แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 401

บทที่ 401 เราไปเล่นที่บ่อนการพนันกัน

เมื่อบุริศร์พูดแบบนี้ คุณนายตระกูลโตเล็กก็วางใจ

“รู้แล้วก็รีบทำ อย่ารอกลับไปให้ลูกชายคุณถาม แม่จะดูสิว่าคุณในฐานะพ่อจะพูดเรื่องพวกนี้กับลูกยังไง”

“ผมได้ยินหมดแล้วฮะ”

ทันใดนั้นเสียงกานต์ก็ดังขึ้น ทำให้คุณนายตระกูลโตเล็กและบุริศร์ตกใจสะดุ้ง

“อุ๊ยตายพ่อคุณทูนหัวของย่า เด็กน้อยอย่างหนูจะตามมาทำไม? นี่มันเรื่องระหว่างผู้ใหญ่นะ หนูไปทำในสิ่งที่ควรทำสิรู้ไหม?”

คุณนายตระกูลโตเล็กรีบยืนขึ้น แล้วอุ้มกานต์ขึ้นมา

สำหรับหลานชายอัจฉริยะของตน เธอรู้สึกค่อนข้างหมดหนทางจริงๆ

ปกติก็ช่างมัน ทุกครั้งที่เจอเรื่องประเภทนี้ อยากเก็บเป็นความลับก็เก็บไม่ได้จริงๆ

กานต์กลับถอนหายใจแล้วพูดขึ้น “คุณย่าครับ คนคนนั้นคือหม่ามี้ของผม ผมไม่กังวลแล้วใครจะกังวล?”

“ก็มีแด๊ดดี้ของหนูไม่ใช่เหรอ?”

“แด๊ดดี้คนเดียวก็มีธุระเยอะมากเกินไปแล้ว และศัตรูข้างนอกก็มากด้วย นี่ยังไม่ทันทำอะไรเลย ก็ถูกผู้หญิงจับตามองแล้ว มีข่าวซุบซิบแบบนี้เพิ่มมากขึ้น”

กานต์ถือหนังสือพิมพ์ในมือ ถอนหายใจอย่างเด็กแก่แดด บางครั้งก็เหลือบมองบุริศร์

บุริศร์รู้สึกตัวเองจะโกรธแทบตายแล้ว

เจ้าเด็กแสบนี่หมายความว่าไง?

“ไม่ใช่ นี่ลูกเป็นลูกชายของพ่อ หรือพ่อเป็นลูกชายของลูกเนี่ย?”

บุริศร์รู้สึกกลัดกลุ้มมากจริงๆ

แต่คุณนายตระกูลโตเล็กกลับพ่นหัวเราะออกมา

“พวกคุณสองพ่อลูกศีลเสมอกันจริงๆ”

จากนั้นกานต์ก็หัวเราะออกมา

“คุณบุริศร์ คุณไม่ตอบรับข้อตกลงการหย่าของหม่ามี้ เพราะอยากสืบว่าข้อตกลงการหย่าของหม่ามี้มาจากที่ไหน อยากตามหาที่อยู่ของหม่ามี้ใช่ไหม?”

“ลูกก็รู้นี่”

โดนลูกชายพูดความคิดในใจ บุริศร์ก็ค่อนข้างหงุดหงิด

เมื่อคุณนายตระกูลโตเล็กได้ยินก็สนใจขึ้นมา

“หาเจอไหม? ตอนนี้สืบได้หรือยัง?”

“สืบได้แล้วครับ แต่มันไม่มีประโยชน์”

บุริศร์นั่งเก้าอี้อย่างค่อนข้างอ่อนแรง

“ที่อยู่ถูกส่งมาจากบ้านเจตต์ เป็นไปได้อย่างมากว่านรมนจะฝากให้เจตต์ส่งสิ่งนี้มา ช่วงนี้ผมส่งคนไปสืบแหล่งที่อยู่ของเจตต์ ปกติเขาก็ยังกินดื่มเที่ยวเล่นสนุกสนาน ไม่เคยไปสถานที่พิเศษมาก่อน”

คำพูดของบุริศร์ทำให้ความกระตือรือร้นที่ลุกโชนของคุณนายตระกูลโตเล็กเมื่อครู่นี้ดับลง

“ก็หมายความว่า ยังหาที่อยู่นรมนไม่เจอ?”

