แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 356

บทที่ 356 เขาเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า

“ไปไหน?”

นรมนเกิดความประหลาดใจ

บุริศร์กลับไม่พูดอะไร พลางพาเธอขึ้นรถ ไม่นานนัก พวกเขาหยุดลงที่ฟิตเนสแห่งหนึ่ง

นรมนกระตุกมุมปาก

“ที่นี่เองเหรอที่ที่คุณอยากให้ฉันมา? หรือที่นี่เป็นที่พิเศษที่ฉันชอบเหรอ?”

เธอรู้สึกว่าการสื่อสารของพวกเขาคงจะมีปัญหาเป็นแน่

บุริศร์กลับเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “คนเรา เวลาอารมณ์ไม่ดีมักจะชอบทานทำให้เสียสุขภาพ ช้อปปิ้งผมไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว แต่วิธีที่ดีที่สุดคือมาเผาผลาญที่นี่ นึกถึงคนที่เธอเกลียดที่สุด ใช้กระสอบทรายเป็นตัวแทนของคนๆนั้นต่อยมันให้เละไปเลย ฟังดูดีกว่าใช่ไหมล่ะ?”

นรมนนิ่งไป เธอเห็นด้วยกับเขา แถมหนึ่งเดือนมานี้เธอกินไปทั่ว อ้วนไปหน่อยแล้วจริงๆ

“โอเค เอาตามที่คุณว่าแล้วกัน ไปเถอะ!”

นรมนเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้ม

บุริศร์เป็นลูกค้าประจำของที่นี่ จึงมีคนนำทางพวกเขาไปในห้อง

ที่นี่มีครบทุกอย่าง จนนรมนรู้สึกมหัศจรรย์

“ไม่นึกเลยว่าประธานโตเล็กชอบมาระบายอารมณ์ที่นี่ด้วย!”

“หากผมบอกว่าผมมาออกกำลังกาย คุณเชื่อไหม?”

“ไม่เชื่อ!”

นรมนส่ายหน้า

บุริศร์ไม่อธิบายใดๆ พร้อมยื่นชุดออกกำลังกายสำหรับผู้หญิงให้กับเธอ

“ที่นี่มีชุดของผู้หญิงด้วยงั้นเหรอ?”

“อย่าคิดมาก ระหว่างการเดินทางมาที่นี่ผมให้พวกเขาออกไปซื้อโดยเฉพาะ”

บุริศร์เหลือบสายตาไปยังป้ายราคาด้านบนที่ยังติดอยู่ เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเอง

เมื่อนรมนเห็นความน่ารักของเขา จึงก้าวไปข้างหน้าอย่างห้ามไม่ได้ พร้อมกับหอมแก้มของเขา

การหอมแก้มอันรัญจวนที่มาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวทำให้บุริศร์นิ่งแข็ง

นรมนถือโอกาสคว้าชุดมาจากมือเขา พร้อมหัวเราะ “ห้ามเข้ามานะ!”

เธอเอ่ย พร้อมปิดประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมล็อกกลอนเอาไว้ด้านใน

บุริศร์ถึงกับหุบรอยยิ้มลง

ผู้หญิงคนนี้มีจิตสำนึกในการเป็นภรรยาของเขาอยู่รึเปล่า?

ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าเธอยังคงรู้สึกว่าพวกเขากำลังจีบกันอยู่

แต่ความรู้สึกนี้ไม่เลวเลย!

บุริศร์ลูบไล้ใบหน้าของตัวเอง ดุจดั่งอุณหภูมิของนรมนยังคงสัมผัสเขาอยู่ ความรู้สึกยังอยู่ เขายืนยิ้มอยู่อย่างนั้นราวกับเด็กน้อย

นรมนหัวใจเต้นรัวราวกับสายฟ้า เธอรู้สึกตนเองเหมือนสาวแรกรุ่นที่เพิ่งอายุสิบแปด

จริงๆ เลย คุณแม่ลูกสองแล้วแท้ๆ ทำไมถึงได้ไร้ความอดทนต่อสิ่งยั่วยุกันนะ?

