แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 419

บทที่ 419 เธอพูดออกมาได้อย่างไรกัน

นรมนถือโทรศัพท์มือถือเหม่อลอยอยู่ชั่วครู่ จนกระทั่งถึงตอนที่เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นอีกครั้ง เธอถึงได้สติกลับคืนมา

หมายเลขโทรศัพท์บนหน้าจอโทรศัพท์มือถือยังคงเป็นหมายเลขแปลกหน้า

นรมนรู้สึกว่าตัวเองน่าขบขันมาก ที่นึกว่าเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์มือถือแล้ว คนอื่นก็จะหาตัวเองไม่พบ เวลาก็เพิ่งจะผ่านไปได้ไม่กี่วัน กลับสามารถโทรศัพท์มากันได้ ดังนั้นบนโลกใบนี้ไม่มีอะไรที่ตัวเองคิดว่าสามารถปกปิดได้ แล้วจะปกปิดได้จริงๆ

เธอวาดมือผ่านปุ่มรับ เสียงจากฝ่ายตรงข้ามเป็นเสียงที่ไม่เคยได้ยินคนหนึ่ง

“คุณนรมน รูปภาพถ่ายได้ไม่เลวเลยนะครับ มีความสนใจจะถ่ายโฆษณาหรือว่าหนังอีโรติกไหมครับ”

นี่เป็นเสียงอัปลักษณ์ของผู้ชายคนหนึ่ง

คิ้วของนรมนขมวดเป็นปมทันที

“คุณอยากตายหรือคะ ถ้าหากว่าอยากล่ะก็ ฉันจะให้คุณสมปรารถนา”

นรมนพูดจบแล้วก็สายตัดโทรศัพท์ไป

เป็นใครกันแน่ที่เปิดเผยเบอร์โทรศัพท์ของเธอออกไป

ตังเมหรือ

ไม่สามารถตัดความเป็นไปได้นี้ออกไปได้เช่นกัน เพียงแต่เกรงว่าเบอร์โทรศัพท์เบอร์นี้คงไม่สามารถใช้ต่อไปได้อีกแล้ว

นรมนปิดโทรศัพท์มือถือ รู้สึกว่าภายในห้องอุดอู้เป็นอย่างมาก

เธอเดินออกจากห้อง ธิดาและนาวิน พวกเขาอยู่ที่เรือนกระจก นรมนไม่ได้ทักทายอะไร คิดจะไปเดินเล่นในสวน แต่กลับพบเงาร่างของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาปรากฏขึ้นในที่ไม่ไกล

นรมนคิ้วขมวดเล็กน้อย

เห็นได้ชัดเจนว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาก็มองเห็นเธอ จึงกวักมือเรียกนรมน

นรมนลังเลอยู่ชั่วครู่ สุดท้ายแล้วก็ยังคงเดินเข้าไปหา

“มีเรื่องอะไรหรือคะ”

เธอกับตระกูลทวีทรัพย์ธาดานั้นไม่มีความสัมพันธ์อะไรต่อกันนานแล้ว เพียงแต่ว่าสำหรับคุณนายทวีทรัพย์ธาดา เธอยังคงไร้หนทางที่จะทำเป็นมองไม่เห็นได้

ยิ่งไปกว่านั้น อาณาเขตส่วนตัวของบุริศร์ เธอกลับสามารถเข้ามาได้ ดูท่าว่าคงจะใช้เส้นสายความสัมพันธ์

เมื่อคิดถึงตรงนี้ คิ้วนรมนก็กดลึกมากกว่าเดิม

“คุณนายทวีทรัพย์ธาดาคะ คุณน่าจะรู้ว่า ที่นี่เป็นอาณาเขตส่วนตัว หากไม่มีใครเชิญเข้ามา ดิฉันสามารถเรียกบอดี้การ์ดมาพาตัวคุณออกไปได้นะคะ”

นรมนไม่อยากจะพูดคำพูดเหล่านี้กับคุณนายทวีทรัพย์ธาดา แต่ว่าตัวเองก็อดไม่ได้จริงๆ

ถ้าหากว่าทุกคนล้วนเข้ามาได้ล่ะก็ เธอจะหลบหนี แอบซ่อนตัวไปทำไมกัน

เดิมสีหน้าของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาก็ไม่น่าดูเท่าไร ตอนนี้ได้ยินนรมนพูดจาแบบนี้แล้ว สีหน้าก็ยิ่งไม่น่าดูยิ่งกว่าเดิม

“เธอพูดจากับผู้อาวุโสแบบนี้หรอกหรือ”

ความจริงแล้ว นรมนก็อยากจะพูดคุยกับคุณนายทวีทรัพย์ธาดาดีๆ เพียงแต่น่าเสียดายที่ สีหน้าของเธอทำให้ผู้คนที่เห็นรู้ว่าไม่มีสิ่งดีๆอะไรจะพูด

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาแค่นเสียงเย็น “เป็นพวกที่ไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนอย่างที่คิดไว้จริงๆ”

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไม่ต้องอยู่ที่นี่มองดูดิฉันที่ไร้การอบรมสั่งสอนอีกเลยค่ะ เชิญคุณตามสบาย”

นรมนเอ่ยจบก็หมุนตัวจากไป

“นรมน เธอคิดว่าฉันสมัครใจที่จะมาหาเธอจริงๆอย่างนั้นหรือ ฉันมาเธอเพราะมีธุระ”

“ดิฉันคิดว่า ดิฉันไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องพูดคุยกับคุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่ใช่หรือคะ ถึงอย่างไรพวกเราก็ไม่ได้สนิทสนมกัน”

นรมนพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่มีโทนสูงต่ำ แต่ท่าทีเช่นนี้กลับทำให้โทสะของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาปะทุขึ้นมา

“ตัวเธอเองทำเรื่องขายขี้หน้าออกมาขนาดนั้น ในเมื่อประกาศไปแล้วว่าจะหย่ากัน ตอนนี้ยังพักอาศัยอยู่ในบ้านของบุริศร์ทำไมอีก เธอควรจะหย่ากับเขา หลังจากนั้นก็ไปจากเมืองชลธี หาสถานที่ที่ไม่มีใครรู้จักเธอถึงจะถูก”

คำพูดของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาทำให้เท้าของนรมนหยุดทันที

“ดิฉันจะหย่ากับบุริศร์หรือไม่ เกี่ยวข้องอะไรกับคุณด้วยหรือคะ คุณอยากให้ดิฉันหย่ากับบุริศร์ขนาดนั้นเลยหรือคะ”

“ตัวเธอเองทำเรื่องอับอายขายขี้หน้าขนาดนั้น ถ้าเป็นตระกูลใหญ่ก็ล้วนทนไม่ได้ทั้งนั้น ตัวเธอเองไม่มีสมองคิดหรืออย่างไร”

“ดิฉันทำเรื่องน่าอับอายอะไรหรือคะ ถึงได้ทำให้คุณนายทวีทรัพย์ธาดามาเหยียดหยามฉันถึงที่”

นรมนรู้สึกว่าดวงชะตาชีวิตตัวเองในชาติที่แล้วอาจจะไม่เหมาะสมกับเธอ