แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 448
บทที่ 448 หนูให้ย่าทานอะไรเข้าไปกันแน่
"ที่แท้คุณคิดแบบนี้นี่เอง"
"ไม่อย่างนั้นหล่ะ？คุณคิดว่าฉันไม่อยากให้ภรรยาของตัวเองอยู่ข้างกายฉันหรอก？พูดความจริงเลยนะ ไม่ว่าใครก็แล้วแต่ ฉันก็ไม่อยากให้ใครมาเห็นหน้าตาที่ซมซานของฉันหรอกนะ นั่นเป็นสิ่งที่ฉันไม่อยากให้นรมนพบเห็นที่สุด ฉันหวังว่าฉันจะเป็นบุริศร์ที่หยิ่งผยอง และอยู่สูงส่งในสายตาเธอตลอดไป ที่สำคัญถ้าฉันสามารถหลอกล่อความอันตรายออกไปพร้อมกันได้ และสามารถให้เธอกับลูกๆอย่างปลอดภัย ถ้าอย่างนั้นฉันก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว"
บุริศร์ถอนหายใจเบาๆออกมาหนึ่งครั้ง มองดูป้องและพูดว่า"ฉันรู้คุณอยากไปกับฉัน แต่ว่าป้อง คุณสามารถทำเพื่อฉันถึงขั้นนี้ ฉันก็ซาบซึ้งใจมากแล้วนะ เรื่องที่บ้านของเราลากคุณเข้ามาเกี่ยวข้องไม่ได้หรอกนะ ถ้าให้พูดว่าสิ่งเดียวที่ฉันไว้ใจไม่ได้ก็คือ มีแต่นรมนกับลูกๆแล้ว และยังมีคนที่บ้านของฉันอีกด้วย ตอนที่ฉันไม่อยู่ คุณต้องคอยช่วยเหลือนะ ผู้ลงมือเบื้องหลังยังหาไม่เจอ ตอนนี้ฉันไม่มีความสามารถพอ ฉันกลัวว่าเขาจะลงมือกับนรมนด้วย เพราะฉะนั้น.........."
"ฉันเข้าใจความหมายของคุณ ฉันจะให้โพนี่ไป พวกเธอต่างเป็นผู้หญิงด้วยกัน พูดจาง่ายอยู่แล้ว"
"ขอบคุณนะ"
บุริศร์ตบไหล่ของป้อง
บางครั้งพี่น้องที่สนิทไม่ต้องพูดมากอะไรเลย ต่างคนต่างเข้าใจกันอยู่แล้ว
"ต้องกลับมาอย่างปลอดภัยนะ พิษในร่างกายคุณแค่นี้เอง ต้องการควบคุมเป็นเรื่องที่ง่ายมากเลย ซึ่งก็ต้องดูความพยายามของคุณแล้วแหละ"
"ฉันรู้แล้ว"
บุริศร์กับป้องแยกจากกัน และขึ้นเครื่องไปเลยโดยตรง
มองดูเครื่องบินบินไปแล้ว สีหน้าของป้องยังคงไม่ยอมผ่อนคลายสักที
หลังจากนรมนวางสายทางนี้ไปเรียบร้อยแล้ว ไม่ได้ลังเลนานสักเท่าไหร่ โทรไปหาธรณีโดยตรง
ธรณีคิดไม่ถึงว่านรมนจะโทรมาหาตัวเอง ชั่วขณะหนึ่งค่อนข้างตื่นเต้น
"นรมน ทำไมหรอ？มีธุระอะไรรึเปล่า？"
ธรณีถามไถ่ด้วยเสียงทุ้มต่ำ และรีบวางงานในมือลงไป
บ้านตระกูลโตเล็กยังมุ่งไปที่บ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาอยู่ เพียงแต่ว่าไม่ได้รุนแรงเหมือนตอนแรกแล้ว ธรณีจึงมีเวลาหายใจบ้าง
ขณะที่นรมนได้ยินเสียงของธรณี ยังมีอารมณ์ที่เสียใจบ้าง
เธอพูดเสียงทุ้มต่ำว่า"คุณชายธรณี มีอยู่เรื่องนึงอยากคุยกับคุณ ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่"
"คุณพูดออกมาเลย คุณพูดอะไรฉันก็เชื่อทั้งนั้น"
ธรณีขอแค่นรมนยอมโทรหาตัวเองก็พอใจแล้ว
ตอนนี้สำหรับการเรียกนาม“คุณชายธรณี”คำนี้ เขาปรับตัวไม่ค่อยได้เลยจริงๆ แต่ว่าทำไงได้หล่ะ？ทุกอย่างล้วนเป็นคุณนายทวีทรัพย์ธาดาทำออกมาเองทั้งนั้น ไม่ว่ายังไงซะ ผู้เป็นแม่ก่อกรรมเอาไว้ เขาผู้เป็นลูกชายก็ต้องชดใช้ให้อยู่แล้วถึงจะถูก
