บทที่ 429 คุณนายทวีทรัพย์ธาดากำลังข่มขู่ฉัน
“ฉันรับเอง!”
นรมนเอ่ยขึ้นมาทันที แม้แต่น้ำเสียงก็ยังดูไม่เป็นธรรมชาติ จนทำให้บุริศร์ตกใจไปชั่วขณะ
“คุณเป็นอะไรไป?”
“ไม่รู้สิ จู่ๆก็รู้สึกไม่สบายใจเอามากๆ เหมือนว่าสายนี้จะมีเรื่องที่ไม่ดีเกิดขึ้น”
นรมนไม่ได้ปิดบังบุริศร์
ความรู้สึกนี้ช่างแปลกประหลาดเสียจริง แต่ก็ทำให้เธอรู้สึกกระวนกระวายอย่างไม่ได้ตั้งใจ
บุริศร์เห็นท่าทางของเธอแบบนี้ จึงอดโอบเธอเข้ามาในอ้อมแขนไม่ได้ และพูดเสียงเบาว่า:“ไม่เป็นไรนะ มีผมอยู่ ไม่ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ”
“ค่ะ!”
นรมนพยักหน้า ถึงแม้จะรับปากเขา แต่ดวงตาคู่นั้นยังคงจับจ้องอยู่ที่โทรศัพท์ เธอสูดลมหายใจเข้าลึก เหมือนปลุกความกล้าขึ้น และคว้าโทรศัพท์มารับสาย
“ฮัลโหล?”
ตัวของเธอเองไม่รู้ว่า น้ำเสียงของเธอนั้นสั่นและมีความกังวลอยู่เล็กน้อย
เห็นท่าทางของเธอแบบนี้ บุริศร์รู้สึกสงสารจับใจ อยากที่จะเข้าไปรับสายแทนเธอ ก็ได้ยินเสียงรีบร้อนของพฤกษ์ดังออกมาจากปลายสาย
“คุณนาย ประธานบุริศร์ล่ะครับ?”
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
ได้ยินเสียงพฤกษ์ นรมนกังวลทันที
ตอนนี้พฤกษ์ก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เขารีบรายงานว่า:“พวกเราเพิ่งจะออกมาจากคฤหาสน์ได้ไม่นาน ก็ถูกคนสะกดรอยตาม เมื่อสักครู่ตรงหัวโค้ง มีรถไล่ตามมาจากด้านหลังอย่างฉับพลัน บังคับให้พวกเราจอดลง คุณนายครับ ผมขอโทษ ทั้งหมดเป็นความผิดของผม ผมปกป้องคุณนายตระกูลโตเล็กกับนายน้อยไว้ได้ แต่คิดไม่ถึงว่าพวกมันอาศัยจังหวะที่ผมไม่ทันระวัง แย่งตัวคุณหนูไป ผมขอโทษครับ คุณนาย ลงโทษผมได้เลยครับ”
“โครม”เสียงโทรศัพท์ตกลงบนพื้นทันที
“คุณนายครับ คุณนาย ผมได้แจ้งให้คนของตระกูลโตเล็กมารับคุณนายตระกูลโตเล็กกับนายน้อยแล้ว ผมจะต้องตามคุณหนูกลับมาได้อย่างแน่นอน!”
พฤกษ์ยังคงพูดต่อ แต่นรมนแทบจะล้มทั้งยืนไปแล้ว
“กมลค่ะ กมลถูกคนจับตัวไป!”
เธอคว้าแขนของบุริศร์เอาไว้ทันที น้ำตาไหลอาบไปทั่วใบหน้า
ก่อนหน้านี้ไม่นาน แม่สาวน้อยคนนั้นยังกินมูมมามอยู่ที่นี่กับเธอ แม้กระทั่งหยอกล้อกานต์ บอกว่าพี่ชายของตัวเองทำตัวน่าเบื่อเกินไปเหมือนคนแก่ตัวเล็ก ข้างกายยังเหมือนมีความอบอุ่นของกมลหลงเหลืออยู่ แต่ตอนนี้ทำไมถึงถูกคนชิงตัวไป?
บุริศร์มองเห็นท่าทางแหลกสลายของนรมน รีบพยุงเธอเอาไว้ทันที
“ใจเย็นก่อนนะ มีผมอยู่ ผมจะรีบส่งคนออกตามหาทันที”
บุริศร์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา บอกกับพฤกษ์ว่า:“นายจะต้องดูแลแม่ของฉันกับนายน้อยให้ดี รู้ไหมว่าพวกมันเป็นใคร?”