บุริศร์ส่ายหน้า

กานต์กลับเอ่ยปากขึ้น

“คุณบุริศร์ หม่ามี้คงไม่ให้อาเจตต์พิมพ์ข้อตกลงการหย่ามาให้คุณหรอกฮะ คุณดูข้อตกลงการหย่านี้สิ มันชัดเจนแจ่มแจ้งมาก ถึงขนาดอธิบายว่าผมกับกมลจะเป็นของใครไว้ด้วย นี่ไม่ใช่สิ่งที่คนอย่างอาเจตต์จะคิดออกมาได้”

คำพูดของกานต์ทำให้บุริศร์ชะงักเล็กน้อย

“ลูกลงมา บอกพ่อสิว่าหมายความว่ายังไง?”

คุณนายตระกูลโตเล็กก็ไม่คิดว่าจิตใจกานต์จะละเอียดขนาดนี้ รีบวางกานต์ลงมา

กานต์หยิบข้อตกลงการหย่าฉบับนั้นออกมาอีกครั้ง

“คุณบุริศร์ คุณดู นี่คือน้ำเสียงของหม่ามี้ เหมือนน้ำเสียงตอนปกติเวลาหม่ามี้พูดเลย ข้อตกลงการหย่าแบบนี้มีแค่หม่ามี้เท่านั้นที่เขียนด้วยตัวเอง และหมายความว่าตอนนี้หม่ามี้พิมพ์ข้อตกลงการหย่าที่บ้านอาเจตต์”

“และหมายความว่า คนที่เจอนรมนเป็นคนสุดท้ายคือเจตต์”

“ใช่!”

คำพูดของกานต์ทำให้ดวงตาบุริศร์หรี่ทันที

“เจตต์คนนี้ ยังแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรทั้งนั้นต่อหน้าเรา ที่แท้มันก็ซ่อนนรมนเอาไว้ มีอย่างนี้ที่ไหนกัน! ฉันควรจัดการมันตั้งแต่เรื่องรูปถ่าย!”

บุริศร์ยกเท้าเดินไปอย่างโกรธเคือง

กานต์กลับถอนหายใจแล้วพูดขึ้น “บุริศร์ คุณรู้เหรอว่าจะไปหาหม่ามี้ที่ไหน? ถ้าหม่ามี้ไม่ให้เขาพูด คุณคิดว่าเขาจะบอกคุณไหม? ถ้าบอกคุณได้ คงบอกไปตั้งนานแล้ว คุณไปหาอาเจตต์ก็เปล่าประโยชน์”

บุริศร์เดินไปที่ประตูห้อง ได้ยินคำพูดกานต์ก็ถอยกลับไป

ก็จริง

ถ้านรมนสั่งไว้จริงๆ ถึงจะตีเขาให้ตาย เจตต์ก็ไม่พูดหรอก

เจตต์เป็นห่วงนรมนขนาดนั้น คราวก่อนเรื่องของคมทิพย์ก็ทำให้เจตต์เกือบเสียเพื่อนอย่างนรมนไป ตอนนี้ถ้านรมนขอความช่วยเหลือจากเขาจริงๆ เขาก็จะช่วยเหลือโดยไม่คำนึงถึงอะไรทั้งสิ้น

และทั้งเมืองชลธี สามารถซ่อนคนไว้อย่างเงียบๆ แถมยังทำให้เขาหาไม่เจอ นอกจากเจตต์แล้วเขาก็หาคนอื่นไม่เจอจริงๆ

“เจ้าเด็กแสบสืบเจออะไรมากันแน่? รีบพูด ถึงตอนนี้แล้ว อย่าเห็นพ่อเป็นตัวตลกนะ!”

บุริศร์ยอมรับนิสัยกานต์จริงๆ ถึงตอนนี้แล้ว ไม่คิดว่าเขายังนั่งนิ่งๆ ได้

กานต์พูดอย่างสงบนิ่ง “ผมจะไปกังวลอะไร หม่ามี้อยู่บ้านอาเจตต์ต้องไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว แม้แต่คุณก็ยังหาไม่เจอว่าหม่ามี้อยู่ที่ไหน คนพวกนั้นที่อยากก่อกวนต้องหาไม่เจอแน่นอน ไม่แน่หม่ามี้อยู่บ้านอาเจตต์อาจจะปลอดภัยกว่าอยู่ตระกูลโตเล็กพวกเราอีก”

ได้ยินกานต์พูดแบบนี้ บุริศร์ก็เกือบลงมือ

“ลูกพูดบ้าอะไร? หม่ามี้ของลูกกับเจตต์อยู่ด้วยกันมันดีเหรอ? แล้วเจตต์มีค่าอะไร? มันปกป้องหม่ามี้ลูกให้ปลอดภัยได้เหรอ?”

“เขาทำได้จริงๆ! อย่างน้อยก็ปกป้องหม่ามี้ได้ชั่วคราว”