แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 368
บทที่ 368 ร่างกายของฉันไม่แข็งแรง
เจตต์งงไปหมด
“เหี้ย เฮ้ย！นี่มันใครว๊ะ？ใครคิดจะให้ร้ายคุณชายอย่างฉันเนี่ย？ฉันไม่รู้จริงๆนะว่ารูปพวกนี้มาจากไหน”
เจตต์เกือบจะร้องไห้
บุริศร์รีบติดตามIPของฝ่ายตรงข้าม เสียดายที่อีกฝ่ายฉลาดมาก ใช้accountของต่างประเทศ รอให้บุริศร์หาaccountนั้นเจอ รูปถ่ายก็ได้ส่งจบแล้ว
บุริศร์ขมวดคิ้วขึ้นเบาๆ เห็นได้ชัดว่าเขาอารมณ์เครียดมาก
ถ้าวันนี้เขาไม่ได้มาหาเจตต์แล้วละก็ เจตต์คงต้องรับข้อกล่าวหานี้อย่างแน่นอน
ใครจะไปรู้ว่าสองคนที่เมื่อตอนบ่ายยังทะเลาะตีกันอยู่ พอกลางคืนแล้ว จะมานั่งดูคอมอยู่ด้วยกันได้？
บุริศร์ดูรูปที่ส่งมา มีบางรูปที่หวือหวาเกินไป แล้วถูกเขาลบไปโดยตรงเลย ที่เหลือเป็นรูปที่เจตต์ถ่ายคู่กับนรมน ท่าทางสนิทสนม แค่เห็น คนก็รู้สึกตับจะแตก
เจตต์รีบพูด：“นี่มันไม่จริงเลยนะ！ฉันไม่เคยถ่ายรูปพวกนี้กับนรมนเลยนะ！”
“ฉันรู้！”
บุริศร์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
เจตต์กำลังจะถอนหายใจโล่งทีนึง ก็ได้ยินบุริศร์พูด：“นรมนของฉันเป็นผู้หญิงที่ทำตัวดี ไม่ออกนอกกรอบ จะไปคลุกคลีกับผู้ชายเจ้าชู้อย่างนายได้ยังไง？นี่มันลดตัวเธอชัดๆ”
“นายบุริศร์ นี่นายใช้ปากด่าคนรึเปล่าเนี่ย？”
เจตต์รู้สึกอัดอั้นใจมาก แต่ตอนนี้ เขาก็รู้แล้วว่ามีคนตั้งใจจะใส่ร้ายเขา
“เรื่องนี้ นายคิดจะทำยังไง？”
“สืบ！”
บุริศร์พูดจบ แล้วลบรูปและทุกอย่างที่เกี่ยวกับนรมนออกจากมือถือของเจตต์ไปหมด
“แล้วฉันช่วยอะไรได้？”
ตอนนี้เจตต์มึนไปหมด
บุริศร์กลับไม่พูดอะไร แล้วเดินจากไปเลย
“นี่ๆๆ นายบุริศร์ ฉันถามนายอยู่นะ เรื่องนี้นายต้องอธิบายให้นรมนเข้าใจนะ ว่าฉันถูกใส่ร้าย ฉัน……”
เขายังไม่ทันพูดจบ บุริศร์ก็ได้หยุดลง ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความอาฆาต
“เรื่องนี้ ถ้านรมนรู้แม้แต่นิดเดียว นายก็รอฉันมาจัดการนายได้เลย”
พูดจบ เขาก็เดินจากไปเลย ไม่หันมามองเจตต์สักครั้งเดียว
เจตต์หดหู่ไปทั้งคน แต่หลังจากที่บุริศร์ไปแล้วนั้น เขาก็นั่งคิดใคร่ครวญ
ใครกันแน่ที่คิดจะให้ร้ายเขา？
แล้วทำแบบนี้มีจุดประสงค์อะไร？
คนที่มีปัญหานี้คาดใจเหมือนกันก็คือบุริศร์
เขาออกจากบ้านของเจตต์ก็ได้กลับไปที่บ้านเลย
เวลาตีสามตีสี่แล้ว แต่เขาไม่รู้สึกง่วงเลย