หรือว่าบุริศร์จะดีกับเธอจนเกินไป

ใบหน้าของนรมนร้อนผ่าว เธอจับจ้องไปยังหญิงสาวที่ใบหน้าแดงก่ำราวลูกท้อในกระจก เธอเผยรอยยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว

เธอใช้เวลาอันสั้นในการเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า เห็นบุริศร์ที่เปลี่ยนเสื้อเสร็จสรรพอยู่แล้ว ทำให้นรมนตกใจเล็กน้อย

“คุณเปลี่ยนเสื้อที่ไหน?”

“ผู้ชายเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่มีพิธีรีตองอะไรมากมายนักหรอก ที่นี่เป็นห้องออกกำลังกายของผมโดยเฉพาะ หากไม่ได้รับอนุญาตจากผมคนนอกไม่สามารถเข้ามาได้”

บุริศร์ บอกเป็นนัยว่าเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่นี่ตรงนี้ ในหัวของนรมนปรากฏภาพกล้ามเนื้อที่เป็นมัดๆ ของบุริศร์ ไปจนกล้ามเนื้อที่เป็นลูกๆ ลำคอของเธอบีบรัดแน่นขึ้นมา

“เอ่อฉันจะช่วยเอาเสื้อผ้าของคุณไปเก็บเอง”

“โอเค”

บุริศร์ ไม่รู้ว่าในหัวของภรรยาตัวน้อยของเขาปรากฏภาพสิ่งที่ไม่สุภาพ หากเขารู้ขึ้นมา คงได้ลงโทษเธอตรงนี้เป็นแน่

รู้สึกว่าเสื้อผ้าในมือร้อนผ่าว กระทั่งยังคงหลงเหลืออุณหภูมิของบุริศร์อยู่ เธอไม่เคยรู้สึกเลยว่าตนเป็นผู้หญิงที่ลามก มีเพียงแค่สมัยเรียนเท่านั้นที่จินตนาการภาพรูปลักษณะของบุริศร์

หลังจากที่แต่งงานกับเขา เธอขี้อายเสมอ ระแวดระวังอยู่ตลอด เพียงแค่บุริศร์พินิจเธอ เธอก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เธอไม่เคยเป็นฝ่ายเข้าหาเขาก่อน มีเพียงแค่ครั้งนี้ ที่เธอมีความรู้สึกวู่วามขึ้นมา อยากถอดถอนกล้ามเนื้อบนร่างของบุริศร์ออกมา หลังจากนั้น…..

เธอกลืนน้ำลายลงคอ เสมือนกับของเข้าตัว นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?

นรมนวางเสื้อผ้าของบุริศร์ลง รวมกับเสื้อผ้าของตน

ดูเหมาะสมกันนัก ก่อนที่จะหัวเราะออกมาราวกับคนบ้า

ภายในกระจกเป็นหญิงสาวคนหนึ่งที่ตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก

นรมนจ้องมองเข้าไปในกระจก รู้สึกว่าตนเองกำลังจะบ้า

เธอยกมือทั้งสองข้างขึ้นตบหน้าตัวเองเบาๆ พร้อมกับได้ยินเสียงของบุริศร์ “นรมน เสร็จหรือยัง?”

“เรียบร้อยแล้ว จะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ”

นรมนระงับตนเองให้กลับมาเป็นปกติ แต่ก็ยังคงรู้สึกร้อนผ่าวอยู่เช่นเคย

เมื่อบุริศร์เห็นใบหน้าที่แดงแปร๊ดของเธอ เขายกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าของเธอพร้อมเอ่ย “ไม่สบายหรือเปล่า?”

“เปล่านี่ แค่ที่นี่ร้อนไปหน่อยเท่านั้นเอง”

นรมนหาข้ออ้าง พร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัว

บุริศร์ ปรับอุณหภูมิห้อง ก่อนที่จะยื่นนวมให้กับเธอ เอ่ยเสียงแผ่ว “ที่ผมสอนไปครั้งก่อนยังจำได้ไหม?”

“หืม?”

นรมนมีปฏิกิริยาที่ช้าลง

บุริศร์ ยืนอยู่ข้างหลังเธอ เอื้อมมือจับแขนของเธอเอาไว้