรขึ้นมา คุณเตรียมตัวไปอยู่กับเด็กที่ไร้วาสนาของพี่ชายผมได้เลย”

ตรินท์สลัดหลุดออกจากป้าโอ พร้อมสั่งให้คนรวบตัวเธอเอาไว้ ก่อนที่จะอุ้มร่างที่ไม่ได้สติของนรมนไปส่งที่โรงพยาบาลทันที

นรมนถูกส่งเข้าห้องผ่าตัด ส่วนตรินท์นำยาถอนพิษให้กับหมอที่เชิญมาจากต่างประเทศโดยเฉพาะ เพื่อเริ่มทำการรักษาให้กับคุณนายทวีทรัพย์ธาดาและคุณนายตระกูลโตเล็ก

ส่วนบุริศร์ยังคงหลับไม่ได้สติ

ตรินท์สั่งคนของอาณาจักรรัตติกาล ถอดถอนคนของป้าโอที่หลบซ่อนอยู่ในโรงพยาบาล

ภายใต้การปฏิบัติการ ในที่สุดบุริศร์ก็ได้สติตื่นขึ้นมา

เมื่อเขาเห็นหน้าตรินท์ เขานึกขึ้นได้ทันที

“นรมนล่ะ?”

“พี่สะใภ้เธอ…..”

บุริศร์ไม่เคยรู้สึกกังวลเช่นนี้มาก่อน เขาคว้าคอเสื้อของตรินท์เอาไว้ ด้วยดวงตาที่แดงฉาน

“นายอยู่ที่นี่ได้ยังไง? นายรู้ได้ยังไงว่าเกิดเรื่องขึ้นกับนรมน?”

“พี่ พี่สะใภ้เธอติดต่อผมเอง เธอใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อ เพื่อให้ได้ยาถอนพิษจากป้าโอ เธอกลัวความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูกของนายจะใจอ่อน จึงสั่งให้คนวางยาสลบพี่ ที่แรกเราวางแผนกันอย่างดี ผมกับกิมจิเราให้ความร่วมมืออย่างดี เราคิดว่าอย่างมากป้าโอก็แค่ใช้ความรุนแรงนิดหน่อยเพื่อระบายความแค้น ยังไงซะเธอก็กลัวตาย ยังต้องวิจัยยาถอนพิษอีก คงไม่ทำอะไรพี่สะใภ้แน่ แต่เราดูแคลนในความโหดร้ายของป้าโอเกินไป และไม่รู้ด้วยว่าพี่สะใภ้จะท้องด้วย เพราะงั้นตอนที่ผมไปถึง พี่สะใภ้เธอแท้ง แถม…..แถม…..”

ทันใดนั้นบุริศร์สำลัก

ทีแรกแผนการไปได้ด้วยดี ใครจะไปรู้ว่าป้าโอจะโหดร้ายทารุณได้ถึงเพียงนี้? ยอมปล่อยให้ฤทธิ์ยากำเริบ ก็ต้องทรมานนรมนให้ได้?

บุริศร์ฝ่าเท้าเสียการทรงตัว ร่างกำยำแทบล้มพับลง

“ใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อ? เธอทำแบบนี้ นั่นมันความคิดเห็นของผู้หญิง นายเป็นผู้หญิงด้วยหรือไง? นายบอกว่านายดูแคลนความโหดร้ายของป้าโอเกินไป หลายปีมานี้ที่นายอยู่อาณาจักรรัตติกาลมันสูญเปล่าหรือยังไง? พวกนายวางแผนอะไรไม่ทำให้สุดสมบูรณ์หรือไง?”

คำถามของบุริศร์ทำให้ตรินท์ไม่สามารถที่จะโต้ตอบ

อันที่จริงเขาเองก็มีเป้าหมายอื่นแอบแฝง

เมื่อเขารู้ความจริงเกี่ยวกับตัวเอง เขามีความรู้สึกที่ซับซ้อนต่อป้าโอ แม้แต่ไม่อยากเผชิญหน้าต่อป้าโอด้วยซ้ำไป

