แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 399

บทที่ 399 คุณไม่ได้ฟังผิดไป

นรมนโบกมือพลางกล่าวว่า “ฉันยังไหว คุณไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจะไม่ล้มลงก่อนที่จะพบคนที่ทำร้ายฉัน ไม่ว่าจะเป็นใครฉันก็อยากรู้ว่าคนคนนั้นต้องการอะไร”

เมื่อเห็นนรมนยืนกรานเช่นนี้เจตต์ก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว เพียงพูดได้อย่างเจ็บปวดว่า “คุณเป็นกังวลมากเกินไป ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือจากผมก็บอกได้เต็มที่ ผมไม่กลัวความยุ่งยาก”

“ฉันรู้”

นรมนเองก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน

พอเจตต์กลับไปสมองของเธอก็ยิ่งดำดิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ

ถึงกระนั้นเงาของบุริศร์ก็ยังคงกะพริบระยิบระยับอยู่ในหัวสมองของเธอ

เขากับตุลยา...

คิดอย่างไรก็รู้สึกเหมือนโดนเย้ยหยัน

นรมนไม่ได้ตั้งใจจะดูแต่แรก เพราะถึงอย่างไรในข่าวก็ไม่มีอะไรน่าดูอยู่แล้ว มันน่าจะเป็นเพียงความเข้าใจผิดและแผนการอย่างที่เจตต์พูด แต่เธออดไม่ได้ที่จะอ่านรายงานข่าวทั้งหมด

บุริศร์ก็บอกอยู่ว่าแค่เล่นสนุกกับผู้หญิงเท่านั้นไม่ใช่หรือ?

หัวใจของเธอบาดเจ็บจนโชกเลือดอีกครั้ง

มันอาจจะไม่ใช่คำพูดของบุริศร์ทั้งหมด

แต่ถ้าเขาไม่พูดพวกนักข่าวจะกล้าเขียนไหม?

ดังนั้นในเวลานี้เขาจึงยอมรับว่าเคยนอนกับตุลยาอย่างอ้อมๆ?

นรมนแค่รู้สึกปวดหัวมากขึ้น

ตอนนี้ชื่อเสียงของเธอฉาวโฉ่ไปหมดแล้ว ยังจะมีหน้าและจุดยืนไปตำหนิบุริศร์ได้อย่างไร?

อันที่จริงถ้าคิดดูดีๆ บุริศร์ก็ถือว่าดีกับเธอมากไม่ใช่เหรอ?

ไม่เพียงแต่เห็นแก่หน้าเธอเท่านั้น แต่ยังทรมานตัวเองแบบนั้นอีก เธอยังจะมีอะไรไม่พอใจอีก? ตอนนี้บุริศร์แค่เล่นสนุกกับผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น

เมื่อคิดได้เช่นนี้ นรมนก็เอามือกุมหน้าอกนอนลงบนเตียง เธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงไปทั่วร่างกาย

ตอนเจตต์กลับมา นรมนก็สลบไสลไปแล้ว เธอถูกเจตต์ปลุกขึ้นมากินยาอย่างสะลึมสะลือและไม่นานก็สลบไสลลงไปอีกครั้ง

ในความฝันบุริศร์ไปกับผู้หญิงอีกคน ไม่ว่าเธอจะตะโกนหรือกรีดร้องแค่ไหนบุริศร์ก็ไม่หันกลับมามองเธอแม้แต่ครั้งเดียว

นรมนไล่ตามจนรองเท้าหลุดแต่ก็ยังตามไม่ทัน

เธอร้องไห้และตะโกนซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเธอถูกใส่ร้าย ขอร้องไม่ให้บุริศร์จากไป แต่ในสายตาของอีกฝ่ายมีเพียงผู้หญิงที่อยู่ข้างเขาเท่านั้น

เมื่อผู้หญิงที่อยู่ข้างเขาหันกลับมา นรมนก็พบว่าเธอตุลยา

ตุลยามองเธอด้วยสายตาเย้ยหยันพลางพูดว่า “นรมน ฉันเคยบอกเธอแล้วว่าฉันจะแย่งทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของเธอมา ตอนนี้แค่บุริศร์เท่านั้น อีกไม่นานจะเป็นเรื่องของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ยังมีแม่บุริศร์และลูกๆ ของเธอด้วย ฉันจะให้พวกเขาเรียกฉันว่าแม่ เมื่อฉันโกรธก็จะระบายอารมณ์กับพวกเขา ดูสิว่าคุณจะทำอะไรฉันได้?