ถ้าไม่สืบเรื่องนี้ให้รู้ ก็ยากที่จะรับรองได้ว่า หลังจากนี้จะไม่มีข่าวเสียหายของนรมนรั่วไหลออกมาอีก แต่ฝั่งตรงข้ามเป็นใคร ต้องการอะไร เขาไม่รู้เลย
เผชิญกับการขู่ที่ไม่มีที่มาที่ไปแบบนี้ บุริศร์หาวิธีรับมือไม่ได้เลยจริงๆ
เขากลับไปที่ห้องนอน เห็นนรมนกำลังหลับสบายมาก แถมยังถีบผ้าห่มออก แล้วถอนหายใจไปทีนึง เดินไปช่วยเธอห่มผ้า วินาทีต่อมา กลับถูกนรมนพลิกตัวหันมากอดเขาไว้โดยตรง
“อยากขยับ”
นรมนพูดด้วยเสียเบา แล้วหาท่าทางที่สบายซุกนอนอยู่ในอกของบุริศร์
เห็นนรมนที่มีความสุขไร้ความกังวลเช่นนี้แล้ว แววตาของบุริศร์ก็นุ่มนวลขึ้นเยอะ
เขาจะปล่อยให้คำพูดนินทาว่าร้ายพวกนั้นมาทำร้ายนรมนไม่ได้
คิดแล้ว เขาก็ถอดรองเท้าขึ้นเตียง กอดนรมนไว้เบาๆ แล้วหลับไปพร้อมเธอ
หลับฝันดีตลอดคืน
ตอนเช้า ตอนที่นรมนตื่นมา บุริศร์ยังนอนหลับอยู่
เธอจ้องมองหน้าหล่อที่นอนหลับอยู่ของบุริศร์ ขนตาที่ยาวของเขา จู่ๆรู้สึกเต็มอิ่มในใจ
นี่เป็นผู้ชายของเธอ！
คนที่จะใช้ชีวิตกับเธอตลอดชีวิต！
นรมนยื่นนิ้วออกมา ใช้นิ้วกวาดตามโครงหน้าของเขาบนอากาศ
บุริศร์กลับออกมืออย่างเร็ว ฉุดดึงแขนของเธอไว้โดยตรง
“สนุกหรอ？”
ดวงตาของบุริศร์ดูลึกซึ้ง มุมปากยกขึ้นเบาๆ มองใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาแล้ว นรมนรู้สึกหน้าแดงร้อนในทันที
“ฉัน ฉันเปล่าดูคุณนะ อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลยคุณ”
“แน่ใจนะ？เมื่อกี้ ใครที่จ้องๆมองๆอยากจะจูบผมอยู่กันนะ？”
คำพูดนี้ของบุริศร์ทำเอานรมนโกรธมาก
“ใครจะจูบคุณ？อย่าหน้าไม่อายหน่อยเลย！ฉันก็แค่ดู”
“อ้อ แค่ดูหรอ？”
บุริศร์รู้สึกว่านรมนตอนนี้น่ารักสุดๆเลย
เขาพลิกตัวทันที แล้วทับร่างของนรมนไว้ใต้ร่างของตัวเอง กลิ่นไอเร่าร้อนได้โชยฟุ้งมากระแทกที่หน้า
“ให้โอกาสคุณอีกครั้ง เมื่อกี้อยากทำอะไรกับผม？”
บุริศร์ข่มขู่เธอ
นรมนรู้สึกตัวร้อนทรมานไปหมด อยากจะผลักบุริศร์ออก แต่ก็ทำไม่ได้ กลิ่นไอพิศวาสทำให้เลือดในร่างกายของเธอสูบฉีดอย่างแรง
“คุณลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ”
“ไม่เอา！”
บุริศร์ทำอย่างกับเด็ก ซุกอยู่ในอ้อมกอดของนรมนไม่ยอมออก
เธอหอมจัง！
บุริศร์สูบหายใจลึกๆทีนึง สีหน้าดูเคลิ้มมีความสุข ทำให้หน้าของนรมนยิ่งแดงเข้าไปใหญ่
“คุณบุริศร์ ฉันหนักมากเลยนะคะ คุณรีบลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ！”
เสียงของเธอสอดด้วยอาการงอนและหายใจแรง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...