ครั้งนี้นรมนเสนอตัวแบกรับทุกอย่างเอาไว้ เผชิญหน้าต่อรองกับป้าโอ กระทั่งใช้ตนเป็นเหยื่อล่อ สำหรับตรินท์ เขาคิดว่าตัวเขาเองและพี่ชายก็ไม่ต้องเผชิญหน้ากับแม่แท้ๆ สิ่งนี้สามารถหลีกเลี่ยงได้

เขาคิดว่าต่อให้ป้าโอจะร้ายกาจก็ไม่มีทางร้ายได้ขนาดนั้น ความคิดนี้อันที่จริงเป็นความคิดที่หลอกลวง

เขาอยากช่วยคุณนายโตเล็ก แต่กลับไม่อยากเผชิญหน้ากับแม่แท้ๆของตน เพราะงั้นหลังจากที่นรมนเสนอแผนการต่อให้เขารู้ว่ามีบางสิ่งที่ผิดปกติ แต่ท้ายที่สุดเขาก็ตกลงจนได้

ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ตรินท์ถึงได้สำนึกในความผิดของตนเอง ผิดอย่างไม่น่าให้อภัย!

แม้แต่เขาเองก็รู้ว่าแผนการไม่สมบูรณ์ นรมนจะไม่รู้ได้อย่างไร?

เธอเพียงแค่เติมเต็มจริยธรรมให้กับพี่น้องทั้งสองจึงไม่สามารถไม่เลือกทางนี้ได้

บัดนี้คำถามของบุริศร์ทำให้ตรินท์รู้สำนึก

เขาคุกเข่าลงกับพื้นอย่างแรง พร้อมเปร่งเสียง “พี่ ผมขอโทษ หากพี่สะใภ้เป็นอะไรไป ผมจะชดใช้พี่สะใภ้ด้วยชีวิตของผม!”

“ตอนนี้คำพูดเหล่านี้จะมีประโยชน์อะไร? ตรินท์ หลายปีมานี้ แกแข็งแกร่งกว่าพี่ นายปล่อยวางได้ เด็ดขาด สำหรับนาย ฉันก็แค่คนอ่อนแอ เป็นผู้ชายอ่อนแอที่ต้องให้ผู้หญิงเติมเต็มเสียสละหรือไง?”

“ไม่ใช่นะ พี่ ไม่ใช่แบบนั้น”

“ไม่ใช่แบบนั้นแล้วแบบไหน?” พวกแกทุกคนปิดบังฉัน ปล่อยให้ภรรยาตัวเล็กๆของฉันไปเผชิญหน้ากับป้าโอที่เหมือนกับสัตว์ร้าย พวกนายทุกคนรู้ดี หากนรมนเผชิญกับป้าโอจะเกิดอะไรขึ้น แต่พวกนายก็ยังตกลง เพราะอะไร เพราะเหตุผลส่วนตัวของเรางั้นเหรอ! เพราะเราไม่อยากได้รับบาดแผลที่ต้องเปื้อนเลือดของแม่แท้ๆผู้ให้กำเนิดเพราะเรากลัวเสียจริยธรรมอย่างนั้นสิ แล้วมีใครนึกถึงนรมนบ้างไหม? เธอเป็นภรรยาฉัน เธอเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เพราะฉันเธอถึงต้องเกี่ยวโยงกับเรื่องพวกนี้! ตอนนี้สามีอย่างฉันเหมือนกับของเล่นที่ถูกพวกแกทอดทิ้งเอาไว้ข้างหลัง ถูกพวกแกปกป้องเอาไว้ ฉันนี่มันช่างมีค่าเสียเหลือเกิน!”

น้ำตาเอ่อล้นขอบตาของบุริศร์

หลังจากที่นรมนอยู่กับเขา เธอก็ไม่เคยใช้ชีวิตอย่างเป็นสุขเลย

ในอดีตเพราะเธอรักเขา จึงถูกผู้อื่นใส่ร้าย เกือบถูกไฟคอกตาย อุตส่าห์รอดมาจากความตายได้ ตอนนี้กลับต้องเสี่ยงชีวิตเพราะเรื่องบ้าๆของเขาอีก

ลูกของพวกเขา!

