แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 449

บทที่ 449 เรายังต้องเล่นละครกันอีกเหรอ?

“คุณย่าคะ หนูจะให้คุณย่าทานอะไรได้ล่ะคะ? ทำไมคุณย่าก็ว่าหนูแบบนี้คะ? คุณย่าก็ใช่ว่าไม่รู้สักหน่อย หนูหวังดีกับคุณย่าทั้งนั้นนะคะ ตอนนี้คุณย่าไม่เชื่อหนูไม่ได้นะคะ”

ระหว่างที่ตุลยาพูดก็ได้เสแสร้งน้ำตาไหลลงมาสองหยด

ธรณีกลับไม่ฟังเธอ พูดกับคนข้างๆอย่างเย็นชา“จับตาดูเธอไว้ให้ดีๆ คนที่เหลือไปโรงพยาบาลก่อน เดี๋ยวมีผลตรวจยืนยันแล้วค่อยว่ากัน”

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาก็ยังค่อนข้างตัดใจไม่ได้

“อย่ามัดเธอไว้เลย เธอบอบบางขนาดนี้ รอบๆนี้เป็นบอดี้การ์ดของบ้านเราหมด เธอหนีออกไปไม่ได้หรอก”

“แม่ครับ นี่มันเวลาไหนแล้วครับ แม่ยังพูดข้างข้างเธออีก ตอนนี้แม่อย่าพูดอะไรเลยดีกว่า ไปดูที่โรงพยาบาลก่อนเถอะ”

ธรณีหมดคำพูดกับอาการกิริยาของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาจริงๆ แต่ดันคนๆนี้ยังเป็นแม่ของตัวเองซะด้วย

คุณนายทวีทรัพย์ธาดาคิดๆแล้ว สุดท้ายก็ได้ปิดปากเงียบ

ตุลยาเห็นภาพนี้ ยิ่งร้องไห้ให้สมจริงมากยิ่งขึ้น

“คุณย่า คุณย่า หนูไม่มีทางทำร้ายคุณย่าหรอกค่ะ คุณย่าปล่อยให้คุณอาทำแบบนี้กับหนูไม่ได้นะคะ คุณย่าดูสิคะ มัดหนูเอาไว้แบบนี้ เวลาหนูจะเข้าห้องน้ำจะไปยังไงคะ คุณย่า!”

“ธรณี......”

“แม่ครับ เราไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่าครับ ถ้าผมปรักปรำเธอ เดี๋ยวกลับมาผมจะขอโทษเธอเอง แต่ตอนนี้ทุกอย่างต้องฟังผม โอเคมั้ยครับ?”

ธรณีพูดอย่างเด็ดขาด ไม่ให้คุณนายทรัพย์ทวีธาดาได้ลังเลเลยสักนิด

คุณนายทรัพย์ทวีธาดาถอนหายใจทีนึง แล้วพูดกับตุลยา“ยัยหนูตุลยา ต้องให้หนูกล้ำกลืนฝืนทนก่อนแล้วนะ หนูวางใจเถอะ เดี๋ยวย่าเป็นคนตัดสินใจให้หนูเอง”

ระหว่างพูดเธอก็ถูกคนของธรณีผลักออกไป

ตุลยาค่อนข้างลนลานแล้ว

จะทำยังไงดี?

เธอควรจะทำยังไงดี?

แต่ธรณีห้อมล้อมที่นี่ไว้จนน้ำหยดเดียวก็ไหลผ่านเข้ามาไม่ได้ ข้างกายยิ่งแล้วใหญ่มีบอดี้การ์ดคอยเฝ้าจับตาดูเอาไว้ เธอออกไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

ธรณีพาคุณนายทรัพย์ทวีธาดาไปที่โรงพยาบาลทหาร ป้องได้รอพวกเขาอยู่ที่หน้าโรงพยาบาลแล้ว เห็นพวกเขามา ทีนี้ถึงมารับพวกเขาเข้าไปด้านใน

“คุณนายทรัพย์ทวีธาดาครับ ผมจะเจาะเลือดตรวจสอบทางเคมีให้คุณก่อนนะครับ”

ป้องเป็นแพทย์ตัวตั้งตัวตีของโรงพยาบาลทหาร คุณนายทรัพย์ทวีธาดาย่อมเชื่อใจอยู่แล้วหลังจากเจาะเลือดเสร็จ คุณนายทรัพย์ทวีธาดายังลังเลปัญหาของตุลยาอยู่

“ธรณี ยัยหนูตุลยาไม่ทำร้ายแม่หรอก ในนั้นต้องมีอะไรเข้าใจผิดแน่ๆ”

“แม่ครับ รอผลตรวจออกมาค่อยว่ากันดีกว่าครับ ตอนนี้ผมเชื่อแค่ผลตรวจเท่านั้น”

ได้ยินธรณีพูดแบบนี้ คุณนายทรัพย์ทวีธาดาถามด้วยความโกรธ“นรมนกรอกหูอะไรลูกอีกแล้วใช่มั้ย? ลูกถึงได้ทำแบบนี้กับตุลยา? ไม่งั้น จู่ๆทำไมลูกถึงเป็นแบบนี้?”