นรมนคิดไม่ถึงว่าธรณีจะพูดเช่นนี้ ชั่วขณะหนึ่งอารมณ์สับสนวุ่นวาย เพียงแต่ว่าก็ยังพูดไปด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า"ร่างกายของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาไม่ใช่อ่อนแอนะ แต่ถูกคนวางผงขาว เรื่องนี้ฉันก็เพิ่งรู้มาเอง ตุลยาผ่านจากตังเมและเอาของสิ่งนี้มาจากนาครทางโน้น ฉันคิดว่าร่างกายของคุณนายทวีทรัพย์ธาดาอ่อนแอน่าจะเกี่ยวกับเรื่องนี้นะ เพียงแต่ว่าฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจ ยังไงซะไม่มีหลักฐาน คุณจับตาดูให้มากๆหน่อยก็แล้วกัน อย่างอื่นฉันก็ไม่ขอพูดอะไรมากแล้วนะ เรื่องนี้คุณก็ไม่จำเป็นต้องพูดกับคุณนายทวีทรัพย์ธาดาหรอก เดี๋ยวเธอจะหาว่าฉันปลุกปั่นอีก วันหลังเรื่องที่บ้านตระกูลทวีทรัพย์ธาดาฉันก็ไม่ขอมีส่วนร่วมอีกแล้วนะ ผลสุดท้ายจะเป็นยังไงก็ตามล้วนไม่เกี่ยวข้องกับฉัน ลาก่อน"
พูดจบ นรมนวางสายไปเลยโดยตรง
พูดในสิ่งที่ตัวเองอยากจะพูดจนจบไปแล้ว นรมนถึงโล่งใจ
ในที่สุดตอนนี้ก็สามารถทำเรื่องที่ตัวเองอยากทำอย่างสบายใจแล้ว
ขณะนั้นธรณียังคงตกใจ ขณะที่อยากถามอะไรอีก นรมนได้วางสายไปเรียบร้อยแล้ว
เพียงแต่ว่าในใจของเขากลัวมากเลยจริงๆ
ตุลยากล้าทำเรื่องอย่างนั้นกับคุณนายจริงๆหรือ？
คุณนายอายุมากแล้ว ร่างกายก็สู้เมื่อก่อนไม่ได้ ตอนนี้ถ้าสิ่งที่นรมนพูดล้วนเป็นความจริง ถ้าอย่างนั้นผลลัพธ์ก็ไม่กล้าจินตนาการเลยทีเดียว
ธรณีโทรหาป้องอย่างร้อนใจ
"ป้อง คุณยุ่งอยู่มั้ย？เชิญคุณมาตรวจร่างกายของแม่ฉันอีกครั้งได้มั้ย？”
คำพูดนี้ของธรณีทำให้ป้องอึ้งเล็กน้อย
เขามองดูเครื่องบินที่ได้บินไปแล้ว พูดเสียงทุ้มต่ำว่า" ฉันกำลังอยากพูดกับคุณเรื่องนี้อยู่พอดี ร่างกายของคุณนายที่บ้านคุณเกรงว่าน่าจะเกิดปัญหาแล้วแหละ"
"ปัญหาอะไร？"
ธรณีตื่นเต้นจนเหงื่อไหลออกมาจากฝ่ามือ
ป้องพูดเสียงทุ้มต่ำว่า"ฉันสงสัยว่าร่างกายเธอไม่ใช่อ่อนแอ แต่ถูกคนวางยาเสพติด จึงทำให้ร่างกายอ่อนแอ ฉันไม่กล้ารับรองหรอกนะ ดูอาการมันคล้ายคลึงกันถ้าคุณมีเวลาว่าง พาคุณนายมาตรวจเลือดที่โรงบาลเถอะ"
ธรณีรู้สึกแขนขาเย็นชาไปหมดอย่างกะทันหัน
เมื่อกี้ตอนที่นรมนพูดกับเขาเขายังไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้แม้แต่ป้องก็พูดแบบนี้แล้ว เขายังจะสงสัยอะไรอีกหล่ะ？
"ได้เลย ฉันรีบพาแม่ฉันไปตรวจที่โรงบาลดู"
ธรณีรีบวางสาย และจัดคนพาเขากลับบ้าน
ตอนที่เขากลับมาที่บ้านอย่างเร่งด่วน เห็นตุลยากำลังป้อนโจ๊กให้กับคุณนายทวีทรัพย์ธาดาพอดี
เขาก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว โยนถ้วยในมือของตุลยาออกไปโดยตรง
"อ่ะ！คุณอา อาทำอะไรเนี่ย？"
ตุลยาไม่ทันตั้งตัว ถูกธรณีตบเข้าไปหนึ่งครั้ง โจ๊กทั้งถ้วยหกใส่ในตัว เธอร้อนจนกระโดดขึ้นมาทันที
คุณนายทวีทรัพย์ธาดาเห็นธรณีทำเช่นนี้ พูดด้วยความโมโหว่า"นายทำอะไรลงไป？กลับมาปุ๊บก็โมโหขนาดนี้ ใครทำอะไรให้นายอีกหล่ะ？"
ธรณีไม่สนใจคุณนายทวีทรัพย์ธาดา จับมือของตุลยาแล้วพูดว่า"เธอให้แม่ฉันทานอะไรเข้าไป？"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...