บทที่ 402 หลานสาวของผมมีแค่นรมนคนเดียว
“คมทิพย์!”
ตอนนี้พฤกษ์รู้สึกว่าปัญหามันยากที่จะแก้แล้ว
คมทิพย์เป็นคนที่กระตือรือร้นกับเรื่องนรมนมากที่สุดมาโดยตลอด เมื่อเรื่องราวของบุริศร์และตุลยาถูกเปิดเผยอย่างชัดเจน พฤกษ์ชักแม่น้ำทั้งห้าเพื่อหยุดคมทิพย์ไว้ ตอนนี้เขาโทษตัวเองที่ไม่ควรเปิดปาก
กว่าจะหยุดคมทิพย์ได้ พฤกษ์รีบพูดขึ้น “ฉันสาบาน ฉันจะดึงประธานบุริศร์กลับมาโอเคไหม? คุณอย่าไปเลย ตอนนี้ตระกูลโตเล็กเรื่องวุ่นวายเยอะมาก อีกอย่างพวกเด็กๆ ก็อยู่ ไม่แน่ว่าเรื่องนี้พวกเด็กๆ อาจจะยังไม่รู้ คุณคิดว่าคุณไปโวยวายแบบนี้ จะทำยังไงกับเด็กๆ?”
ทันใดนั้นคมทิพย์ก็หยุดฝีเท้า
เธอไม่สนว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรจะพูดอย่างไรได้ แค่หวังดีกับนรมน เธอทำอะไรได้ทั้งนั้น แต่พอเกี่ยวข้องกับเด็กๆ คมทิพย์ก็ยังลังเลเล็กน้อย
ใช่แล้ว กานต์กับกมลยังเล็ก อิทธิพลของเรื่องนี้มันมากเกินไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ มันก็เป็นการทำร้ายอย่างหนึ่งสำหรับเด็กๆ
เห็นคมทิพย์ได้สติกลับมาชั่วคราว พฤกษ์ก็โล่งใจ
“คุณอยู่ที่บ้านดีๆ นะ ฉันสัญญาว่าฉันจะดึงบุริศร์กลับมาโอเคนะ?”
“เขาทำไปเถอะ ทำจนนรมนไม่ต้องการเขาเมื่อไร เขาก็คงดีใจ”
คมทิพย์หันหลังกลับห้องไปอย่างโกรธๆ
พฤกษ์รู้อย่างแน่นอนว่าคมทิพย์เป็นห่วงนรมนถึงเป็นแบบนี้ ชีวิตนี้ของคนคนหนึ่งได้มีเพื่อนสนิทแบบนี้ ที่จริงแล้วเป็นเรื่องที่โชคดีมาก
เขายิ้ม และยังคงทำตามคำสั่งของบุริศร์ ถอนเงินติดตัวไปด้วยนิดหน่อย อย่างไรแล้วก็อยู่กับบุริศร์มาหลายปี มักรู้สึกว่าบุริศร์จะไม่ทำเรื่องที่ไม่มีเหตุผลจนเกินไป
เรื่องตุลยาเขาไม่ได้ถาม แต่พอคิดก็รู้ว่าบุริศร์ไม่มีทางไปหาผู้หญิงอย่างแน่นอน ถึงแม้จะอยากไปก็คงไม่ได้ตามหาตุลยา
ดังนั้นครั้งนี้บุริศร์บอกว่าให้เขาไปเล่นที่บ่อนการพนัน คงมีการพิจารณาและไตร่ตรองของเขาแล้วอย่างแน่นอน
ตอนที่พฤกษ์นำเงินไปถึงที่บุริศร์ บุริศร์ก็เปลี่ยนเป็นชุดลำลองแล้ว ในมือเขาถือบุหรี่ แต่ไม่ได้สูบ แค่เล่นมันเฉยๆ ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
“ประธานบุริศร์”
พฤกษ์เดินไปข้างหน้าแล้วเรียก บุริศร์ก็ได้สติกลับมาเล็กน้อย
“มาแล้วเหรอ?”
“อืม”
พฤกษ์ขึ้นรถ เห็นบุริศร์มีท่าทางมีเรื่องหนักใจ ก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น “ทำไมอยากไปบ่อนการพนันล่ะครับ?”
“ลองไปติดต่อดูหน่อยก็ไม่มีอะไรเสียหาย”
เห็นบุริศร์ไม่อยากพูด พฤกษ์ก็ไม่ถาม ทั้งคู่ไปที่บ่อนการพนันที่ค่อนข้างเล็กแห่งหนึ่งของเมืองชลธีก่อนอันดับแรก เวลาผ่านไปไม่นาน บุริศร์ก็เสียเงินที่นำมาทั้งหมดแล้ว
“ไม่เล่นแล้ว พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”
บุริศร์ก็ไม่สนเงินหนึ่งล้านแปดแสนนั้น ยืนขึ้นมาแล้วเดินไป
คนในบ่อนการพนันก็ไม่หยุดเขาอย่างแน่นอน พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “คุณชายบุริศร์ วันนี้โชคร้ายไปหน่อย พรุ่งนี้มาลองเสี่ยงโชคที่นี่อีกสิ?”