คุณนายทรัพย์ทวีธาดามีอคติกับนรมนมากเกินไป ถึงขั้นอะไรก็คิดเชื่อมโยงไปที่นรมนหมด

ธรณีถอนหายใจแล้วพูด“แม่ครับ นรมนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลทรัพย์ทวีธาดาของเราแล้ว ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยุ่งเรื่องของตระกูลเราแล้วครับ ยังไม่บอกว่าเธอรู้เรื่องนี้หรือเปล่า ถึงรู้ แม่คิดว่าตามท่าทีและการกระทำที่แม่มีต่อเธอ เธอจะยุ่งความเป็นความตายของแม่เหรอครับ?”

“ฉันเป็นย่าแท้ๆของเธอนะ!”

ทันใดนั้นคุณนายทรัพย์ทวีธาดาก็รู้สึกคำพูดของธรณีบาดหูมาก

“ย่าแท้ๆ? แม่มีความเป็นย่าแท้ๆที่ไหนกัน? ผมรู้สึกว่าแม่เห็นตุลยาเป็นหลานแท้ๆมากกว่าครับ”

ตอนนี้ธรณีพูดจาไม่มีการปกปิดเลยสักนิด นี่ทำให้คุณนายทรัพย์ทวีธาดาขายหน้าจนข่มอารมณ์ไว้ไม่อยู่

“ไม่ใช่เธอแล้วยังจะมีใครจ้องเล่นงานยัยหนูตุลยาอีก?”

“แม่ครับ คราวก่อนป้องไปตรวจร่างกายให้แม่ ร่างกายแม่เป็นยังไงเขาจะดูไม่ออกเหรอครับ? ป้องไม่มีความแค้นอะไรกับตุลยา จะสามารถใส่ร้ายเธอหรือยังไง? แม่ไม่ใช่ชื่นชมทักษะการของป้องและภรรยาของเขาเหรอครับ?”

คำพูดนี้ของธรณีทำให้คุณนายทรัพย์ทวีธาดาปิดปากเงียบเลย

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ผลตรวจของคุณนายทรัพย์ทวีธาดาได้ออกมาแล้ว

ตอนที่ป้องยื่นผลตรวจให้ธรณีกับคุณนายทรัพย์ทวีธาดาดู สีหน้าของธรณีก็เปลี่ยนไปทันที

“นี่หมายความว่ายังไง?”

คุณนายทรัพย์ทวีธาดาดูไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็รู้ว่าส่วนประกอบของโลหิตตัวเองไม่ถูก เธอก็ใช่ว่าเพิ่งจะเจาะเลือดทดสอบครั้งแรก บนใบผลตรวจของทุกปี ข้อมูลผลตรวจเลือดไม่ใช่แบบนี้

ป้องมองธรณี อยากขอความคิดเห็นจากธรณี

ธรณีพยักหน้าให้เขา

ป้องพูดเสียงต่ำ“คุณนายทรัพย์ทวีธาดาครับ ไม่ใช่ว่าร่างกายคุณอ่อนเพลีย และไม่ใช่ว่าจุดไหนของร่างกายคุณมีปัญหานะครับ แต่ว่าในเลือดของคุณมีส่วนประกอบของเฮโรอีนครับ ตอนนี้คุณถือว่าเป็นคนติดยา ถูกบังคับให้เสพยาครับ”

“คุณว่าอะไรนะ? อย่าล้อเล่นหน่อยเลย ฉันจะเสพยาได้ยังไง? ฉันเป็นสมาชิกของครอบครัววีรบุรุษ ฉันรู้ว่าของพวกนี้แตะต้องไม่ได้! นั่นมันทำให้ชื่อเสียงของบรรพบุรุษเสื่อมเสียเชียวนะ!”

คุณนายทรัพย์ทวีธาดาอารมณ์วู่วามขึ้นมาทันที