กระทั่งเขายังไม่รับรู้ถึงการมีอยู่ของเขาด้วยซ้ำไป

เขาสามารถรับรู้ได้ถึงความทรมานและความเจ็บปวดของนรมนได้

ก่อนหน้านี้ไม่นาน เธอเพิ่งจะบอกกับเขาว่า “เราเอาลูกสักคนเถอะ”

ไม่คิดเลยว่าคิวปิกตัวน้อยจะอยู่ในท้องเสียแล้ว เสียดายที่พวกเขาปกป้องเขาเอาไว้ไม่ได้

ตอนนี้สุขภาพของนรมนจะเป็นอย่างไรบ้าง ไม่มีใครรู้ได้ เมื่อเห็นดวงไฟสีแดงที่ห้องผ่าตัดสว่างคาอยู่ตลอด หยาดเลือดในหัวใจของบุริศร์พลอยหยดไปด้วย

ตรินท์รู้สำนึกอย่างหาที่สุด เขาไร้คำพูดที่จะแก้ตัวแม้แต่น้อย

“พี่ ผมขอโทษ!”

“นายไม่ได้ทำอะไรผิดต่อฉัน เป็นฉันเองที่ไร้ประโยชน์ ฉันไม่สามารถให้ความสุขสันต์แด่ภรรยาฉันได้ ไม่สามารถทำให้เธอรู้สึกว่าฉันพึ่งพาได้ ไม่สามารถแก้ปัญหาทุกอย่างให้เธอได้ เมื่อแม่มอบอาณาจักรรัตติกาลให้กับเธอดูแล ฉันเจ็บช้ำใจ ที่ทำให้เธอต้องเหน็ดเหนื่อยกังวลเพราะฉัน เธอไม่แข็งแกร่งไม่ได้ แต่ศัตรูคนนั้นเป็นแม่แท้ๆของฉัน

ฉันไร้ประโยชน์เอง ในเมื่อนายกลับมาแล้ว อาณาจักรรัตติกาลและบริษัทฮัวยูกรุ๊ปจำกัดนายดูแลไปแล้วกัน ฉันเหนื่อยแล้ว รอนรมนตื่นขึ้นมา ฉันจะพาเธอและลูกๆไปท่องโลก ไปใช้ชีวิตของพวกเรา”

บุริศร์ราวกับร่างที่ไร้วิญญาณ

ตรินท์กอดขาบุริศร์เอาไว้แน่น “พี่ ผมไม่เคยคิดที่จะแย่งอะไรจากพี่ พี่รู้ดี ผมแค่ แค่ลงมือกับเธอไม่ได้ พี่ ทุกสิ่งของตระกูลโตเล็กผมไม่ต้องการอะไรเลย ผม…..”

“ฉันก็ไม่ต้องการ! ฉันต้องการแค่นรมน! แกเข้าใจไหม? ทุกสิ่งของตระกูลโตเล็กฉันจำเป็นต้องแบกรับเอาไว้เท่านั้น สิ่งที่ฉันต้องการคือผู้หญิงที่จะจับมือไปพร้อมกับฉันเท่านั้น ความลับในตระกูลโตเล็ก การแก่งแย่งชิงดีไม่เกี่ยวกับฉันเลย ฉันต้องการแค่ให้ภรรยาของฉันได้ใช้ชีวิตอย่างปลอดภัยเท่านั้น! แกมีความสามารถ ตรินท์ ฝากตระกูลโตเล็กไว้กับนายฉันสบายใจ”

บุริศร์ตบบ่าของตรินท์เบาๆ ก่อนที่จะหันหลังเดินจากไป

“พี่ จะไปไหน? พี่สะใภ้ยังไม่พ้นขีดอันตรายเลยนะ!”

บุริศร์ชะงักฝีเท้า ไม่หันหน้ากลับ

ดวงตาของเขายังคงเกาะกุมไปด้วยหยาดน้ำตา แต่ยังคงความเย็นชา

“ฉันไปไหน? แค่เพื่อลูกที่ไม่ได้กำเนิดของฉัน เพื่อภรรยาที่เสี่ยงชีวิตของฉันทวงความยุติธรรมเท่านั้น นายเห็นแก่ที่เธอเป็นแม่แท้ๆ ไม่อยากลงมือ ฉันคิดอะไรมากมายแบบนั้นไม่ได้หลอก ฉันให้โอกาสเธอมามากแล้ว เธอเองต่างหากที่รนหาที่ตายเอง! จะมาโทษฉันไม่ได้”