“มาอีกเหรอ? ฉันมาที่นี่เป็นครั้งแรก พวกนายก็ทำให้เสียเงินไปมากกว่าห้าล้าน พรุ่งนี้ยังอยากให้ฉันเอาเงินมาให้พวกนายอีกเหรอ? ฝันไปเถอะ! เมืองชลธีมีบ่อนการพนันเยอะมากขนาดนี้ ฉันไม่เชื่อว่าไม่มีที่ไหนทำให้ฉันไม่ได้เงิน”
คำพูดนี้ของบุริศร์ทำให้คนในบ่อนการพนันไม่รู้ว่าควรพูดตอบอย่างไรดี แค่ยิ้มส่งพวกเขาออกไปอย่างกระอักกระอ่วน
แต่ข้อมูลที่บุริศร์แพ้พนันก็ถูกเผยแพร่ออกไป
บุริศร์กลับทำเป็นไม่รู้เรื่อง วันต่อมาก็ยังคงให้พฤกษ์นำเงินไปบ่อนการพนันอีกแห่งหนึ่ง และยังคงแพ้เสียเงินไปเยอะ ชนะน้อยมาก แต่อย่างไรแล้วก็ไม่ได้เสียทั้งหมด
ตอนบ่ายบุริศร์ยังพาพฤกษ์ไปบ่อนการพนันอื่นอีก
สามวันติดต่อกัน บุริศร์และพฤกษ์แทบเยือนบ่อนการพนันของเมืองชลธีหมดแล้ว
เสียพนันทั้งหมดมากกว่าสิบล้าน
เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องตลกของเมืองชลธี ข่าวแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว
บางคนบอกว่าบุริศร์รู้สึกสะเทือนใจ โดนภรรยาตัวเองทำให้สะเทือนใจจนเสียสติ บางคนบอกว่าบุริศร์โกรธเกินไปหน่อย ทำให้รู้สึกว่าก็ไม่ได้สูงส่งขนาดนั้น และไม่ได้สมบูรณ์แบบขนาดนั้น
เมื่อคุณนายตระกูลทวีทรัพย์ธาดาได้ยินข่าวเหล่านี้ ก็โกรธจนอยากจะตีเขา
“ไอ้คนเลวไม่เอาไหน ทำไมฟ้าไม่ผ่าเขาให้ตาย! ไม่ได้แล้ว ฉันต้องไปหาเขาที่ตระกูลโตเล็ก ต้องหาความยุติธรรมคืนมาให้ตุลยา”
คำพูดของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาทำให้ตุลยาร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง
“คุณย่า อย่าไปเลยค่ะ เรื่องนี้มันน่าอายขนาดนี้ พูดออกไปฉันจะอยู่ยังไงคะ?”
“หลานอยู่ไม่ได้เหรอ? บุริศร์มันทำเรื่องเลวๆ แบบนี้ ยังวิ่งแจ้นไปบ่อนการพนันทุกวัน มันสนใจความเป็นความตายของหลานไหม? หลานคำนึงถึงมัน มันเคยมองหลานบ้างไหม? ยังไงแล้วหลานก็โดนมันทำร้ายจนเป็นแบบนี้ ถึงมันจะไม่มาเอง ก็หาคนส่งของมาสิ นี่อะไรกัน หลานดูสิตอนนี้มันทำอะไร? ลูกหลานตระกูลทวีทรัพย์ธาดาของเราจะโดนรังแกแบบนี้ไม่ได้!”
ไม่นานก็ถูกห้ามอย่างรวดเร็ว
“คุณย่า คุณอย่าพูดเล่นสิ เดิมทีฉันไม่ใช่คนของตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ตอนนี้นอกจากเรื่องนี้แล้ว ก็ไม่มีหน้าเข้าตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแล้วค่ะ”
“เด็กโง่ ฉันบอกว่าเธอมีคุณสมบัติก็คือมีคุณสมบัติสิ วันนี้ฉันจะต้องบอกทุกคน ว่าตุลยาเป็นบุตรบุญธรรมของตระกูลทวีทรัพย์ธาดาเรา เป็นหลานตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอย่างแท้จริง ฉันจะดูสิว่าต่อไปใครจะกล้ารังแกเธออีก”
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาบอกว่าจะทำก็ทำ ให้คนไปหาผู้สื่อข่าว ประกาศงานแถลงข่าวทันที บอกว่าถูกชะตากับตุลยา ยอมรับอย่างเป็นทางการว่าตุลยาเป็นหลานสาว ตอนนี้ตุลยาเป็นหลานสาวตระกูลทวีทรัพย์ธาดาแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...