แค้นรักสามีตัวร้าย นิยาย บท 45
บทที่ 45 นายช่างยอดเยี่ยมจริงๆ
กิจจาไม่สนใจว่าสีหน้าของกานต์ตอนนั้นจะเป็นอย่างไร เขาดึงแขนของกานต์เอาไว้ทันที พูดอย่างคนเกเรออกมาว่า “ฉันไม่สน ฉันไม่สน นายมีความสามารถมากกว่าฉัน ฉันก็ต้องให้นายเป็นพี่ใหญ่สิ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปนายคือพี่ใหญ่ของฉันแล้ว”
กานต์ไม่เคยเจอคนเกเรแบบนี้มาก่อน
ตั้งแต่เล็กจนโต นอกจากกมลที่รู้จักกับเขาแล้ว เขายังไม่เคยปล่อยให้คนอื่นมาเกาะแกะอยู่ข้างๆตัวเขาแบบนี้เลย ตอนนี้ตัวของกิจจาแทบจะครึ่งนึงเกาะอยู่บนตัวของเขา ท่าทางยิ้มอย่างมีความสุขนั้นทำให้กานต์โกรธไม่ลง
“นายปล่อยได้แล้ว！เด็กผู้ชายสองคนดึงกันไปดึงกันมาเนี่ยไม่รู้จะพูดยังไงเลย！”
กานต์รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก
กิจจาคนนี้คือลูกชายของบุริศร์ คือคนที่มาแทนที่ของตัวเขาเองและกมลในตระกูลโตเล็ก เขาต้องเกลียดหมอนี่ไม่ใช่หรอไง？
แต่กิจจากอดกานต์แน่นเหมือนปลาหมึกเลย
“ไม่วางใจก็ไม่วางใจสิ！ นายไม่ตอบว่าจะเป็นพี่ใหญ่ของฉันรึเปล่า ฉันก็จะไม่ปล่อยมือหรอก！”
“กิจจา นายไม่ห่วงหน้าตัวเองรึไง? นายคือผู้สืบทอดของตระกูลโตเล็กนะ จะมาทำตัวเกเรแบบนี้ไม่ได้？”
“กานต์อยากจะร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา ถ้ารู้มาก่อนว่ากิจจาเป็นคนแบบนี้ เขาคงไม่มาหรอก
กิจจาหัวเราะฮิฮิแล้วพูดว่า “ผู้สืบทอดแล้วยังไงล่ะ？ผู้สืบทอดก็เป็นเด็กได้ ผู้สืบทอดก็มีพี่ชายได้ไม่ใช่หรอ ต่อไปของๆฉันก็คือของๆพี่ใหญ่ ของนายนั่นแหละ ถ้านายอยากได้ ทั้งตระกูลโตเล็กฉันก็จะเอาให้นาย ดีมั้ยล่ะ?”
“ไม่ดี! ตระกูลโตเล็กทั้งหมดล้วนไม่มีค่าสำหรับฉัน!”
กานต์ขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าไม่ค่อยดี
แม้ว่ากิจจาจะเกเร แต่ก็ยังดูสีหน้าของคนอื่น เขาพบว่าถ้าเขาพูดเรื่องตระกูลโตเล็กอีกครั้ง สีหน้าของกานต์ก็จะยิ่งไม่ดี เขารีบตอบรับให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้
“งั้นนายช่วยฉันออกแบบเกมส์ๆนึง เหมือนเกมส์ที่อยู่ในคอมพิวเตอร์ที่โรงเรียนอนุบาลแบบนั้นเลย ฉันจะไม่เรียกนายว่าพี่ใหญ่ก็ได้ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ นายเข้าไปยุ่งกับคอมพิวเตอร์ใช่มั้ยล่ะ？กานต์ นายช่างยอดเยี่ยมจริงๆ นายสามารถเล่นคอมพิวเตอร์ได้จริงๆ！”
การกล่าวชื่นชมอย่างมากของกิจจานั้นไม่ได้แสร้งทำ แม้ว่าเสียงแห่งความตื่นเต้นจะดังไปสักหน่อย
กานต์รีบเอามือเอื้อมไปปิดปากของเขา แม้จะรู้ว่าในห้องไม่มีคนอื่น แต่เขาก็ยังคงมองซ้ายมองขวา พูดอย่างระมัดระวังมากๆ ว่า “ถ้านายยังพูดไร้สาระอีก ฉันจะเลิกเป็นเพื่อนกับนาย！”
“ไม่พูดแล้ว!”
กิจจารีบเอามือปิดปากตัวเอง ทำสายตาน่าสงสารมองไปที่กานต์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรักสามีตัวร้าย
หล่อนบอกพฤกษ์ได้ย่ะนังนรมน โง่ซ้ำซาก...