“ไม่! ไม่นะ!”

นรมนลุกพรวดขึ้นนั่งอย่างฉับพลัน เหงื่อออกทั่วร่างกาย

“ตื่นแล้วเหรอ? ในที่สุดคุณก็ตื่นแล้ว คุณรู้ไหมว่า ผมกลัวแทบตาย!”

เจตต์มองไปที่นรมนด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

นรมนมองไปรอบๆ และจำได้ว่าตนเองอยู่ที่ไหน

ที่แท้มันเป็นแค่ความฝัน!

โชคดีที่มันเป็นแค่ความฝัน!

นรมนตัวสั่นเทา เหงื่อโทรมกาย

เจตต์รีบยื่นแก้วน้ำอุ่นให้เธอพลางกล่าวว่า “ดื่มน้ำหน่อยนะ คุณมีไข้สูงมาก ถึงจะเหงื่อออก แต่ร่างกายก็ยังอ่อนแอ โชคดีที่ไข้ของคุณลดลงแต่ก็ยังประมาทไม่ได้”

“ขอบคุณค่ะ”

นรมนรับแก้วน้ำมา เธออดไม่ได้ที่จะคิดถึงความดูแลเอาใจใส่ที่เจตต์มีให้เธอ

ในเดือนแรกที่เธอแท้งลูก บุริศร์ก็ดูแลเธอทุกสิ่งทุกอย่าง หรือว่าทุกสิ่งทุกอย่างล้วนจอมปลอม?

ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับบุริศร์เป็นความปรารถนาแต่ฝ่ายเดียวงั้นหรือ?

ไม่

ไม่ใช่!

เธอไม่ใช่มนุษย์หิน ย่อมรู้สึกได้ถึงความรักของบุริศร์ที่มีต่อเธอ แต่ทำไมคนที่รักเธอมากอย่างบุริศร์? เมื่อเขาเห็นภาพวาบหวิวเหล่านี้จึงยอมกินยามากกว่าสัมผัสเธอ?

เขาเชื่อจริงหรือ?

เขาเชื่อว่านรมนเป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอาย เป็นผู้หญิงที่มั่วกับผู้ชายไปทั่วงั้นหรือ?

ถ้าเขาเชื่อ ทำไมเขาถึงดีกับเธอขนาดนี้? แต่ถ้าไม่เชื่อ ทำไมถึงไม่ถาม? ปล่อยให้หนามในใจทำร้ายตัวเองอยู่ตลอดเวลา?

นรมนรู้สึกว่าตัวเธอไม่เข้าใจในตัวบุริศร์ มองเขาไม่ออก

เธอรู้แค่ว่าในตอนนี้เธอคิดถึงบุริศร์มาก แค่ได้ยินเสียงของเขาก็พอแล้ว

น้ำตาเอ่อล้นในดวงตาของเธอ

บางทีคนเราอาจจะเปราะบางเป็นพิเศษเมื่อยามป่วย

ไม่ว่าจะเข้มแข็งแค่ไหนเธอก็มักจะนึกถึงคนที่ดีกับตัวเองที่สุดเมื่อเวลาป่วย

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าในหัวใจของนรมน บุริศร์เป็นคนที่ดีที่สุดคนนั้น

แต่เธอกลับมองไม่เห็นเขาในตอนนี้

เพื่อเขาและตระกูลโตเล็ก เธอจำเป็นต้องตัดขาดความสัมพันธ์กับพวกเขา

เมื่อเจตต์เห็นนรมนพยายามกลั้นน้ำตาก็อดถอนหายใจไม่ได้พลางพูดว่า “ถ้าคุณอยากรู้สถานการณ์ของบุริศร์จริงๆ ทำไมคุณไม่โทรหาเขา ก็แค่โทรศัพท์เท่านั้น ไม่เป็นไรหรอก”

“ไม่ล่ะ คุณอาจจะไม่รู้ว่าเขามีความสามารถแค่ไหน ฉันรู้ดี เขาสามารถค้นหาตำแหน่งของฉันโดยอาศัยการโทรศัพท์เพียงครั้งเดียวได้ ถ้าให้เขาบุริศร์ว่าฉันอยู่ที่ไหน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นคาดว่าเขาก็จะพาฉันกลับไปให้ได้ แล้วมันจะไม่สูญเปล่าที่ฉันอุตส่าห์ซ่อนตัวมาขนาดนี้เหรอ”