บทที่ 329 ผมต้องการแค่นรมน
รสขมของยาอบอวลในช่องปากของนรมน แต่เธอกลับไร้ความรู้สึก เธอรู้สึกได้เพียงความเจ็บปวดที่ช่องท้อง จนบิดเป็นเกลียว เลือดมหาศาลไหลลงสู่ท่อนขา
นั่นเป็นหนึ่งชีวิต!
นั่นเป็นลูกของเธอกับบุริศร์!
นรมนทนความเจ็บปวดใจ รับความทรมานนี้เอาไวั
ป้าโอยังคงจับจ้องเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเลือดเย็น ไม่สนใจความโหดร้ายของตนที่ได้กระทำต่อนรมน เธอกลับรู้สึกตื่นเต้นชอบใจ
หลังจากที่ธิดาตื่นมา เมื่อเห็นสภาพนรมนที่กำลังจะตาย ทำให้เธอนึกถึงนาวินขึ้นมา
หากนรมนตายไป นาวินยังจะมีชีวิตรอดอยู่ได้หรือเปล่า?
ธิดากัดฟันแน่น พยายามลุกขึ้นจากพื้น แต่กลับไม่สามารถขยับได้เลย
เธอน้ำตาไหลอย่างสิ้นหวัง ทนเห็นนรมนที่อ่อนแอลงทุกที
ป้าโอกลับได้ใจเป็นที่สุด “หากเธอตายไป ฉันจะให้เธออยู่อย่างสงบ เธอไม่ต้องเป็นห่วง!”
นรมนในตอนนี้เธอไร้เรี่ยวแรงที่จะพูด เธอเจ็บจนแทบอยากจะฆ่าป้าโอด้วยสายตา
เธอดึงทึ้งเสื้อผ้าตัวเองอย่างแรง จนเล็บฉีกขาดอย่างไม่รู้ตัว
ในขณะที่นรมนกำลังจะหมดสติไป เงาร่างที่คุ้นเคยบุกเข้ามา
“หยุดเดี๋ยวนี้!”
ป้าโอนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนที่จะหันไปทางผู้ที่มาใหม่อย่างไม่อยากเชื่อสายตา พร้อมเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย “บุริศร์? ลูกอยู่ที่โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ?ลูก…..”
“ดูให้เต็มตาผมเป็นใคร!”
ผู้ที่มาใหม่ผลักป้าโอออก พลันมุ่งไปประคองนรมนเอาไว้
นรมนจับจ้องใบหน้าอันคุ้นเคย กำลังจะพูดบางอย่างออกมา แต่กลับรู้สึกได้ถึงความผิดปกติเสียก่อน
“นายคือตรินท์?”
“พี่สะใภ้ ผมขอโทษ ที่มาช้าไป”
ตรินท์หัวใจแหลกสลาย เมื่อเห็นสภาพของนรมน
หากพี่ชายเขามาเห็นเข้า ไม่รู้ว่าจะเจ็บปวดหนักขนาดไหน
นรมนคว้ามือตรินท์เอาไว้ “นายไปเอายาที่ป้าโอวิจัยมาเร็วเข้า คุณยายกับคุณย่าต้องการมัน”
“แน่นอน พี่วางใจเถอะ!”
ตรินท์เพียงสะบัดมือ เหล่าคนมากมายเข้ามาทันที ก่อนรวบคนของป้าโอเอาไว้
“เอายาถอนพิษของเธอมา!”
ตรินท์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา
หลังจากที่เข้ามาเขาไม่เข้าไปดูป้าโอเลย
นรมนรู้สึกว่าตัวเองทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว จึงเอ่ยขึ้นอีกประโยค “ช่วยธิดาด้วย อย่าปล่อยให้เธอเป็นอะไรไป”
ธิดานิ่งอึ้งไป ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
ตรินท์พยักหน้ารับ ก่อนอุ้มนรมนพุ่งออกไป
เลือดหยาดหยดลงกับพื้นเป็นสาย สีแดงฉาน ที่เสียดแทงสายตา
ตรินท์แทบหัวใจวาย
“ออกรถเร็วเข้า! ไปส่งพี่สะใภ้ที่โรงพยาบาล!”
ตรินท์ตะโกนเสียงดังลั่น คนรอบๆวิ่งออกมารวมตัวกันอย่างเร็ว
เมื่อป้าโอได้ยินตรินท์เรียกนรมนว่าพี่สะใภ้เธอฉงนไป แต่เมื่อเห็นกิมจิที่ถูกตนเองรวบตัวเอาไว้ในคราแรกแสดงตัวอยู่ที่นี่ ทันใดนั้นเธอนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ทันที “ตรินท์ แกยังมีชีวิตอยู่หรือ? แกยังมีชีวิตอยู่งั้นเหรอ! ถ้าแกยังมีชีวิตอยู่ทำไมแกไม่มาหาฉัน? แกรู้ไหม ฉันต่างหากที่เป็นแม่แท้ๆของแก!
ป้าโอคว้าตัวตรินท์เอาไว้ราวเสียสติ
ตรินท์สะบัดหน้าหันกลับไป พร้อมจับจ้องด้วยสายตาเย็นชา
“แม่งั้นเหรอ? คุณคู่ควรด้วยเหรอ? หากไม่ใช่คุณ ผมและพี่ชายจะเป็นอย่างวันนี้ไหม? ป้าโอ ทั้งชีวิตนี้คุณไม่คู่ควรที่จะให้ผมและพี่ชายเรียกคุณว่าแม่เลย! ถ้าพี่สะใภ้ไม่เป็นอะไรยังคุยกันได้ หากพี่สะใภ้เป็นอะไรขึ้นมา คุณเตรียมตัวไปอยู่กับเด็กที่ไร้วาสนาของพี่ชายผมได้เลย”
ตรินท์สลัดหลุดออกจากป้าโอ พร้อมสั่งให้คนรวบตัวเธอเอาไว้ ก่อนที่จะอุ้มร่างที่ไม่ได้สติของนรมนไปส่งที่โรงพยาบาลทันที
นรมนถูกส่งเข้าห้องผ่าตัด ส่วนตรินท์นำยาถอนพิษให้กับหมอที่เชิญมาจากต่างประเทศโดยเฉพาะ เพื่อเริ่มทำการรักษาให้กับคุณนายทวีทรัพย์ธาดาและคุณนายตระกูลโตเล็ก
ส่วนบุริศร์ยังคงหลับไม่ได้สติ
ตรินท์สั่งคนของอาณาจักรรัตติกาล ถอดถอนคนของป้าโอที่หลบซ่อนอยู่ในโรงพยาบาล
ภายใต้การปฏิบัติการ ในที่สุดบุริศร์ก็ได้สติตื่นขึ้นมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...