อ้าว ขอตุลยาให้ช่วย แล้วทีงี้ทำไมไม่กลัวคนแอบมองจะรู้ว่าขอให้คนอื่นช่วย ไม่สงสัยเลยเว้ยว่าอาจจะมีกล้องซ่อนอยู่เพื่อแอบดูตัวเอง แทนที่จะขอมือถือใหม่มาใช้ สรุป ตอนนี้ไม่มีโทรศัพท์ โทรขอความช่วยเหลือไม่ได้...
โอ๊ย มีปัญญาบอกพฤกษ์ให้ไปบอกสามีได้ แต่ไม่ยอมบอกเค้าว่ามีคนส่งข้อความมาและคนๆนั้นน่าจะอยู่ในสถานพักฟื้นนี่แหล่ะ แล้วจะยังไง ตัวเองจะปกป้องลูกๆและแม่สามีได้ไง แต่งเรื่องได้ไม่เมคเซ้นส์เลย แต่เราว่าดูแล้วเหมือนไปก๊อปเรื่องอื่นมาแล้วเปลี่ยนชื่อคนเอา แล้วไอ้เรื่องที่เอามามันคงใช้บอทแปลมาอีกที เพราะนอกจากภาษาแหม่ง ๆ ยังใช้สรรพนามมั่ว เดี๋ยวเธอเดี๋ยวเขา เดี๋ยวเรียกลูกว่าคุณเดี๋ยวเรียกหนู เดี๋ยวเรียกยายเดี่ยวเรียกย่า ฯลฯ ถ้าคนเขียนหรือแปล มันไม่น่าจะผิดตรงจุดนี้...
นี่กอีกจุดที่ไม่สมจริง นรมนควรจะรีบบอกบุริษร์ตั้งแต่ต้น ไม่ใช่โอ้เอ้ ทำนั่นทำนี่ตั้งนาน เพราะก็ต้องเข้าใจสิว่าพ่อก็ทุกข์ใจเรื่องลูกหาย...
รู้ว่ามันฆ่าสามีและวางยาลูกคนเล็ก แต่ก็ทำเฉย เก็บมันไว้ใกล้ชิดกับลูกอีกคน ปล่อยให้มันสร้างฐานอำนาจมากขึ้นๆ แถมไม่แอบบอกลูกด้วยว่าต้องระวังอีนี่ อ่านแล้วงงตรรกะ...
น่าแบ่งคนเป็นสองกลุ่มตั้งแต่ต้น ตัวเองกับไมค์พาคนบุกบ้าน ค้นหาตัวนรมน อีกกลุ่มให้คนสนิทไมค์ซึ่งเป็นเจ้าถิ่นพาไปรับตัวแม่กับลูกออกจากรพ. ไม่งั้นอย่างเลวสุดคือเอาลูกและแม่ออกจากรพ. ได้แล้ว ให้ไมค์พาไปค้นบ้าน ช่วยนรมนออกมาด้วย ลองคิดตามความเป็นจริง พอรเมศรู้ว่าพาคนออกจากรพ.แล้ว มันก็ต้องเอะใจแล้วว่าต้องรีบเปลี่ยนที่ซ่อนนรมน รเมศมันก็ไม่น่าโง่นิ เป็นถึงเจ้าพ่อแถบนั้นได้...
แล้วแทนที่จะบอกลูกน้องว่ารเมศไว้ใจไม่ได้ ขังนรมนไว้และจะวางยากมล ก็ไม่บอกอีก แถมไม่เรียกตำรวจ ไม่ขอกำลังเสริม ทั้งๆที่รู้ว่าเลขากำลังจะโทรสั่งคนที่รพ. คือ ไม่คิดเหรอว่าอาจจะหนีออกจากรพ.ไม่ทัน...
กรูจะบ้า แอบเข้ามาคนเดียวอีกแล้ว ไหนว่ารวยมากมีอำนาจมาก ทำไมอนาถาจัง...
ป้าโอก็ใบ้ไว้ชัดมากนะ พระเอกฉลาดก็น่าจะสงสัยว่านางเป็นแม่แท้ ๆ หรือเปล่า พอฟังแม่พูดแล้ว อาจจะว่านางโอวางยาแม่บุริศร์ พอคลอดเด็กผู้หญิงมาก็แอบเปลี่ยนกับแฝดของตัวเอง เพราะงี้ถึงได้รักพระเอกกับน้องมากๆ แต่ก็งงว่าทำไมวางยากิจจา และทำร้ายกานต์ นั่นหลานแท้ๆนี่หว่า...
จะบ้าตาย ทำไมไม่ถามป้าโอว่าลูกอยู่ที่ไหน นักเขียนหลับเหรอ ชั้นงงมาก เขียนเรื่องได้แบบ เรื่องไม่คงเส้นคงวา เปลี่ยนรายละเอียดกลางทาง มีช่องโหว่เต็มไปหมด...