“ไม่แน่ใจครับ เพียงแต่มีฝีมือว่องไว มีความเป็นไปได้ว่าจะเคยเป็นทหารมาก่อนหรือเกษียณแล้ว ประธานบุริศร์ก็ทราบว่า ฝีมือของผมมีน้อยคนมากที่จะสามารถแย่งคนไปจากมือของผม แต่ทุกคนมีพละกำลังมาก นอกจากนี้ฝีมือแต่ละคนไม่ธรรมดา เกรงว่าจะเป็นผู้ที่ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้”
คำพูดของพฤกษ์ทำให้บุริศร์คิดถึงคนๆหนึ่งขึ้นมาทันที
“เป็นตระกูลทวีทรัพย์ธาดาหรือเปล่า?ทั่วทั้งเมืองชลธี นอกจากตระกูลนั้น ยังจะมีใครที่มีคนฝีมือดีอยู่มากมายแบบนั้นอีก?”
นรมนคว้าแขนของบุริศร์เอาไว้
“บุริศร์คะ ต้องเป็นตระกูลทวีทรัพย์ธาดา!ต้องใช่แน่ๆ !ธุรกิจของพวกเขาถูกคุณกดขี่ แถมฉันยังไม่ยอมหย่ากับคุณตามที่คุณนายทวีทรัพย์ธาดาบอก เธอเคยพูดเอาไว้ว่าจะทำให้ฉันต้องเสียใจ!จะต้องเป็นตระกูลทวีทรัพย์ธาดา!เป็นพวกเขาที่มาเอาตัวกมลไป เพื่อคุกคามฉัน!”
นรมนยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาทำเพื่อตุลยา คิดอยากให้ตุลยาแต่งงานกับบุริศร์ แต่เธอไม่เห็นด้วย จนไปไกลถึงทำให้ตระกูลทวีทรัพย์ธาดายั่วยุตระกูลโตเล็กในโลกของธุรกิจ วันนี้ราคาหุ้นตกลง ธรณีมาบอกว่าคุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่สบาย นี่อาจจะเป็นแค่เพียงกับดัก เพื่อทำให้เธอไปที่ตระกูลทวีทรัพย์ธาดา บังคับให้เธอหย่า เพื่อหลีกทางให้แก่ตุลยา
ใครจะไปรู้ว่าเธอไม่ได้ปรากฏตัว ส่วนบุริศร์ก็เผชิญหน้ากับธรณีอย่างไม่รักษาน้ำใจ ดังนั้นคุณนายทวีทรัพย์ธาดาจึงร้อนรน อยู่ในสถานการณ์เข้าตาจน
ใช่!
ต้องเป็นแบบนี้แน่ๆ!
“ฉันจะไปตระกูลทวีทรัพย์ธาดา!ฉันจะไปเอาลูกสาวของฉันคืนมา!”
นรมนเหมือนถูกปีศาจร้ายเข้าสิง ลุกขึ้นจากเตียงต้องการจะวิ่งออกไปข้างนอกทันที แต่กลับถูกบุริศร์ดึงเอาไว้
“นรมน คุณสงบจิตสงบใจสักหน่อย เรื่องนี้พวกเรายังต้องตรวจสอบให้ชัดเจน!”
“ตรวจสอบอะไร?นั่นคือลูกสาวของฉัน !นอกจากตระกูลทวีทรัพย์ธาดา ยังมีใครคิดจะลงมือกับลูกของพวกเราอีก?แม้แต่คุณนายตังเม เธอก็คงไม่มีปัญญาจ้างคนเก่งมากมายขนาดนี้พร้อมกันเพื่อทำเรื่องนี้ได้หรอก?คุณนายทวีทรัพย์ธาดากำลังข่มขู่ฉัน!เพื่อตุลยา เธอคิดจะเอาชีวิตของลูกสาวฉันมาข่มขู่ฉัน!”
ตอนนี้เหมือนนรมนบ้าไปแล้ว ไม่ยอมฟังคำพูดของใครทั้งนั้น
กมลคือเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอ
ตลอดห้าปีที่ผ่านมา กมลไม่ได้มีวันคืนที่ดีมากนัก วันนี้ร่างกายกลับมาแข็งแรงไม่ใช่เรื่องง่าย สามารถเติบโตอยู่ในตระกูลโตเล็กได้อย่างมีความสุข กลับคาดไม่ถึงว่าเธอจะโดนลูกหลงไปด้วย วันนี้ถูกคนชิงตัวไป
นึกถึงท่าทางอ่อนหวานของกมลที่เฝ้าตามติดตนเองเมื่อไม่นานมานี้ นรมนรู้สึกเหมือนหัวใจถูกมีดกรีด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...